ท่านย่าสามพาครอบครัวตงรีบจากไป แต่ยังไม่ได้กลับบ้านพวกเขาเอง พวกเขาแวะพักบ้านย่าสาม ต้มยาแล้วป้อนให้ตงเสี่ยวหยู่

ในลานบ้าน เด็กๆ ต่างก็พากันวิ่งหนีไปและร้องไห้ วิ่งกลับบ้านโดยบอกว่าพวกเขามีหนอนในท้อง

หลู่เจียววางแผนที่จะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อรวบรวมสมุนไพรเพื่อทำยาขับพยาธิให้กับเจ้าตัวเล็กทั้งสี่ ในขณะเดียวกัน นางก็วางแผนที่จะรวบรวมยาเพิ่มเติมและปรุงหม้อใหญ่ให้ทุกครอบครัวพร้อมลูกๆของพวกเขา หากเด็กสามารถดื่มสองชามต่อวันคงสามารถกำจัดพยาธิได้ภายในสองวัน

ในห้องนอนทางทิศตะวันออก เด็กทั้งสี่คนกำลังบอกเซี่ยหยุนจินเกี่ยวกับหนอนในท้องอย่างน่าสงสาร

“แม่บอกว่าในท้องหนูมีหนอน”

“พ่อครับ น่ากลัวจัง”

“แม่บอกว่าจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บสมุนไพรให้พวกเรา”

“แม่บอกว่ากินเสร็จหนอนก็จะออกมา ยังบอกว่าพวกเราต้องล้างมือก่อนและหลังทานอาหาร นอกจากนี้ ยังต้องล้างของต่างๆ อย่ากินถ้าไม่สุก ไม่เช่นนั้นจะมีหนอนในท้อง”

เซี่ยหยุนจิน รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องฝั่งตะวันตก เขามองไปที่หลู่เจียวด้วยความประหลาดใจ “มีหนอนในท้องจริงๆหรือ”

หลู่เจียวพยักหน้า "จริงๆ ถ้าเจ้าไม่ใส่ใจเรื่องสุขอนามัย มันง่ายมากที่จะมีหนอนในท้อง"

เซี่ยหยุนจินกล่าวแปลกๆ เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับหนอนในท้อง คงไม่ใช่ว่าท้องเน่าจนมีหนอนหรือเปล่า มันน่ากลัวจริงๆ แต่เซี่ยหยุนจินคิดว่าเป็นไปได้ เพราะหลู่เจียวเก่งเรื่องยา แล้วจะมีหนอนในท้องเด็กจริงๆหรือ?

เซี่ยหยุนจินอดไม่ได้ที่จะกังวล แต่หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าเล็กๆ สีขาวและอ่อนโยนของเด็กน้อยทั้งสี่ เขาก็รู้สึกโล่งใจ

หลู่เจียวชอบเด็กน้อยทั้งสี่คนนี้มาก และนางก็ไม่รีบร้อนแล้ว คาดว่าพยาธิพวกนี้จะไม่ทำร้ายพวกเขาในช่วงนี้ แต่เป็นการดีที่เด็กจะถ่ายพยาธิทุกปี

"ปกติแล้วการมีหนอนหรือพยาธิในท้องจะไม่แสดงอาการใดๆชัดเจน แต่บางครั้งจะปวดท้องและลำไส้ทำงานผิดปกติ แต่คนที่มีพยาธิในท้องทำให้ลำไส้ไม่ดูดซึมสารอาหาร ซึ่งจะทำให้น้ำหนักลด เด็กจะทุกข์ทรมานจากภาวะทุพโภชนาการเช่นตัวเล็ก ผอมเหลือง ไม่เพียงแต่น้ำหนักลด แต่ยังกินไม่ได้ และสุดท้ายก็ทำให้เกิดอาการไม่ดีต่างๆในภายหลังได้"

เซี่ยหยุนจินฟังคำพูดของหลู่เจียวและกลายเป็นกังวลทันที พูดกระตุ้นหลู่เจียว "หลังจากนี้เจ้าก็ขึ้นไปบนภูเขา เพื่อหาสมุนไพรมาต้มให้เด็กๆทั้งสี่คน"

"ตกลง"

หลู่เจียวเห็นด้วยนางยิ้มแล้วหันหลังเดินออกไป

….

เด็กน้อยทั้งสี่เดินตามไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่กลุ่มออกมาจากลานรั้วบ้าน เซี่ยเสี่ยวเป่าและเด็กคนอื่นๆก็ติดตามมาด้วย คนอีกสามคนถือคันธนูไม้ไว้บนหลังและติดตามพวกเขาไปด้วยอย่างแนบเนียน

แต่คราวนี้พวกเขาทั้งสามต่างก็สงสัย ในตอนนี้มีหนอนอยู่ในท้องพวกเขาจริงหรือ? ดังนั้นพวกเขาจึงถามหลู่เจียวอย่างสงสัย

“ป้าสาม พวกเรามีหนอนอยู่ในท้องจริงๆ หรือเปล่า”

หลู่เจียวพยักหน้า “ใช่”

“แล้วมันจะกินพวกเราไหม”

โกวจือถามด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว

หลู่เจียวยิ้มและส่ายศีรษะ “ไม่ มันกินสารอาหารในร่างกายของเรา ไม่ใช่กินเรา นอกจากนี้ ตราบใดที่เราถ่ายพยาธิปีละครั้ง ในอนาคตจะไม่มีหนอนในท้องของเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เราควรใส่ใจเรื่องสุขอนามัย ฉันชอบความสะอาด”

เซี่ยเสี่ยวเป่า มู่โตว และ โกวจื่อ แสดงความคิดเห็นอย่างรวดเร็ว “เราจะทำทุกอย่างให้ถูกสุขอนามัยในอนาคต เราจะล้างมือทุกครั้งเมื่อเรากิน และเราจะล้างวัสดุทำอาหารด้วย และเราจะไม่กินอาหารที่ไม่คุ้นเคย” 

เด็กทั้งสี่คนกล่าวเสริมทันที “และหลังจากไปที่กระท่อมมุงจาก อย่าลืมล้างมือด้วย” กระท่อมมุงจากนั่นก็คือห้องน้ำ

เซี่ยเสี่ยวเป่า และคนอื่นๆก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วเพราะปกติก็ต้องล้างมืออยู่แล้ว แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่หลงลืม แต่ต่อไปคงไม่ลืมแล้ว

เด็กสองสามคนพูดคุยและลืมความกลัวหนอนในท้องของพวกเขา และปีนต้นไม้อย่างมีความสุขและฝึกยิงลูกศรบนภูเขา

คราวนี้ หลู่เจียวไม่สนใจพวกเขาและเก็บสมุนไพรบนภูเขาโดยคิดว่ามีเด็กหลายคนในหมู่บ้านนางจึงเก็บสมุนไพรสองมัดก่อนที่จะหยุด

“เด็กๆ เรากำลังจะลงจากภูเขา วันนี้เราจะดื่มยาเพื่อต่อสู้กับหนอน และพรุ่งนี้เราจะขึ้นมาบนภูเขาอีกรอบ”

เด็กน้อยทั้งสี่กังวลเรื่องหนอนในท้องของพวกเขาด้วยเช่นกัน เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงร้องเรียกของหลู่เจียว พวกเขาก็ตกลงที่จะลงจากภูเขาทันที

เมื่อทั้งกลุ่มกลับบ้าน ผู้คนจำนวนมากก็ออกันอยู่นอกลานรั้วบ้าน ทั้งหมดมาจากหมู่บ้าน มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ทั้งชายและหญิง เมื่อเห็นหลู่เจียวปรากฏตัวขึ้น พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันเพื่อถามเกี่ยวกับหนอน

หลู่เจียวพูดอีกครั้ง และสุดท้ายก็พูดว่า "ข้านำสมุนไพรมาแล้ว และข้าจะต้มยาในหม้อใบใหญ่ในภายหลัง ใครก็ตามที่มีลูกมาที่บ้านหยิบชามมาด้วยแล้วนำกลับไปให้เด็กๆ ดื่ม"

แม้ว่าชาวบ้านจะเห็นด้วย แต่ก็ยังมีเสียงบ่นอยู่ในใจ

พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องหนอนในท้อง มันจะมีจริงๆหรือเปล่าหรือว่าไส้เน่าถึงได้มีหนอนในท้อง?

บางคนมั่นใจในตัวหลู่เจียวมาก จึงกระโดดขึ้นทันทีและพูดว่า “เจียวเจียวเป็นหมออัจฉริยะ นางบอกว่ามีหนอนอยู่ในท้อง และเด็กคนนั้นก็ต้องมีหนอนอยู่ในท้อง”

หลังจากป้ากุ้ยฮวาพูดจบ นางก็มองไปที่หลู่เจียวทันทีและพูดว่า "เจียวเจียว ข้าจะช่วยเจ้าต้มยา แล้วข้าจะเอาชามยากลับไปหลานข้ากิน"

"ตกลง"

นอกจากป้ากุ้ยฮัว แล้วยังมีผู้หญิงอีกหลายคนมาช่วยหลู่เจียว คัดแยกสมุนไพร จัดส่วนผสม ตั้งไฟต้มยา แต่หม้อเดียวคงไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงต้องต้มอีกหม้อซึ่งน่าจะเพียงพอสำหรับลูกๆของทั้งหมู่บ้าน เพื่อแจกจ่าย

ด้วยเหตุนี้ ครอบครัวของหลู่เจียวจึงยุ่งมากจนไม่ได้กินข้าวเย็นจนมืด

เซี่ยหยุนจินรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเห็นหลู่เจียวที่ดูเหนื่อยล้าวิ่งไปวิ่งมา

“ถ้าวันนี้ทำไม่หมด พรุ่งนี้ค่อยทำได้ พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้มาหลายปีแล้ว” 

"แม่ข้าจะนวดมือให้"

"แม่ข้าจะบีบไหล่ของท่าน"

"แม่ข้าจะเทน้ำน้ำตาลให้ท่าน"

เสี่ยวซือเป่ามองไปที่หลู่เจียวอย่างคาดหวังและกล่าวว่า "แม่ ให้ข้าป้อนอาหารให้ท่าน"

หลู่เจียวรู้สึกขบขันทันที นางเอื้อมมือไปลูบหัวเสี่ยวซือเป่า "แม่ยังไม่แก่ไม่ป่วยยังกินเองได้ ไว้แม่ป่วยแม่แก่แล้วค่อยป้อนข้าวแม่นะ"

จากนั้นนางก็โบกมือให้เด็กน้อยกินอาหารอย่างรวดเร็ว "นี่มันก็ดึกแล้ว รีบกินเร็วเข้า อาบน้ำและเข้านอนหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว"

เด็กๆทั้งสี่ก็รู้ว่าแม่เหนื่อยมาก พวกเขาจึงไม่อยากรบกวนนางอีกต่อไป และ ปีนขึ้นไปบนเก้าอี้อย่างเรียบร้อย การรับประทานอาหารเงียบๆ

ทั้งครอบครัวเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จเซี่ยเอ้อจูก็เข้ามา

เมื่อหลู่เจียวต้มยาถ่ายพยาธิเสร็จ ก็ไม่มีใครจากตระกูลเซี่ยมาเอายา

นางเหยียน เฉินหลิว และคนอื่น ๆ ไม่เชื่อนาง และพากันหัวเราะเยาะนางคิดว่านางเสแสร้งแกล้งพวกเด็กๆในหมู่บ้าน

หมออัจฉริยะประเภทไหนกัน ทำให้ผู้คนสับสนวุ่นวายทุกวัน คนอื่นคิดว่านางเป็นหมออัจฉริยะจริงๆ เมื่อผู้อื่นยกย่องนางเพียงสองสามคำ นางก็คิดว่าตัวเองเป็นหมออัจฉริยะจริงๆหรือเปล่า พอนางบอกว่ามีหนอนในท้อง คนอื่นก็เชื่อคนเราจะมีหนอนเข้าไปในท้องได้ยังไง?

เนื่องจากครอบครัวเซี่ย บ้านเก่า ไม่ได้มารับยา ลูกสาวสองคนของเซี่ยเอ้อจูคือ เซี่ยต้าหยา และ เซี่ยเอ้อหยา จึงไม่ได้ยาถ่ายพยาธิด้วยเช่นกัน

เซี่ยเอ้อจูพอมาที่บ้าน เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามหลู่เจียวเมื่อเขากำลังจะกลับ

“น้องสะใภ้สาม เด็กๆมีหนอนในท้องจริงๆ เหรอ?”

หลู่เจียวพยักหน้า “ใช่”

เซี่ยเอ้อจูเชื่อหลู่เจียวมาก น้องสะใภ้สามเชี่ยวชาญด้านการแพทย์มาก เมื่อนางบอกว่า ในท้องเด็กมีหนอนก็คงต้องมีหนอนจริงๆ

เซี่ยเอ้อจูมองไปที่หลู่เจียวทันทีและพูดว่า "น้องสะใภ้สาม เจ้ายังมียาอยู่อีกหรือเปล่า"

หลู่เจียวเก็บยาชามใบใหญ่ไว้ให้เซี่ยต้าหยาและเซี่ยเอ้อหยาอยู่แล้ว เดิมนางคิดว่าถ้าเซี่ยเอ้อจูไม่เชื่อมัน นางก็จะไม่ให้มัน ถ้าหากเขาเชื่อนางก็จะให้มัน

หลังจากได้ยินคำถามของเซี่ยเอ้อจู หลู่เจียวก็ยิ้มทันทีและพูดว่า "ข้าเก็บชามใบใหญ่ไว้สำหรับพวกเขาแล้ว ท่านสามารถนำกลับไปแบ่งมันออกเป็นสองส่วนเพื่อให้พวกเขาดื่ม"

เซี่ยเอ้อจูรู้สึกขอบคุณ หลู่เจียวอย่างสุดจะพรรณนา "ขอบคุณน้องสะใภ้สาม"

ทันทีที่เซี่ยเอ้อจูพูดจบ เสียงที่ตื่นเต้นก็ดังขึ้นนอกบ้านพร้อมกับเสียงที่วุ่นวาย…