ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่รอบๆ เมื่อได้ยินคำให้การจากปากของเด็กๆทั้งสี่ ทุกคนก็มองไปที่ โจวเสี่ยวเทา และมีคนหัวเราะอย่างหยาบคาย

"ฮ่าฮ่าฮ่า…"

ในหมู่พวกเขา ป้ากุ้ยฮัว หัวเราะอย่างมีความสุขที่สุด นางยกนิ้วชี้ไปที่ โจวเสี่ยวเทา แล้วเยาะเย้ยนางเหยียน

“นางเหยียน ตอนแรก ข้าแค่คิดว่าเจ้าเป็นปีศาจ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่า ไม่ใช่ แต่เพราะว่าตาของเจ้าไม่ดี ต่อให้เจ้าอยากให้ลูกชายมีเมียน้อยจริงๆ ก็ควรหาคนสวยๆ ถ้าหากหาคนน่าเกลียดแบบนี้มาให้เขา คิดว่าเขาจะเอาหรือเปล่า คิดว่าผู้หญิงแบบนี้จะเป็นเมียน้อยได้ไหม ตลกจริงๆ”

หลังจากป้ากุ้ยฮัวพูดจบ ผู้คนรอบๆ จำนวนมากก็พากันหัวเราะ โจวเสี่ยวเทามองดูผู้คนรอบๆ ด้วยความสยดสยอง คราวนี้นางได้ยินการเยาะเย้ยของทุกคนและทรุดตัวลงทันที นางหันกลับมา มองนางเหยียนแล้วตะโกน

“เพราะท่านนั่นแหละ ข้าบอกแล้วว่าอยากกลับบ้าน อยากกลับบ้าน แต่ท่านก็ยังขอให้ข้าอยู่ต่อ เพื่อยั่วยวนลูกพี่ลูกน้องอย่างสุดชีวิต ท่านเองที่ทำร้ายข้าแบบนี้ตอนนี้ข้าอยากกลับบ้าน ข้าอยากกลับบ้าน…” 

คราวนี้ โจวเสี่ยวเทา ร้องไห้และหันหลังวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจนางเหยียน ที่อยู่ด้านหลัง นางเหยียน ก็เปิดปากของนางกรีดร้องออกมา แต่น่าเสียดายที่ โจวเสี่ยวเทา วิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่ง…

เบื้องหลังใบหน้าของนางเหยียนไม่ต้องพูดถึงความน่าเกลียดขนาดไหน แต่ทุกคนรอบตัวนางยังไม่ปล่อยนางไป

มีคนตะโกนว่า "ท่านย่าสี่ ทำไมเจ้าถึงคิดว่าจะให้ภรรยาน้อยหยุนจิน?"

"ชีวิตครอบครัวของหยุนจินไม่ค่อยดีนัก และภรรยาของหยุนจิน ก็จัดการบ้านได้ดี ท่านยังจะให้เขาเลี้ยงภรรยาน้อย ท่านจะให้พวกเขาเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงเมียน้อย" 

ใบหน้าของนางเหยียนมืดมนมาก หลู่เจียว ก็ถามด้วยรอยยิ้ม "แม่ท่านจะช่วยพวกเราเท่าไหร่" 

เฉินหลิวเอื้อมมือออกไปหานางเหยียนทันทีและตะโกนกลับไปว่า “น้องสะใภ้สาม แม่หมดสติแล้ว…” หลู่เจียวเดินไปดูนางเหยียน และนางเหยียนก็เป็นลมจริงๆ ไม่รู้ว่าเสแสร้งหรือว่านางกลัวเกินไปจนหมดสติ

หลู่เจียว ยกมือขึ้นและหยิบเข็มเงินออกมาหลายเข็ม และฝังเข็มตามจุดชีพจรของนางเหยียน ด้วยมือของนาง

นางเหยียน ถูกปลุกให้ตื่นจากการทิ่มเข็มในชั่วพริบตา และกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด “อ๊าา เจ็บนะ”

ผู้คนรอบๆ ต่างชื่นชม หลู่เจียว "ภรรยาของหยุนจิน เก่งเรื่องยามาก แถมยังเก่งเรื่องฝังเข็มอีก ขนาดป้าสี่หมดสติไปแล้ว พอฝังเข็มเสร็จนางเหยียนก็ฟื้นทันที"

"ใช่ พอฝังเข็มเข้าไปไม่กี่เข็ม นางเหยียนก็ฟื้นคืนสติขึ้นมา เทคนิคการแพทย์นี้น่าทึ่งมาก"

เฉินหลิวมองไปที่เข็มเงินบนร่างของนางเหยียน นี่มันเรียกว่าไม่กี่เข็มหรือ มียี่สิบหรือสามสิบเข็มปักตามร่างนาง

นางรู้สึกว่า น้องสะใภ้สาม คงต้องตั้งใจทำแบบนี้แน่ ในเวลานี้ นางเหยียนได้ค้นพบแล้วว่าหลู่เจียว แทงเข็มกับนาง ใบหน้าของนางบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด และนางก็ด่าออกมาด้วยฟันที่ขบแน่น

"หลู่เจียว นางสารเลว เจ้ากำลังพยายามลอบทำร้ายข้าโดยตั้งใจใช่ไหม เจ้าต้องการฆ่าข้าใช่ไหม รีบดึงเข็มออกให้ข้าเดี่ยวนี้"

หลู่เจียว กำลังดึงเข็มออก ก็มีใครบางคนในรถม้าลงมา แล้วหลู่เจียวก็มองเห็นว่าเป็นฉีเหล่ย จากเป่าเหอถัง

เมื่อฉีเหล่ยเห็น หลู่เจียว เขาก็อ้าปากออกและต้องการเรียกหลู่เจียว  

"อา…"

หลู่เจียว เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่เขา และฉีเหล่ยก็กลืนคำว่าจารย์ ในปากของเขา"

นางหลู่ เราได้รับผู้ป่วยที่ป่วยหนักในเป่าเหอถัง และพวกเราต้องการให้เจ้าดูว่ามีทางรักษาหรือไม่"

หลู่เจียว รีบใช้มือดึงเข็มเงินบนร่างกายของนางเหยียน ออกมา ในขณะนี้ใบหน้าของนางเหยียน ก็เหงื่อออกอย่างเย็นชาด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อออกมากในร่างกายของนาง นางชี้ไปที่ใบหน้าของหลู่เจียว อย่างโกรธจัดและสาปแช่ง ด้วยคำหยาบคายจนไม่สามารถบรรยายออกอากาศได้

เมื่อคำพูดหยาบของนางเหยียนจบลง นางก็ไม่เปิดโอกาสให้หลู่เจียว พูดอะไร นางเริ่มร้องไห้และคร่ำครวญ "มาดูแร้ว มาดู ลูกสะใภ้ของข้าแทงเข็มใส่แม่สามีตัวเอง นางต้องการฆ่าแม่สามีของนางด้วยเข็ม ทำไมนางทำแบบนี้ นางต้องการทำร้ายแม่สามี" 

คนรอบข้างมองดูหรวนอย่างดูถูก และบางคนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ย่าสี่ หยุดเสแสร้ง ได้แล้ว พวกเราล้วนตาดีมองเห็นได้ชัดเจน ท่านเป็นลมก่อนหน้านี้ ภรรยาของหยุนจินเป็นคนฝังเข็มให้ท่าน แล้วท่านก็เพิ่งตื่นฟื้นคืนกลับมา" 

“ท่านย่าสี่ เป็นภรรยาของหยุนจินที่ช่วยชีวิตท่าน แต่ท่านกลับบอกว่า นางเป็นคนไม่ดี เข้าว่าท่านไม่เพียงตาไม่ดี แต่คงสติไม่ดีด้วยหรือเปล่า” ดวงตา ของนางเหยียนเปลี่ยนเป็นสีดำด้วยความโกรธกริ้ว หลังจากฟังคำพูดรอบตัวนาง นางต้องการทำให้ชื่อเสียงของหลู่เจียวเสื่อมเสีย ไม่ใช่ตัวเองที่เสื่อมเสียชื่อเสียง

นางเฉิน รีบดึงแขนเสื้อของแม่สามี "แม่ท่านไม่สบาย พึ่งฟื้นจากการเป็นลมหมดสติ ท่านรีบกลับไปนอนพักผ่อนเถอะ"

นางเหยียน หันไปมอง หลู่เจียว อย่างไม่เต็มใจ หลู่เจียว ก็ไม่ได้สนใจนาง นางเดินไปข้าง ฉีเหล่ยแล้วถามออกไปว่า "สถานการณ์เป็นอย่างไร"

"เขาหมดสติในอาการโคม่า ข้าตรวจให้เขา พบว่า เขาคงต้องมีปัญหาทางสมอง แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสั่งยาอย่างไรให้เขาดี"

หลู่เจียวได้ยินคำพูดของฉีเหล่ย ระหว่างเดินไปที่รถม้า ก็พยายามคิดถึงความเป็นไปได้ในการวินิจฉัย

ตอนนางเพิ่งเดินไปที่รถม้า ก็เห็นคนสองคนลงจากรถ ในหมู่พวกเขา มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งเป็นภรรยาอาจารย์ของเซี่ยหยุนจิน

เมื่อเห็น หลู่เจียว อาจารย์แม่ ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่นางก็เข้าใจอย่างรวดเร็วและจับมือของหลู่เจียว และพูดว่า "ข้าได้ยินจากหมอฉี ว่ามีหมอที่เก่งมากพำนักอยู่นอกเมือง หมอคนนั้นเป็นเจ้าใช่หรือไม่"

หลู่เจียว พยักหน้า และถามว่า “ท่านอาจารย์แม่ ใครคือผู้ป่วย?” ทันทีที่หลู่เจียวเปิดปาก นางก็เริ่มร้องไห้ “ท่านเฉิน”

“ท่านเฉิน?”

หลู่เจียวไม่ได้คาดหวังว่าผู้ป่วยจะเป็น อาจารย์เฉินผู้ใจดีต่อเซี่ยหยุนจิน เช่นนั้นก็คงต้อง้ระมัดระวังตัวมากขึ้น นางจึงรีบเดินไปที่หน้ารถม้าทันที แล้วก็มีคนในรถม้ายกม่านขึ้น

เมื่อหลู่เจียวเห็นอาจารย์เฉินที่หมดสติอยู่ในรถม้า นางสั่งให้ใครพาเขาลงไปทันที

“พาเขาเข้าไปในบ้านของข้า แล้วข้าจะตรวจให้เขา”

ชายหนุ่มในรถม้าได้ยินคำพูดของหลู่เจียว รีบหามอาจารย์เฉินขึ้นและลงจากรถม้า และเดินไปที่บ้านของหลู่เจียว

ชาวบ้านในหมู่บ้านเซี่ยเจีย พึมพำ "คนที่มา คงมาเพื่อให้ภรรยาของหยุนจิน ตรวจอาการให้หรือเปล่า"

"หมอฉีจากเป่าเหอถัง ขอให้ภรรยาของหยุนจิน ช่วยเขาตรวจให้ หมายความว่า ความสามารถของภรรยาของหยุนจิน แข็งแกร่งกว่าหมอฉี ของเป่าเหอถัง?”

“แน่นอน ข้าคิดว่าภรรยาของหยุนจินเป็นหมออัจฉริยะ เจ้าไม่เห็นเหรอว่า เซี่ยเหลียน กระโดดลงไปในแม่น้ำและเสียชีวิตไปแล้ว แต่ทันที ที่ถึงมือของภรรยาของหยุนจิน ทั้งที่ตายไปแล้ว ก็ทำให้นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง”

"ใช่ๆๆ  ภรรยาของหยุนจิน เป็นหมอที่ดี"

"ใช่ นางเป็นหมอที่เก่งมาก"

หลู่เจียว คิดว่าคนเหล่านี้ กล่าวเกินไปหน่อย นางก็อยากจะไปร่วมอภิปรายว่า ความจริงเป็นเช่นไร แต่ตอนนี้การช่วยเหลืออาจารย์เฉินเป็นสิ่งสำคัญ นางจึงปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนชั่วคราว

หลู่เจียว เพิกเฉยต่อชาวบ้านและถามภรรยาอาจารย์เฉินที่อยู่ข้างๆ “ท่านอาจารย์เฉินเคยปวดหัว คลื่นไส้ และอาเจียนมาก่อนหรือเปล่า” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าทันที และหลู่เจียว ถามเพิ่มเติมอีกครั้ง 

“แขนขาของเขาชาหรือเปล่า” หญิงชราคนนั้นก็พยักหน้า 

หลู่เจียวพยักหน้า และนางวินิจฉัยเบื้องต้น คิดว่าอาจารย์เฉินควรจะเป็นเส้นเลือดสมองตีบ และความดันโลหิตสูงทำให้เกิดปวดศีรษะ และยังมีอาการ กล้ามเนื้อหัวใจตาย หลู่เจียว กำลังคิดหาวิธีรักษาโรคอยู่ เมื่อนายหญิงข้างๆ ร้องไห้และจับมือ หลู่เจียว แล้วพูดว่า "ภรรยาหยุนจิน เจ้าสามารถรักษาท่านเฉินได้หรือไม่" 

หญิงชรา ไม่ต้องการ กังวลใจมาก และไม่อยากให้สามีมีปัญหาใดๆ