“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ผู้จัดการร้าน เขากวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแต่ก็ยังไม่เอ่ยอะไร เท่าที่ดูจากใบหน้า ฉันว่าเขาน่าจะอายุประมาณสามสิบต้นๆ เขาสักลายรูปแมงป่องที่ต้นคอ รอยสักตัดกับผิวขาวซีดเหมือนสำลีของเขาได้อย่างน่ามอง ริมฝีปากเขาเป็นสีชมพูอ่อนๆ ไม่รู้ว่าเพราะทาลิปสติกหรือริมฝีปากเขาเป็นสีแบบนี้อยู่แล้วกันแน่ “สูงดีหนิ" เขาพูดขึ้นหลังจากที่ปล่อยให้ฉันยืนเก้ออยู่เสียนาน “ลูกค้าบางคนก็ชอบผู้หญิงตัวสูงๆหุ่นเหมือนนางแบบ” พูดจบเขาก็มองฉันหัวจรดเท้าอีกครั้ง

“อ่า ขอผมดูคุณใกล้ๆหน่อยสิ” เขาลุกออกจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะทำงานเขา “ขาคุณสวยดี” เขาลูบต้นขาฉันไปมา “ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบรับคำชมเขา เนื่องจากต้องมาให้ผู้จัดการร้านดูตัว ฉันเลยเลือกใส่เดรสสีดำสั้นจุ๊ดจู๋มาเพื่อการนี้เลยเฉพาะ เมย์บอกว่าให้แต่งตัวโป๊ๆไว้ก่อน เพราะผู้จัดการร้านชอบ

 “ถอดเสื้อผ้าออก” เขาบอกฉัน “ถอดเลยเหรอคะ” ฉันพูดเสียงสั่น ฉันรู้สึกอับอายที่ต้องมาทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น “อายอะไร เธอต้องใช้ร่างกายหากินนะมะนาว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดุ “เมย์ไม่ได้บอกหนู ว่าต้องทำอย่างนี้” ฉันก้มหน้าไม่ยอมสบตาเขา “ถ้าอายก็กลับไป มีเด็กรอให้ผมดูตัวเยอะแยะ ที่นี่ไม่ใช่จะรับใครเข้ามาทำงานก็ได้หรอกนะ ถ้าไม่สบายใจที่จะให้ผมดู คุณก็กลับไปเถอะ” เขาชักสีหน้าไม่พอใจใส่ฉัน

“ไม่อายค่ะ หนูไม่ได้อาย” ฉันรีบตอบเขา มือฉันสั่นระริกด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นเพียงสิ่งของที่ไร้ค่า มันเหมือนฉันต้องขายทั้งร่างกายและวิญญาณ เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ฉันต้องการ นั่นก็คือเงิน “ถ้าไม่อายก็รีบถอด ผมเสียเวลาคุณรู้มั้ย” เขาดุฉันอีกครั้ง

ฉันค่อยๆถอดชุดเดรสของตัวเองออกอย่างเชื่องช้า เขายิ้มพอใจก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปกอด “ผู้จัดการคะ” ฉันเรียกเขาด้วยเสียงเบาหวิว “ตัวคุณหอม” เขาเอ่ยแล้วจึงหอมแก้มฉันซ้ายทีขวาที ฉันยืนนิ่งให้เขาลวนลามอย่างไม่คิดขัดขืน ฉันเลือกเส้นทางของตัวเองแล้ว ฉันจะยอมเป็นคนไร้ค่าที่มีแต่ความสุขสบาย ฉันอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ และฉันก็มั่นใจว่า เส้นทางนี้จะทำให้ชีวิตฉันดีขึ้น

เขาผละออกจากการลวนลามฉัน ก่อนจะปลดตะขอเสื้อชั้นในของฉันออก “ถอดออกให้หมดสิ” เขาสั่งฉัน “กางเกงในด้วยเหรอคะ” ฉันถามเขา “เข้าใจคำว่าถอดหมดมั้ย” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉันก็ทำตามคำสั่งเขาอย่างไม่อิดออด ฉันก้มหน้ามองพื้นเนื่องจากไม่กล้าสบตาเขา มือเขาลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างกายฉัน หัวเข่าเขาดุนดันเสียดสีที่โคกโหนกนูนของฉันอย่างจงใจ “อือ หุ่นคุณใช้ได้” เขาอมยิ้มก่อนจะเลิกใช้หัวเข่าถูไถโคกโหนกนูนฉัน

“นมใหญ่ดีหนิ ปกติผู้หญิงตัวสูงไม่ค่อยมีนม” เขาขยำหน้าอกฉันอย่างแรง “เจ็บค่ะ” ฉันพยายามแกะมือเขาออก เขาไม่สนใจเสียงฉันแถมยังก้มหน้าลงดูดหัวนมฉันจ๊วบๆ ฉันห้ามร่างกายตัวเองไม่ให้มีอารมณ์ร่วมไปกับการปลุกเร้าของเขา แต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยเป็นผลนัก ฉันเสียววาบๆไปทั้งตัว หัวนมฉันแข็งเป็นไตรับการดูดเม้มสลับกับการใช้ลิ้นละเลงเลียจากเขา

“อยากเหรอ” เขาถามฉันด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ “เปล่าค่ะ” ฉันปฏิเสธพร้อมกับถอยห่างจากเขาก้าวหนึ่ง “ผมพูดตรงๆนะ คุณหน้าตาธรรมดามาก ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ได้สวย เอ่อ เรียกว่าพอดูได้ดีกว่า” อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาซะงั้น “แต่คุณขาว ตูดใหญ่ นมใหญ่ เลยพอจะขายได้อยู่ ค่าตัวคุณสี่พัน โอเคมั้ย” ฉันตาลุกวาวเมื่อรู้ว่าจะขายได้ครั้งละสี่พันบาท คืนๆหนึ่งฉันคงได้เงินหลายบาทอยู่ ถ้ามีคนซื้อฉันนะ

“ร้านหักค่าตัวคุณครึ่งหนึ่งนะ” ฉันชะงักกึกเมื่อรู้ว่าต้องแบ่งค่าตัวครึ่งต่อครึ่งกับทางร้าน มีหลายอย่างเลยที่เมย์ไม่ได้บอกฉัน ทั้งเรื่องที่ต้องแก้ผ้าให้ผู้จัดการร้านดูตัว และก็เรื่องค่าตัวหารครึ่งนี่อีก ฉันก็นึกว่าต้องแบ่งให้ร้านครั้งละห้าหกร้อยบาทเสียอีก แต่ก็ช่วยไม่ได้สินะ ในเมื่อฉันมาอาศัยร้านเขาทำมาหากิน

“เอาละ คุณอย่าพึ่งกลับนะ เดี๋ยวต้องให้เด็กๆมาเช็คของก่อน ถ้าคุณไม่เด็ด ผมก็ไม่รับเข้าทำงานนะ” ฉันชะงักกึกเป็นรอบที่สอง “ค่าตัวน่ะบอกไว้ก่อนเฉยๆ แต่ถ้าเช็คของแล้วไม่ผ่าน ผมก็ไม่รับ” เขาบอกฉัน “เป็นไซด์ไลน์น่ะ เรื่องอย่างว่าต้องเด็ด ลีลาดี รู้จักยั่วลูกค้า ถ้าคุณจืดชืดเกินไป ใครจะอยากซื้อคุณ อุตส่าห์ซื้อกินทั้งที ลูกค้าก็ต้องอยากได้เผ็ดๆแซ่บๆ จริงมั้ย” เขาพูดพร้อมๆกับการใช้นิ้วเขี่ยหัวนมฉันไปด้วย “เข้าใจแล้วค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบเขา

“เดี๋ยวผมโทรเรียกเด็กๆก่อน”