เล่ม 1 ศิษย์ข้า มาฝึกเซียนกัน 9

ตอนที่ 9

ฉีหยวนกลับมาอย่างมีความสุข แต่ฉับพลันก็เห็นหลิงชิงเซวียนที่แสดงสีหน้าจริงจังและเหล่าศิษย์คนอื่นๆที่อยู่ด้านหลังนางที่มีคนทั้งบาดเจ็บและคนที่หมดสติ เมื่อหลินหลี่เอ๋อเห็นนางกลับมานางก็อดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำขึ้น “ศิษย์พี่หญิงท่านหายไปไหนมา ตอนที่พวกเราออกมาพวกเราไม่พบท่านพวกเราคิดว่าอาจจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับท่าน ดังนั้นพวกเราจึงต้องออกตามหาท่าน ข้าคิดว่าท่านอาจจะได้รับบาดเจ็บจากผลสะท้อนกลับเหมือนศิษย์พี่น้องคนอื่นๆ”

ด้วยรูปลักษณ์และน้ำเสียงนั้น แสดงออกถึงความเสียใจและรู้สึกผิดหวังชัดเจนจนนางไม่อาจหาข้อโต้แย้งใดๆได้

ฉีหยวนสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา เหตุผลที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสก็เพราะพวกเขาไร้ประโยชน์เอง แล้วเหตุใดนางยังต้องถูกตำหนิด้วย จะต้องเป็นหลิงชิงเซวียนที่ยั่วยุให้พวกเขาตำหนินางแน่นอน

หลิงชิงเซวียนอ่านตามพล็อตที่ ZZ ให้มา “ฉีหยวนในฐานะที่เจ้าเป็นศิษย์พี่หญิง แต่เจ้ากลับละทิ้งพวกพ้องให้อยู่ตามลำพัง โดยไม่คำนึงถึงชีวิตและความตายของศิษย์พี่น้องชายหญิงของเจ้า เจ้าจะต้องได้รับการลงโทษเมื่อเจ้ากลับไปที่นิกาย”

ทำไมต้องให้กลับไปรับโทษด้วยล่ะ? มันจะสะดวกกว่าไหมหากเธอเอาดาบออกและลงโทษนางเอกในตอนนี้

【นายท่านมันต้องเป็นไปตามโครงเรื่องต้องการ อย่างไรก็ตามฉีหยวนได้พบกับเฟิงเจี่ยแล้ว】

เฟิงเจี่ยชอบเธอเหรอ?

【ตอนนี้ยังไม่ แต่เขาก็ยังมีความรู้สึกดีให้กับเธอ】

แน่นอนว่าวายร้ายนั้นสามารถมีความประทับใจให้กับทุกคนได้ง่าย หลิงชิงเซวียนจับไปที่ดาบของเธอและมองไปที่ฉีหยวนที่แสดงออกถึงความไม่ได้รับความเป็นธรรม “หากเจ้าต้องการที่คัดค้านการตัดสินของข้าผู้นี้เจ้าก็สามารถทำได้เช่นกัน หากเจ้าเอาชนะข้าผู้นี้ได้ ข้าจะยินย้อมรับฟังคำคัดค้านของเจ้า”

“ข้า...” ฉีหยวนกำมือดาบของนางไว้แน่น ความแข็งแกร่งของนางยังห่างไกลจากของหลิงชิงเซวียนอีกมาก และนางเองก็เพิ่งออกมาจากดินแดนลับเพียงไม่นาน นางจะสามารถเอาชนะหลิงชิงเซวียนได้อย่างไร นี่ไม่ใช่แสวงหาความอับอายตัวเองหรอกหรือ!

“ผู้อาวุโสหลิง อย่าตำหนิศิษย์พี่หญิงเลย มันเป็นเพราะเราประมาทเกินไป การลงโทษนี้ควรถูกยกเลิก” หลินหลี่เอ๋อพยายามพูดแทนฉีหยวน แต่ความภาคภูมิใจในตนเองของฉีหยวนไม่อนุญาตให้ทำ

ด้วยความหยิ่งทนงฉีหยวนตอบกลับไปว่า “ได้ มันเป็นความผิดของข้า ผู้อาวุโสหลิงข้าจะไปรับโทษเมื่อข้ากลับไปทันที”

การได้รับบทลงโทษเป็นเรื่องน่าอาย แต่การถูกทุบตีกลับน่าอับอายยิ่งกว่า

กลุ่มของหลิงชิงเซวียนกลับมาภายในเวลาที่กำหนด ในฐานะที่ฉีหยวนเป็นที่โปรดปรานที่สุดในนิกาย เมื่อพวกเขากลับมาถึงที่นิกายนางก็ไปรับการลงโทษด้วยตัวเอง

เกิดการเดาต่างๆนาๆแต่สรุปได้เพียงสองอย่าง จากผู้คนระดับสูงสู่สานุศิษย์ระดับล่างภายในนิกายเฉียนคุน อย่างแรกที่หลิงชิงเซวี่ยนสั่งลงโทษฉีหยวนโดยความจงใจของนาง อย่างที่สองคือฉีหยวนได้กระทำความผิดบางอย่าง แต่ฉีหยวนผู้ซึ่งเป็นแบบอย่างที่ดีมาโดยตลอด นางจะกระทำอะไรผิดได้อย่างไร หลิงชิงเซวียนนั้นคงจะริษยาฉีหยวนเลยจงใจหาเรื่องนาง

ดังนั้นสายตาของคนทั้งนิกายที่มองหลิงชิงเซวียนจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตามฉีหยวนทำราวกับว่านางไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดเผยเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสหลิงจะไม่ชอบนางมากนัก

หลิงชิงเซวียนเธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอนี้จะมีชื่อเสียงที่แย่ขนาดนี้

ภายในโถงเซวียนชิง หลิงชิงเซวียนถือถ้วยน้ำชาและบรรจงจิบเล็กน้อยอย่างไม่อนาทรร้อนใจ

ZZ ทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อย ในโลกใบเก่าของนายท่าน นายท่านต่างก็เป็นที่ชื่นชมของคนนับพัน นายท่านคงทนไม่ได้ที่ตนถูกดูถูกเหยียดหยาม นายท่านคงจะไม่ลงมือฆ่าคนทั้งนิกายเฉียนคุนหรอกนะ? เมื่อคิดแบบนั้น ZZ ก็เปลี่ยนจากหมดหนทางเป็นความกังวลทันที

หลิงชิงเซวียนผู้ที่ไร้ซึ่งความกังวลใดๆมองไปที่แขกที่ไม่ได้รับเชิญ อย่างผู้นำนิกายเฉียนคุน ฉีฉินจื่อ

“ชิงเซวียนเอ๋ย ฉีหยวนยังเด็กและโง่เขลา ในฐานะผู้อาวุโส เจ้าก็อย่าได้ถือสาหาความอะไรนางมากนัก?” ฉีฉินจื่อสวมเสื้อคลุมของนักพรต แม้ว่าเขาจะเข้าสู่วัยกลางคนแต่เขาก็ยังดูหล่อเหลา และไว้เคราที่เป็นสัญลักษณ์เฉพาะมันจะขยับเมื่อเขขาพูด

【นายท่าน หากคุณยังจ้องมองเคราของคนอื่นแบบนี้ ผู้คนจะคิดว่าคุณสนใจเขาได้นะ】

ทันใดนั้นถ้วยน้ำชาในมือของหลิงชิงเซวียนแตกละเอียดคามือ

ฉีฉินจื่อคิดว่านางโกรธ เขาจึงรีบพูดปลอบ “ชิงเซวียนยังไงเจ้าก็ไม่ใช่เด็กแล้ว เจ้าไม่สามารถที่จะโกรธกับสิ่งเล็กๆน้อยๆนี้ อย่างไรก็ตามเหล่าศิษย์สาวกกำลังจับตาดูอยู่ ฉีหยวนนางเป็นแบบอย่างที่ดีมาโดยตลอด หากนางถูกลงโทษไม่ใช่แค่ใบหน้าของนางเท่านั้นที่เสียแต่มันรวมไปถึงนิกายด้วย...”

อะไรที่บอกว่าข้าผู้นี้ไม่เด็กเกินไป นายท่านผู้นี้ก็แค่สาวอายุพันปีเอง!

หลิงชิงเซวียนฟังคำพูดของฉีฉินจื่ออย่างใจเย็น จากนั้นจึงหยิบถ้วยน้ำชาใบใหม่ขึ้นมาอีกถ้วย “แล้วแต่พี่ใหญ่ตัดสินใจ”

หางเขารู้ว่านางพูดได้ง่ายอย่างนี้ ฉีฉินจื่อเขาก็ไม่ต้องทนพูดให้มากความ อย่างไรก็ตามเขาก็ต้องพูดกับหลิงชิงเซวียนให้เข้าใจ เพราะยังไวนางก็เป็นถึงผู้อาวุโสหญิงเพียงผู้เดียวในนิกาย

หลังจากที่ฉีฉินจื่อกล่าวอำลา หลิงชิงเซวียนก็กลับไปที่เตียงชั้นใน และเมื่อเธอเห็นเตียงที่แข็งของเธอ เธอก็หมดความอยากที่จะนอนลงไปบนนั้นทันที

【ดูเหมือนว่านายท่านจะต้อง... เลือกเตียงใหม่สักหน่อย】