กู้ซีหวงถอนหายใจโล่งอกหลังจากไฟที่ลุกโชนนั้นหายไปแล้ว ก่อนจะเดินไปที่เตียงของนาง ระหว่างนั้นกู้หลิงอวี้และกู้อี้ก็มาดูนางเป็นระยะ แต่เห็นว่านางหลับไปแล้วจึงไม่ได้รบกวนนาง

จากนั้นนางก็นอนยาวจนถึงเที่ยงคืน

ขณะที่นางกำลังนอนหลับฝันดีอยู่ ทางตระกูลหยุนก็เกิดเรื่องไปสองเรื่องแล้ว : หนึ่งคือนายหญิงหรือฮูหยินอย่างหยุนมู่หลานและคุณหนูอย่างหยุนโม่เจิงได้ล้มเลิกความคิดที่จะให้คุณชายรองอย่างหยุนโม่เหิงแต่งงานกับคุณหนูกู้แล้ว ส่วนเรื่องที่สองก็คือหลังจากที่หยุนโม่เหิงฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นว่ามีแรงเยอะกว่าเดิม เขาใช้แขนทุบโต๊ะหินแตกด้วยมือเปล่า ไม่พอ ไม่ว่าจับอะไรก็พังไปหมด

นอกจากนิสัยของหยุนมู่หลานและหยุนโม่เจิงจะเปลี่ยนไปแล้ว อาการป่วยกะทันหันของหยุนโม่เหิงนั้นทำให้ตระกูลหยุนวุ่นวายไปหมด

ส่วนกู้ซีหวงที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร กำลังนั่งสำรวจหินเมื่อวานที่นางยังไม่ทันได้จัดการอยู่!

แม้แต่นางก็ยังนึกไม่ถึงว่าหลังจากที่นางกำจัดสิ่งแปลกปลอมออกจากหินแล้วจะกลายเป็นอัญมณีสีสวยถึงสี่ลูก หนึ่งในนั้นมีสองลูกที่เป็นหินสีม่วงและที่เหลือก็เป็นสีดำและสีขาวอย่างละลูก

กู้ซีหวงไม่เข้าใจ เพราะชาติที่แล้วก็มีก้อนอัญมณีจากดินเหมือนกัน แต่เป็นแค่หินเล็กๆ เท่ากำมือ และยังมีตำหนิเยอะอีกด้วย

แต่หลังจากที่นางฟื้นคืนชีพแล้ว นอกจากนางจะเจอหินอัญมณีแล้ว นางยังได้สมุนไพรหลายอย่างที่ถือเป็นสมบัติหายากอีกด้วย ถ้าจะบอกว่าเป็นแค่ความบังเอิญ นางไม่มีทางเชื่อแน่นอน แต่ถ้าไม่ใช่ความบังเอิญ แล้วจะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายล่ะ?

นางยังไม่ทันได้คิดให้แน่ชัด ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาแต่ไกลเสียก่อน จากนั้นก็ได้ยินเสียงสนทนาลอยตามมา "พวกเราต้องฟังคำสั่งของคุณหนูสามแล้วเอาเรื่องของคุณชายหยุนไปบอกกับคุณหนูใหญ่จริงหรือ?"

“ถึงแม้ว่าคุณหนูใหญ่จะเป็นที่โปรดปรานของฮูหยินมากกว่าคุณหนูสาม แต่เราเป็นบ่าวรับใช้ของคุณหนูสาม หากเราไม่ฟังคำสั่งของคุณหนู แล้วทำให้นางโกรธ คนที่จะโดนเฆี่ยนก็คือพวกเรานะ…”

“เฮ้อ…”

สิ้นเสียงสาวรับใช้ ทั้งสองก็เดินมาถึงหน้าประตู ขณะที่กู้ซีหวงรอให้พวกนางเคาะประตู นางก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรและนั่งรออยู่ในห้อง

“ก๊อกๆ” ด้านนอกประตู สาวใช้นางหนึ่งรวบรวมความกล้าเคาะประตูสองครั้ง

“เข้ามา”

สาวใช้ทั้งสองตอบรับก่อนจะผลักประตูเข้ามาและเห็นสตรีชุดคลุมสีขาว นั่งเอนตัวอยู่บนเบาะนุ่ม ผ้าสีขาวที่คาดบนหน้าผากของกู้ซีหวงทำให้นางงดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์เลยทีเดียว

กู้ซีหวงเห็นสาวใช้เอาแต่มองตนจึงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว “มีเรื่องอะไร?”

สาวใช้พลันรู้สึกตัว พลางเอามือเช็ดเหงื่อก่อนจะพูดติดๆ ขัดๆ “คะ…คุณหนูใหญ่เจ้าคะ บ่าวจะมา…บอกเรื่อง…” พวกนางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงพูดติดอ่างแบบนี้ รู้สึกเพียงแค่ว่ากว่าจะพูดจบประโยคนั้นทรมานมาก

เมื่อกู้ซีหวงฟังจบ ก็ย้อนถามกลับไปด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก “พวกเจ้าพูดว่าอย่างไรนะ? คุณชายรองหยุนป่วยจนตระกูลหยุนรับมือไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”

ตอนแรกกู้ซีหวงนึกว่าน้องสาวของนางอย่างกู้ชิงหยวนคิดหาอะไรมากลั่นแกล้งนางเสียอีก นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องกับหยุนโม่เหิงขึ้นจริงๆ! เพราะความตั้งใจของกู้ชิงหยวนคือต้องการจะแต่งงานกับบุรุษที่มีอำนาจและร่ำรวย จึงคิดว่านางคงอยากจะทำให้ตนโมโห…

กู้ซีหวงพยักหน้าให้กับสาวใช้ทั้งสอง ก่อนจะวิ่งออกจากเรือนและทิ้งสาวใช้สองคนให้ยืนงงอยู่ด้วยกันว่าคุณหนูใหญ่เกลียดคุณชายรองหยุนมิใช่หรือ? เหตุใดถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ?

เมื่อกู้ซีหวงออกจากบ้านตระกูลกู้และผ่านตลาดก็ได้ยินผู้คนลือกันหนาหูว่าตระกูลหยุนมีสัตว์ประหลาด และลือกันว่าแม่นางกู้ช่างโชคร้ายนัก จึงทำให้ความรู้สึกของนางดิ่งจนจะจมลงดินไปเลยทีเดียว

นางอยากจะหายตัวไปอยู่ข้างๆ หยุนโม่เหิงตอนนี้เลยทันที และเมื่อนางวิ่งมาถึงบ้านที่มีคำว่าจวนแม่ทัพติดอยู่ก็ถึงกับโล่งใจไปที ไม่ทันได้คิดว่าระยะห่างจากบ้านนางมาถึงบ้านตระกูลหยุนนั้นอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่นี่ธูปยังไม่ทันหมดก้านก็ถึงแล้ว ถือว่าเร็วขึ้นหลายเท่าเลยทีเดียว!