1 - ฉันยังไม่ตาย

โจวเจ๋อกอบน้ำจากอ่างล้างหน้าและตบใส่หน้าตัวเองอย่างแรงโจวเจ๋อค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองตัวเองในกระจก ใบหน้าของเขาซีดเซียวเล็กน้อย

ในฐานะแพทย์ประจำห้องฉุกเฉินความซีดเซียวนี้ดูเหมือนจะเป็นไปตามมาตรฐานวิชาชีพ

“ หมอโจวคนไข้ใหม่จะมาที่นี่เร็วๆนี้ดูเหมือนว่าเขาจะตกลงมาจากชั้นบนฉันไม่รู้ว่าเขาตกลงมาเองหรือพยายามจะฆ่าตัวตายกันแน่” หวังหยาพยาบาลประจำห้องฉุกเฉินยืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำชายและตะโกน

"โอเคเดี๋ยวผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้" โจวเจ๋อตอบ จากนั้นก็หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดหยดน้ำและเดินออกมา

ไม่นานรถพยาบาลก็ขับเข้าไปในโรงพยาบาล บนเปลมีชายชราคนหนึ่งในชุดสีเทา ชายชราไอไม่หยุดในบางครั้งฟองเลือดและชิ้นส่วนของอวัยวะก็หลุดออกมาพร้อมกัน

โจวเจ๋อรีบวิ่งไปดูผู้บาดเจ็บที่นอนอยู่บนรถเข็นเปลหาม ในขณะเดียวกันเขาก็ตะโกนบอกพยาบาลตรงหน้า: "เตรียมเครื่องมือผ่าตัดเร็วเข้า!"

สภาพของผู้บาดเจ็บแย่มาก

“ ผมไม่อยากตาย”

ชายชราลืมตาขึ้นและมองไปที่โจวเจ๋อด้วยสายตาอ้อนวอน

"ไม่ต้องกังวลคุณจะไม่เป็นไรเราจะช่วยคุณไม่ปล่อยให้คุณตายอย่างแน่นอน"

ผู้ป่วยที่กำลังจะตายส่วนใหญ่จะพูดแบบนี้ในช่วงสุดท้ายของชีวิต มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเผชิญกับความตายอย่างสงบได้จริงๆ

ในฐานะแพทย์แน่นอนว่าไม่ใช่เวลาที่จะวิเคราะห์ร่างกายของเขาและกล่าวตามความเป็นจริง สิ่งที่ผู้บาดเจ็บต้องการในเวลานี้คือความสบายทางด้านจิตใจ

"ไม่ไม่ตอนนี้ตอนนี้มันแย่มากจริงๆ ... "

ทันใดนั้นชายชราก็จับข้อมือของโจวเจ๋อและมองเขาอย่างจริงจัง

"ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผ่อนคลายตอนนี้คุณอยู่กับเราคุณปลอดภัยแล้ว" แม้ว่าจะมีอาการเจ็บที่ข้อมือ แต่โจวเจ๋อก็ไม่ได้พยายามที่จะดึงแขนกลับ

"ผมไม่ต้องการไม่อยากไปพวกเขาจะพบผม. " "ค่อก. " จู่ๆโจวเจ๋อก็รู้สึกเจ็บที่ข้อมือของเขา

“ หมอโจวมือคุณ!” พยาบาลสาวอุทานเสียงดัง

. เล็บของชายชรายาวมากและไม่รู้ว่าทำไมเล็บของเขาถึงเป็นสีดำเป็นประกายและโปร่งใส มันดูเหมือนจะมีสิ่งสกปรกหรืออะไรทำนองนั้นปะปนอยู่

"ฉันจะไม่ลงไปอย่างแน่นอน" แค่กแค่ก ... "

ชายชราก็ยืดตัวขึ้นและไออย่างรุนแรงจากนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านเขาคว้ามือของโจวเจ๋อก่อนจะล้มลงและนอนแน่นิ่งสูญเสียการเคลื่อนไหว

"เตรียมพร้อมสำหรับการช่วยเหลือ!" โจวเจ๋อร้อง

ชายชราถูกผลักเข้าไปในห้องฉุกเฉินแพทย์และพยาบาลก็เริ่มช่วยเขาขณะเดียวกันก็เตรียมเครื่องกระตุ้นหัวใจไว้ด้วย

"หมอโจวฉันจะช่วยทำแผลให้คุณ” หวังหยารีบคว้ามือเขาไว้

ในฐานะแพทย์พวกเขาไม่ค่อยกังวลเกี่ยวกับการบาดเจ็บที่ผิวหนัง สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดคือหากผู้สูงอายุมีโรคอื่นๆ ก็มีแนวโน้มที่จะทำให้แพทย์ตกอยู่ในอันตรายจากการติดเชื้อ

อย่างไรก็ตามชายชราคนนั้นมีเลือดอยู่ในมือมากและไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นโรคร้ายอะไรหรือไม่

บางทีการติดเชื้อเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เสียชีวิตเลยก็ได้

หลังจากพันแผลหมออีกคนก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินและส่ายหน้าไปทางโจวเจ๋อ

นั่นหมายความหมอไม่สามารถยื้อชีวิตของชายชราไว้ได้

ทุกคนอารมณ์เสียนิดหน่อย แต่สำหรับพวกเขาเรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาชินชาแล้วและสามารถทำใจยอมรับได้

"หมอโจวคุณต้องตรวจสุขภาพตัวเองอีกครั้งนะ" หวังหยาแนะนำ

“ วันนี้ผมไม่ว่างจริงๆผมมีเรื่องอื่นต้องรีบไป” โจวเจ๋อส่ายหน้าเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้นก็ไปที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลเพื่อขับรถออกไป

ทันทีที่รถมาถึงสะพานของเจียงไห่โทรศัพท์มือถือของโจวเจ๋อก็ดังขึ้น

"โจวเจ๋อพูดอยู่ครับ"

“ หมอโจวเด็กๆรอคุณอยู่”

“ ขอโทษครับคุณอู๋มีคนไข้ฉุกเฉินเข้ามาผมเลยกลับช้านิดหน่อยแต่เดี๋ยวจะไปถึงแล้วครับ”

"ขับรถระวังด้วย." หลังจากนั้นเขาก็วางสายอย่างรวดเร็ว

โจวเจ๋อมองดูเวลาอีกครั้ง เป็นเวลา 20.30 น.แล้ว เด็กๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามักจะเข้านอนเร็วมาก

ไฟแดงเปลี่ยนเป็นสีเขียว โจวเจ๋อเหยียบคันเร่งและขับรถต่อไป

“ ดุ !!!!!!!!!”

ในขณะเดียวกันรถบรรทุกขนาดใหญ่ก็วิ่งฝ่าไฟแดงโจวเจ๋อมีเวลาเพียงมองไปด้านข้างขณะที่แสงไฟพร่างพราวเข้ามาทางหน้าต่าง

จากนั้น

"ปัง!"

รถเหมือนกระดาษสีขาวแหลกละเอียดอ่อนที่ลอยอยู่ด้านหน้าของรถบรรทุก มันถูกชนโดยตรงและบินออกไปด้วยความเร็วหลังจากตีลังกาหลายรอบรถก็ตกลงสู่พื้น

…………

"เอ่อ ... "

เมื่อโจวเจ๋อตื่นขึ้นมาเขาพบว่าร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้เลยราวกับว่ามันติดอะไรอยู่

ในเวลาเดียวกันเขาไม่สามารถลืมตาได้ เขารู้ว่าเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ร้ายแรงมาก

ด้วยประสบการณ์ระดับมืออาชีพเขาต้องการตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตัวเองในตอนนี้ แต่เขาไม่สามารถขยับได้ในบางครั้งมีเสียงของยานพาหนะอื่นๆที่วิ่งผ่านไป

ฉันยังอยู่ในที่เกิดเหตุ ฉันยังอยู่ในรถหรือปล่าว?

โจวเจ๋อคิดในใจ

ในไม่ช้า เสียงไซเรนของรถตำรวจและเสียงของรถดับเพลิงรวมทั้งเสียงไซเรนรถพยาบาลที่ทำให้โจวเจ๋อรู้สึกใจดีก็มาถึง

โจวเจ๋อรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังสั่นไหวและอุณหภูมิในบริเวณใกล้เคียงก็สูงขึ้นเล็กน้อย เจ้าหน้าที่คงกำลังตัดชิ้นส่วนรถเพื่อช่วยเหลือเขา

โจวเจ๋อได้เข้าร่วมในกิจกรรมช่วยเหลือมากมายและมีความชัดเจนเกี่ยวกับกระบวนการพวกนี้

น่าเสียดายที่เค้กที่ด้านหลังของรถเนื่องในวันเด็กและงานเลี้ยงวันเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะสูญเปล่าไป

“ หมอโจว!” ควรจะเป็นเสียงของหมอเฉินในโรงพยาบาลเดียวกันกับเขา

โจวเจ๋อถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ก็ถูกช่วยชีวิตไว้แล้ว

นอกจากนี้ยังมีพยาบาลหลายคนในบริเวณใกล้เคียง โจวเจ๋อไม่สามารถได้ยินพวกเขาได้อย่างชัดเจนเนื่องจากมีเสียงรบกวนในบริเวณนี้

แต่คำพูดต่อไปของหมอเฉินทำให้หัวใจของโจวเจ๋อจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง!

“ หมอโจวสูญเสียสัญญาณชีพ”

ไม่

ฉันยังไม่ตาย! ฉันยังไม่ตาย! กูยังไม่ตายโว้ย !! โจวเจ๋อกรีดร้องในใจอย่างสิ้นหวัง!

เขายังไม่ตายเขายังมีสติเขายังไม่ตาย!

ถัดไปโจวเจ๋อรู้สึกว่ามีคนกำลังช่วยปั๊มหัวใจของเขา เขารู้สึกถึงแรงกดครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาไม่สามารถลืมตาหรือพูดได้

เขายังไม่ตาย แต่หลังจากการสนทนาที่วุ่นวาย

โจวเจ๋อก็ได้ยินพยาบาลหลายคนร้องไห้และหมอเฉินก็ต่อยประตูใกล้ๆซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้ามาก

อย่ายอมแพ้! อย่ายอมแพ้! ฉันยังไม่ตาย!

ตอนนี้ฉันควรจะอยู่ในสภาพของการตายหลอกเพราะเลือดมากเกินไป?

เจ็บสาหัส? แต่ฉันยังไม่ตาย!

ฉันควรจะมีลมหายใจฉันควรจะมีการเต้นของหัวใจอยู่!

โจวเจ๋อคำรามอย่างดุเดือดที่ก้นบึ้งของหัวใจ

แต่แล้วเขาก็รู้สึกได้ว่าเขาถูกหามขึ้นเปลและควรจะอยู่ในรถพยาบาล

จากนั้นก็มีเสียงรถพยาบาลเคลื่อนตัว พยาบาลในรถยังคงร้องไห้ เสียงร้องไห้นี้ช่างบาดหูโจวเจ๋อเหลือเกิน

เขายังไม่ตาย ร้องไห้! ร้องไห้ทำไม! มองฉันอีกครั้ง มองฉันอีกครั้ง ตรวจสอบอีกครั้ง ฉันยังไม่ตาย!

รถพยาบาลหยุดลง

แล้วโจวเจ๋อก็ได้ยินเสียงของผู้อำนวยการโรงพยาบาล

"โจวเสี่ยวเหรินเป็นยังไงบ้าง"

"อุบัติเหตุครั้งนี้ร้ายแรงมากหมอโจวได้รับบาดเจ็บมากและเสียเลือดมากเกินไปเขาได้รับการยืนยันว่าเสียชีวิตแล้ว"

“ พวกเธอตรวจสอบดีแล้วเหรอ?” เสียงของหมออีกคนตะคอกออกมา

“ เสี่ยวโจวไปแล้ว” นี่คือเสียงของผู้อำนวยการแผนก "ผมได้ตรวจสอบด้วยตัวเองแล้ว"

ฉันยังไม่ตาย! พวกคุณมันหลอกลวง! ฉันยังไม่ตาย! ไอ้รูตูด!

ในตอนนี้คนเหล่านี้ไม่ใช่เพื่อนร่วมงานและหัวหน้าของเขาอีกต่อไป คนพวกนี้คิดว่าเขาตายแล้วแต่คนตายจะได้ยินเสียงด้วยหรือ?

ฉันยังไม่ตาย!

ไอ้พวกเดรัจฉาน ฉันยังไม่ตาย! ช่วยฉันด้วย! ช่วยฉันด้วย!