Episode3 เลี้ยงรุ่น

" ฉันนั่งตรงนี้นะ "

ตอนนี้พวกเราอยู่โรงเรียนเก่ากันแล้ว พี่เอ็มมารอมิวอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงแยกมานั่งอีกฝั่งฉันไม่ลืมที่จะพกนิยายมาอ่านฆ่าเวลาด้วย

" วิ " ฉันเงยตามองตามเสียงเรียก

" อ้าว แก็บ มีอะไรป่าว "

" เดี๋ยวนี้สวยขึ้นนะ ดูขาวและผอมกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย " แก็บพูด

สีหน้ายิ้มๆและข้างๆตัวเขามีเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งด้วยซึ่งเป็นเด็กที่ฉันรู้จักนี้แหละเขาคงเป็นแฟนกัน ตามที่มิวเคยพูดให้ฟัง

" 555555 อย่าพูดเรื่องเก่าๆ ปล่อยผ่านบ้าง"

" 55555 มาคนเดียวเหรอ"

" มากับมิวนะ "

" อ้อ คงมาจู๋จี้กับพี่เอ็มสินะ 55555 " แก็บพูดแบบขบขำ

" แหม่ๆ นินทาคนอื่น ตัวเองละ ย่ะ " เสียงมิวดังมาแต่ไกล

" 555555 ไปดีกว่าเดี๋ยวมันจะแดกหัว " แก็บเดินจูงมือแฟนของตัวเองไป

" ไปกลับ! " มิวพูดแบบอารมณ์ไม่ดี

" ทะเลาะกันมาเหรอ? " ฉันถามก่อนจะลุกขึ้นเก็บหนังสือมากอดที่อก

" ก็เออนะสิ! ไม่อยากคุยละ ไปกลับ หรือจะไม่กลับก็ตามใจนะ "

" อะ อ้าว อีนี้ " นั้นไง ธาตุแท้ของฉันเริ่มออกเเล้วฉันไม่ใช่คนซื่อๆ เงียบๆ นะจ๊ะ

ระหว่างขี่รถกลับบ้าน

" วันเสาร์ที่จะถึงนี้มีนัดเลี้ยงรุ่นนะ รุ่นประถมพวกเรานี้แหละ "

" เหรอ บอกทุกคนป่าว แตงและวันบอกด้วยไหม " คนที่ฉันเอ๋ยถึงคือเพื่อนสนิทที่เรียนประถมจนถึงมัธยมต้นด้วยกันแต่เธอสองคนได้ไปเรียนต่อในเมืองสะแล้ว...

" บอกสิ แต่พวกนั้นอะไม่แน่จะมาไหม ส่วนคนอื่นก็ไม่แน่ใจ"

" อ๋อ อืมๆ หากฉันไม่ไปอะ "

" อีนี้มึงต้องไป " มิวจะเป็นแบบนี้แหละมันแล้วแต่อารมณ์ของตัวหล่อน สำหรับฉันคือเรื่องปกติ

" เออ อีนี้ อารมณ์เสียกับผัวแล้วมาลงกับเพื่อนทีหลังไม่มาแล้วนะไปชวนน้องมึงเลย "ฉันก็พูดภาษาของฉันตามอารมณ์

" เอ่อๆ ขอโทษนะน้องวิคนสวย " นั้นไงมันเปลี่ยนโหมดไวมาก

" ใครมาบ้างพวกผู้ชายอะ "

" โอ้ย อีนี้เห็นเงียบๆ ก็ถามถึงผู้ชายเลยเนอะ แรด! " มิวว่าฉัน

" อ้าว อีนี้ แปลกละ กูแค่ถามเฉยๆ ปะ " ฉันก็เอ็ดมันกลับ

" เออๆ กูขอโทษละกัน "

ตัดมาวันเสาร์

" เสร็จยังไอ้วิ " มิวตามมาเรียกฉันถึงในห้องฉันบ้านของฉันนี้แหละ

" เออ เสร็จละจะรีบไปไหนว่ะ "

" ก็ เอิ่มมม!!จะไปดู ซี ดู นพ และ สีหนุ่ม บีมด้วยไง "

ที่มิวเอ๋ยมาคือเพื่อนในห้องสมัยเรียนนี้แหละ มันเลือกเอ๋ยแต่คนหน้าตาดีๆ

ถึงโรงเรียน เพื่อนๆ มากันไม่เยอะนะ ประมาณ16คนได้ที่นั่งอยู่ก่อน แต่ไม่มีแตงกับวัน

" ไหนแกบอกแตงกับวันมาด้วยไง " ฉันถามมิวที่ยิ้มระรื่นเมื่อเห็นผู้ชาย

" จิ๊ๆ เดี๋ยวฉันโทรให้นะ " มิวกดโทรหาแตงกับวัน

" นั่งสิ!! วิ " ปูแป้งเรียกฉัน

" อืม " ฉันลากมิวที่ยืนคุยกับใครไม่รู้ แตงหรือวันนี้แหละ

" โอ้ย อีนี้เบาๆ " มิวเอ็ดฉัน

นั่งกันเรียบร้อยซึ่งตรงหน้าฉันคือ เพื่อนคนหนึ่งที่หล่อแหละ ไม่เจอกันนาน ชื่อ ซี มองฉันยิ้มๆ ซี ออกไปเรียนในเมืองโรงเรียนเดียวกับมิว แต่ซีอยู่หอจะกลับก็เสาร์อาทิตย์นี้แหละ เป็นลูกของครูที่สอนอยู่โรงเรียนประถมตอนนี้แหละ เคยสอนพวกเราตอนปอ6ด้วย..

" พวกมันไม่มา น่ารำคาญจริงๆ นัดไม่เป็นนัดอะ " มิวพูดอย่างหัวเสีย

" ตกลงมีแค่นี้ใช่ไหม! "สีหนุ่มพูด

" น่าจะใช่ " ศิพูด ตอนนี้ที่นั่งอยู่ผู้หญิงนะ มีแค่8คนมี ศิ ฝ้าย ปูแป้ง นิก มล มาย มิว และ ฉัน

ส่วนผู้ชายมี8 คนเหมือนกันมี ซี สีหนุ่ม นพ บีม แก็บ หมี บี ที

บนโต๊ะ มีขนมขบเขี้ยวและน้ำเยอะแยะ เพื่อนๆ ต่างคุยสัพเพเหระไปทั่ว ส่วนฉันนั่งเกร็จๆ เฉยๆ ฉันไม่ใช่ว่าจะเข้ากับเพื่อนได้ทุกคนหรอก คนที่สนิทจริงๆ คือมายและมิวเอง

" กินสิ วิ " ซีพูดยิ้มๆ แล้วยื่นขนมให้ฉัน ซึ่งฉันก็ยิ้มเขินๆ เขินผู้ชายหล่อไง

" อืม " ฉันเอื้อมมือช้าๆ จะล้วงเข้าไปหยิบขนมเลย์ที่ซียื่นมา

"เอาไปทั้งห่อเลย " ซีพูดยิ้มๆ แล้ววางตรงหน้าฉัน พร้อมหยิบน้ำอัดลมให้ฉันด้วย

" ขะ..ขอบคุณนะ " ฉันส่งยิ้มฝืดไปให้ คือทำตัวไม่ถูกอะต่อหน้าผู้ชายหล่อ55555

ฉันพยายามกินอย่างกุลสตรีปกติกินบูมบามมาก ขนมเลย์คือขนมที่ฉันชอบกินสุดๆ แล้วหยุดไม่ได้ด้วย มันอร่อยจริงๆ

" เอ่อ... พวกเรานี้ มีใครเปลี่ยนบ้างว่ะ " นพพูด

นพ บี ฝ้าย แก็บ หมี ที เรียนมัธยมโรงเรียนในตำบลที่พวกเราอาศัยนี้แหละ

ส่วนฉัน สีหนุ่ม มายด์ มล ไปเรียนในตัวอำเภอ ซึ่งมันก็ไม่ไกลไม่ใกล้จนเกินไปจากบ้านพวกเรา เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอยู่บ้างแหละ

ส่วนมิว ซี นิก ปูแป้ง ศิ บีม ไปเรียนในตัวเมืองของจังหวัด

" มีๆ ฉันไง สวยขึ้น ใช่ไหมซี " มิวพูดอย่างมั่นใจพร้อมเชิดหน้าชูคอหันไปหาซี ปกติคู่นี้เขาชอบคุยหยอกล้อกันประจำ ตั้งแต่สมัยประถมโน่น ซียิ้มไม่พูดอะไร

ส่วนสีหนุ่ม บี ที แก็บ บีม นพ พร้อมใจกัน

" แหวะ "

" ไอ้พวกตาไม่ถึง เชอะ " มิวพูดแล้วสะบัดหน้าใส่

ทำให้พวกเรา หัวเราะขบขัน ต่างคนต่างกิน ต่างคุยกันต่างๆ นาๆ

" เออ ไอ้วิ มันน่ารักนะ " บีมพูด ทำให้ฉันที่นั่งเฉยๆ มองคนโน่นคนนี้ที หันไปมองบีม

" เออ จริงว่ะ " ซีพูดสบทบ

ฮื้อ ตึกตัก ใจจ๋า อย่าพึ่งเต้น....

" อย่ายอเกินตัวลอยแล้วเนี้ย หน้าแดงเหมือนลูกตำลึงแล้ว " มิวแซวฉันยิ้มๆ

ยิ่งทำให้ฉันเขินอาย ไม่รู้จะเอาหน้าหันไปไหนดี

" งั้นๆ แหละ "สีหนุ่มว่า ซึ่งฉันกับมันไม่ค่อยกินเส้นกันมันเรียนที่เดียวกับฉันตั้งแต่มัธยมต้นห้องเดียวกันพอมัธยมปรายคนละห้องรอดไป

ฉันแบะปากใส่มัน มันก็แบะปากใส่ฉัน

" ไอ้สีหนุ่มมึงก็..." มิวปราม

ฉันเลยลุกขึ้นไป ทุกคนหน้าแบบเสียนิดๆ คงคิดว่าฉันโกรธ แต่ป่าวเลยฉันจะออกไปนั่งข้างนอก มันคงดีกว่านี้ อากาศถ่ายเทดี55555

" เฮ้ย เป็นไร ใจเย็นเพื่อน " มลพูด

" ปล่อยมัน มันแค่ออกไปนั่งข้างนอกเอง ไม่ได้โกรธอะไรไอ้สีหนุ่มหรอก ไอ้วิมันรู้ว่าหมาที่อยู่ในปากไอ้สีหนุ่มมันไม่มีวันออกมาหรอก " มิวพูด

มิวนี้สุดยอดรู้ใจฉันจริงๆ ทุกคนต่างหัวเราะส่วนสีหนุ่มทำหน้ามุ่ย!

" นั่งข้างในนี้แหละ " ซีพูด เอาแล้วไง ขาก็ก้าวไม่ออก โอ้ยยวินะวินะฉันก็นั่งลงตามเดิม

" โห้.....ฮิ้วววว " จู่ๆ มิวก็ร้องขึ้น เหมือนจะแซว หันมามองฉันและซี ทำให้คนอื่นมองตาม

" ไอ้ซี เอ้ยย!!! ตาถั่วนะมึงถ้ามึงเอาอีวิอะ " โอ้ยแรงมากแม่ ฉันตวัดสายตาไปมองสีหนุ่มแบบโกรธ

" พอๆ ไอ้สีหนุ่มมึงนี้ยังไงว่ะ มึงกับวิก็เรียนที่เดียวกันนิ " ฝ้ายพูด

" ก็เออ อีวิมันใสซื่อที่ไหน ร่านจะตาย ชอบเข้าหาเพื่อนกู"

ที่มันว่าคือเพื่อนผู้ชายตอนเรียนห้องเดียวตอนมัธยมต้นนี้แหละ ที่ฉันสนิทกับเพื่อนผู้ชายพวกนั้นเพราะแต่ก่อนพวกนั้นมันมาจีบเพื่อนในกลุ่มฉันนี้แหละเป็นแฟนกันแล้วด้วย พึ่งเลิกตอนขึ้นมอปรายเอง

"มึงอะพูดแรงไปนะ ไอ้เก่งไอ้เอกอะ มันก็เพื่อนกับวิ ไม่ใช่เหรอตอนเรียนมอต้นด้วยกันอะ " มลพูดขึ้นซึ่งตอนนี้มลเรียนห้องมอปรายเดียวกับฉันแต่คนละกลุ่ม

" เออ แต่กูเห็นมันชอบอยู่กับผู้ชาย ไอ้ซีมึงอย่าชอบมันนะ "

" พอแล้วมึง! " ซีพูดปราม

ซึ่งฉันก็ไม่ได้แก้ต่างอะไรเดี๋ยวจะหาว่าแก้ตัว ทำตัวเงียบๆ ให้เพื่อนสงสารก็พอ

" กูละเกลียดมึงจริงๆ ไอ้สีหนุ่ม " มิวพูด

" โอเคไหม วิ " บีมถาม

" โอเค ฉันชินแล้ว " พูดแล้วส่งยิ้มให้บีม

ทุกคนก็ต่างคุยกันต่อ

" วิ มีเบอร์ไหมใส่เบอร์มาหน่อย " ซียื่นมือถือให้ฉันในขณะที่ทุกคนต่างคุยกันไม่ได้สนใจฉัน ด้วยความที่เชยด้วยแหละกลัวจะกดมือถือเขาไม่เป็น และมันเขินๆ ก็ซีเล่นยิ้มให้ตลอด ฉันหันไปสะกิดมิว

" ทำไม " มิวถาม

" เอ่อ..คือ ฉันจำเบอร์ตัวเองไม่ได้อะ แกช่วยพิมพ์ใส่ให้หน่อย " ฉันพูดปดแหละ จริงๆ จำได้สนิทใจแต่กลัวโดนล้อว่าเชยเพราะทำไม่เป็น555555

" เออ บื่อจริงๆ " มิวว่า พร้อมเอามือถือตัวเองมากดๆ แล้วกดเบอร์ฉันใส่เข้าไป

" มิว! " ฉันปรามมิว เพราะมิวเมมชื่อฉันว่า น้องวิคนสวย

" 555555 ขี้เกียจแก้ละ อะซี แต่ทำไมแกเอาแต่เบอร์ยัยวิคิดอะไรว่ะ อะไรว่ะ"

มิวล้อซี ทำให้ซีหลบสายตา ก่อนจะกลับมาจ้องตามิวอีกครั้ง

" ก็ มีแค่วิที่ฉันยังไม่มีเบอร์โทรอะดิ " ซีตอบ ก่อนจะก้มมองมือถือแล้วยิ้ม ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขายิ้มอะไร

"ไอ้ซีเมื่อไหร่จะพาน้องแพรแฟนมึงมาอวดพวกกูวะ"

สีหนุ่มพูดแล้วยิ้มเย้ยฉันซึ่งฉันก็ไม่รู้มันหมายความว่าไง...ไอ้นี้ชักจะไปกันใหญ่แล้ว

" น้องแพรไม่ค่อยว่าง พ่อแม่ไม่ค่อยจะให้ไปไหนด้วย " ซีพูด แบบหลุบตาต่ำ

" เหรอ งี้แหละแม่หวง แกก็อย่าปล่อยเขาหลุดมือไปละแบบนี้หายากมาก " เหมือนสีหนุ่มจะย้ำ ที่ หายากมาก

แต่เหมือนจะกระแทกฉันมั้ง ซึ้งฉันไม่รู้ความหมายของมันหรอก

นั่งกันจนล่วงเลยเวลามาตี6โมงเย็น พวกเราก็แยกย้ายกัน

" บ๊าย " เฮือกกก ฉันเอามือจับอก ซี เล่นมากระซิบที่หู ตอนที่เพื่อนๆ ชุลมุน เก็บกวาดขยะและเก็บเก้าอี้ให้เข้าที

" 5555555 " เหมือนซีจะเห็นเป็นเรื่องขบขัน เหมือนฉันตกใจ ฉันเลยมองค้อนไป แล้วเบือนหน้าหนี ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว โอ้ยย ฉันเป็นอะไรเนี่ย วิ ใจเย็นๆ ซีมีแฟนแล้ว