Episode 4 ปะทะวาจา
หลังจากเลี้ยงรุ่นพบเจอเพื่อนวันนั้น จนผ่านมา10วันก็เปิดเทอม!!!
" เฮ้!!!!! ดีใจจัง " เสียงตาดังขึ้น
" ทำไมเหรอ! " ฉันถาม
" ก็อยู่บ้านน่าเบื่อมากกกกก!!!!! "
" ฉันว่าฉันเริ่มอ้วนละนะ อยู่บ้านกินกับนอนอย่างเดียว " พรพูดพร้อมจับเอวตัวเอง
" ฉันก็เหมือนกัน " ฉันพูด มันคือความจริงหน้าท้องที่เคยแบนราบตอนนี้ยื่นออกมานิดๆ
" งั้น จะทำไงดี พวกแกไม่น่าเกียจเท่าฉันหรอกทั้งอ้วนและดำอะ " ตาพูด
" หากแกน่าเกียจแล้วมีแฟนตั้งสองคน และพวกเราที่น่ารักกลับโสด แบบนี้ แกอยากจะเลือกอันไหน " พรถาม
" ใครบอกสองคน ปิดเทอมฉันไปอยู่บ้านญาติมาได้อีกคนแล้วคะ 555555 " ตาพูด ทำให้ฉันและพรมองตากันอ้าปากค้าง....
" นั้นไง แกออกจะน่ารักแบบคล้ำๆ "
" แกยัยพรชมหรือด่าว่ะ "
" ชมจ๊ะ555555 อย่าโอ้ยย 55555 จักกะจี้ปล่อยซิ วิ วิ ช่วยด้วย "
ฉันส่ายหน้าให้กับทั้งสองคนที่เล่นเหมือนเด็ก
" เอาละ วันนี้มีการบ้านนะ มาส่งวันจันทร์หน้า จับกลุ่มสามคน รายงาน100หน้า เรื่องที่ครูพึ่งพูดไปเมื่อกี้ "เสียงครูสุนิตาดังขึ้น
" โห้ววว..... " เสียงผู้ชายในห้องดังขึ้น
ครูตวัดสายตาดุๆหันไปมอง พวกผู้ชายจึงเงียบปาก
พวกเรากินข้าวเที่ยงจนเสร็จต่อด้วยขนม ไปหาที่นั่ง ใต้ต้นไม้อีกตามเคย แต่คราวนี้ที่นั่งมันเต็มไปหมดเลย ไปนั่งริมคลอง ที่นั้นอากาศดีไม่ร้อน มันชื้นๆแต่มีผู้ชายมานั่งมั่วสุมกันเต็มไปหมด! บางมีแอบสูบบุหรี่ บางมานั่งจู๋จี๋ แอบคุณครู จู๋จี๋ชนิดว่าลูบๆคลำๆอะ..... หากครูเจอจะโดนลงโทษ
" ริมคลองละกัน "
"อืม "
" ตรงนั้นเร็วๆว่างอยู่ " ตาชี้ไปที่หนึ่งโต๊ะซึ่งว่างอยู่แต่โต๊ะข้างๆมีผู้ชายเต็มไปหมด แต่ก็อุ่นใจ ที่ถัดออกไปอีกสองโต๊ะก็มีผู้หญิงแต่เป็นเด็กห้องสามซึ่งพวกเราเป็นเด็กห้องสอง เด็กห้องหนึ่งสายวิทย์พวกนางไม่มานั่งเอ้อระเหยลอยชายที่นี้หรอกพวกนั้นก็คงนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดแหละ มีแค่เด็กห้องสองและสามที่ดูไม่ค่อยกระตือรือร้น เพราะเป็นเด็กสายศิลป์
" พวกแกรู้ไหม สิตาอะ มันเป็นแฟนน้องมอสาม " พรพูดแบบเบาๆให้พวกเราได้ยินกัน สิตามี่พูดถึงคือเด็กห้องสามที่นั่งอีกโต๊ะกับเพื่อนๆของเธอ
" ก็รู้ อีนี้อะผู้เยอะไม่เคยว่าง " ตาพูด
" อ้าว น้องวิ " ฉันหันไปมองเสียงที่คุ้นเคย นั้นคือเสียงไอ้เก่งเพื่อนร่วมชั้นเมื่อตอนมอต้น ไอ้นี้แหละที่ไอ้สีหนุ่มเอามาจับประเด็นเมื่อตอนเลี้ยงรุ่น ว่าฉันยังนู้ยังนี้กับไอ้เก่ง จริงๆพวกเราชอบหยอกล้อแบบถึงตัวแต่จริงๆต่างคนต่างไม่คิดอะไรกันเกินคำว่าเพื่อนเลย ถึงตัวหมายถึงกอดคอคล้องแขนแบบนี้แหละ คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าพวกเรากำลังจีบกันอยู่ก็ได้
" อืม เลี้ยงขนมหน่อย " นี้แหละปกติของฉันเมื่อเจอหน้าก็ให้เลี้ยงขนม55555
" เจอกูไม่ได้เลยนะมึง " เก่งพูด แล้วผลักหัวฉันเบาๆ
" 5555 พี่เก่งขาาาาา " ตาพูดทีเล่นทีจริง
" โอ้ยยกูกลัว " เก่งทำท่ากลัวๆ ไม่รู้จริงหรือเล่น
" เชอะ!!! "
เก่งมานั่งใกล้ฉันแล้วเอามือกอดคอฉันซึ่งฉันก็เฉยๆไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเพื่อนแหละ
" แหม่ๆ อีวิ บอกว่าไม่แรด " เสียงไอ้สีหนุ่มลอยมา มันนั่งโต๊ะข้างๆที่ผู้ชายเยอะๆนี้แหละ
" ปากหมามากมึง"
เป็นพรที่พูดกลับไป
" น้องพรพี่ไม่ได้ว่าน้องนะ ว่าอีวิโน่น" นั้นไงมันสองมาตรฐานชัดๆกับฉัน อี ไอ้ กับพร เรียกน้อง
" ก็อยากมาว่าเพื่อนพรทำไมละ "
พรก็ต่อล้อต่อเถียงกับสีหนุ่มไป
" เก่งเอาแขนออกดิ " คือฉันเริ่มรู้สึกว่าไม่เหมาะละมันกอดนานเกินไป
" กลัวไอ้สีหนุ่มว่าเหรอ!! "
" ก็เออ กูผู้หญิงปะ และมึงดูปากไอ้สีหนุ่มด้วย ตอนมันว่ากูไม่เห็นมึงจะโต้อะไรกลับไป " ฉันต่อว่าเก่ง
" อ้าว กูกะคิดว่ามึงชินกับปากมันแล้ว " เก่งว่าพร้อมเอาแขนออก
" เหอะ ชินนะชินแต่ปากมันสามารถเรียกคนอื่นให้ดูกูผิดๆนะ " ฉันพูด
" ใช่ๆ " ตาสมทบ พร้อมกับจ้องมือถือกดหยิกๆ
"เออ ห้องมึงสั่งการบ้านไหม วิชาครูสิน อะ ขอลอกหน่อย "
" กูว่าละ มาแบบนี้มึงต้องแบบนี้ " ปากก็ว่าไปแต่มือก็หยิบสมุดให้มันลอก
" ลายมืออย่างเหี้ยว่ะ "
" งั้นไม่ต้องลอกไอ้สัส " นั้นไงปากฉัน ปากไวนะเออ
" ลอกครับน้องวิ " มันก็เปลี่ยนสีไวไอ้นี้อะ
จริงๆลายมือฉันห่วยมาก แต่การเรียนไม่ห่วยนะ เรื่องความจำเป็นเลิศ แต่เรื่องคณิตอะคิดช้า และไม่ชอบชอบอะไรที่เกี่ยวกับความจำ ท่องจำ อะชอบ
หลังจากพรสงบปากสงบคำก็หันมากระซิบที่หู ซึ่งนางกวักมือเรียกให้เอาหูไปใกล้นางเพราะฉันกับนางนั่งตรงข้ามกัน ฉันก็ยืนก้มตัวไปหาพร
" อีสิตานั่งมองพวกเราตลอดและแบะปากคว่ำตลอด "
" อืม ปล่อยไป "
จริงๆเทอมที่แล้วพวกเราเคยมีเรื่องกันกับกลุ่มสิตา คือนางชอบแบะปากใส่พวกเราตลอดทั้งที่พวกเราไม่รู้เลยว่าเรื่องอะไร....จนพวกนั้นชอบพูดกระแทกพวกเรา ละวันหนึ่งเป็นเรื่องเมื่อพรทนไม่ไหว แต่ก็ไม่ได้สาระอะไร จนผู้ชายแยก ดูท่าพวกเราจะปากจัดสู้พวกนางไม่ได้ แถมพวกเราคนน้อย แต่ถ้าลงมือจริงๆฉันก็คงสู้ได้ แต่นี้แค่ใช้วาจาปะทะเสียดสีกันหลังจากนั้นมาก็เข้าหน้าไม่ค่อยติดเท่าไร เจอกันทีไรไม่ด่ากระแทกก็แบะปากใส่กัน
" ยัยวิ ลอกบ้างสิ " เสียงดาวคือเพื่อนร่วมห้องกับไอ้เก่งตอนนี้ และพูดก็พูดเถอะฉันสนิทกับดาวด้วยนะตอนมอต้นเพราะเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันด้วย
" มาสิ ที่ไอ้เก่งเลย " ฉันพูดพร้อมขยิบห่างเก่ง
" อืม ขอบใจ " ดาวก็นั่งระหว่างกลางฉันกับไอ้เก่งแล้วเขียนยิกยักๆอย่างรีบๆกลัวไม่ทันมันจะหมดเวลาพักแล้ว
" แกทำเองเหรอ! " ดาวถามฉันทั้งที่หน้าก็จ้องตัวหนังสืออยู่
" ฉันก็ลอกเพื่อนในห้องมานั่งแหละ555555 "
" 55555555 " ทั้งดาวและเก่งหัวเราะกัน
จริงๆฉันไม่ใช่จะเก่งอะไรขนาดที่เป็นตัวท็อบของห้องหรอกนะ แต่...ฉันมีความตั้งใจแหละ ดูออกเพราะตอนปิดเทอมแรกเขาตัดเกรดและเรียงลำดับคนเก่งด้วยซึ่งชื่อฉันติดอันดับ1ใน10ด้วย ส่วนตาและพรก็ได้ที่12 13 กันนี้แหละ แต่ฉันไม่คนที่ไม่ค่อยชอบการแสดงออกเพราะทุกครั้งเมื่อออกไปพ๔ดหน้าชั้นเรียนจะรู้สึกประหม่าใจเต้นตึกตัก บางครั้งรู้สึกใจเต้นแรงคลื่นไส้
" ถึงคาบเรียนแล้ว เอาสมุดคืนมาได้ละ " ฉันพูด
" เสร็จพอดี เอาไป " เก่งปิดสมุดแล้วยื่นให้ฉัน
ดาวตวัดสายตาไปหาเก่ง
" กูยังไม่เสร็จนะ " ดาวพูด
" ลอกของเก่งเลย ฉันต้องไปแล้ว ไปนะ "
ดาวพยักหน้าแล้วเอาของเก่งมาดู
พอพวกเราเดินออกมาสักนิดตากับพรหันไปที่โต๊ะเก่งนั่งกับดาว
" เฮ้ยๆไอ้สีหนุ่มมันมาลอกของไอ้เก่งด้วยนะ แถมๆพวกอีสิตาด้วย โง่ทั้งห้องเลยเหรอว่ะ.....น่าจะบอกไอ้เก่งว่าอย่าให้ใครดูต่อ เกียจพวกมัน " ตาพูด
" นั้นสิ " พรเห็นตามตา
" เฮ้อ....ปลง ถือว่าทำบุญเถอะ " ฉันพูด
" จ๊ะ แม่พระ " พรและตาพร้อมกันพูดแขวะใส่ฉัน
11-05-2564