หว่าหวาเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง ท่านแม่คิดไม่ถึงว่าคนที่เคยเป็นสามีและพ่อของลูกๆ จะเป็นเช่นนี้ ได้แต่คิดว่าโชคดีแล้วที่ได้ออกมาจากตระกูลหลิว

หว่าหวาสอนมวยไทยกับน้องๆ โดยใช้หุ่นฟางที่พี่ลี่ชุนเตรียมไว้ให้เป็นหุ่นซ้อม ส่วนเรื่องการสร้างบ้านหลังใหม่ ท่านลุงเหยียนได้พาเพื่อนมาดูพื้นที่ที่จะใช้ปลูกบ้านแล้ว บอกว่าเขาไม่เคยเห็นแบบบ้านเช่นนี้มาก่อน แต่จะสร้างให้เหมือนกับแบบเพราะหว่าหวาวาดแบบเหมือนของจริงมาก เมื่อถึงพิธียกคานท่านแม่ ครอบครัวของท่านลุงลี่ ท่านลุงฝาง ช่วยกันเตรียมการซึ่งงานนี้จะต้องมีการเลี้ยงอาหารชาวบ้านที่มาร่วมงานด้วย งานจัดขึ้นก่อนที่หว่าจะเดินทางไปอำเภอฉางเย่ว 1 วัน ท่านแม่เชิญท่านลุงผู้ใหญ่บ้านมาเป็นประธาน งานนี้เด็กๆ สนุกสนานกันใหญ่โดยเฉพาะน้องเล็กและน้องลี่เฉียน

วันนี้หว่าหวาไปที่ร้านก็เลยเวลาอาหารกลางวันแล้ว คุณชายเลี่ยงซือกำลังจะกลับพอดี เมื่อเห็นหว่าหวาจึงร้องทัก

"แม่นางหว่าหวา ได้ยินท่านลุงกับท่านป้าบอกว่าเจ้าจะเดินทางไปอำเภอฉางเย่ววันพรุ่งนี้ ให้ข้าตามไปเป็นเพื่อนเจ้าดีหรือไม่"

"ข้าไปหลายวัน ไม่รบกวนคุณชายดีกว่า" หว่าหวาตอบ

"ไม่ถือเป็นการรบกวนเจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะได้ไปดูความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่นั่นด้วย เพื่อเป็นข้อมูลให้ท่านพ่อ แต่ข้าขอพาน้องสาวของข้าไปด้วย อย่างน้อยเจ้าก็จะได้มีเพื่อน"

หว่าหวาคิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร ขากลับจะได้มีเพื่อนด้วย "ถ้าเช่นนั้นก็แล้วแต่คุณชาย พรุ่งนี้ต้นยามเฉิน (07.00-08.59) พวกเราจะออกเดินทางจากร้านฟู่ซิงนี้"

การเดินทางครั้งนี้ทำให้หว่าหวาสนิทกับคุณหนูหลี่เหมยซืออย่างรวดเร็ว เนื่องจากทั้งสองอายุเท่ากัน อีกทั้งความงามของนางก็ไม่น้อยไปกว่าหว่าหวาเพราะเมื่อพี่ชายหล่อขนาดนั้น น้องสาวจะไม่สวยได้อย่างไร รถม้า 3 คันเดินทางถึงโรงเตี๊ยมของครอบครัวคุณชายต้าเฟยตอนยามอู่ เมื่อพักผ่อนจนหายเหนื่อยแล้วทั้งหมดจึงเดินทางไปร้านฟู่ซิง ที่จะเปิดอีก 5 วันข้างหน้า ทุกอย่างเป็นไปตามที่หว่าหวาแนะนำ ร้านมีขนาดใหญ่กว่าที่อำเภอฉางซิน มีห้องพิเศษ 10 ห้อง ส่วนโรงเพาะถั่วงอก และโรงงานผลิตลูกชิ้น ปลาเส้น เส้นก๋วยเตี๋ยวอยู่ในบริเวณจวนของครอบครัวหวู่ ให้บ่าวเป็นคนทำ เพื่อป้องกันคนขโมยสูตร หว่าหวาบอกขั้นตอนทุกอย่างกับคุณชายต้าเฟยและบ่าวทุกคน

ท่านพ่อท่านแม่ของคุณชายต้าเฟย ถูกใจหว่าหวาและน้องรองมากเนื่องจากรูปร่างหน้าตาและกิริยาของสองพี่น้องนั้นได้รับการอบรมมาอย่างดี ใจอยากรั้งให้อยู่ด้วยกันหลายๆ วัน แต่ก็ทำไม่ได้ ระหว่างที่หว่าหวายุ่งอยู่กับการเตรียมเปิดร้านฟู่ซิงสาขาอำเภอฉางเย่วนั้น สองพี่น้องตระกูลหลี่ก็เดินดูความเป็นอยู่ของชาวบ้าน หว่าหวาสังเกตเห็นว่าคุณชายต้าเฟยลอบมองมายังคุณหนูเหมยซืออยู่บ่อยๆ ก็นึกสงสัยอะไรบางอย่าง รอให้การเปิดร้านเรียบร้อยก่อนเถอะจะต้องถามให้รู้เรื่อง

เมื่อผ่านไป 3 วันถั่วงอกที่เพาะก่อนบางส่วนโตพอที่จะเก็บได้แล้ว หว่าหวาจึงเก็บมาทำกับข้าวให้ทุกคนกิน โดยทำผัดเต้าหู้ใส่ถั่วงอก กับไข่เจียวถั่วงอก ไม่ต้องบอกว่าทุกคนชอบมากแค่ไหนเพราะเพียงครู่เดียวกับข้าวทั้งสองอย่างก็หมดอย่างรวดเร็ว หว่าหวาจึงไปทำมาเพิ่มอีก

งานเปิดร้านฟู่ซิง สาขาอำเภอฉางเย่ว เป็นไปอย่างยิ่งใหญ่ ตระกูลหวู่ที่มีกิจการโรงเตี๋ยมและร้านขายผ้าอยู่แล้ว จึงเป็นที่รู้จักของคนมากมาย ท่านนายอำเภอฉางเย่วมาเป็นคนเปิดงาน แขกที่มาร่วมงานก็มีจำนวนมากเช่นกัน ทุกคนล้วนชื่นชอบรสชาติของก๋วยเตี๋ยวและน้ำเก๊กฮวย ที่ไม่เพียงแก้กระหายแต่ยังดีต่อสุขภาพด้วย หว่าหวาถูกแนะนำให้แขกรู้จัดในฐานะเจ้าของสูตร และเจ้าของร้านฟู่ซิงที่อำเภอฉางซิน โดยมีน้องรองเป็นผู้ช่วย ส่วนคุณชายเลี่ยงซือและคุณหนูเหมยซือก็ถูกแนะนำในฐานะบุตรของผู้ช่วยนายอำเภอฉางซิน ซึ่งทั้งคู่เป็นสหายของคุณชายต้าเฟย

ทั้งหว่าหวาและคุณหนูเหมยซือต่างก็ถูกบรรดาหนุ่มๆ จ้องมองไม่ละสายตา ส่วนคุณชายเลี่ยงซือกับคุณชายต้าเฟยก็ไม่แพ้สองสาวเช่นกันเพราะบรรดาสาวๆ ลูกหลานแขกที่มาร่วมงานนั้นต่างก็มองคุณชายทั้งสองด้วยสายตาหยาดเยิ้ม

หลังจากท่านนายอำเภอกลับไปแล้วหว่าหวากับคุณหนูเหมยซือและน้องรอง ขอไปเดินเที่ยวตลาดดูของสวยๆ งามๆ ส่วนคุณชายเลี่ยงซือไปที่จวนท่านนายอำเภอเพื่อคุยเรื่องงาน ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังเดินดูร้านรวงต่างๆ นั้น มีคนกลุ่มหนึ่งเดินตรงมาหาซึ่งมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายไม่พูดพล่ามทำเพลงก็ลงมือทำร้ายทั้ง 3 คน ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวหว่าหวาทำได้เพียงบังน้องรองให้บาดเจ็บน้อยที่สุด ส่วนตัวเธอและคุณหนูเหมยซือนั้นโดนทำร้ายจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยผมเผ้ายุ่งเหยิง ทั้งสามถูกถูกจับล็อคแขนข้างละคน

มีหญิงสาวคนหนึ่งแต่งตัวดี เดินมาจับคางหว่าหวา "นี่น่ะหรือสาวงาม ที่ว่าที่คู่หมั้นของข้ามองจนไม่ละสายตา สภาพแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่เจียฮุ่ยจือ จะยังมองอยู่หรือป่าวนะ" หว่าหวาได้ฟังก็พลันได้สติ สะบัดหน้าให้หลุดจากมือของผู้หญิงคนนี้ แล้วถ่มน้ำลายใส่หน้า

"ถุย หน้าตาแบบนี้ แถมยังใช้วิธีต่ำๆ ทำร้ายคนอื่นตอนเผลอ ก็สมควรแล้วที่จะโดนผู้ชายเมิน"

"นี่เจ้ากล้าถ่มน้ำลายรดหน้าข้าหรือ รนหาที่แท้ๆ " หญิงผู้นั้นพูดแล้วหยิบเอามือเช็ดน้ำลายออกจากหน้า แล้วง้างมือจะตบหน้าหว่าหวา หว่าหวาจึงยกเท้าเตะแขนของหญิงผู้นั้น เมื่อผู้หญิงสองคนที่จับตัวหว่าหวาเห็นคุณหนูของตนโดนทำร้ายก็พลันปล่อยมือจากแขนหว่าหวาแล้วรีบไปดูคุณหนูทันที เมื่อหว่าหวาเป็นอิสระก็ช่วยให้น้องรอง และคุณหนูเหมยซือให้หลุดจากการจับกุม จากนั้นการเอาคืนของหว่าหวาและน้องรองก็เริ่มขึ้น ผู้ชายทั้งสองคนที่มาด้วยเห็นผู้หญิงตะลุมบอนกันก็ไม่กล้าเข้าไป อีกทั้งคุณหนูยังไม่มีคำสั่งจึงยืนดูอยู่ข้างกายคุณหนู

ผ่านไปครู่หนึ่งพวกผู้หญิงเป็นฝ่ายรุมทำร้ายหว่าหวาตอนแรกก็ลงไปนอนร้องโอดโดยบนพื้น มีเลือดตกยากออกบ้างเล็กน้อย หว่าหวาหันมาทางคุณหนูที่ยืนตะลึงกับภาพตรงหน้า

"ทีนี้ถึงตาเจ้าบ้างหละ" หว่าหวาหันมาพูดกับคุณหนูผู้นั้น

"พวกเจ้าสองคนจัดการจับนางไว้ ข้าจะสั่งสอนนางเอง" คุณหนูบอกกับผู้ชายสองคน

"ขอรับ คุณหนู" ชายสองคนรับคำ แล้วเดินเข้าไปหาหว่าหวาหมายที่จะจับนางให้คุณหนู หว่าหวาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมสำหรับการป้องกันตัว น้องรองและคุณหนูเหมยซือก็มายืนข้างๆ หว่าหวา

"หยุด....พวกเจ้ากำลังจะทำอะไรกัน" ทุกคนหันไปตามเสียง ก็เห็นกับชายหนุ่มคนหนึ่งแต่งตัวดี เดินเข้ามาที่คุณหนูผู้นั้น

"เจ้าก่อเรื่องอะไรอีกซูเหมย"

"ข้าไม่ได้ก่อเรื่องนะพี่ชาย”

“มีครั้งไหนบ้าง ที่เจ้าออกจากบ้านแล้วไม่ก่อเรื่อง เห็นทีคงต้องกักบริเวณเจ้าเสียแล้ว”

"แม่นาง พวกท่านเป็นอย่างไรบ้าง ข้าต้องขอโทษแทนน้องสาวของข้าด้วย"

"ก็ตามที่ท่านเห็น ความจริงท่านน่าจะกักตัวน้องสาวท่านไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านทำความเดือดร้อนให้คนอื่นจะดีกว่า" หว่าหวาตอบออกไป

"พวกเราไปกันเถอะ วันนี้ไม่สนุกแล้ว" หว่าหวาพูดแล้วชวนกันเดินกลับโรงเตี๊ยม

ทางด้านร้านฟู่ซิง การเปิดร้านวันแรกนี้มีลูกค้าเข้ามาอย่างล้นหลาม ท่านพ่อท่านแม่ของคุณชายต้าเฟย ยิ้มไม่หยุดเลยเมื่อเห็นลูกค้าแน่นร้านตลอดเวลา คุณชายต้าเฟยก็คอยช่วยหลงจู๊อยู่ซึ่งตลอดทั้งวันมีรายได้มากกว่า 500 ตำลึงเงิน นี่แค่คิดครึ่งราคาเท่านั้นนะ

"คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เปิดสาขาร้านก๋วยเตี๋ยว-ฟู่ซิง" คุณชายต้าเฟยคิด