"โอ๊ย...เราเป็นอะไรเนี่ยทำไมเจ็บหัวจัง" สายรุ้งลืมตามองไปรอบๆ พร้อมกับเอามือคลำหน้าผากสะบัดหัวเล็กน้อย แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อในความทรงจำมีเรื่องราวของคนอื่นอยู่ด้วย...เฮ้ยยย !!! ตลกเกินไปแล้ว นี่เราตายจากโลกปี 2020 แล้ววิญญานมาอยู่ในร่างของเด็กสาววัย 15 ปี นามว่า จ้าวหว่าหวา ในยุคจีนโบราณ แคว้นหลี่ ซึ่งในความทรงจำของสายรุ้งไม่เคยได้ยินชื่อแคว้นนี้มาก่อน ครอบครัวเธอมีสมาชิก 5 คน ประกอบด้วย

1. จ้าวจื่อชิง (แม่) อายุ 29 ปี

2. จ้าวหว่าหวา (ตัวเธอเป็นพี่ใหญ่) อายุ 15 ปี

3. จ้าวต้าหลี่ (น้องรอง) เด็กชายอายุ 13 ปี

4. จ้าวต้าชิง (น้องสาม) เด็กชายอายุ 12 ปี

5. จ้าวต้าฉี (น้องเล็ก) เด็กชายอายุ 5 ปี

พวกนางทั้ง 5 คนถูกไล่ออกจากบ้าน พ่อของนางเขียนหนังสือหย่าให้ท่านแม่และไล่ออกจากสกุล เพราะเชื่อฮูหยินรองที่ใส่ร้ายแม่ของเธอว่าคบชู้ ท่านแม่จึงพาพวกเธอมายังบ้านท่านตาท่านยายที่อยู่นอกเมือง (หมู่บ้านต้นน้ำ) ซึ่งทั้งสองเสียชีวิตเพราะโรคระบาดเมื่อ 2 ปีที่แล้ว และให้ทุกคนเปลี่ยนมาใช้แซ่จ้าวของท่านตาท่านยาย ท่านแม่มีเงินติดตัวออกมาเพียง 2 ตำลึงเงิน จึงทำให้ความเป็นอยู่ของครอบครัวค่อนข้างลำบาก

ชาวบ้านแถวนี้เลี้ยงชีพด้วยการขึ้นเขาไปหาของป่า สมุนไพร บางครอบครัวก็ล่าสัตว์  ครอบครัวที่มีที่ดินก็ปลูกข้าว ปลูกพืชไร่ ตามฤดูกาล ท่านตาท่านยายมีที่ดิน 20 หมู่ อยู่ตรงตีนเขาซึ่งไม่ไกลจากตัวบ้านใช้เวลาเดินประมาณ 2 เค่อ เนื่องจากท่านแม่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้เพียง 6 เดือน ยังไม่ได้ลงมือปลูกอะไร จึงขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรและของป่ามาขาย

สายรุ้งหลับตาลงอีกครั้ง ดูเหมือนฝันไปเธอเห็นสาวน้อยเจ้าของร่างมาบอกเธอว่า "พี่สาว ข้าต้องไปแล้ว ฝากดูแลท่านแม่และน้องๆ แทนข้าด้วย"

"ได้ ข้ารับปาก เจ้าไม่ต้องห่วง" สายรุ้งตอบออกไป จากนั้นร่างของจ้าวหว่าหวาก็กลายเป็นลูกไฟสีขาวลอยไปบนฟ้า จากนั้นก็มีชายแก่หนวดเครายาวปรากฏขึ้นแทน ชายแก่พูดว่า

"แม่หนูสายรุ้ง เนื่องจากในโลกเดิมของเจ้า ก่อนตายได้ช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจน 3 ชีวิตไว้โดยการให้อาหารและเงินจำนวนหนึ่งแก่พวกเขา ความดีนี้จึงส่งให้เจ้ามาอยู่ในร่างนี้แทนเพราะเวลาที่เจ้าตายเป็นเวลาคาบเกี่ยวกันของมิติ จึงทำให้วิญญานของเจ้าเข้ามาในโลกอดีต" 

"ขอบคุณเจ้าค่ะที่ให้ข้ามีชีวิตอีกครั้ง ถึงแม้จะเลือกไม่ได้ก็" สายรุ้งทำหน้าเศร้า

"เฮ้อ !!! เอาล่ะๆ เจ้าจะได้รับพร 3 ข้อ คือ

1. กระเป๋าของเจ้าที่นอนกอดไว้ก่อนเจ้าตายในโลกก่อนจะติดตัวเจ้ามาด้วย โดยของที่อยู่ในกระเป๋านั้นหากเจ้าหยิบออกมาใช้แล้วไม่ได้เอาใส่กลับคืนภายใน 12 ชั่วยาม ก็จะมีของสิ่งนั้นทดแทนขึ้นมาตามเดิม ส่วนเงินที่เจ้ามีก็จะเปลี่ยนเป็นเงินในโลกนี้แทน จะมีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิดและหยิบของออกมาจากกระเป๋าได้

2. เจ้าจะสามารถ พูด ฟัง อ่าน เขียน ภาษาในโลกนี้ได้อย่างอัตโนมัติ

3. ความสามารถและความทรงจำของเจ้าจากโลกเดิมกับของร่างนี้ จะยังคงอยู่

"ว๊าว จริงหรือเจ้าคะท่านตา ขอบคุณมากเลยเจ้าค่ะ"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เอาล่ะข้าต้องไปแล้ว" หลังพูดจบชายชราก็หายไปกลายเป็นดวงไฟสีรุ้ง สายรุ้งสะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นอีกครั้ง

ต่อไปจะไม่มีสายรุ้งแล้วจะมีแต่ จ้าวหว่าหวา 

"หว่าหวา ลูกเป็นอย่างไรบ้าง? เจ็บมากไหมลูก" ท่านแม่ของเธอรีบลุกขึ้นจับมือเธอไว้

"พี่ใหญ่ท่านฟื้นแล้ว" น้องๆ พูดขึ้นพร้อมกัน หว่าหวายิ้มและตอบออกไป

"ข้าไม่เป็นไรแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ น้องรอง น้องสาม น้องเล็ก พี่สบายดีแล้ว"

"จริงๆ นะพี่ใหญ่ รู้ไหมข้ากลัวมากเลยกลัวว่าท่านจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก เพราะเราไม่มีเงินไปตามหมอมารักษาพี่ใหญ่" จ้าวต้าฉีพูดขึ้นมา

หว่าหวาดึงจ้าวต้าฉีเข้ามากอด และลูบหลัง "พี่ขอโทษน้องเล็กที่ทำให้เจ้าตกใจ"

โครกๆๆ "แฮ่ๆๆ ท่านแม่ข้าหิวเจ้าค่ะ" ท้องของหว่าหวาร้องเสียงดัง 

"ได้ๆ เดี๋ยวแม่ไปเอาข้าวต้มมาให้ลูกกิน"

"พวกเจ้า 3 คนกินข้าวกันแล้วหรือยัง" หว่าหวาถามน้องๆ 

"พวกเรายังไม่หิว พี่ใหญ่ไม่สบายต้องกินข้าวจะได้หายไวๆ เรามีข้าวเหลือเพียงเล็กน้อยท่านแม่จึงบอกว่าต้องเก็บไว้ให้พี่ใหญ่กิน" น้องเล็กพูดขึ้นมา

หว่าหวาอึ้งไปรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่งที่ทุกคนในครอบครัวรักนางเช่นนี้ จึงสัญญากับตัวเองว่า จะต้องทำให้ทุกคนในครอบครัวอยู่ดีกินดี นับจากวันนี้เป็นต้นไป "ตอนนี้ยามใดแล้ว" หว่าหวาถามขึ้นมา

"ต้นยามเฉินแล้วพี่ใหญ่" น้องสามตอบ ขณะนั้นท่านแม่ถือชามข้าวต้มเข้ามาพอดี หว่าหวาเห็นข้าวต้มในชามมีข้าวเพียงเล็กน้อยส่วนใหญ่มีแต่น้ำ จึงพูดขึ้นว่า

"ข้ามีเรื่องจะบอกทุกคน ขอให้เรื่องนี้รู้แค่พวกเรา 5 คนเท่านั้นเพื่อความปลอดภัยของทุกคน พวกท่านรับปากข้าได้หรือไม่?"

"แม่รับปาก / ข้ารับปาก" ท่านแม่และน้องๆ พูดขึ้นพร้อมกัน

หว่าหวาจึงพูดต่อว่า "ในขณะที่ข้าสลบไป มีท่านเทพองค์หนึ่งให้ของกับข้ามาเจ้าค่ะ" หว่าหวาเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเป้มาไว้บนตักให้ทุกคนดู "ในนี้มีเงินอยู่ด้วยเจ้าค่ะ หากข้าหยิบเงินออกมาแล้วไม่นำกลับเข้าไปใส่ภายใน 12 ชั่วยาม ก็จะมีเงินมาทดแทนจำนวนที่ข้าหยิบออกมา มีข้าเพียงคนเดียวที่สามารถเปิดและหยิบของออกจากกระเป๋าได้"

"เป็นเรื่องจริงหรือ หว่าหวา/พี่ใหญ่" ท่านแม่และน้องๆ ถามขึ้นพร้อมกัน

"จริงแท้แน่นอนเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะหยิบเงินออกมาให้พวกท่านดู" หว่าหวาพูดขึ้นพร้อมกับเปิดกระเป๋าหยิบตั๋วเงินออกมา 5 ใบ ใบละ 10 ตำลึง