บทนำ

​

      ท้องพระโรงของวังหลวง

     “ฝ่าบาท! นำพระศพท่านอ๋องกับพระชายาเข้ามาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” บุรุษรูปร่างสมส่วนในฉลองพระองค์ยาวสีทองปักลายมังกรห้าเล็บพยักหน้ารับ แล้วพูดต่อ

     “พวกเจ้าออกไปก่อน เจิ้นขออยู่คนเดียว”

     “พ่ะย่ะค่ะ” ทหารที่เป็นผู้เดินเข้ามารายงานรับคำ ก่อนจะรีบออกไป

     ร่างสูงเดินลงจากบัลลังก์มังกรมาที่โลงไม้ขนาดใหญ่กลางห้อง พลางทอดสายตามองไปยังร่างไร้วิญญาณสองร่างในอาภรณ์แต่งงานสีแดงสง่าสมฐานะที่นอนจับมือกันอยู่ในนั้นด้วยความสลดใจ

     ใบหน้าซีดเซียวของหนึ่งบุรุษที่ถูกแต่งแต้มให้ดูมีชีวิตชีวา แต่กลับหลับตาพริ้มไร้ซึ่งลมหายใจ และหนึ่งสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ซึ่งปักลายขลิบทองอย่างประณีตไว้ เพื่อรอให้ถึงเวลาที่คนข้างกายจะมาถอดมันออก ก่อนจะเริ่มเข้าสู่ค่ำคืนแห่งความสุขที่คู่รักทุกคู่ต่างก็เฝ้าฝัน…

     น่าเสียดายเหลือเกินที่มันมิมีแม้แต่โอกาสจะถูกปลดออก…

     เจ้าของร่างทั้งสอง ยามมีชีวิตอยู่ก็มิได้มีโอกาสทำพิธีวิวาห์เข้าหอร่วมเตียงกัน…

     ได้เพียงร่วมโลง เคียงหลุมยามวายปราณ…

     กระนั้นก็ยังนับว่าดีกว่ามิได้ร่วมอันใดกันเลย…

     เมื่อนึกมาถึงตรงนี้สายอัสสุชล [1] ของโอรสสวรรค์แคว้นฉินก็ไหลหลั่งออกมาจากพระเนตรทั้งสองข้างอย่างสุดกลั้น

     หนึ่งคือน้องชายร่วมบิดามารดาที่มียศถาบรรดาศักดิ์เป็นถึงชินอ๋องและพ่วงด้วยตำแหน่งแม่ทัพผู้เก่งกาจแห่งแคว้นฉิน ติดที่ว่าค่อนข้างจะใจร้อนหุนหันพลันแล่นไปหน่อย นอกนั้นดีไปหมด

     อีกหนึ่งคือน้องสาวนอกสายเลือดที่เสด็จย่าอุปการะเข้ามาในวังตั้งแต่ยังเด็ก และให้เสด็จพ่อของเขาแต่งตั้งนางเป็นท่านหญิง สดใส น่ารักสมวัย ถึงบางทีจะใช้เงินฟุ่มเฟือยและทำตัวน่ารำคาญไปหน่อยก็เถอะ

     ซู่ซู่...ซิ่นซื่อ...

     เหตุใดความรักของพวกเจ้าจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมไปได้!?

     แทนที่ข้าจะได้ร่วมยินดีในวันวิวาห์ ได้เป็นคนพระราชทานสุรามงคลให้พวกเจ้า กลับต้องเตรียมสุสานให้...

     คิดพลาง ‘ฉินชงเฉิน’ ก็นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่เดือนก่อน หลังจากที่ ‘ฉินซิ่นซื่อ’ สูญเสียคนรักของตนจากการลอบโจมตีของพวกกบฏ แต่กลับกล่าวอ้างว่าเป็นฝีมือของ ‘ซู่ซู่’ และพยายามจะให้เขาซึ่งเป็นพระเชษฐา [2] ลงโทษนาง

     หึ...ช่างเป็นเรื่องตลกร้ายที่น่าขัน!

     สตรีบอบบางเช่นซู่ซู่น่ะหรือ...จะมีแรงโก่งคันศรยิงใส่หัวผู้อื่น อีกอย่างน้องสาวของเขาเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา แม้บางคราจะดูเอาแต่ใจไปหน่อย แต่นางไม่เคยคิดร้ายต่อผู้ใด ทั้งวันที่เกิดเรื่องก็นอนป่วยอยู่ในตำหนักของตน

     อยู่ๆ จะไปฆ่า ‘ม่านชิงเซียน’ เพราะความริษยาได้อย่างไร

     ฉินชงเฉินในตอนนั้นนึกขันในความคิดของพระอนุชา [3] เป็นอย่างมาก…

     ทว่า...

     เพียงแค่เรื่องตลกร้ายนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด!!!

​

ร่วมพูดคุยกันได้ที่ หานยวี่ Han Yu

มาทำความรู้จักพระเจ้าต้าเทียนได้ใน--> ย้อนเวลา กลับชาติมาเกิดเป็นฮ่องเต้อีกครั้ง [อ่านฟรีจนจบ]

รู้จักกับน้องสาวคนเล็ก หานอิงมี่ ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] แต่งกับเจ้าแล้วไง! ข้าก็ไม่ได้รักเจ้าเสียหน่อย! [สักพักน่าจะได้ฤกษ์เกลาสำนวนรีไรต์แก้คำผิดอีกรอบ อ้อ! มีตอนพิเศษลับ 1 ตอนกะภาพครอบครัวค่ะ]

ต้องการหน่วง---->ทางใครทางมัน! เราหย่ากันแล้ว! [อีบุ๊คมี 2 เล่ม ภาพประกอบ ตอนพิเศษลับจ้า]

​