จวนรับรองคณะราชทูต

5 วันก่อนหน้านี้ องค์หญิงฉินยูซินส่งเทียบเชิญ ให้เหล่าคุณหนูและคุณชาย รวมถึงองค์หญิงแคว้นถังที่ได้ไปงานประพาส มาดื่มชาและชมสวนโบดอกโบตั๊นของจวนรับรองคณะราชทูต ฉันกับถังถัง และจือจือก็ได้เทียบเชิญ มู่หรงหยวน ฉู่อู่เว่ย ฝูเหยี้ยนอวี้จึงต้องมาในฐานะเจ้าบ้านที่ดี ทุกคนล้วนแต่เป็นคุณหนู คุณชายผู้สูงศักดิ์แต่งกายอย่างเหมาะสม งดงาม เหล่าสตรีก็ประทินโฉมงามล้ำ ด้วยในงานมีเหล่าหญิงสาวที่ยังไม่ได้ออกเรื่อน และคุณชายมากความสามรถ เหล่าสตรีชื่อดังของเมืองหลวงจึงมีการประชั้นขันแข่ง เป็นงานดูคู่กลายๆ เวลามีงานแบบนี้จนเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่มีใครเทียบได้กับสตรีสูงศักดิ์ทั้งสองที่ยังไม่ได้ออกเรื่อน การแต่งกายงดงามคล้ายคลึ่งกัน ทั้งเรียบง่าย แต่หรูหรา ด้วยเครื่องประดับค่าควรเมือง อย่างปิ่นประการังแดงสีเพลิงขององค์หญิงหนิงเซียน แห่งแคว้นถังและต่างหูระย่างดงามจี้ประดับด้วยไข่มุขดำหลายเม็ด เข้าคู่ด้วยสร้อยไข่มุขดำขนาดใหญ่หายากจากทะเลซีไฮ ขององค์หญิงฉินยูซิน แห่งแค้วนฉิน วันนี้การแต่งกายขององค์หญิงฉินยูซินงดงามกว่าปกติเพราะการแต่งตัวที่เปลียนไป เดิมที่องค์หญิงนิยมแต่งกายสีฉูดฉาด เร้าร้อน แต่วันนี้กลับแต่งกายด้วยชุดสีเรียบโทนอุ่นปักเน้นด้วยไหมชั้นดีดิ้นทอง ช่างคล้ายคลึ่งกับชุดที่องค์หญิงหนิงเซียนใส่ประจำเวลาออกงาน แต่วันนี้องค์หญิงหนิงเซียนสวมเสื้อคลุมไหมโปร่งบางสีแดง รับกับปิ่นประการัง และต่างหูหยกขาวรูปผีเสื้อดูงามตาพิสุทธิ์ ภายในห้องมีกำยานกลิ่นดอกโบตั๊นช่วยเสริมรับกับงานวันนี้ การประดับตกแต่งจวนก็งดงาม ภายในงานมีอาหารและนักดนตรีขับกล่อมสร้างบรรยากาศให้น่าประทับใจ ในงานองค์หญิงฉินยูซินเห็นองค์หญิงหนิงเซียนไม่ค่อยเจริญอาหารจึงรินเหล้าหวานให้ ฉันยิ้มเล็กน้อยรับมาดื่มตามมารยาท เห็นจอกสุราพร้องไปแล้วองค์ใหญ่ก็ให้นางกำนัลไปนำของขวัญออกมา เอ่ยพลางรินเพิ่มเหล้าหวานแย้มยิ้มอย่างอ่อนโยนเอ่ยว่า"เรื่องคราวก่อน เปิ่นกงเองก็ไม่ทราบว่าองค์หญิงก็ดูใจกับท่านแม่ทัพน้อยอยู่ เปิ่นกงต้องขอโทษเรื่องนี้กับองค์หญิงน้อยด้วย เลยจะขอมอบขอขวัญในงานสมรสไว้ล่วงหน้าเลย" ฉันอมยิ้มรับ ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธกับองค์หญิงฉิน ก่อนจะขอตัวไปชมสวนดอกไม้เอ่ยว่า"พี่หญิง น้องขอไปสูดอากาศชมสวนก่อนนะเพคะ น้องดื่มไม่เก่งค่อนข้างจะเมาง่าย ขอตัวนะเพคะ" องค์หญิงฉินยูซินเห็นใบหน้าที่แดงกำขององค์หญิงหนิงเซียนแล้วก็เรียกให้นางกำนัลนำทางไปด้วยกัน ระหว่างทางเกิดเปลียนใจชักชวนให้ไปพักก่อนอีกหลายชั่วยามกว่างานจะเลิกมันค่อนข้างดึก อาหนิงนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะปิดปากหาวคล้อยตามอย่างว่าง่าย เมื่อเดินตามนางกำนัลนำทางมาภายในห้องที่ตกแต่งหรูหรา มีกลิ่นอ่อนๆ ของกำยานมะลิ ไปทั่วห้อง ก่อนจะอ้าปากหาวเดินตรงไปที่เตียงนอน รินน้ำข้างเตียงมาดื่มแล้วหลับไป นางกำนัลเห็นดังนั้นก็ปิดประตูให้สนิด พยัคหน้าให้เล็กน้อยกับฮุ่ยจือ และม่อหลันก่อนจะเดินจากไป..นางเดินไปไม่ไกลก็เหลียวหลังกลับมาเห็นฮุ่ยจือ และม่อหลันนางกำนัลคนสนิดยังอยู่หน้าห้องก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะเร่งฝีท้าวกลับไปหาองค์หญิงฉินยูซิน

ภายในห้องพัก

อาหนิงได้ยินเสียงปิดประตู ก็รีบเอาเหยื่อกน้ำข้างเตียงมาเทลงใส่ในผ้าเช็ดหน้า ปิดจมูกไว้ นางจำได้ว่าคราวก่อนที่หลับเป็นตายก็ไอ้เจ้ากลิ่นมะลินี้ล่ะตัวดี เดินวนรอบหากำยานตัวต้นตอความลำบากเจอก็รีบดับทันที ภายในห้องเห็นหน้าต่างถูกล็อกกุญแจดอกเล็กเอาไว้ทั้งสามบาน ฉันได้แต่มองแล้วร้อง"หึ"อยู่ในลำคอ ก่อนจะใช้วิชาโจรย่องเบาแบบในหนังมาใช้สะเดาะกุญแจ ลูบคำหากิ๊ฟหนีบศรีษะ และปิ่นประดับออกมาเทียบเคียงกัน หยิบกิ๊ฟที่ทั้งยาวและแบนมาแย้งรูแม่กุญแจ เสียบมั่วๆ หมุนๆ สี่ ห้าที่ ก็มีเสียง "แกร๊ก" อาหนิงได้ที่ก็รีบปลดล็อกแม่กุญแจทั้งสามออก ก่อนจะตรงไปที่ประตูเรียกให้ม่อหลันกับฮุ่ยจือเข้ามา

​