"จริงเหรอ?" กู้หนิงทำท่าไม่เชื่

"แล้วทำไมเธอถึงถามฉันว่า ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ? นี่ห้องเรียนของฉัน ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่แล้วจะให้ฉันอยู่ที่ไหน? กู้หนิงยังคงพูดต่อ

"ฉัน ฉัน ฉัน..." จ้าวเฟยเฟยขวัญเสีย เธอไม่รู้ว่าต้องรับมือกับเรื่องนี้อย่างไร

หยางหลูลู่และอู่ฉินหย๋ารู้จักจ้าวเฟยเฟยดี พวกเธอทั้งสองเข้าใจในทันทีว่าจ้าวเฟยเฟยต้องทำเรื่องไม่ดีกับกู้หนิงแน่ บางทีเธออาจจะทำสำเร็จแล้วเพราะอย่างนั้นเช้าวันนี้เธอจึงดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

แต่กู้หนิงกลับมาปรากฏตัวที่ห้องตามปกติเหมือนทุกวัน จ้าวเฟยเฟยจึงดูตกใจและคงรู้สึกผิด

จ้าวเฟยเฟยไม่กล้าบอกความจริง หยางหลูลู่และอู่ฉินหย๋าจึงหุบปากไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน พวกเธอไม่อยากราดน้ำมันรดกองไฟ ถึงแม้จ้าวเฟยเฟยจะต่อว่าพวกเธอทีหลังก็ตาม

โชคดีที่เสียงออดดังขึ้นและคาบแรกเป็นชั่วโมงอ่านหนังสือ ครูประจำชั้นเดินมาในห้องเรียน กู้หนิงจึงปล่อยจ้าวเฟยเฟยไปและเดินมานั่งยังโต๊ะตัวเอง

กู้หนิงยังไม่เปิดเผยความจริง เธออยากจะทรมานคนเล่นๆ

เมื่อเห็นว่ากู้หนิงเดินไปยังโต๊ะตัวเอง จ้าวเฟยเฟยถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เธอไม่ชอบใจที่เธอรู้สึกผิด กู้หนิงจะทำอะไรได้ถึงแม้จะรู้ความจริงแล้ว กู้หนิงก็เป็นแค่เด็กสาวยากจนคนหนึ่ง หล่อนไม่สามารถทำอะไรจ้าวเฟยเฟยได้

คิดได้อย่างนั้นจ้าวเฟยเฟยก็ไม่รู้สึกผิดอีกแล้ว เธอหันไปมองกู้หนิง ส่งสายตาเกลียดชังไปให้

ครั้งนี้เธอเชื่อว่ากู้หนิงโชคดีที่หนีรอดมาได้ แต่มันยังไม่จบหรอก จ้าวเฟยเฟยวางแผนขั้นตอนต่อไป

กู้หนิงได้รับสายตาไม่เป็นมิตรจากจ้าวเฟยเฟย แต่เธอไม่สนใจมัน

ครูประจำชั้นเดินออกจากห้องหลังจากนั้น

ถึงแม้ว่าสายตาของกู้หนิงจะจับจ้องไปที่หนังสือ แต่เธอกำลังครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับตัวเธอเอง ทำยังไงเธอถึงจะสร้างฐานอำนาจของตัวเองได้?

มันไม่ง่ายเหมือนการหาเงิน

ไม่มีทั้งอำนาจและทรัพยากร ไม่มีทางที่จะสร้างอาณาจักรด้วยเงินเพียงอย่างเดียวได้

ทรัพย์สินและข้อมูลก็เป็นขั้นตอนที่สำคัญเช่นเดียวกัน

แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น กู้หนิงจำเป็นต้องหาเงินให้มากพอเสียก่อน

สำหรับกู้หนิงการเสี่ยงโชคกับหินมาขายเป็นหนทางที่หาเงินเร็วที่สุด เธอมีตาทิพย์และไม่เคยพลาด อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถหาหยกในหินได้ทุกที่ที่เธอต้องการ มันไม่สะดวก

หินหลักๆมาจากเมียนมาร์และเมือง Y ซึ่งอยู่ไกลจากเมือง F ค่อนข้างมาก

ไม่มีเครื่องบินบินตรงจากเมือง F ไปเมือง Y อีกด้วย

หนึ่ง ต้องใช้เวลารอประมาณสองชั่วโมงกว่าจะเปลี่ยนเครื่อง สรุปใช้เวลาประมาณเจ็ดชั่วโมงจากเมือง F ไปเมือง Y กู้หนิงมีเพียงวันหยุดเสาร์อาทิตย์เท่านั้น เธอไม่มีเวลามากพอที่จะทำอย่างนั้น
 

นอกจากนี้เธอยังเป็นนักเรียนมัธยมปีสุดท้ายของม.ปลาย และยังต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลาหยุด กู้ม่านไม่อนุญาตให้เธอทำอย่างนั้นแน่

ดังนั้นกู้หนิงจึงเลือกเมืองที่ใกล้ที่สุดที่จะเสาะหาหยก

ซึ่งไม่รู้ว่ากฏหมายจะยอมให้เธอทำแบบนั้นไหม เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ดังนั้นเธอจำเป็นต้องใช้อินเทอร์เนตหาข้อมูล แต่มือถือของเธอก็เก่าเกินไปที่จะใช้อินเทอร์เนตได้

เอาล่ะ เธอควรจะมีโทรศัพท์มือถือดีๆสักเครื่อง

เธอหาเงินก้อนแรกได้หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหยวนซึ่งแทบจะไม่พอที่จะซื้อหินสักก้อน

ดังนั้นกู้หนิงจึงตั้งใจที่จะขายหยกที่ได้รับจากเขาคนนั้น

เธอดูดพลังจากหยกเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้มันจึงไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ เมื่อเธอรวยแล้วเธอสามารถซื้อหยกชิ้นไหนก็ได้ตามที่เธอต้องการ

แม้ว่าพลังจะถูกดูดออกไปแล้ว หยกยังคงดูเปล่งประกายสวยงาม

กู้หนิงเป็นคนชอบลงมือทำมากกว่าพูด เมื่อพักบ่ายกู้หนิงออกจากโรงเรียนไปทันทีหลังจากบอกหยูหมิงซีว่าจะกลับเข้ามาอีกทีในคาบบ่าย

กู้หนิงเดินออกมานอกประตูโรงเรียน และโบกแท็กซี่เข้าตัวเมือง

ตัวเมืองอยู่ไม่ไกลนัก กู้หนิงใช้เวลายี่สิบนาทีก็มาถึง

เธอเดินตรงไปยังร้านขายโทรศัพท์มือถือและซื้อมือถือหนึ่งเครื่องพร้อมอุปกรณ์ที่ดีที่สุด ถ้าเธอมีเหตุผลที่ดีกว่านี้เธอจะซื้ออีกเครื่องให้กู้ม่าน

กู้หนิงออกมาจากร้านขายโทรศัพท์ เดินเข้าไปในพลาซ่า เธอพาตัวเองไปกินอาหารที่ร้านหรูๆหนึ่งมื้อ จากนั้นก็ท่องอินเทอร์เน็ตหาความรู้เกี่ยวกับหยก

ตอนนี้เธอต้องทำมาค้าขายกับหยก การเรียนรู้เกี่ยวกับมันก็เป็นเรื่องที่ดี

สำหรับตอนนี้ กู้หนิงต้องหาว่าหยกในมือเธอมีมูลค่าแค่ไหน และหาสถานที่ที่จะขายมันให้ได้ราคาดีที่สุด

ในความคิดกู้หนิง ร้านขายอัญมณีเป็นทางเดียวที่เธอจะสามารถขายหยกได้ แต่หยกต้องขายได้ราคาดีด้วย และร้านขายอัญมณีมักเต็มใจซื้อแต่หยกคุณภาพสูง

กู้หนิงรู้ดีว่าเธออาจจะไม่ได้ราคาสูงที่สุดในตลาดแต่ก็ไม่ต่ำเกินไปอย่างแน่นอน

แต่เธอตกใจเมื่อรู้ถึงประวัติของหยกชิ้นนี้

กู้หนิงรู้ว่าหยกของเธอมีคุณภาพเยี่ยม แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีค่ามากขนาดนี้ มันเป็นสุดยอดของสุดยอดหยก ‘หยกจักพรรดิ’

'หยกขักพรรดิ'​ ค่อนข้างหายากในตลาด และที่สำคัญมันมีราคาสูงมาก!!

แหวนที่ทำจากหยกจักรพรรดิมีมูลค่าประมาณหนึ่งล้านหยวนในตลาด ราคาของมันสามารถสูงขึ้นได้อีก แต่ก็ขึ้นอยู่กับการประมูล

หยกจักรพรรดิที่อยู่ในมือกู้หนิงมีขนาดใหญ่เท่ากับไข่นกกระทา มันหนักกว่าแหวนถึงสิบเท่า

พูดได้ว่าถ้าเอาน้ำหนักเป็นเกณฑ์ หยกของเธออาจมีมูลค่าถึงสองล้านหยวนเป็นอย่างต่ำ

ถ้าเอาไปประมูลอาจได้หลายล้านหยวนก็ได้

เมื่อคิดถึงราคาของหยกจักรพรรดิชิ้นนี้แล้ว กู้หนิงก็ถอนหายใจยาว ผู้ชายที่มอบมันให้เธอช่างมีน้ำใจที่กล้าให้ของมูลค่ามากกับเธอง่ายๆ

คนรวยแตกต่างจากคนจนจริงๆ

สิ่งที่กู้หนิงยังไม่รู้คือหยกจักรพรรดิชิ้นนี้ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเลิ่งเชาถิง ในสายตาของเขา มันก็แค่หินก้อนหนึ่ง เขาคงจะขว้างมันทิ้งไปแล้วถ้ามันไม่ได้มีราคาสูง

เขาเก็บหยกจักรพรรดิไว้กับตัว เพราะเพื่อนของเขาอยากได้มันเท่านั้น เขามีแผนที่มอบให้เพื่อนเป็นของขวัญ แต่สุดท้ายตกมาอยู่กับกู้หนิง

แต่กู้หนิงเป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายจนๆ เธอไม่รู้ว่าจะเอาหยกไปประมูลที่ไหนดี

นอกจากนี้ ไม่มีการประมูลในเมือง F

กู้หนิงมีเวลาไม่มาก และยังหาวิธีที่จะนำหยกของเธอไปประมูล​ไม่ได้

ถึงแม้ต้องขายมันในตลาดเธอก็พอใจแล้ว