“เป็นไปไม่ได้! ข้าน้อยไม่ได้ผิดปกติ หากท่านไม่เชื่อข้า ท่านลอร์ดจื่อก็หาคนมาให้ข้าน้อยทดสอบดูได้!” ถังหยวนปฏิเสธ ไม่ใช่ความผิดพลาดของมันสักหน่อย! ฮึ่ม! เรื่องนี้โทษมันได้อย่างไร

หลิงจื่อยิ้มและแหงนหน้ามองพระจันทร์เสี้ยวบนท้องฟ้า สีหน้าของเธอสับสนเล็กน้อย เธอเกิดใหม่ใต้ท้องฟ้านี้ สวรรค์ได้ให้โอกาสเธอเขียนเรื่องราวของตัวเองขึ้นมาใหม่

จากความทรงจำของเจ้าของร่าง หลิงจื่อจำทางกลับบ้านได้ ดังนั้นเธอจึงกลับไปยังบ้านของเธอ

เธอไม่ต้องการที่จะนึกถึงความเจ็บปวดที่เจ้าของร่างเดิมเคยประสบมา เธอจะล้างแค้นแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้

เธอสแกนลายนิ้วมือเข้าบ้าน ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น อันที่จริงเธอก็พอเดาได้ว่าพวกเขาอยู่ไหน

“ถังหยวน พวกเรามาเล่นอะไรสนุกๆกันเถอะ”

“หืออ?” ถังหยวนตามความคิดหลิงจื่อไม่ทัน ท่านลอร์ดจื่อหมายความว่าอย่างไรกัน?

“ตอนนี้เจ้าฟื้นพละกำลังรึยัง?” มุมปากหลิงจื่อยกขึ้นยิ้ม เธอเดินออกจากห้องนั่งเล่นและมองไปที่จอภาพบนต้นไม้ตรงทางเข้า

“ขอรับ ตอนนี้ข้าน้อยฟื้นพลังคืนมาแล้ว ท่านลอร์ดจื่อ ท่านลืมไปแล้วหรือ? ถังหยวนมีความสามารถในการฟื้นตัวเร็วมาก ตอนนี้ถังหยวนแข็งแกร่งสุดๆ...”

“ดี งั้นเจ้าคืนร่างจริงและช่วยข้าทำลายสิ่งนั้นรวมทั้งบันทึกของวันนี้ด้วย”

เธอเดินออกมาและเคาะตุ้มหูของเธอ "ไป"

“ท่านลอร์ดจื่อ อยู่ดีๆข้าน้อยก็ไม่มีแรง” ทำไมน่าเบื่อแบบนี้นะ? เธอคิดว่าจะใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของมันสักหน่อย

“พระพุทธรูปหยกชั้นยอด”

“ท่านลอร์ดจื่อ! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าน้อยเอง! ข้าน้อยสัญญาว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ!” พูดจบมันก็กระโดดออกมาจากตุ้มหูของเธอ มันเป็นก้อนหิมะขนาดเล็กที่มีขนปุกปุย

อย่างที่หลิงจื่อพูดก่อนหน้านี้ มันเหมือนกับเกี๊ยวสีขาว ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นสีขาวบริสุทธิ์

นั่นคือที่มาชื่อของมัน

ไม่นานถังหยวนก็กลับมา หอบแฮกๆ “ท่านลอร์ดจื่อ ข้าน้อยทำตามคำสั่งเรียบร้อยแล้ว เหนื่อยมากขอรับ”

“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ครณามือเจ้าหรอกใช่ไหม?”

“เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว ข้าน้อยคือราชากู่ที่หล่อเหลาที่สุดในโลก” ทันทีที่ถังหยวนพูดจบมันก็ผลุบเข้าไปในตุ้มหูของหลิงจื่อ มันไม่สามารถแปลงร่างได้นาน จำเป็นต้องพักด่วน

เมื่อราชาแห่งกู่เจริญเติบโตเต็มที่ มันสามารถเลือกรูปแบบที่แท้จริงของตัวมันได้

ท่านลอร์ดจื่อเคยบอกว่าถังหยวนน่ารักที่สุด ดังนั้นถังหยวนจึงทึกทักเอาเองว่าตัวมันเป็นกู่ที่หล่อเหลาที่สุด

“ข้าจำได้ว่าหลิงเจิ้นเฉิงมีหยกแสนอร่อยมากมาย” ริมฝีปากของหลิงจื่อโค้งงอ เธอเดินผ่านประตูไปอย่างรวดเร็ว

“ท่านลอร์ดจื่อ ท่านดีที่สุดในโลก!”

ริมฝีปากของหลิงจื่อโค้งงอ เธอมองห้องนั่งเล่น อืม ไม่เลว มันอบอุ่นมาก

เธอมองไปที่บันได ไม่เลว หยกขาว รวยกันจริงๆ

“ท่านลอร์ดจื่อ ท่านต้องการจะทำอะไรขอรับ?” ถ้าหากถังหยวนมีใบหน้า มันคงทำหน้าหวาดๆ

“อะไรบางอย่างที่ธรรมดามากสำหรับหลิงจื่อแต่ตื่นเต้นสุดๆสำหรับหลิงจื่อ” เธอเดินเข้าไปในห้องหนังสือของหลิงเจิ้นเฉิง

มีของสะสมมากมายอยู่ข้างใน เธอคุ้ยของบนโต๊ะแล้วชี้ไปที่ตู้สูง เธอพูดกับถังหยวนว่า “ไปกินอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ ข้าจำได้ว่ามีพระพุทธรูปหยกเก่าแก่ของราชวงศ์ถังอยู่ น่าจะเป็นประโยชน์กับเจ้า”

หากถังหยวนต้องการมีชีวิตอยู่มันต้องดื่มเลือดของเธอ แต่ถ้าต้องการพลังต้องดูดซับแก่นแท้ของหยกเพื่อที่จะสามารถใช้ความสามารถบางอย่างได้

อย่างเช่นการอ่านความคิด

นอกเหนือจากการอ่านความคิดและการหาสมบัติแล้ว ถังหยวนยังมีทักษะที่ทรงพลังมากมายซึ่งเป็นสาเหตุที่เรียกมันว่าราชาแห่งกู่

“อ๊า! กลิ่นหอมดีจริง!” มันกระโดดออกมาจากตุ้มหูของหลิงจื่อและกระโดดใส่ตู้ บนตู้มีกล่องวางอยู่ ในกล่องบรรจุพระพุทธรูปหยก สมบูรณ์แบบยิ่งนัก!

มันนอนอยู่บนตู้อย่างเกียจคร้าน ร่างกายของมันเปล่งคลื่นแสงออกมาเหมือนหลอดไฟขนาดเล็กที่ย้อมด้วยผงเรืองแสง