ตอนที่ 49: ตัดสินผู้ชนะในรอบเดียว

หลิงจื่อยังเล่นเสียติดต่อกันอีกหลายรอบ คนรอบข้างเริ่มทนดูไม่ไหวแล้ว

ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงสีหน้าเรียบเฉยของหลิงจื่อ พวกเขาเริ่มคาดเดากันว่าเจ้าเด็กนี่จะเล่นต่อหรือไม่

“หนึ่งร้อย” มีคนโยนชิปจำนวนหนึ่งลงไป

“ตาม” ไม่นานก็มีอีกคนตามมา ในรอบแรกโดยทั่วไปทุกคนมักจะตาม

หลิงจื่อถอนหายใจแล้วผลักไพ่ที่อยู่ตรงหน้าเธอลง “หนึ่งพัน ถ้าแพ้รอบนี้ก็กลับบ้านแล้ว”

“น้องชายเอ๋ย เธอยังเด็กนัก ฮ่าฮ่าฮ่า” ประธานหวงเผยรอยยิ้มโชว์ฟันเหลืองๆ มองเขาด้วยแววตายิ้มๆ

หลิงจื่อยิ้มบางๆ และรอให้รอบต่อไปเริ่มขึ้น

“ฉันขอเพิ่มอีกพัน”

“ฉันก็ขอเพิ่มอีกพันเหมือนกัน”

“พันหนึ่ง”

เกือบทุกคนหลังจากหลิงจื่อก็ลงพันหนึ่งทั้งหมด

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็เพิ่มด้วย” ประธานหวงมองไพ่ในมือแล้วโน้มตัวเข้าใกล้หลิงจื่อพลางพูดเสียงเบา “น้องชาย ถ้าแพ้ไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวฉันจ่ายให้เอง คืนนี้เราไปคุยกันเรื่องชีวิตกันดีกว่า”

แววตาของหลิงจื่อเย็นลง เธอขยับเก้าอี้แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “ปากเหม็น”

“ไอ้เด็กนี่…” เขามองเธออย่างอาฆาตแล้วโยนเงินลงอีกพันด้วยสีหน้าเย็นชา เมื่อเห็นว่าหลิงจื่อไม่มีชิปอยู่ตรงหน้า เขาจึงยิ้มเยาะ เพราะนั่นหมายความว่าเธอไม่สามารถลงเดิมพันต่อได้ เว้นแต่จะเปิดไพ่และเอาชนะทุกคน

แต่นั่นเป็นไปไม่ได้เลย ทุกคนมีไพ่สองใบในมือ และสามารถ “เลือก” ไพ่ใบที่สามได้ตามใจ พูดอีกอย่างคือ หากคุณมีไพ่ 7 และ 8 ดอกเดียวกัน คุณสามารถประกาศว่าใบที่สามคือ 9 ดอกเดียวกัน ก็จะกลายเป็นฟลัช ดังนั้น การพนันแบบนี้จึงเร้าใจมาก

เมื่อถึงตาหลิงจื่อ ทุกคนก็มองมาที่เธออย่างคาดหวัง

พวกเขาเล่นไพ่มาหลายปี แทบไม่เคยเจอใครที่ไม่มีเงินพอจะลงในรอบต่อไป อย่างน้อยทุกคนก็เป็นนักธุรกิจใหญ่ ไม่ต้องกังวลกับเงินจำนวนน้อยๆ แบบนี้

“ดูเหมือนว่าคงต้องเปิดไพ่สินะ” หลิงจื่อยิ้มน้อยๆ เธอประสานมือไว้ตรงหน้าแล้วกวาดตามองผู้เล่นอีกสิบสี่คน

“ใครเห็นด้วยก็เปิดไพ่ ใครไม่เห็นด้วยก็เล่นรอบต่อไป”

“เห็นด้วย” ผู้เล่นสิบสามคนที่เหลือต่างสนใจ เพราะนี่เป็นสถานการณ์ที่หาได้ยาก

ถ้าเธอชนะ เธอจะได้ชิปทั้งหมดบนโต๊ะ และการเปิดไพ่รอบนี้จะเริ่มจากคนอื่น ไม่ใช่หลิงจื่อ

“ผู้เล่นหมายเลขหนึ่ง กรุณาเปิดไพ่” เจ้ามือก็สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน เขายิ้มมองผู้เล่นหมายเลขหนึ่ง

“ได้เลย” หมายเลขหนึ่งลูบมือแล้วเปิดไพ่ “สองโพแดง”

เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ไพ่สองโพแดงไม่อาจชนะได้ เพราะยังมีอีกสิบสองคน

“ลุงหวัง อย่าชักช้า ทุกคนรออยู่นะ” ประธานหวงพูดอย่างรำคาญ

หมายเลขหนึ่งจึงเปิดไพ่อีกใบ “คิงโพดำ”

เจ้ามือยิ้มจางๆ “แล้วคุณอยากได้ไพ่ใบที่สามเป็นอะไรครับ”

“อีกใบก็เป็นคิงโพแดงแล้วกัน” ไพ่คู่สองคิงน่าจะมีโอกาสชนะ

“ตกลงครับ” เจ้ามือจึงมอบคิงโพแดงให้เขา

“ผู้เล่นหมายเลขสอง กรุณาเปิดไพ่”

“ควีนโพดำ หกโพแดง ไม่เล่นล่ะ ไม่ใหญ่เท่าหมายเลขหนึ่ง” เขาโยนไพ่ลงและจุดบุหรี่สูบ โชคร้ายก็โทษใครไม่ได้

“ผู้เล่นหมายเลขสาม กรุณาเปิดไพ่...” หลิงจื่อมองทั้งหมดอย่างสงบนิ่ง แล้วค่อยๆ เปิดมุมไพ่ออก จริงๆ แล้ว เธอยังไม่เคยดูไพ่ตัวเองเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าได้อะไร