ตอนที่ 48: วางแผนระยะยาว ล่อปลาใหญ่

พนักงานแคชเชียร์กำลังนับชิป เมื่อเธอเห็นตะกร้าใบหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ เขาเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าเป็นเด็กคนนั้นที่แลกชิปเพียง 100 หยวนเมื่อครู่

“แลกเป็นชิปอเนกประสงค์ของชั้นสอง” เด็กหนุ่มพูดเสียงเย็นชา

ชิปอเนกประสงค์ของชั้นสอง เริ่มต้นขั้นต่ำที่หนึ่งหมื่นหยวน

“ทั้งหมดนี่คุณชนะมาเหรอครับ” เขาเบิกตากว้าง แม้จะมีหลายคนที่ชนะในคาสิโน แต่ก็มีคนที่เสียมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม การที่มีใครสักคนคว้าชิปมาได้เป็นตะกร้า โดยเริ่มจากเครื่องสล็อต มันช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก

“อืม” หลิงจื่อจ้องเขาด้วยสายตาเย็นยะเยือก “จะแลกไหม”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงของหลิงจื่อ ร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบจัดการแลกชิปให้

ถึงแม้คนตรงหน้าจะตัวเตี้ยกว่าเขา และนอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาแล้ว ก็ยังมีออร่าที่น่าเกรงขามอีกด้วย

เขามองตะกร้าชิปที่หลิงจื่อมอบให้ถูกเทลงในเครื่องแปลงชิป เพียงครู่เดียว ก็กลายเป็นชิปแผ่นยาวไม่กี่แผ่น

เขาวางชิปลงในตะกร้าอย่างระมัดระวัง แล้วก้มศีรษะให้หลิงจื่อด้วยความเคารพ “ขอให้คุณลูกค้าเล่นอย่างสนุกนะครับ”

หลิงจื่อถือชิปเดินลงไปยังชั้นล่าง

ชั้นสองเงียบสงบกว่าชั้นสามมาก โต๊ะละมีคนนั่งประมาณแปดถึงสิบสี่คน เงียบเสียจนกว่าจะมีเสียงดังขึ้นเป็นพักๆ

ในห้องโถงมีโต๊ะอยู่หลายร้อยโต๊ะ พื้นปูพรมสีทอง ห้อยโคมไฟระย้าสีทองจากเพดาน ที่นั่งว่างอยู่ไม่น้อย

“สวัสดีครับคุณลูกค้า สนใจเล่นบาคาร่าไหมครับ”

“อืม” หลิงจื่อพยักหน้าเบาๆ “มีโต๊ะใหญ่ไหม”

“เชิญทางนี้เลยครับ” ทางคาสิโนจะช่วยจัดที่นั่งให้กับผู้เล่นหน้าใหม่ แม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ผู้เล่นเหล่านี้ล้วนมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน จึงมักจะสามารถกลมกลืนเข้าหากันได้เร็ว

หลิงจื่อนั่งที่โต๊ะใหม่ เมื่อทุกคนมาครบ เจ้ามือก็เริ่มแจกไพ่

นอกจากหลิงจื่อแล้ว แทบไม่มีชายหนุ่มคนอื่นเลย ส่วนใหญ่เป็นชายวัยกลางคนขึ้นไป บางคนก็หน้าแดงคอแดงจากการเสียพนัน

พวกเขาดูแคลนเด็กหนุ่มแบบหลิงจื่อ คิดว่าเขาคงไม่รู้เรื่องการพนันนัก

หลิงจื่อวางเดิมพันอย่างเงียบๆ และถอนตัวจากบางรอบ

“หนึ่งร้อย” มีคนหนึ่งมองไพ่แล้ววางชิปลง

“ตาม” อีกคนพูด

หลิงจื่อเปิดไพ่ใบหนึ่งแล้วยิ้ม เธอค่อยๆ ดันกองชิปกองเล็กที่สุดไปข้างหน้า “ผมด้วย”

เธอเล่นอย่างระมัดระวัง เพราะไม่อยากเสียหนึ่งล้านหรือสิบล้านโดยไม่จำเป็น

“หนึ่งพัน” มีคนดันไพ่ไปข้างหน้า

“ประธานหลี่นี่สุดยอดจริงๆ”

“ประธานหวงก็ไม่เบาเหมือนกันนะ เห็นว่าชนะไปกว่าหลายสิบล้านแล้ว”

“ฉันไม่กล้าพูดว่าสิบล้านหรอก แต่ถ้าประธานหลี่วางพันหนึ่ง ฉันก็วางด้วย”

“ฮ่าๆ”

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะข่มกันอยู่ หลิงจื่อนั่งเงียบ ปล่อยให้ผู้เล่นทั้งสิบสี่คนวนกันไป

เจ้ามือแจกไพ่ใบสุดท้าย หลังจากเธอเห็นแล้ว เธอก็วางไพ่ลง แล้วส่งสัญญาณว่าขอถอนตัวจากรอบนี้ ให้คนอื่นเล่นต่อ

“น้องชาย ไม่ลองต่ออีกหน่อยเหรอ” ประธานหวงที่นั่งข้างเธอ ร่างอ้วนเอนตัวเข้ามาใกล้

หลิงจื่อเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย ตอบเสียงห่างเหิน “รอบหน้า”

ถ้าเธอชนะตลอด คนจะต้องเริ่มจับตามองเธอ อย่างเช่น...

เธอเหลือบมองกล้องวงจรปิดที่ไม่ไกล พื้นที่ทั้งชั้นนี้ถูกควบคุมด้วยระบบกล้องวงจรปิด

แน่นอนว่าเป็นการป้องกันการโกง แต่อีกนัยหนึ่งก็เพื่อจับตาผู้เล่นที่โชคดีเกินไป

แน่นอนว่า...หลิงจื่อไม่ใช่คนที่พึ่งพาโชค

เธอรู้วิธีเล่นไพ่ดี เรียนรู้มาหลายปีแล้ว แถมยังรู้กลวิธีลับเบื้องหลังอีกด้วย คนพวกนี้ไม่มีทางสู้เธอได้เลย

ไม่ต้องรีบ ค่อยเป็นค่อยไป

เพราะถ้าจะล่อปลาใหญ่ ต้องรู้จักวางแผนระยะยาว