เช้านี้อัสมานตื่นนอนด้วยความสดชื่นเขาเข้าครัวทำอาหารเช้าสำหรับเขาและพริซเซียร่า เนื้อ สเต็กชั้นดีถูกวางลงบนเตาสำหรับย่างสเต็กโดยเฉพาะ ไม่นานนักก็สุกกำลังดี อัสมานอัมเพลงในลำคอเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี พลางจัดจานอาหารสำหรับมื้อเช้า ก็จะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้อย่างไรในเมื่อเช้านี้เขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าพริซเซียร่านอนกอดเขาอยู่ด้วยท่าทางน่ารักแสนอ้อนเหมือนดั่งลูกแมวน้อย ๆ ก็ว่าได้ เขาเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะกดจมูกโด่งลงบนแก้มใสหนัก ๆ หนึ่งที พริซเซียร่าค่อยลืมตาอย่างงัวเงียขึ้นมานิด

“งือออ~ ~ ~ หาววววว” พริซเซียร่าเอามือเรียวปิดปากบางอวบอิ่มก่อนจะหาวฟอดใหญ่พร้อมกับบิดขี้เกียจเหมือนแมวน้อย

“ผมทำคุณตื่นเหรอที่รัก” อัสมานก้มหน้าลงมาแนบชิดค่อยกระซิบข้าง ๆ หูของเธออย่างแผ่วเบา

คำว่า ‘ที่รัก’ ที่อัสมานกระซิบข้างหูทำให้พริซเซียร่าขนลุกซู่ร้อนแปลกไปทั้งร่างกายสาว อัสมานสังเกตเห็นขนที่แขนของเธอลุกชัน

“พริซ...คุณเป็นอะไรขนลุกใหญ่เลย...คุณไม่สบายหรือเปล่า”        อัสมานแนบหลังฝ่ามือหนาอังหน้าฝากโหนกนูนของพริซเซียร่าเพื่อวัดอุณหภูมิ

“ตัวไม่ร้อนนี่” อัสมานพูดพร้อมกับเอาจมูกโด่ง ๆ ของเขามาหมุนวนเบา ๆ รอบ ๆ แก้มเนียนของพริซเซียร่าทำให้พริซเซียร่าเกิดอาการจั๊กจี้

“อิสลุน...หยุดนะฉันจั๊กจี้...ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า” พริซเซียร่าหัวเราะออกมาเมื่อคนตัวโตไม่ยอมหยุดแถมยังเอาจมูกมาเขี่ย วนๆ บริเวณใบหูของเธอ

“โอเคๆ ...ไม่แกล้งคุณแล้วก็ได้คุณนอนต่อเถอะเดี๋ยวผมไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันก่อน” อัสมานผละจากเตียงเดินตรงไปห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

ร่างกายกำยำอย่างคนออกกำลังกายค่อย ๆ ถอดเปลืองเสื้อผ้าที่ห่อพันร่างกายออกจนหมด มือหนาเปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อชำระล้างทำความสะอาด รอบ ๆ บริเวณเนื้อตัวของอัสมานมีแต่ร่องรอยรักจาก พริซเซียร่าไม่ว่าจะเป็นรอยฟัน รอยขีดข่วน เธอไม่เคยยอมเขาดี ๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว เขารู้ดีว่าตอนนี้ไม่มีทางที่ พริซเซียร่าจะรู้สึกรักคนแบบเขาได้เลย เธอคิดว่าเขาเป็นเพียงคนขับรถกระจอก ๆ อีกทั้งเขายังข่มขืนใจเธอให้มาเป็นของเขาอีก ทำผิดครั้งเดียวยังพอให้อภัยได้แต่นี่เขาทำกับเธอหลายครั้งต่อหลายครั้งเพราะความหึงหวงของเขาโดยแท้ อัสมานลอบถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จะดีหน่อยก็คงเป็นวันนี้ที่เธอรู้สึกตัวว่าเขาแอบหอมแก้มแต่เธอก็ไม่ได้ต่อว่าหรือโวยวายอย่างทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา นั่นอาจเป็นเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้รังแกเธอก็เป็นได้เธอจึงไม่ได้หวาดกลัวหรือรังเกียจเขามาเท่าทุกวัน อัสมานเอื้อมมือไปปิดน้ำ มือหนาลูบไล่หยดน้ำออกจากใบหน้าหล่อเหลา มือหนาลูบไล้ที่คางก็พบกับสัมผัสของความสากมือเป็นที่สุด

‘หนวดยาวแล้วเหรอเนี่ยะ โกนหนวดสักหน่อยละกัน’ อัสมานเดินไปเปิดชั้นตู้เล็ก ๆ ที่อยู่ถัดไปจากกระจกบานใหญ่เพื่อหามีดโกนและโฟมครีมหล่อลื่นสำหรับการโกนหนวด มือหนาค่อย ๆ บีบโฟม ครีมสีขาวข้นลูบไล้ไปทั่วบริเวณคางและลำคอเพื่อไม่ให้เกิดอาการแสบหลังโกน ก่อนจะเดินกลับไปส่องกระจกเพื่อทำการกำจัดขนบนใบหน้าของเขาออก อัสมานค่อย ๆ ใช้ใบมีดโกน โกนหนวดที่ขึ้นบริเวณใบหน้าและใต้คาง จากนั้นเขาได้ล้างครีมที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนใบหน้าและลำคอออกจนหมดสิ้น เขาหยิบผ้าขนหนูขนาดกำลังพอดีหนานุ่มเพื่อซับน้ำบนใบหน้าและลำคอจนหมด อัสมานส่องกระจกสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งแต่เขาต้องแปลกใจ เมื่อเห็นรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ หลายต่อหลายรอยที่คอของตัวเอง เขาพยายามเพ่งดูว่าเป็นรอยอะไร เขาไปโดนอะไรกัดมา เมื่อสังเกตจนแน่ชัดแล้วว่าเกิดจากสาเหตุใดใบหน้าคมก็ลอบยิ้มออกมาอย่างชอบใจ และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เช้านี้เขาอารมณ์ดีซะเหลือเกิน

พริซเซียร่าเดินตามกลิ่นหอมออกมา ร่างบางในเสื้อผ้าชุดใหม่ที่    อัสมานซื้อมาให้เธอ เธอรู้สึกชอบมากเป็นพิเศษ มันดูทันสมัยและเรียบหรู และแอบเซ็กซี่เบา ๆ อีกทั้งยังมีเครื่องประทินผิวพร้อมทั้งเครื่องสำอางเล็กๆ น้อย ๆ ที่ไม่รู้ว่ายี่ห้ออะไรดีหรือไม่ดีเพราะเป็นภาษาอาหรับ แต่อย่างน้อยก็ให้เธอได้แต่งแต้มใบหน้าบ้าง เธอปล่อยหน้าสดของตัวเองให้อัสมานเห็นมาหลายต่อหลายวันแล้วซึ่งสำหรับเธอมันน่าอายพอ ๆ กับการที่ต้องแก้ผ้าต่อหน้าเขาเลยทีเดียว โดยรวมแล้วอิสลุนในความคิดของเธอก็ไม่ได้ร้ายไปซะทุกเรื่อง แต่ที่แปลกก็คือเมื่อคืนนี้เธอดันฝันแปลก ๆ พิลึกพิลั่น เธอฝันว่าเธอไปจูบไซร์ที่ซอกคอของเขาจนเป็นจ้ำแดงไปหมดตื่นขึ้นมาเธอยังนึกขำตัวเองว่าทำไม่ถึงได้ฝันอะไรแบบนั้นลงไปได้

อัสมานมองพริซเซียร่าในตาหวานเยิ้ม วันนี้พริซเซียร่าดูสวยน่ารักกว่าทุกวันที่เขาเจอ เธอใส่ชุดที่เขาซื้อมาให้ กระโปรงพลิ้วสั้นสีชมพูทิ้งตัวโชว์ขาขาวเนียนเรียวยาวเข้าชุดเสื้อกล้ามเอวลอยสีขาวรัดรูปโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอได้เป็นอย่างดี ใบหน้าหวานแต่งแต้มสีสันด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยให้พอดีมีสีสัน พร้อมกับเกล้ารวบผมสูงแบบรวก ๆ มีปอยเส้นผมเก็บไม่หมดร่วงทิ้งตัวละท้ายทอยเล็กน้อยทำให้ดูเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น อัสมานมองพริซเซียร่าอย่างเพลินตาจนทำให้ร่างบางรู้สึกเขินอาย

“อิสลุน...นายจ้องอะไรขนาดนั้น” พริซเซียร่ามองตามสายตาของ   อิสลุนว่าเขามองอะไรในตัวเธอเมื่อเทียบสายตาแล้วทำให้พริซเซียร่าเอามือขึ้นมาบิดบังหน้าอกของตัวเอง

“ไอคนทะลึ่ง....ลามก....นายมองหน้าอกฉันเหรอ” พริซเซียร่าถามอย่างขุ่นเคือง

“เปล่าพริซ...ผมมองรวม ๆ วันนี้คุณน่ารักจังที่รัก” อัสมานตอบเสียงหวานอารมณ์ดีออกมา

“ใครที่รักของนายกัน” พริซเซียร่าก้มหน้าหงุดด้วยความเขินแม้จะไม่ชินกับคำว่าที่รัก ที่อิสลุนที่มักเรียกเธอประจำ แต่เมื่อพอฟังทุกวัน ๆ มันกลับฟังดูลื่นหูพิกล

“วันนี้ผมทำเนื้อสเต็กเองเลยนะ มากินกันเถอะนะ” อัสมานพูดออกมาไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังกลับหน้าแดงขึ้นมามากกว่าเดิม

‘มากินกันเถอะนะ...ทำไมฉันต้องใจเต้นแรง ใจเย็น ๆ พริซ ใจเย็น ๆ เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ’

พริซเซียร่าค่อยๆ สงบสติอารมณ์ของตัวเองลงก่อนจะค่อยหั่นเนื้อให้พอดีคำแล้วตักเข้าปากคำแล้วคำเล่า เนื้อที่อิสลุนทำนุ่มกำลังดีรสชาติก็ถูกปากเธอเป็นอย่างมาก เขาเป็นคนทำอาหารเก่งใช้ได้เลยทีเดียวแต่ทว่าสายตาหวานของพริซเซียร่าเหลือบไปสังเกตเห็นรอยจ้ำแดงที่คอของอิสลุนเต็มไปหมด เธอก็ถึงกับสำลักอาหารที่กำลังกินเข้าไปเลยทีเดียว

“แค็ก ๆ ๆ ๆ” พริซเซียร่าเอามือทุบที่หน้าอกของตัวเองก่อนจะดื่มน้ำตามลงไปทำให้อัสมานตกใจว่าพริซเซียร่าเป็นอะไร

“พริซ...คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” อัสมานรีบเดินเข้ามาคุกเข่าข้าง ๆ พริซเซียร่าเขากอดประโลมด้วยความเป็นห่วง แต่นั่นยิ่งทำให้พริซเซียร่าเห็นร่องรอยจ้ำแดงนั้นชัดขึ้น ใช่แน่แล้ว รอยนี้ มันคือรอยมาจากฝีมือของเธอแน่นอน เธอไม่ได้ฝันไปแต่เธอทำแบบนั้นกับเขาจริง ๆ ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ในหัวผุดขึ้นมาเธอเริ่มจำได้แล้วว่าเธอทำอะไรอิสลุนไปบ้าง

[-พริซเซียร่าที่ตอนนั้นครึ่งหลับครึ่งตื่นเธอพยายามเพ็งดูนาฬิกาเป็นเวลาตีสามได้ เสียงอิสลุนกรนเบา ๆ ทำให้รู้ว่าเขาหลับสนิทมากขนาดไหน พริซเซียร่ากระชับกอดออดอ้อนเข้าหาอิสลุนแต่เขากลับไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อยพริซเซียร่าจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากหนาก่อนจะเลื่อนมาซุกไซร์ซอกคอของอิสลุนอย่างที่เขาเคยทำกับเธอ ปากบางขบกัดลำคอของอิสลุนเบา ๆ ก่อนจะจูบหนัก ๆ ไปทั่วลำคอของเขา แล้วจึงกลับมานอนซุกที่ไหล่หนาดังเดิม-]

“พริซ...เป็นยังไงบ้างคุณโอเคไหม” อัสมานถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็น  พริซเซียร่าแน่นิ่งไป

“ฉะ...ฉันไม่เป็นไร...ฉันอิ่มแล้ว...ฉันอยากเดินเล่น” พริซเซียร่ารีบเดินออกมาข้างนอกตัวบ้านทำให้อัสมานงงอยู่ไม่น้อยแต่เขาก็เริ่มจะชินกับนิสัยของเธอเสียแล้ว เพราะทุกครั้งเขาจะต้องเป็นคนทำอาหารและเก็บจานชามไปล้าง แม้แต่ทำความสะอาดบ้านเขาก็เป็นคนทำเองคนเดียวทั้งหมด

‘อยากได้เมียสวยก็ต้องทนแบบนี้แหละนะเรา’ อัสมานเริ่มปลงและเริ่มยอมรับชะตากรรม

พริซเซียร่ารู้สึกสับสนกับหัวใจตัวเองอยู่ไม่น้อย ยิ่งเธอปฏิเสธอิสลุนมากเพียงไร แต่ร่างกายเธอกลับโหยหาเขาอยู่ในที ทุกครั้งที่เธอพยายาม ตัดใจออกจากเขา เธอจะปวดแปล๊บแปลก ๆ ที่หัวใจ แม้ว่าทุกครั้งที่เขาทำให้เธอต้องเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจแต่มันก็จะปะปนมากับความสุข ความอิ่มเอมในหัวใจ เธออบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ๆ อิสลุนแม้แท้จริงแล้วเขานั่นแหละคือตัวอันตรายที่เธอควรหนีไปให้ไกลที่สุด

ละอองเม็ดทรายตกลงมากระทบผิวบางของพริซเซียร่า เธอก้มลงมองดูเม็ดทรายเม็ดเล็ก ๆ นั้นก่อนจะปัดมันทิ้งไป เธอมองไปรอบ ๆ มีเพียงบริเวณนี้เท่านั้นที่มีต้นไม้ หากแต่รอบ ๆ นั้นเป็นทะเลทรายทั้งหมดพลางให้เธอนึกสงสัยไปว่า อิสลุนที่เป็นเพียงคนขับรถ เขามีบ้านท่ามกลางทะเลทรายแบบนี้ได้อย่างไร อีกทั้งหน้าตาผิวพรรณของเขาก็ดูเหมือนคนมีอันจะกิน

‘นายเป็นใครกันแน่....อิสลุน’

มือหนาเดินเข้ามาโอบไหล่บางของพริซเซียร่าก่อนจะดึงเข้ามาพิงแนบอกกว้าง อัสมานมองวิวทิวทัศน์โดยรอบอย่างสุขใจไปพร้อมกับพริซเซียร่า

“วันนี้ฝนน่าจะตกนะอากาศอบอ้าวกว่าทุก ๆ วัน” อัสมานเอ่ยขึ้นมา

“อืม....ฉันก็ว่าฝนน่าจะตก” พริซเซียร่าเห็นด้วย

“เข้าบ้านเถอะพริซ...เดี๋ยวจะเป็นไข้ขึ้นมา” อัสมานจูงมือพริซเซียร่าให้เดินกลับเข้ามาภายในตัวบ้าน

“พริซ....ผมทำงานของผมเสร็จแล้ว...ล้างถ้วยล้างชามกวาดบ้านถูบ้านเสร็จแล้วด้วยนะจ๊ะที่รัก” อัสมานอวดอ้างกับพริซเซียร่า

“อืม...แล้วไง” พริซเซียร่าขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ

“คุณก็มีหน้าที่ของคุณเหมือนกันนะรู้ไหมล่ะ” อัสมานอมยิ้มเขิน ๆ

“หน้าที่....ฉันมีหน้าที่อะไร” พริซเซียร่าถามออกมาอย่าง งง ๆ

“ก็....หืออออออ....พริซ.....นะ....นะ...นะ” อัสมานทำท่าออดอ้อนน่ารักกับพริซเซียร่าบ้าง

“นี่นายเป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ยะ....อย่ามายุ่งกับฉันนะ...ไปไกล ๆ ฉันเลย....ไอบ้า....ไอโรคจิต” เมื่อรู้ว่าคนตัวโตกำลังคิดจะทำอะไรพริซเซียร่า    ก็ไล่ตะเพิดเขาทันที

“โธ่...พริซอ่ะ....ฮึ” อัสมานทำท่างอนตุ๊บป่องไปนั่งยังโซฟารับแขกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแรง ๆ เพื่อระบายความหงุดหงิดในกายที่ตอนนี้เป็นเต็มล้นจนเขาเริ่มปวดขัดตรงหว่างขาไปหมด อัสมานค่อย ๆ ข่มอารมณ์ระงับความต้องการของตัวเอง หากพริซเซียร่าไม่ยินยอมเขาจะไม่ฝืนใจเธออีกต่อไป