หลินเสี่ยวจ้องที่ซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้อย่างระมัดระวังขณะที่ซอมบี้ตัวนั้นก็จ้องกลับที่เธอเช่นกัน  เธอสังเกตเห็นว่าไม่มีซอมบี้ตัวอื่นในบริเวณรอบๆนี้  ทำให้ที่นี่ดูว่างเปล่า......และตอนนี้เธอก็รู้ว่าทำไม

ซอมบี้ตัวอื่นในบริเวณนี้น่าจะถูกกำจัดหรือทำให้ตกใจกลัวจากซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้

ซอมบี้ระดับต่ำนั้นกลัวซอมบี้ระดับสูงโดยสัญชาตญาณ  ดังนั้นเมื่อซอมบี้ระดับสูงปรากฏตัวในพื้นที่ที่มีการควบคุมจำกัด  ซอมบี้ระดับต่ำทุกตัวจะหลีกเลี่ยงโดยสัญชาตญาณและวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด

ยิ่งกว่านั้นนี่คือซอมบี้อัจฉริยะที่มีไอคิวเปรียบได้กับเด็กห้าถึงสิบปี   รู้แล้วว่าจะลอบโจมตีได้อย่างไรซึ่งหมายความว่ามันค่อนข้างฉลาด

เช่นเดียวกับหลินเสี่ยวในรายละเอียดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ ซอมบี้อัจฉริยะที่อยู่ข้างหน้าเธอเคลื่อนไหวทันที

มันงอขาของมันและผลักมันลงกับพื้นเพื่อกระโจนเข้าหาหลินเสี่ยวด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ  ภายในเวลาเพียงหนึ่งในสิบของวินาที มันก็พุ่งเข้าหาหลินเสี่ยวจากที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร  เล็บมือแหลมทั้งสิบสิบคมวาววับจ้วงแทงเธอ

กรงเล็บของซอมบี้ระดับสูงนั้นคมอย่างไม่น่าเชื่อ  ยิ่งกว่าเพชร หลินเสี่ยวรู้เรื่องนี้ดีเพราะเธอก็มีกรงเล็บเหมือนของมัน

เมื่อศัตรูโจมตีอย่างฉับพลันและรวดเร็ว  หลินเสี่ยวมีเวลาแค่เบี่ยงตัวของเธอหลบและปล่อยหมัด ในขณะนั้นสัญชาตญาณซอมบี้ของเธอไม่ทำงาน  และสิ่งที่เธอมีคือทักษะการต่อสู้แบบเก่าที่ถูกยึดครองโดยอัตโนมัติ 

โชคดีที่ปฏิกิริยาของเธอเร็วพอที่จะระวังตัวกับศัตรูได้ และหมัดของเธอก็ร่อนลงบนใบหน้าซอมบี้อัจฉริยะ

ปัง!

ซอมบี้อัจฉริยะลอยไปด้านข้าง ตกลงอย่างหนักในมุมกำแพงห่างออกไปเจ็ดหรือแปดเมตรและกลิ้งสองครั้งบนพื้นดิน

หลังจากม้วนตัว ซอมบี้อัจฉริยะเด้งตัวกลับขึ้นมาและเผชิญหน้ากับหลินเสี่ยวทันที   มันพยุงร่างกายด้วยแขนขาของมันงอเหมือนสัตว์พร้อมต่อสู้  ขณะที่จ้องมองเธออย่างดุเดือด

อย่างไรก็ตาม  ยังมีความสับสนอย่างรุนแรงในดวงตาของมัน

มันช้ำไปด้วยหมัดของหลินเสี่ยว!

มันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลินเสี่ยวไม่แข็งแรงและไม่อยู่ในระดับที่สูงกว่าตัวมันเอง  พูดตามหลักเหตุผลหลินเสี่ยวไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของมันได้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอไม่เพียงต้านการโจมตีได้  แต่ยังปล่อยหมัดใส่หน้ามันได้

“วู้ววววววส์! ซอมบี้อัจฉริยะเปล่งเสียงคำรามลึกจากคอขณะที่คิดตรึกตรองเรื่องนี้  เสียงของมันแปลกและไม่น่าฟัง มีคำเตือนอย่างกดขี่ที่ฟังเหมือนคำเตือนของสิ่งที่สูงกว่ากดไปยังตำแหน่งที่ต่ำกว่า  คำเตือนนี้เป็นสัญญาณว่าหากผู้ที่ถูกเตือนไม่ยอมเชื่อฟังก็จะถูกลงโทษ

เสียงคำรามแบบนี้มีประสิทธิภาพในหมู่ซอมบี้เท่านั้น  ซอมบี้ระดับต่ำกว่าจะหวาดผวาเมื่อได้ยินเสียงคำรามนี้และจะยอมแพ้หรือหวาดกลัว

เห็นได้ชัดว่าซอมบี้ตัวนี้ตั้งใจที่จะปรามหลินเสี่ยวด้วยวิธีนี้

แต่เหมือนว่า  หลินเสี่ยวดูจะไม่ได้ยินเสียงคำราม  เมื่อเธอมองมันอย่างเงียบ ๆ

เธอเกร็งและยืดนิ้วของเธอ  ขณะที่รู้สึกประหลาดใจว่าจริง ๆ แล้วเธอซัดหมัดใส่ซอมบี้ตัวนี้ให้ลอยออกไปเจ็ดหรือแปดเมตรได้ ดูเหมือนว่านอกเหนือจากกรงเล็บอันแหลมคมของเธอแล้ว  เธอยังมีพละกำลังอันแรงกล้าอีกด้วย!

โชคดีที่ปฏิกิริยาของเธอนั้นช้ากว่าซอมบี้ที่ฉลาดตัวนี้มาก  หลังจากการชกครั้งแรกหลินเสี่ยวมีความมั่นใจมากขึ้นเกี่ยวกับความสามารถในการต่อสู้ของเธอ

เธอมองไปที่ซอมบี้อัจฉริยะและทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมปล่อยเสียงคำรามของเธอออกมา

“อ๊าาาาาวส์!”

เสียงคำรามของเธอก็ลึกเช่นกัน  แต่สูงกว่าเสียงคำรามของซอมบี้อัจฉริยะเล็กน้อย

นั่นเป็นการยั่วยุอย่างชัดเจน!

'เลวเอ้ย! แกต้องการกัดฉันทำไม? มาเลย! สู้กับฉันถ้าแกทำได้!  มาดูกันว่าแกจะเก่งแค่ไหน! '

ตามที่หลินเสี่ยวคาด  ซอมบี้อัจฉริยะที่อยู่ด้านหน้าเธอโกรธแค้นทันทีที่ได้ยินเสียงคำรามของเธอ  ความหมายที่ยั่วยุในน้ำเสียงของเธอชัดเจนเกินไป  และทำให้ซอมบี้ระดับสูงตัวนี้รู้สึกไม่พอใจ

“ว๊าาาาาากส์!” มันระเบิดเสียงคำรามดังก้อง  จากนั้นจึงผลักแขนขาทั้งสี่ของมันลงกับพื้นและกระโจนเข้าจู่โจมเธออีกครั้ง  เร็วกว่าเดิม

ดูมันกระโจนใส่เธอเหมือนหมาป่าดุเดือด  หลินเสี่ยวย่อขาของเธอเล็กน้อย  เธอเล็งไปที่ศัตรูของเธอในเวลาเดียวกันกับที่เตรียมลงมือ ในที่สุดมันก็กระโดดขึ้นสูงเพื่อพุ่งลงมาจากอากาศ

เธอลดร่างของเธอเพื่อให้ตัวเองมีที่ว่างจากนั้นก็ยกมือขึ้นเมื่อซอมบี้ลอยตัวขึ้นเหนือศีรษะ จากนั้นเธอจับขาของมันและดึงมันไปข้างหลังก่อนที่มันจะเหวี่ยงมันกระแทกอย่างแรงบนพื้น

โครม ตุบ!

ได้ยินเสียงอู้อี้ในขณะที่ร่างอ้วนของซอมบี้กระแทกกับพื้น  ขณะที่มันลอยอยู่เหนือหัวของหลินเสี่ยว  ซอมบี้อัจฉริยะไม่เคยคาดหวังว่าขาของมันจะถูกคว้าไว้  ในช่วงเวลานั้นมันรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าหยุดชั่วคราวและถอยหลังตามมาด้วยการที่มันถูกเหวี่ยงลงสู่พื้น

หลังของมันถูกฟาดลงกับพื้นอย่างแรง  ผลกระทบสั่นสะเทือนทั่วร่างกายและทำให้มันรู้สึกเหมือนกระดูกของมันแตกสลาย

หลินเสี่ยวมีความแข็งแกร่งอย่างยิ่งและสำหรับท่านี้  เธอใช้ประโยชน์จากมันทั้งหมด  เมื่อได้ยินเสียงดังสั่นสะเทือนขณะที่ซอมบี้ถูกทุบลงบนพื้น  เธอรู้ว่าต้องได้รับความเดือดร้อนอย่างรุนแรง แต่เธอก็ไม่ได้หยุดเพราะสิ่งนั้น  วินาทีต่อมาเธอก็เกร็งแล้วยื่นนิ้วออกโผล่กรงเล็บสีดำและแทงหัวซอมบี้อย่างรวดเร็ว

“เอื๊ออออกส์....”  ซอมบี้อัจฉริยะไม่แม้แต่จะได้เปล่งเสียงคำรามก่อนที่หลินเสี่ยวจะผ่าหัวมันออกเป็นสองส่วน

เนื้อสมองกระเซ็นไปทั่วพื้นดินด้วยชิ้นคริสตัลรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนสีเขียวที่มีขนาดประมาณนิ้วหัวแม่มือผสมกับสมอง

นิวเคลียสซอมบี้!

จากความทรงจำของลวี่เถียนหยี่  หลินเสี่ยวได้เรียนรู้เกี่ยวกับระดับที่แตกต่างและสีของนิวเคลียสซอมบี้ที่เกี่ยวข้องรวมถึงหน้าที่ของพวกมัน  ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอสามารถดูดซับพลังงานในนิวเคลียสซอมบี้  นิวเคลียสของสัตว์กลายพันธ์และนิวเคลียสคริสตัลจากมนุษย์

เธอรู้สึกว่าสิ่งนี้คล้ายกับลักษณะของนิยายที่เกี่ยวกับวันหลังวันสิ้นโลกที่เธอเคยอ่านทางออนไลน์

ตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูงสีของนิวเคลียสของซอมบี้คือสีขาว  โปร่งใส  สีเทา  สีเขียว  สีน้ำเงิน  สีเหลือง  สีส้ม  สีแดง  สีม่วงและสีดำ นิวเคลียสของซอมบี้ธรรมดาเป็นสีขาวทั้งหมด  ในขณะที่นิวเคลียสที่มีระดับสูงสุด  ซอมบี้ที่ทรงพลังระดับเก้าจะมีสีดำ

เธอขูดสมองของซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้ด้วยเล็บที่แหลมคมของเธอ  จากนั้นหยิบนิวเคลียสออกมาและบีบด้วยมือของเธอ

นิวเคลียสผีดิบกำลังร้อนแรง แต่นั่นไม่ได้สร้างความกังวลให้กับเธอ

นั่นเป็นเพราะต่อมาในทันที เธอรู้สึกว่าความร้อนได้เปลี่ยนเป็นกระแสน้ำอุ่นซึ่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอผ่านนิ้วมือของเธอ  หมุนเวียนอยู่ทั่วร่างกายของเธอ  จากหัวถึงเท้า  ก่อนที่จะกลับไปที่สมองของเธอในที่สุด

กระแสน้ำอุ่นไม่หยุด  ไหลทั่วร่างกายอย่างไม่หยุดหย่อน

เธอรู้สึกสบายมาก  ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของเธอทั้งหมดที่กระแสความอบอุ่นมาถึงในตอนแรก   จากนั้นรู้สึกสบายและสดชื่นราวกับว่ามีคนนวดให้เธอ

เธอรู้สึกว่ารูขุมขนเปิดกว้างและอีกไม่กี่นาทีต่อมานิวเคลียสสีเขียวในมือของเธอก็ค่อยๆหดตัวและหายไป

หลังจากกระแสอุ่นหายไปหลินเสี่ยวก็ปล่อยลมหายใจออกยาวๆ

ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยคลื่นพลังงานนี้   เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเบาลง  และความมันวาวบนอุ้งเท้าของเธอก็ดูสว่างขึ้น  เธอถอนกรงเล็บของเธอและกำกำปั้น แต่รู้สึกว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแกร่งของเธอ

นิวเคลียสซอมบี้เป็นขุมพลังงานและการดูดซับพลังงานรู้สึกดีอย่างจริงแท้แน่นอน! ไม่น่าแปลกใจที่ซอมบี้อัจฉริยะจะโจมตีซอมบี้ระดับต่ำกว่า อย่างไรก็ตามซอมบี้อัจฉริยะชอบผลึกนิวเคลียสของมนุษย์มากกว่าอยู่ดี

บทที่ 20: เหยื่อที่ถูกขโมย

เนื้อของมนุษย์ผู้มีอำนาจวิเศษมีรสหวานและอร่อย และพลังงานที่มีอยู่ในนิวเคลียสคริสตัลของพวกมันบริสุทธิ์ ไม่เหมือนกับนิวเคลียสซอมบี้ซึ่งมีสิ่งสกปรกเจือปนมากเกินไป

เหมือนซอมบี้  มนุษย์ต้องการนิวเคลียสของซอมบี้เช่นกัน งานที่ทำกำไรได้มากที่สุดในฐานนั่นคือการล่าซอมบี้

หลินเสี่ยวไม่คิดว่าซอมบี้ระดับสามตัวนี้จะอ่อนแอขนาดนี้ แม้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะง่ายและรุนแรง แต่มันก็จบลงอย่างรวดเร็ว

พลังงานที่บรรจุอยู่ในนิวเคลียสของซอมบี้ช่วยบรรเทาร่างกายของเธอทั้งหมด แต่ไม่สามารถดับความหิวของเธอได้ เธอยังต้องการที่จะกิน

‘ฉันต้องการเนื้อ! เนื้อ! เนื้อ!'

ในขณะที่ในหัวของเธอคำราม  เธอมองไปที่ซากซอมบี้อัจฉริยะจากนั้นก็หมุนตัวจากไป

.....................

ท้องฟ้าสว่างขึ้นแล้วและบริเวณโดยรอบก็ชัดเจนขึ้น เธอไม่เห็นสีมากมาย แต่เธอยังคงรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของแสง  หลังจากฆ่าซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้ได้ทำให้มองเห็นเป็นสีน้ำเงิน  หลินเสี่ยวหันหลังกลับและเดินหน้าต่อไปเพื่อค้นหารถยนต์ที่ขับขี่ได้

ไม่นานหลังจากที่เธอจากไป ไม่กี่คนปรากฏตัวขึ้นและล้อมรอบซอมบี้อัจฉริยะที่ตายแล้ว  ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความสับสน

“มันตายแล้ว? เป็นไปได้ยังไง?” ฮุ่ยหงส์ซีกล่าวด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาจ้องที่ศพบนพื้น  อีกสองคนไม่ตอบสนอง  เพียงสังเกตซอมบี้ที่ตายแล้วด้วยการแสดงออกที่เศร้าหมอง

หลินยงมองดูซอมบี้ จากนั้นชี้ไปที่หัวซึ่งถูกตัดออกและพูดว่า “ มันเป็นซอมบี้อัจฉริยะตัวหนึ่งที่ถูกฆ่าตาย ขอบของแผลบนหัวของมันขรุขระชัดเจนว่ามันเกิดขึ้นด้วยมือเปล่า  เฉพาะซอมบี้อัจฉริยะที่อยู่ในระดับสามขึ้นไปเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายได้เช่นนี้”

เหลียงไช่หยวน ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพยักหน้า

ใบหน้าของฮุ่ยหงส์ซีนั้นมืดขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาจ้องมองที่ซอมบี้ตัวที่นอนตาย พูดว่า “เราไล่ล่ามันมานานมากแล้ว ซอมบี้ตัวอื่นฆ่ามัน! ความพยายามของเราสูญเปล่า!”

ใบหน้าของหลินยงก็มืดไปด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเลย

“นี่น่าจะเป็นซอมบี้ระดับสามเท่านั้นในพื้นที่นี้ มีซอมบี้มาใหม่บางตัวยึดอาณาเขตไว้เป็นของมันเองรึเปล่า?” เหลียงไช่หยวนถามด้วยความสับสน

ซอมบี้ระดับสูงทุกคนแสดงอาการป้องกันอาณาเขตของตนจากผู้บุกรุก ซอมบี้ระดับสามจะพบพื้นที่ที่ไม่มีเจ้าของครอบครองและอ้างว่าเป็นดินแดนของตนเอง  หากซอมบี้ระดับสามอีกตัวต้องการที่จะอยู่ในพื้นที่นี้อย่างถาวร  มันจะต้องขับไล่ซอมบี้ระดับสามตัวนั้นออกไป

คนอ่อนแอนั้น  ตกเป็นเหยื่อของความแข็งแกร่งมาโดยตลอดและนี่เป็นกฎหมายดั้งเดิมที่สุด  ที่มีผลบังคับใช้ในโลกนี้

คนที่แข็งแรงจะมีชีวิตในขณะที่คนอ่อนแอจะตาย

ดังนั้นหากซอมบี้ระดับสูงสองคนต่อสู้เพื่อครอบครองดินแดน  คนที่อ่อนแอกว่าก็มักจะตาย  ถ้ามันหนี้ได้เร็วพอ หากผู้มาใหม่เป็นซอมบี้ระดับสูงกว่า เจ้าของดินแดนดั้งเดิมจะหนีไปทันทีโดยไม่ต้องสงสัย!

“ ซอมบี้ตัวนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บจากมหาอำนาจเพราะไม่มีร่องรอยของมันหลงเหลืออยู่ในบริเวณโดยรอบ   ศัตรูของมันไม่ใช่ซอมบี้มหาอำนาจ แต่เป็นด่านระดับที่สามเหมือนมัน  อย่างไรก็ตามซอมบี้อีกตัวนั้นสามารถตัดหัวมันได้อย่างเรียบร้อยซึ่งค่อนข้างแปลก” หลินหยงกล่าว

อีกสองคนมองไปรอบ ๆ พวกเขา อย่างที่หลินหยงเคยว่าไว้ไม่มีมหาอำนาจใด ๆ ที่สร้างความเสียหายแก่พื้นที่โดยรอบ และไม่มีบาดแผลอื่นใดบนร่างของซอมบี้อัจฉริยะตัวนี้ ซอมบี้ตัวนี้ถูกฆ่าตายด้วยการเคลื่อนไหวที่สะอาดเพียงครั้งเดียว!  ซอมบี้ระดับสามที่ไม่มีพลังอำนาจ ไม่สามารถทำได้

นอกจากนี้ซอมบี้ที่ตายแล้วนี้ก็แค่กลายเป็นซอมบี้ระดับสี่  ในบรรดาซอมบี้ระดับสามทั้งหมดนั้นอยู่ใกล้กับระดับสี่แล้ว แต่ขาดพลังอันยิ่งใหญ่  มันไม่น่าจะถูกสังหารโดยเหล่าซอมบี้อัจฉริยะระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย!

“มันเป็นซอมบี้ระดับสี่ที่มีความแข็งแกร่งมากใช่ไหม?”  เหลียงไช่หยวนคิดถึงความเป็นไปได้นี้และพูดอย่างลังเล

หลินหยงพยักหน้าอย่างเคร่งเครียด

ฮุ่ยหงส์ซีฟังดูตกใจเมื่อเขาพูดว่า “อะไรนะ? ระดับสี่เหรอ? พวกเราอยู่ในพื้นที่นี้มานานมากแล้ว ไม่มีร่อยรอยของซอมบี้ระดับสี่ปรากฏขึ้นมาเลย! มันอาจจะผิดหรือเปล่า?”

เหลียงไช่หยวนเหลือบมาที่เขาแล้วพูดว่า “คิดว่าซอมบี้อัจฉริยะระดับสามสามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดายและเรียบร้อยแบบนี้ไหมล่ะ?  แม้ว่าซอมบี้ระดับสามจะฆ่ามันได้การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่และยาวนานจะหลีกเลี่ยงไม่ได้!  แต่มองไปรอบ ๆ ซิ  ไม่มีร่องรอยของการต่อสู้เลย! มันเหมือนการต่อสู้ครั้งใหญ่เกิดขึ้นที่นี่เหรอ?”

ฮุ่ยหงส์ซีไม่มีคำตอบในเรื่องนี้

เธอพูดถูก  ซอมบี้ระดับสามประเภทไหนที่สามารถฆ่าซอมบี้เกือบเข้าระดับสี่ได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามเขาไม่ยอมแพ้ เขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราควรทำอะไรตอนนี้? ตามล่าซอมบี้ระดับสี่ไปเหรอ?”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ใบหน้าของอีกสองคนก็มืดคล้ำทันที!

พวกเขาเห็นซอมบี้ตัวนี้และไล่ล่ามันมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว แต่ในที่สุดมันก็ตกไปอยู่ในมือของซอมบี้อีกตัว!

พวกเขายอมรับผลที่เกิดขึ้นไม่ได้จนแทบจะอ้วกออกมาเป็นเลือด!

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ตรงกับซอมบี้ระดับสี่ที่มีพลังในปัจจุบัน  พวกเขาล้วนแต่เป็นมหาอำนาจ - สองคนอยู่ระดับสามและอีกคนหนึ่งที่ระดับสี่ อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้ในระดับนี้ พวกเขาไม่มีที่พึ่งพา

มนุษย์ไม่มีความเร็วและความแข็งแกร่งของซอมบี้  นอกเหนือจากความเร็วและความแข็งแกร่งแล้วซอมบี้ยังมีสัญชาตญาณเหมือนสัตว์ร้าย  ดังนั้นซอมบี้ระดับสูงสามารถเอาชนะมนุษย์ที่มีอำนาจมหาอำนาจสามคนได้อย่างง่ายดายในคราวเดียว!

.......................

อีกด้านหนึ่งหลินเสี่ยวพบรถยนต์จำนวนหนึ่งที่ถูกทิ้งไว้ข้างถนน แต่ไม่สามารถสตาทร์เครื่องได้แม้จะลองหลายครั้งแล้ว  เธอพยายามมาพักหนึ่ง แต่ไม่สามารถหารถขับได้แม้แต่คันเดียว

เธอทำอะไรไม่ได้เลย รู้สึกท้อแท้เล็กน้อยเมื่อพบว่าไม่มีทั้งอาหารและรถยนต์

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงกระต่ายในอวกาศของเธอ

ใช่แล้ว! เธอต้องดูว่ากระต่ายตายจากพิษหลังจากกินสตรอเบอร์รี่กลายพันธุ์นั้นหรือไม่!

เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอก็เข้ามาในพื้นที่ของเธอทันที

เธอมองไปรอบๆทันทีที่เธอเข้ามาในพื้นที่อวกาศ  แต่ไม่เห็นอู่เย่วหลิง  เธอหาพื้นที่ที่เด็กอยู่โดยการดมกลิ่น เมื่อรู้สึกถึงกลิ่นเด็ก  เธอเดินเข้าไปในหญ้าหนา

เธอไม่ได้ไปที่อู่เย่วหลิง แต่กลับไปหากระต่ายแทน

ในความจริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องใช้ความรู้สึกในการดมกลิ่นเลยเพราะเธอมองเห็นได้ไกลเหมือนกับสัมผัสที่หกในอวกาศของเธอและมันก็มีพลังมากเป็นพิเศษ

เธอมีความรู้สึกว่าอู่เย่วหลิงอยู่ที่ไหนและเธอยืนยันด้วยการดมกลิ่น  เธอยังมีความรู้สึกเบา ๆ ของกระต่ายและหนูน้อยไม่กี่ตัวที่ยังไม่ได้ลืมตา ความรู้สึกของหนูน้อยอ่อนแออย่างมาก และเธอจะพลาดมันถ้าเธอไม่ได้พบมันโดยเฉพาะ

หนูน้อยไม่กี่ตัวก็หวงแหน  พวกมันถูกทิ้งไว้ที่นี่เป็นเวลานาน แต่ไม่อดอาหารจนตาย

หลินเสี่ยวคิดว่าเธออาจจะกินของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไร้ขนเหล่านี้เพื่อปรนเปรอความหิวถ้าเธอไม่สามารถหาอาหารอื่นได้

เธอเดินไปที่กระต่ายอย่างเงียบ ๆ และเห็นว่ามันกำลังขุดดินเหมือนที่เธอคาดไว้

มันไม่ตาย! นั่นหมายความว่าสตรอเบอร์รี่นั้นกินได้!

หลินเสี่ยวมองดูกระต่ายที่โค้งงออย่างมีความสุขขุดอย่างแรงด้วยมือหน้า  เธอบอกได้เลยว่ากระต่ายตัวนี้ได้สร้างโพรงมากกว่าหนึ่งตัว

กระต่ายจดจ่อไปที่การขุดจนไม่รู้สึกถึงการปรากฏตัวของซอมบี้ที่อยู่ด้านหลัง

หลินเสี่ยวสังเกตดูอยู่พักหนึ่งและหยุดกังวล  จากนั้นเธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่อู่เย่วหลิง

อู่เย่วหลิงกำลังนอนหลับอยู่ที่ริมทะเลสาบ ขดตัวในม้วนผ้าห่มในทุ่งโล่งริมป่าหญ้า

รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าที่แข็งกระด้างของหลินเสี่ยวเมื่อเธอเห็นว่าของเล่นหญ้าตัวเล็ก ๆ ที่เธอทำกระจัดกระจายไปรอบ ๆ เด็กน้อย  อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถเห็นรอยยิ้มอันน่าขนลุกสำหรับคนอื่นที่มองเธอยิ้ม

เธอมองไปที่อู่เย่วหลิงอีกครั้งจากนั้นก็หันหลังกลับและพุ่งออกจากอวกาศของเธอ  ทันทีที่เธอปรากฏตัวอีกครั้งที่ซึ่งเธอหายตัวไป เธอก็เริ่มวิ่งไปที่ทุ่งสตรอเบอร์รี่อย่างรวดเร็ว