“หุบปาก? เจ้าบอกให้ข้าหุบปาก ข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าเป็นสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์”
ซูจื่อโม่หยิบของที่คล้ายกับขวดลายครามและฟาดใส่มู่หยุนฉวนอย่างแรง จุกจากการถูกทุบจนล้มลง เพื่อหลีกเลี่ยงมัน มู่หยุนฉวนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย โชคไม่ดีที่ของเหลวถูกเทเข้าปากเขา
“แค็ก.....”
รสชาติแปลกๆ ทำให้มู่หยุนฉวนรู้สึกอยากอาเจียนออกมา
“เจ้า เจ้าสบายดีไหม? นี่อาจเป็นยาพิษ?”
มองไปที่ใบหน้าอันไม่สบายของมู่หยุนฉวน จู่ๆ ซูจื่อโม่ก็รู้สึกกลัว อุบัติเหตุครั้งนี้บังเอิญเกินไป!
มู่หยุนฉวนเงยหน้าขึ้นอย่างดุเดือด ใบหน้าแดง ดวงตาของเขาเหมือนสัตว์ร้ายขณะที่จ้องไปที่ซูจื่อโม่
มองความงามตรงหน้าด้วยริมฝีปากสีแดง มู่หยุนฉวนรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุที่เกิดขึ้นบนศีรษะของเขา
ซูจื่อโม่หดตัวด้วยความกลัว นางพยายามหนีและขยับเท้า เพียงเพื่อจะพบว่าเท้าของพวกเขาถูกมัดเข้าด้วยกัน
“เจ้า เจ้าต้องการอะไร?”
ใบหน้าของซูจื่อโม่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก นางคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น นางเต็มไปด้วยความน่ากลัว นางมองไปที่มู่หยุนฉวนขณะที่นางพยายามทำลายเชือกมัดที่เท้าของพวกเขาอยู่ตลอดเวลา
ความร้อนในร่างกายของเขาทำให้เขาหมดความอดทนและเจ็บปวด เขาจำเป็นต้องปลดปล่อยมันอย่างเร่งด่วน ในฐานะสุภาพบุรุษเขาไม่ควรเป็นแบบนี้ แต่ เขาจะทำอย่างไร? ทำไมพวกเขาถึงใส่ยาแรง ๆ แบบนี้ที่นี่? มู่หยุนฉวนสาปแช่งภายในใจของเขา
มู่หยุนฉวนผู้สูญเสียความมีสติ กลายเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่หิวโหย เขากดซูจื่อโม่ไว้ใต้ร่างของเขาในทันที มู่หยุนฉวนรู้สึกว่าร่างกายของเขาได้รับการปลอบประโลมอย่างมาก ร่างกายที่อบอุ่นและหอมกรุ่นภายใต้เขา ทำให้เขาสูญเสียเหตุผลทั้งหมดที่อยู่ในหัว
เหตุการณ์รวดเร็วมาก ซูจื่อโม่ไม่มีเวลาตอบสนอง และนางถูกมู่หยุนฉวนกดไว้ใต้ร่าง
“คนหลอกลวง เจ้าคนบ้าตัณหา เจ้าปล่อยแม่วัยชราคนนี้ไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่ปล่อยข้าไป ข้าจะตาย ไอ้....อืมมม.....!”
คำพูดสุดท้ายของนางถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากเย็นสีแดง
ร่างกายที่แข็งแกร่งกดนางไว้ แม้จะใช้กำลังทั้งหมดของนาง ซูจื่อโม่ไม่สามารถผลักชายคนนี้ออกไปได้แม้เพียงครึ่ง
ซูจื่อโม่มองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้านาง ดวงตาของนางจ้องไปที่เขาอย่างดุเดือด ครู่หนึ่งนางหลงลืม นางกำลังมัวเมาใช่ไหม?
ซูจื่อโม่ลืมไปแล้วที่จะต่อต้านช่วงเวลาที่ความทรงจำแปลก ๆ ผุดขึ้นมาในหัว
เจ้าของเหตุการณ์ในชีวิตของร่างกายตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่ และสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เล่นเหมือนภาพยนตร์ในใจของนาง
ไม่มีทาง! นาง ซูจื่อโม่ ถ่ายทอดออกมาเหมือนในนิยายจริงๆ……?
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูจื่อโม่ยังคงจ้องมองไปที่ด้านบนของสุสานอย่างว่างเปล่าและไม่ได้มองไปที่มู่หยุนฉวน หัวใจของมู่หยุนฉวนได้รับผลกระทบอย่างหนัก เขาคือใคร? เขาเป็นบุตรชายคนแรกของตระกูลมู่ เจ้าเมืองหยุนในอนาคต แต่นางกล้าที่จะเพิกเฉยต่อเขา
ในตอนนี้ ซูจื่อโม่เข้าใจเรื่องนี้แล้วว่านางไม่ได้ฝันไป ทั้งหมดนี้เป็นความจริง นางข้าม นางข้ามเวลามาจริงๆ และนางกลายเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเดียวกันกับนาง
ในที่สุดร่างกายของมู่หยุนฉวนก็ทรุดตัวลง ความสบายที่เขารู้สึกทำให้เขาสดชื่น
หลังจากหายใจเข้าอย่างหนักติดต่อกันหลายครั้ง มู่หยุนฉวนมองไปที่ซูจื่อโม่ซึ่งดวงตายังคงดูว่างเปล่า ใบหน้าที่สวยงามของหญิงสาวเปล่งประกายสีแดงจาง ๆ เมื่อเทียบกับสีแดงโดยรอบ นางสวยมากยิ่งขึ้น……
เขาได้เห็นความงามมากมายนับไม่ถ้วน แต่นางเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกตกใจ ปฏิกิริยาของนางเกินจินตนาการของเขา
เขาอยากจะพูด ซูจื่อโม่ลุกขึ้นนั่งอย่างเงียบๆ และไม่แสดงออกใด นางใส่ชุดแต่งงานสีแดง ผิวเนียนของนางที่ใสราวกับน้ำมีรอยประทับสีม่วงทำให้หัวใจของเขาตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก
