เมื่อนักพรตเต๋ากล่าวเช่นนี้ ใบหน้าของมู่หยูเฟิงและจุนจื่อซีมีความหวังอันริบหรี่ ตราบใดที่คำสาปถูกยกออกไปได้ บุตรชายของพวกเขาจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
กลางคืนเริ่มมืดมากขึ้นเรื่อยๆ ลมก็แรงขึ้นแรงขึ้น เสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง ทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าสวรรค์พิโรธ
วิหารตั้งอยู่ท้ายเมืองหยุน ภูมิประเทศเป็นที่สูงชัน แต่ที่ดินมีฮวงจุ้ยที่ดี เพราะบุตรชายหัวปีของตระกูลมู่เสียชีวิตทุกชั่วอายุคน พวกเขาทั้งหมดถูกฝังไว้ที่นี่พร้อมกับสมบัติมากมาย เพื่อป้องกันโจรมาขโมย สถานที่ที่ดีที่สุดคือหน้าผาสูงชันแห่งนี้
ด้านหลังวิหาร มีหน้าผาลึกสูงชัน ด้านหน้าของมัน มีทหารรักษาการณ์จำนวนมากเฝ้าอยู่ คนทั่วไปที่กล้าเข้ามาขโมยจะตายในที่สุด
บนหลุมฝังศพ หลุมฝังศพหินอ่อนถูกสลักด้วยชื่อของมู่หยุนฉวน
ทางด้านซ้ายของสุสาน มีขั้นบันไดทำจากหินที่นำไปสู่หลุมฝังศพ
*เปรี้ยง ปังง .. ! *
ฟ้าร้องและฟ้าผ่าเสียงดังมากกว่าเดิม ฝนตกหนักเทลงมาไม่หยุด เสียงคำรามของฟ้าร้องไม่สามารถช่วยได้ แต่ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าความตายกำลังมาถึงพวกเขา
แสงสีขาวขนาดใหญ่พุ่งลงมาจากท้องฟ้าและถูกฉีดเข้าไปในสุสานของมู่หยุนฉวน
“อืม!” ในสุสานโลงศพสีดำเงาที่สามารถรองรับคนสองคนได้โดยไม่ได้ปิดฝา ทันใดนั้น เสียงของผู้หญิงก็ดังขึ้น
ซูจื่อโม่จับหน้าผากของนาง หัวของนางเจ็บ เกิดอะไรขึ้นกับนาง? นางกำลังพูดถึงเงื่อนไขเกี่ยวกับความร่วมมือในการอยู่ร่วมกันอย่างชัดเจน แล้วทำไมหัวของนางถึงเจ็บ?
ซูจื่อโม่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
"ฮะ!" ซูจื่อโม่ ผู้ซึ่งดูเศร้าหมองขมวดคิ้ว นางอยู่ที่ไหน?
หลังจากหันหัวของนางไป มีอีกคน
ชายหนุ่มรูปหล่อในชุดคลุมสีแดง หน้าตาดุดันกำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ นาง เขามีผมยาวเหมือนกับคนในสมัยโบราณ
ดวงตาคู่สีอัลมอนด์ของซูจื่อโม่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่นางลุกขึ้นอย่างร้อนรน บางสิ่งจากยุคโบราณบนผ้านวมสีแดงก็ถูกพลิกคว่ำเช่นกัน ซูจื่อโม่ตกใจมาก
“โลงศพ?” ซูจื่อโม่มองไปตรงที่นางนอน มันเป็นโลงศพอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้านางกำลังฝันอยู่ก็รู้สึกมันเหมือนจริงเกินไป! ฉากนี้น่ากลัวจริงๆ
ซูจื่อโม่บีบตัวเองอย่างไร้ความปราณี
“เจ็บ เจ็บ เจ็บ....!” ซูจื่อโม่เขย่าแขนของนางที่นางเพิ่งบีบ “ให้ตายเถอะ! นี่มันไม่ใช่ความฝัน!”
ทันใดนั้น นางก็พบว่านางถือกระดาษสีแดง ซูจื่อโม่มองไปที่มัน มีตัวอักษรใหญ่สองตัวเขียนไว้ว่าเสียชีวิตในการแต่งงาน
“เสียชีวิตในการแต่งงาน คำเหล่านี้จะปรากฎเฉพาะในการแต่งงานแบบผีไม่ใช่หรือ?”
ทันใดนั้น ชายคนที่อยู่ข้างๆ นางก็ขยับตัวเล็กน้อย
ซูจื่อโม่ มั่นใจในทันที นางเฝ้าดูชายข้างๆ นางตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ
ดวงตาที่ลึกล้ำและน่าดึงดูดของชายคนนั้นก็เปิดขึ้น
“อ้าาา.....! ช่วยด้วย! ศพขยับได้.....”
เสียงกรีดร้องของซูจื่อโม่เต็มไปด้วยความกลัวทำให้มู่หยุนฉวนคิ้วขมวดแน่น มันยังมีร่อยรอยของความอดทน
“เจ้า เจ้า อย่าเข้ามาใกล้ ถ้าเจ้าเข้ามาใกล้ ข้าจะฆ่าเจ้า.....”
ซูจื่อโม่ชี้นิ้วไปที่มู่หยุนฉวน นาง เกิดอะไรขึ้นกับนาง? แม้ว่านี่จะเป็นความฝัน แต่มันก็จริงเกินไป!
“หญิงบ้า หุบปากเจ้าซะ” มู่หยุนฉวนตะโกนออกมาและขมวดคิ้วอีกครั้ง พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก นางต้องตะโกนไหม? อย่างไรก็ตาม.....เมื่อมู่หยุนฉวนมองไปรอบๆ เขาก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำและหล่อเหลาของเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หญิงผู้นั้นที่กำลังหวาดกลัวและสยดสยอง
