อาการเจ็บครรภ์รุนแรงขึ้นหลังจากที่นางจ้าวกินโจ๊กหวาน

     ซูมู่เก๋อดูปากช่องคลอดของนางจ้าว  เปิดแค่สองเซนติเมตร  “ท่านแม่  รอก่อนนะ  ปากมดลูกเปิดแล้ว”

     โดยทั่วไปนางจางเจ้ามีความแข็งแรง  แต่ถูกนางอันรังแกเป็นเวลาหลายปีจึงส่งผลอันตรายต่อสุขภาพของนางในระดับหนึ่ง  นางต้องคลอดก่อนกำหนด  นางเวียนหัว  แต่ก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้จิตใจแจ่มใส  นางไม่มีแรงที่จะคิดว่าทำไมมู่เก๋อจึงรู้เรื่องการทำคลอดมากมายนัก

      ซูมู่เก๋อส่งเยว์รู่ไปรวบรวมทุกอย่างที่นางต้องการ  ในขณะเดียวกัน  ปากมดลูกก็เปิดเต็มที่

      “ท่านแม่  ฟังข้านะ  หายใจเข้าและหายใจออกช้าๆ  พยายามอย่างหนัก!”

      นางจ้าวจับผ้าห่มไว้และเชื่อฟังมู่เก๋ออย่างไม่รู้ตัว

      นางจ้าวเคยให้กำเนิดลูก  และนี่เป็นครั้งที่สองของนาง  มันควรราบรื่น  อย่างไรก็ตาม  มันเป็นเวลานาน  ยังไม่มีความคืบหน้าเพิ่มเติม

      เหมยฮัวและสาวใช้คนอื่นๆ  ยังเด็กเกินไปที่จะรู้เรื่องการคลอดบุตร   และพวกเขาต่างก็หวาดผวากับเลือด

     นางอัน  ผู้ที่ควรจัดการกับเรื่องทั่วไปในคฤหาสน์ตอนนี้  กำลังเพลิดเพลินกับละครเวทีแบบดั้งเดิมในโรงละครบนถนนสายหลักของเมืองซุนหยาง  ด้วยรอยยิ้มที่สง่างามและสุขุม

    หลี่มาม่าเข้าไปในห้องวีไอพีของโรงละครและกระซิบกับนางอันว่า  “นายหญิงจ้าวล้มเจ้าค่ะ”

     เมื่อได้ฟังเช่นนั้น  นางอันก็ยิ้มอย่างพอใจและยิ้มต่อไป  “น่าเสียดายจริงๆ  นางตั้งครรภ์มาก็หลายเดือน  หากนางตายลงจากการล้มจะมีศพถึงสองศพ  นายท่านรู้หรือไม่ว่าเกิดอันใดขึ้น?”

      “วันนี้นายท่านเลิกงานแล้วและกำลังดื่มอยู่ในโรงเตี้ยมซุยฮัวกับเพื่อนๆเจ้าค่ะ”

      นางอันจ้องมองไปที่เวทียิ้มกว้างขึ้น  “น่าสนใจจริง”

       “อ้า!”  นางจ้าวร้องเสียงดัง ทำให้ใจสั่น

      ซูมู่เก๋อมองดูพระอาทิตย์ตกและคิดว่ามันนานมากเกิน  หากยังไม่มีความคืบหน้า ทั้งสองคนจะตกอยู่ในอันตราย!

      มู่เก๋อยังคงลูบท้องของนางจ้าว  ทารกในครรภ์อยู่ในตำแหน่งและนางจ้าวเคยคลอดลูกมาก่อน  ดังนั้นครั้งนี้ไม่น่าจะลำบาก

      “นายหญิง  ข่าวร้ายเจ้าค่ะ  ชายคนหนึ่งบอกข้าว่าแม่ของท่านล้มบนสันเขาและนางเสียชีวิตแล้วเจ้าค่ะ!”

      ชอนจูไม่ได้ไปพาหมอมา  แต่แจ้งข่าวฟ้าผ่า!

      นางจ้าวเบิกตากว้างและเหลือกลาน  จ้องไปที่ชอนจู หายใจติดขัดอย่างหนัก

      มู่เก๋อไม่มีเวลามากพอที่จะหยุดคำพูดแบบนั้นของชอนจู  นางโมโหมากจนเตะชอนจูออกจากห้อง  “หุบปากของเจ้าซะ!”

      แม่ของนางจ้าวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเจ้าของเมืองหนานเจิง  นางจ้าวกตัญญูต่อแม่มาก  แม้ว่าชีวิตของนางจะลำบากในคฤหาสน์ซู  นางพยายามอย่างดีที่สุดในทุกปีเพื่อส่งของไปให้แม่เป็นกำลังใจแก่หญิงชรา

      มู่เก๋อเข้าใจดีว่าในช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้  นางจ้าวจะทรุดลงเมื่อรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับแม่ของนาง!

      นางจ้าวเป็นแบบนั้นจริง  นางร้องไห้อย่างหนัก  เสียงของนางแผ่วลงและเศร้าโศกราวกับว่านางจะเป็นลมให้ได้

      มู่เก๋อบีบริมฝีปากบนของนางทันที  เพราะกลัวนางจ้าวจะตายถ้านางไม่ตื่นในขณะที่เด็กกำลังจะออกมา!

     “ท่านแม่  ท่านต้องคลอดลูกอย่างปลอดภัยก่อนตอนนี้  นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”

       นางจ้าวจับมือของมู่เก๋อ และกัดฟัน  “ใช่  มันคือลูกของข้า  ข้าต้องให้กำเนิดลูกของข้า!”

      มู่เก๋อนนวดจุดฝังเข็มของนางจ้าวเพื่อให้นางมีพลังมากชึ้น  จนกระทั่งมืดค่ำ เสียงร้องดังมาจากลานบ้านซอมซ่อแห่งนี้ คลอดแล้ว

     “แว้  แว้.....”

      “ยินดีด้วย นายหญิง  เป็นเด็กผู้ชาย!”  เหมยฮัวอุ้มทารกที่ทำความสะอาดแล้ว  และเกือบไม่มีเสียงเพราะร้องไห้

      ใบหน้าของนางจ้าวไร้สีเลือดและซีดเผือด  นางจับมือของมู่เก๋อไว้แน่น

     “มูมู่....ดูแลน้องชายของเจ้าให้ดี  และ  ไปหายายของเจ้า.....”

      มู่เก๋อกำลังทำความสะอาดร่างกายของนางจ้าวแต่ได้กลิ่นเลือดรุนแรงพร้อมกับไอร้อนเมื่อเปิดผ้าห่ม

      นางมองลงไปและอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น

      เลือดไหลนอง!