คอนโด

“ มึงจะเอา? “ ธารหันไปถามน้องชาย

ตอนนี้ทั้งหมดนั้นได้มาอยู่ในห้องของเขาทั้งสองเรียบร้อยพร้อมกับร่างเล็กของกายด้วยเช่นกัน

“ มึงเอา? “ ธีร์ไม่ได้ตอบคำถามแต่เปลี่ยนเป็นถามขึ้นมาแทน สองพี่น้องได้แต่จ้องหน้ากันอย่างสื่อความหมาย

“ หึหึหึ ยังไงก็ได้นะครับไอน้องชาย ” ธารพูดขึ้นยิ้มๆเมื่อเข้าใจในสิ่งที่ธีร์สื่อเพียงแค่สบตากันเท่านั้น

“ หึ “ ธีร์กระตุกยิ้มส่งไปให้ธาร  ธารเองก็ก้มลงเพื่ออุ้มกายในท่าเจ้าหญิงและเดินมุ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเขาเองทันที

ครืดดด ครืดดด

ธารหยิบโทรศัพท์ที่สั่นในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วกดรับสายเมื่อรู้ว่าคนที่โทรเข้ามาคือใคร

“ ( ไอเชี้ยธาร! มึงทำอะไรน้องมันไปรึยังวะ ) “ พายับพูดขึ้นด้วยความร้อนรน

“ กูธีร์ “ ธีร์พูดเสียงนิ่ง

“ ( อ้าวฉิบหาย! กูโทรผิด เออๆๆเรื่องนั้นช่างแม่งก่อน แล้วนี่ไอธารมันอยู่ไหน มันแดกน้องตะมุตะมิของไอเด็กเวรที่ชื่อนะไปรึยัง ) “ พายับถามด้วยความสงสัย ถึงแม้ใจในจะพอเดาได้อยู่แล้วก็ตาม

“ กำลัง “ คำตอบของธีร์ทำให้พายับถึงกับมองบนแล้วร้องออกมาด้วยความที่คิดไม่ผิด

“ ( กูว่าแล้วไง แต่...มึงอย่าบอกนะว่ามึงก็.. ) “

“ ไม่ต้องให้ใครโทรเข้ามาหาพวกกูอีก มีอะไรมึงรับหน้าแทนไปก่อน แค่นี้ จะปิดเครื่องแล้วไม่ต้องโทรมาอีก “ ธีร์พูดจบก็กดตัดสายไปทันที

“ มันโทรมาโวยวายรึไง “ ธารเดินออกมาข้างนอกหลังจากพากายเข้าไปนอนในที่เตียงของน้องชาย

“ อืม “ พูดจบธารก็เดินเข้าไปในห้องเพื่อตรงไปหาร่างบางที่นอนอยู่ที่เตียงของเขา

ห้องของธีร์และธารจะเป็นห้องที่ขนาดใหญ่พอสมควร ห้องของทั้งสองจะคั่นกลางด้วยห้องน้ำงานของธีร์เพราะธารนั้นส่วนมากจะดูแลแค่ระบบภายนอก ส่วนเรื่องเอกสารของร้านจะเป็นธีร์เสียมากกว่าที่เป็นคนจัดการทุกๆอย่าง ทำให้ห้องนี้ส่วนใหญ่จะมีเอกสารและห้องทำงานของธารอยู่

“ ขาวจังวะ “ ธารพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางหลับอยู่แล้วคอเสื้อเปิดกว้างทำให้เห็นไหล่ขาว

ธีร์ไม่ได้พูดอะไรแต่ก้มมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงด้วยแววตาสำรวจเช่นกัน

“ เฮ้ยๆ ใจเย็นๆไอ้เสือ เหยื่อเด็ดแค่ไหนมึงต้องใจเย็นเข้าไว้นะ หึหึหึ “ ธารจับไหล่แกร่งของธีร์แล้วพูดติดตลกพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมกับเดินขึ้นไปบนเตียงกว้างแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของร่างเล็กทีละเม็ดจนเผยให้เห็นหน้าอกเนียนกับหน้าท้องแบนราบที่อยู่ตรงหน้า

“ ผิวลื่นมือโคตร “ ธารพูดเบาๆพร้อมกับยกยิ้มมุมปากพลางลูบไล้ไปที่หน้าท้องแบนเลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงหน้าอกของร่าบางที่เม็ดทับทิมสีชมพูอยู่  ธีร์เมื่อเห็นแบบนั้นก็ตามขึ้นไปบนเตียงกว้างแล้วนั่งอยู่คนละด้านกับธารพร้อมกับถอนเสื้อต่อจากที่ธีร์ได้คาไว้ให้พ้นจากร่างบาง  ธีร์ก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวพลางดูดเม้มและใช้ลิ้นเลียผิวขาวเพื่อชิมรสชาติที่หวานหอมตรงหน้า กายขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงการถูกรบกวน แต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองแต่อย่างใด

“ น่ารักวะ “ ธารพูดเสียงพร่า เขาค่อยๆก้มลงเพื่อชิมยอดอกหวานในขณะที่ธีร์นั้นก็ไล่ชิมลำคอขาวของร่างบาง กายขยับตัวเพื่อหนีลิ้นร้อนของทั้งสองแต่ทำไม่ได้ดั่งที่ใจคิดเพราะตอนนี้ร่างกายของกายเองถูกเสือร้ายทั้งสองล็อกเอาไว้แล้ว

****( NC เค้ายังคิดไม่ออกง่าาา ขอติดไว้ก่อนน้าา )

-----------------

กายค่อยๆขยับร่างกายในตอนเช้าด้วยความลำบากและรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย กายเปิดผ้าห่มออกกว้างและรับรู้ถึงความว่างเปล่าของตัวเองที่ไม่มีแม้กระทั่งชั้นในเอาไว้ปกคลุมร่างกาย กายเบิกตากว้างแล้วหันมองรอบๆก็ไม่เห็นสิ่งมีชีวิตที่ไหนอยู่สักคนนอกจากตัวเขาเอง

“ ซี๊ดดด “ กายยู่ปากร้องทันทีเมื่อรู้สึกเจ็บทางด้านหลัง

“ ที่นี่แม่งที่ไหนวะเนี้ย กูล้มหรอวะตอนเมาทำไมเจ็บตูดแปลกๆ “ กายพยายามนิ่งคิดและหาคำตอบให้กับอาการเจ็บตัวทางด้านหลังของตัวเอง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกจนประตูนอกห้องได้ถูกเปิดออก กายพบกับร่างสูงสองคนที่ไม่คุ้นหน้าเดินเข้ามาในห้องที่กายนั่งเปลือยอกอยู่

“ ไงคนสวย ตื่นแล้วหรอคะ “ ธารพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ส่วนธีร์นั้นก็ได้แต่เดินเข้ามาด้วยท่าทีนิ่งๆแล้วก็มาหยุดอยู่ตรงปลายเตียงที่คนตัวเล็กนั่งอยู่

“ พวกมึงเป็นใคร! เข้ามาที่นี่ได้ไงแล้วมึงเรียกใครว่าสวยห๊ะ!! “  กายโวยวายออกมาด้วยความโมโหเมื่อโดนคำพูดที่ตัวเขาเองเกลียดมากที่สุดที่อีกคนพูด

กายเองจัดเป็นผู้ชายที่มองว่าสวยก็ได้มองว่าเท่ห์ก็ไม่เชิงแต่ส่วนตัวของกายเองนั้นไม่ค่อยถูกจริตกับคำว่าสวยเท่าไหร่นักเพราะมันเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้หญิง

“ จุ๊ๆๆ ไม่พูดไม่เพราะสิจ๊ะเมียจ๋า เมื่อคืนนี้เรายังกุ๊กกิ๊กกันอยู่เลยน้าาา “ ธารพูดพลางทำหน้าทะเล้น ส่วนธีร์ก็กระตุกยิ้มมุมปากโดยปล่อยให้ธีร์พูดไป

“ เมียพ่อมึงอ่ะ! “ กายด่าสวนออกไปทันที ธีร์กอดอกขมวดคิ้วมองอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักเพราะตัวเขาเองถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนพูดเพราะแต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครมาพูดหยาบกับตัวเองเหมือนกัน ธารเองก็รู้สึกเช่นกันและรู้ว่าน้องชายตัวเองรู้สึกยังไง ธารเดินเข้าไปยืนข้างๆธีร์พลางตบไหล่เพื่อเป็นการบอกว่าให้ใจเย็นลงก่อน

“ หึหึ ปากดีขนาดนี้ อยากจะทบทวนมั้ยว่าเมื่อคืนเราสามคน...สนุกกันมากแค่ไหน “ ธีร์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆ กายหยิบผ้าห่มมาคลุกร่างกายทันทีเมื่อเห็นแววตาเอาจริงของทั้งสอง  กายค่อยๆดันตัวเองจนชิดกับหัวเตียง

“ พะ..พวกมึงหยุดนะ “ กายพูดด้วยความกลัว สมองก็ค่อยๆประมวลผลอย่างช้าๆถึงความทรงจำเมื่อคืนที่ได้เกิดขึ้น แต่ก็พบแค่เพียงความทรงจะลางๆเพียงเท่านั้น แต่ก็พอจะมั่นใจได้ว่าเรื่องทั้งหมด..มันเกิดขึ้นจริง

“ กลัวพวกพี่หรอคะที่รัก “ ธารพูดออกมายิ้มๆ

“ พะ..พวกมึงเป็นใคร กูไม่เคยรู้จักพวกมึง “ กายถามด้วยความกล้าๆกลัวๆเพราะตอนนี้เขาอยู่ตัวคนเดียวกับเสือร้ายทั้งสอง

“ เรารู้จักกันแล้วไงคะเมื่อคืน รู้จักดีทุกซอก ทุกมุมเลยนะ “ ธารพูดพลางเลียริมฝีปากแล้วกัดปากล่างของตัวเองเล็กน้อย กายเมื่อเห็นแบบนั้นก็รู้สึกโกธรและขยะแขยงขึ้นมาไม่น้อย

“ กูไม่เคยรู้จักคนเหี้ยๆอย่างพวกมึง! เมื่อคืนพวกมึงทำเหี้ยอะไรกู!! “ กายพูดตะคอกออกมาด้วยความฟิวขาดทำให้ธีร์ที่ยืนมองอยู่เริ่มทนไม่ไหวกับความปากไวของกาย ร่างสูงชันเข่าเข้ามาบนที่นอนและเอื้อมมือยาวมากระชากผ้าห่มออกจากร่างเปลื่อยเปล่าของอีกคนพลางจับข้อมือของกายแน่นด้วยความโกธร

“ หุบปาก! ก่อนที่กูจะทนไม่ไหวแล้วยัดของกูเข้าปากมึงแบบเมื่อคืนอีก “ ธีร์พูดเสียงเหี้ยม ทำให้กายได้แต่เบิกตากว้างด้วยความกลัวปนตกใจไม่น้อยกับคำขู่ที่ได้รับ

“ ไม่เอาน่าไอห่าธีร์ เดี๋ยวกูคุยเอง มึงคุยทีคนสวยของกูตกใจหมด “ ธารพูดขึ้นพร้อมกับเดินอ้อมไปยังข้างเตียงฝั่งที่ธีร์คุกเข่าอยู่ กายเองก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นน้ำเสียงที่เด็ดขาดและน่ากลัวของคนที่บีบแขนตัวเองอยู่ ถึงจะเจ็บมากเพียงใดแต่กายเองก็ไม่กล้าแม้กระทั่งจะร้องเพื่อระบายความเจ็บเพราะกลัวว่าถ้าเกิดร้องขึ้นมาอาจจะทำให้อีกคนเกิดอาการไม่พอใจแล้วลงไม้ลงมือกับเขา

“ มึงคุยกับมันดีดีแล้วกัน ถ้าแม่งปากดีอีกกูจะมาจัดการเอง “ ธีร์หันมาบอกกับธารพร้อมกับปล่อยข้อมือของร่างบางให้เป็นอิสระพร้อมกับถอยตัวเองออกมา ทำให้ธารขึ้นไปนั่งบนเตียงกว้างแทน กายเองก็สะดุ้งเล็กน้อยค่อยๆเขยิบตัวถอยหนีออกห่างไปร่างบางรีบคว้าผ้าห่มเข้ามาคุมตัวด้วยความกลัว ธีร์และธารเองก็มองเห็นความสั่นกลัวของร่างบางที่เกิดขึ้น

“ กลัวหรอคะ “ ธารถามและค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กนิดๆ กายเองก็ถอยห่างเล็กน้อย ดวงตาหวานไม่กล้าเงยหน้าสบตาใครด้วยความเกร็ง ถ้าถามว่าเขากลัวหรอ? คำตอบก็คือไม่ได้กลัว แต่เขารู้ว่าถ้าเขาคิดจะต่อสู้กับทั้งสองคนเขาไม่สามารถทำได้ในสภาพที่ร่างกายเป็นแบบนี้แน่นอน

“ ไม่ต้องกลัวนะคะ เอางี้มั้ยเรามาทำความรู้จักกันใหม่ดีกว่า หนูเองจะได้ชินกับพวกพี่ด้วย ดีมั้ยคะ? “ ธารถามพลางเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วหันมาหาธีร์ ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้เมินหน้าหนีไปอีกทางโดยไม่ได้ออกความเห็นใดๆและก็ไม่กล้าหันสบตากับธารอีก เอาแต่หลุบตาลงก้มมองผ้าห่มที่ติดอยู่บนร่างกาย

“ พี่ชื่อธารเป็นพี่ชายของไอธีร์ที่ดุหนูเมื่อกี้นั่นแหละ แล้วหนูล่ะชื่ออะไรคะ “ ธารถามเสียงนุ่ม กายเองก็ค่อยๆเงยหน้ามองคนที่ยิ้มหวานอยู่บนเตียงด้วยความประหม่าเล็กน้อย

“ กู..ชื่อกาย “ กายพูดตอบกลับไปแต่น้ำเสียงยังมีความเกร็งอยู่ไม่น้อยเพราะมีร่างยักษ์ของอีกคนยืนจ้องหน้าเขาอยู่ไม่วางตา

“ ลองพูดดีดีกับพวกพี่ไม่ได้หรอคะ “ ธารถาม

“ ....... “ กายนิ่งเงียบไม่ตอบ นั่นก็เป็นการแสดงออกชัดเจนแล้วว่าร่างบางไม่ยินยอม

“ โอเค พี่จะไม่คาดคั้นหนูนะ ถ้าอยากพูดดีดีกับพวกพี่เมื่อไหร่ก็ค่อยพูดแล้วกัน “ ธารยิ้มเพื่อให้อีกคนได้เห็นว่าเขาไม่ได้กดดันหรือคาดคั้นอะไรมากมายนัก ผิดกับอีกคนที่ยืนจ้องหน้าเขาเขม็งอยู่

“ เชี้ยธีร์ มึงหยุดจ้องน้องหนูของกูได้ล่ะ “ ธารใช้ศอกไปกระทุ้งสีข้างของธีร์นิดๆเป็นการปราม

“ หึ กับคนอื่นมึงก็พูดแบบนี้ “ ธีร์กอดอกและพูดขึ้นด้วยความหมั่นไส้ทำให้ธารตาโตขึ้นด้วยความตกใจ

“ มึงอย่ามาดิสเครดิตกูนะไอน้องเวร! มึงจะเอาดีเข้าตัวแล้วเอาชั่วให้กูไม่ได้นะเว้ย!! “ ธารโวยวายออกมาทันที ทิ้งให้กายได้แต่ขมวดคิ้วมองทั้งสองคนที่เถียงกันอย่างไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก

“ หึ “ ธีร์ไม่ได้พูดอะไรตอบอะไร เพียงแค่แต่หัวเราะในลำคอแทนเท่านั้น

“ มึงเรียนอยู่ที่ไหน “ ธีร์ถาม

“ มอ.BBB “ กายตอบ  ทำให้ธีร์และธารหันมองหน้ากันทันที

“ มึงเรียนคณะอะไร “ ธีร์ถามอีกครั้ง

“ แล้วทำไมกูต้องตอบมึงด้วย “ กายเชิดหน้าตอบกลับไปด้วยท่าทางกวนไม่น้อย

“ ไอสัสนี่ “ ธีร์ทำท่าจะเข้ามากระชากผ้าห่มของกายอีกรอบแต่ติดที่ธาร์ยื่นมือเข้ามาขว้างเอาไว้ก่อน

“ เชี้ยธีร์! มึงหยุดเลยสัส มึงออกไปหาไรแดกให้คนสวยกูเลยไปเดี๋ยวกูคุยเอง มึงคุยทีไรแม่งมีแต่จะหาเรื่องคนสวยกูตลอด ไปๆๆออกไปเลยมึง “ ธารเอ่ยปากไล่พร้อมกับผลักให้ธีร์ออกไปห่างจากเตียง

“ กูไม่ไป ทำไมต้องเป็นกู “ ธีร์หันมาถามธารอย่างเอาเรื่อง ธารถอนหายใจอย่างหน่ายๆจ้องหน้าธีร์นิ่งแล้วตอบออกไป

“ นี่เมียมึงมั้ย “  คำตอบของธารทำให้ธีร์ชะงักไปเล็กน้อย

“ กูบอกหรอว่ากูเป็นเมียพวกมึง “ กายขมวดคิ้วถามขึ้น ทำให้ทั้งสองคนหันขวับมามองทางกายทันที

“ เหอะ สงสัยกูต้องทบทวนให้ดูอีกรอบถึงจะหยุดปากดีแบบนี้อีก “ ธีร์พูดเสียงนิ่งพร้อมกับขึ้นมาบนเตียงด้วยความเร็วพลางผลักร่างเล็กให้นอนราบไปกับเตียงพร้อมกับล็อกแขนทั้งสองข้างของคนตัวเล็กไว้แน่น

“ มะ..มึงจะทำอะไรกู อะ..ไอเหี้ย! “ กายพูดอย่างตกใจและพยายามดิ้นหนีออกไปแต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนจะยิ่งถูกรัดแน่นขึ้น โดยที่มีธีร์ยืนมองเฉยๆเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยชอบกับคำพูดของคนตัวเล็กเท่าไหร่นักเลยได้แต่ปล่อยให้ธีร์จัดการด้วยตัวเอง

“ ก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงอีกรอบไง “ ธีร์พูดเสียงเหี้ยมพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก ธีร์ก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวที่เมื่อคืนเขาพึ่งได้ลิ้มรสมัน กายตาโตด้วยความตกใจแต่ยิ่งขยับมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกเสียดกับช่องทางรักมากเท่านั้น

“ มะ..ไม่ๆไม่เอา! กะ...กูยอมแล้ว! กูยอมแล้วกูขอโทษ ฮึก! “ กายพูดเสียงสั่นพร้อมกับพยายามยกมือขึ้นไหว้ร่างสูง ธีร์ชะงักไปนิดแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองคนที่น้ำตาเอ่อคลอมองหน้าเขาด้วยความกลัวอยู่ ธีร์ดวงตาไหววูบเล็กน้อยแล้วถอยห่างออกมาจากร่างขาว

“ ฮึก! “ กายน้ำตาไหลทันทีพร้อมกับสะอึกเบาๆด้วยความกลัวปนตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้

“ สัสธีร์ คนสวยกูร้องไห้เลยไอ้เวร “ ธารขมวดคิ้วมองธีร์ด้วยความไม่พอใจ

“ มันยั่วโมโหกูเอง ช่วยไม่ได้ “ ธีร์พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่แต่หางตาก็เหลือบมองไปคนที่อยู่บนเตียงนิดๆ ทิ้งให้ธารได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจกับนิสัยไม่แคร์ใครของน้องชายตัวเองแต่จะว่าธีร์ฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ในเมื่อทั้งเขาและน้องชายต่างก็นิสัยเดียวกันแต่เขานั้นอาจจะขี้เล่นและปากหวานกว่า

“ มึงนี่นะ “ ธารพูดอย่างอ่อนใจแล้วค่อยๆมานั่งข้างๆกายที่นั่งกอดเข่าน้ำตาคลออยู่

“ พวกมึงออกไปให้หมด “ กายเอ่ยปากไล่ ธีร์และธารขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ธีร์ทำท่าจะเดินเข้ามาบนเตียงอีกคร้งแต่ติดตรงที่ธารดึงแขนห้ามเอาไว้ก่อน

“ หนูพูด..”

“ ออกไป! “ กายพูดย้ำอีกครั้ง แต่ทั้งสองคนก็ยังคงนิ่งเฉยไม่ได้ทำตามที่กายบอก

“ ถ้าพวกมึงไม่มีใครไป กูไปเอง “ กายพูดพร้อมกับทำท่าจะลงไปจากเตียงอีกด้านนึง

“ ถ้ามึงยังลงไปแม้แต่ก้าวเดียว มึงเจอกูแน่! “ ธีร์พูดเสียงเหี้ยม ทำให้กายชะงักค้างไปไม่กล้าก้าวลงจากเตียง

“ หนูอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวพวกพี่ไปเอง “ ธารพูดสรุปขึ้นใบหน้าคมยังคงติดรอยยิ้มเช่นเดิม ส่วนธีร์นั้นขมวดคิ้วยืนไม่พอใจอยู่ที่ปลายเตียงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ ออกไปให้พ้น “ กายพูดสั่งอีกครั้ง ดวงตาแดงก่ำมองทั้งสองด้วยความโกธร ธารดันธีร์ให้ออกไปทางประตูเพราะไม่อยากให้คนตัวเล็กดูโกธรไปมากกว่านี้

“ ไอเชี้ยธีร์ ปกติมึงเป็นคนใจเย็นมากกว่านี้นะสัส ทำไมมึงถึง.. “ ธารขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่ทั้งสองอยู่ที่ห้องนั่งเล่นทางด้านนอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ กูเป็นแค่กับมัน “ ธีร์ตอบสั้นๆโดยไม่ไขข้อข้องใจอะไรเพิ่มเติมอีก ธารขมวดคิ้วมองธีร์นิ่งๆเพื่อคิดอะไรบางอย่าง

“ มึง..เอาจริงแล้วใช่ป่ะ “ ธารถามธีร์ด้วยความอึ้งไม่น้อยเมื่อคิดได้ว่าคำพูดของธีร์ที่พูดมาเมื่อสักครู่มันหมายความว่าอะไร

“ กูเลือกตั้งแต่กูเห็นหน้าแล้ว “ ธีร์พูดเสริมขึ้นมาอีก ทำให้ธารกระตุกยิ้มออกมาทันที

“ หึหึหึ เลยแสดงด้านเหี้ยๆออกมางั้นดิ “ ธารพูดขึ้นอีก ธีร์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆ

“ กูยังทดสอบว่าที่เมียของเรายังไม่จบ “ ธีร์พุดขึ้นอีก ทิ้งให้ธารได้แต่ส่ายหัวด้วยความอ่อนใจกับนิสัยลึกๆที่มีแค่เขาที่รู้ว่าแท้ที่จริงด้านมืดของน้องชายตัวเองเป็นแบบไหน

“ ถ้าเมียเกิดหนีไปขึ้นมา กูเอามึงตายแน่ไอเชี้ยธีร์ “ ธารชี้หน้าธีร์อย่างเอาเรื่องแต่มุมปากกับยกยิ้ม

“ หึหึ วันนี้กูจะไปข้างนอก ไม่เข้ามามึงเองก็ปลอบมันไปแล้วกัน “ ธีร์พูดพลางไปหยิบกุญแจรถที่อยู่บนโต๊ะแล้วเดินเลี่ยงไปหยิบเสื้อสีดำคอกลมมาใส่

“ ไปร้านหรอวะ “ ธารถาม

“ อืม กูจะไปหาไอยับแล้วจะนัดไอสิงค์กับไอนุด้วย “ ธีร์พูดจบก็เตรียมตัวที่จะเดินออกไปนอกห้องเพื่อไปยังร้านที่บอกกับธารไว้

“ คิดแผนชั่วอีกแล้วสิมึง “ ธารถามน้องชายอย่างรู้ทัน ธีร์ชะงักขาเล้กน้อยแล้วหันมามองทางพี่ชายตัวเองนิดๆ

“ หึ “ ธีร์กระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไปทันที และถึงแม้ว่าธีร์จะไม่ได้บอกอะไรมากมายแต่ด้วยความที่เป็นพี่น้องที่คลานตามกันมาย่อมรู้ดีว่าที่อีกฝ่ายพูดนั้นมันมหมายถึงอะไร

“ ร้ายฉิบหาย “ ธารพูดพลางส่ายหัวนิดๆ

+++++++++++

#ตอนนี้เอาพอกรุบกริบ เจอกันตอนหน้าจ้าาาา