บทที่ 3 เพื่อนกันไม่จริง

"เสร็จแล้ว มีแอคลับแล้ว" คนดีใจยิ้มกว้างเมื่อหาอะไรแก้เบื่อได้สำเร็จ มือเรียวจิ้มเล่นแอปพลิเคชันไปเรื่อยเพื่อทำความเคยชินกับระบบใหม่

"แปลกจังเลย ทำไมมีคนเล่นเยอะกว่าเมื่อก่อนนะ แบบนี้คู่แข่งก็เยอะน่ะสิ" เจ้าขาเผลอกัดปากด้วยความกังวล แล้วแบบนี้เขาจะติดท็อปเมื่อไหร่กัน

"ลองโพสต์บ้างดีกว่า" ความมือใหม่ยังเล่นไม่เก่งเจ้าขาจึงต้องทักเพื่อนให้เพื่อนช่วยชี้แนะ ก่อนจะตกใจเมื่อมีข้อความเด้งขึ้นมาระหว่างที่เขาตั้งใจจะอัปโหลดรูปแรก

"หื้อ ได้เงินด้วยเหรอ นึกว่าอัปกันเล่น ๆ" เจ้าขาเลือกกดเข้าอ่านกติกาที่ร่ายยาวเกือบสองหน้าเอสี่จนจบแต่เขาไม่ได้กดยอมรับอีก เพราะยังไม่เข้าใจจึงวกไปถามเพื่อนในทวิตเตอร์อีกรอบ เพื่อนก็ใจดีตอบทุกถาม สำหรับเขาแล้วเรื่องเงินไม่ใช่เป้าหมาย ติดท็อป 1 ใน 5 ต่างหากที่จะบ่งบอกให้รู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์มากที่สุด

อ่านจนตัดสินใจเข้าร่วมแล้วหวังจะเป็นตัวท็อป 1 ใน 5 เจ้าขาก็เผลอหลับไป

เหนือสมุทรกลับมาคอนโดเร็วกว่าที่บอกเจ้าขาไว้ ร่างสูงเปิดประตูห้องนอนของเจ้าขาอย่างเงียบ เห็นเพื่อนตัวเล็กนอนคุดคู้กอดตัวเองเพราะอุณหภูมิในห้องที่หนาว เขาหยิบรีโมทแอร์ฯ มาปรับอุณหภูมิก่อนจะเดินมานั่งบนเตียง แรงยุบลงบนเตียงนอนทำเอาเจ้าของห้องต้องหันหน้ามามองอย่างงัวเงีย

"นอนเล่นมือถือจนเพลินหรือไง" คนพูดรู้ใจเขาดีที่สุด เจ้าขาไม่เคยหวงตัวกับเหนือสมุทรอยู่แล้ว แม้เสื้อยืดเขาจะเลิกขึ้นจนเห็นหัวนมชมพูหรือเขาใส่เสื้อนอนบางแค่ไหน เหนือสมุทรก็ไม่สนใจหรือดุว่าเหมือนพี่ ๆ และคุณป๊าของเขา

เพราะเหตุผลนี้เขาจึงร่วมแชร์ห้องกับเหนือสมุทรได้

"ก็ใช่ แต่นี่อ่านนิยายแล้วร้องไห้จนเผลอหลับต่างหาก พระเอกกับนายเอกแยกทางกันแล้ว ทำไงดี อยากให้เขารักกันและมีความสุขมากกว่า" เหนือสมุทรไม่ได้มองว่าการติดนิยายของเจ้าขาเป็นเรื่องไร้สาระเพราะอย่างนั้นเขาถึงได้รับฟังทุกเรื่องที่เจ้าขาอ่าน

"เชื่อว่าเขาสองคนต้องมีความสุข" อีกคนตอบ เห็นขนตาของเจ้าขาหล่นบนแก้มเขาก็ช่วยหยิบ คนนอนอยู่ยิ้มพอใจ ไม่มีใครแสนดีเท่าเหนือสมุทรแล้ว

"แต่อยากให้เขามีความสุขร่วมกันมากกว่า ตอนเขารักกันมันน่ารักมาก ทำไมพล็อตต้องแบบนี้ด้วยนะบีบใจคนอ่านมาก" เจ้าขาลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เขาชอบใส่กางเกงขาสั้นนอนอยู่แล้ว ขยับลุกแต่ละครั้งก็เห็นแก้มก้น เจ้าขารู้ดีว่ามันอาจดูไม่เหมาะแต่เขาชอบการแต่งตัวแบบนี้และเหนือสมุทรก็ไม่ว่าอะไร

"ไปกินข้าวกัน" เอ่ยชวนเมื่อเห็นว่าดึกมากแล้วเจ้าขาก็ยังไม่กินข้าวอีก

"ไป เดี๋ยวขอล้างหน้าก่อน"

"งั้นกูออกไปรอข้างนอกนะ" เหนือสมุทรเดินออกจากห้องของเจ้าขา จัดการเตรียมอาหารมื้อดึกให้เพื่อนได้กิน เจ้าขาที่ล้างหน้าเรียบร้อย เดินอวดหน้าสดผิวเนียน มีหยดน้ำเกาะ และเสื้อยืดก็เปียก เจ้าตัวคงล้างหน้าจนเสื้อเปียกตามเคย

"ไม่อยากนั่งบนเก้าอี้ ขอยืมตักหน่อย" อีกอย่างที่เจ้าชอบคือการได้นั่งตักของเหนือสมุทร ร่างหนาขยับขาแนบชิดแล้วดึงเขาขึ้นมานั่งบนตักโดยไม่บ่นสักคำ เจ้าขายิ้มชอบใจอีก นั่งกินไปคุยไปเรื่อยจนเริ่มอิ่ม

"มึงกินน้อยอีกแล้ว แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะโต ดูสิเนื้อก็ไม่ค่อยจะมี" ปากว่ามือถึง เจ้าขารู้สึกเสียวหน้าท้องวาบเมื่อโดนมือใหญ่ของเหนือสมุทรลูบสำรวจร่างกายของเขา

"ก็มันอิ่มแล้ว คนกินไม่เยอะจะยัดยังไงไหว"

"นี่ไงถึงได้ไม่โต"

"ว่ากันเหรอ คิดว่าตัวเองโตกว่าแล้วข่มกันได้เหรอ" เจ้าขารู้สึกน้อยใจเรื่องเดียว เหนือสมุทรมักจะบอกว่าเขาไม่มีเนื้อไม่มีนวล แต่เขาคิดว่าตัวเองไม่ได้ผอมแห้งสักหน่อย

"สงสัยจะมีแต่พุง ดูสิ" คนโดนลูบแอบเสียวแปลก ๆ เจ้าขาจับมือของเพื่อนไม่ให้ซุกซน

"อย่านะ"

"พรุ่งนี้กูคงต้องลากมึงออกกำลังด้วยแล้ว" เจ้าขาส่ายหน้าพัลวัน ต้องตื่นแต่เช้าในวันหยุด แถมตื่นมาเพื่อออกกำลัง เจ้าขาไม่ต้องการ

"ไม่เอาวิ่งได้ไหม" เจ้าขาต่อรอง เขารู้ว่าพรุ่งนี้เหนือสมุทรต้องปลุกเขาเพื่อไปออกกำลังด้วยแน่ คนเหนือกว่าครุ่นคิด

"ถ้าอย่างนั้นตื่นมาออกกำลังกายในร่มดีไหม กูมีท่าเด็ด ๆ เยอะเลย" ไม่รู้ว่าออกกำลังกายในร่มที่เหนือสมุทรบอกจะเป็นอย่างไร แต่มันก็คงน่าจะดีกว่าการวิ่งล่ะมั้ง

"อือ โอเค ออกกำลังกายในร่มก็ได้" เจ้าขาตอบรับอย่างไร้เดียงสา เหนือสมุทรยกยิ้ม หลังทานเสร็จมือหนายกเจ้าตัวออกจากตักให้ไปนั่งดูละครก่อน ส่วนเขาขอจัดการโต๊ะอาหาร

เจ้าขาเดินไปนั่งเปิดทีวีไม่สนใจอะไร เหนือสมุทรก้มมองแกนกายที่มันกำลังผงาดขึ้นเพราะตั้งตารอวันพรุ่งนี้แทบไม่ไหวแล้ว

"ใจเย็นไว้ก่อนไอ้เหนือน้อย"