พรรคพวกของโบ๊ทมีกันอยู่หลายคน แล้วก็ดำรงชีวิตแบบหลบๆ ซ่อนๆ จากการตามล่าของพวก AP เหมือนกับแคลนอื่นๆ พวกเขามีสาวประเภทสองรวมอยู่ในกลุ่มเยอะ และความผิดพลาดก็มาเกิดขึ้นที่ท้องฟ้าจำลอง เมื่อหน่วยแพทย์ของ AP ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมเกิดย้อนกลับมาเช็คทรัพย์สิน จึงเกิดการปะทะกันขึ้น! แคลนของโบ๊ทแตกเป็นเสี่ยงเนื่องจากไปถือวิสาสะยึดเอาแลนด์มาร์คตรงนี้เป็นจุดพัก ผู้คนก็เลยถูกกวาดต้อนไปเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงพ่อแม่ของเขาด้วย

.

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมโบ๊ทถึงรอดมาได้นั้นก็อยู่ที่แหวนทั้ง 5 วงบนนิ้วมือเขาล้วนๆ! อุปกรณ์ชิ้นนี้มีไว้ใช้บังคับโดรนมากกว่า 150 ลำ บางลำเป็น Riot โดรนติดอาวุธหนัก , บางลำเป็นโดรนอารักขา , ส่วนบางลำก็เป็นโดรนข่าวสาร โบ๊ทใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้กับพวก AP และขับไล่พวกทรราชเหล่านี้ออกไปจากอาคารท้องฟ้าจำลองได้เป็นผลสำเร็จ ทว่าก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการอยู่คนเดียวในอาคารหลังโตแบบโดดเดี่ยว พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เพื่อนฝูงพี่น้องก็โดนหางเลขไปด้วยหมด

.

ย้อนกลับไปหลายตอนก่อนหน้านี้เราจึงได้เห็นโบ๊ทใช้กล้องโทรทัศน์ ส่องหาแคลนที่ยังมีผู้มีชีวิตรอดไปทั่วทั้งเมือง จนกกระทั่งมาพบกับกลุ่มของแพรวเข้า! เขาดีใจเหลือเกินและพร้อมจะออกเดินทางมาหาในทันใด แต่ก็ต้องมาพบกับก้างขวางคอชิ้นโตอย่างพวก AP ที่ขนกันมาทั้งกองทัพ! หลังได้รับวิทยุแจ้งเหตุเปรมคงจะเสียหน้ามากที่ทีมงานจัดการกับเด็กคนเดียวไม่ได้ ก็เลยหวังจะล้างอายด้วยการยกกองทัพและอาวุธหนักมาถล่มฝูงโดรนกลุ่มนี้ให้สิ้นซาก!

.

จึงเกิดเป็นสงครามกลางฟากฟ้าขนาดย่อมขึ้นมา หนักหนาแค่ไหนไม่รู้! รู้แต่ว่าแพรวนั้นถึงกับต้องพาทุกคนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนมาพักที่ใต้ทางด่วน ความจริงจึงเฉลยแล้วว่าที่แท้กองกำลังไม่ทราบฝ่ายที่พวก AP สู้อยู่ ก็คือโดรนทั้ง 150 ของโบ๊ทนี่เอง! เขาสู้แบบถวายหัว แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ เจ้าตัวจึงอาศัยความชุลมุนและความเป็นเด็กที่ตัวเล็กมุดรูนั้นออกรูนี้ได้ง่าย ค่อยๆ ถอยหนีห่างออกมาจากสมรภูมิ และใช้การบังคับจากระยะไกลทำการรบพุ่งไปพลางก่อน จนสุดท้ายจากโดรน 150 ลำก็โดนสอยร่วงจนเหลืออยู่แค่ 3 ลำ มิหนำซ้ำตัวเองก็ดันมาซวยเมื่อฝ่ายตรงข้ามดันจับไต๋ได้ และหันมาใช้ขีปนาวุธยิงถล่มตึกที่ซ่อนตัวจนย่อยยับ

.

“ตูมมมมม!!!!! "

.

“สภาพผมก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับพี่…”

“โดรน 3 ลำที่เหลือรอดมา ปัจจุบันเหลืออยู่แค่ 2 มีโดรนอารักขาที่ฉายไฟอยู่ตอนนี้ อีกลำผมจอดซุ่มไว้ที่อื่นเอาไว้เป็นอาวุธลับไม้ตายยามฉุกเฉิน ส่วน Riot โดรน ก็เพิ่งทำภารกิจพลีชีพครั้งสุดท้ายของมันไปเมื่อครู่”

“ถ้าไม่ได้มันเราคงไม่ได้พบกัน… สำหรับผมแล้วโดรนคือสิ่งแทนใจระหว่างผมกับพ่อแม่เลยล่ะครับ”

.

ถึงตรงนี้แพรวก็เกิดคำถามขึ้นในใจ โบ๊ทถูกพี่ๆ ช่วยกันทำแผลให้ แพรวจึงใช้โอากาสนี้ลองถามน้องดู

.

“พ่อแม่?”

“พ่อแม่เธอเป็นใครล่ะโบ๊ท?”

.

“เป็นอดีตวิศวะกรของบริษัท AP กันทั้งคู่ครับ ตำแหน่งสุดท้ายพ่อกับแม่ได้เป็นผู้คุมโดมท้องฟ้าจำลอง โดรนเหล่านี้พ่อแม่ผมก็เป็นคนสร้าง ผมใช้พวกมันได้คล่องไม่ต่างจากของเล่นชิ้นหนึ่ง”

“พูดแล้วก็เศร้าพี่ เพราะบรรดาหมอกับหน่วยแพทย์ที่มาไล่ล่าพวกเรา หลายคนผมยังคุ้นหน้าคุ้นตาพวกเขาอยู่เลย แม่เคยบอกกับผมว่าเพราะอุดมการณ์ในการทำงานไม่ตรงกันแม่ก็เลยลาออก แล้วพ่อก็ออกตามมาทีหลัง ผมไม่เข้าใจสักนิดว่าศัพท์แสงยากๆ พวกนี้มันหมายถึงอะไร ทำไมพวกเราต้องฆ่ากัน? ทำไมพวกเราต้องถูกจับด้วย? โบ๊ทไม่เข้าใจพวกผู้ใหญ่เลยครับพี่”

.

หนุ่มน้อยพรั่งพรูเป็นฉากๆ ความไร้เดียงสาดูเหมือนจะปลิดปลิวออกจากตัวเขาได้ก่อนวัยอันควร เพราะหลังจากพูดจบโบ๊ทก็ได้ทำสิ่งนี้เพื่อเป็นการซื้อใจแพรวกับลูกทีมคนอื่นๆ

.

เขาลุกขึ้นยืนจากวงล้อมทำแผล โค้งหัวให้พวกพี่สาวเพื่อแทนคำขอบคุณ ก่อนจะทำการยื่นมือออกมาข้างหน้าทั้งสองข้างแล้วสะบัดนิ้ว! แหวนทั้ง 5 วงเปล่งแสงไล่เฉดสี ตามติดมาด้วยการร่อนลงจอดต่อหน้าต่อตาของโดรนอารักขาที่เคยฉายแสงไฟส่องสว่างให้อยู่

.

“ฟึมมมม~~~”

.

“มันอาจจะมืดไปสักหน่อย แต่แค่ล้วงมือเข้าไปตรงนี้แล้วก็ดึงสายไฟตรงนี้อีกนิด เท่านี้ก็เรียยร้อยแล้วครับ!”

.

กลายเป็นกระสุนขนาด .357 มม. ที่ไหลพรวดออกมาจากใต้โดรนราวกับอุจจาระ! เสียงกรุ๊งกริ๊งดังกระทบพื้นปูนแตกๆ เบื้องล่างดังระงม นั่นแสดงว่าโดรนลำนี้ไม่หลงเหลืออาวุธที่จะทำร้ายใครได้อีกแล้ว มือของโบ๊ทบริสุทธิ์และเขาแฟร์ต่อแพรวทุกอย่าง ไม่มีความลับต่อกันเพื่อแลกกับการให้เขาเข้าร่วมแคลนและเป็นส่วนหนึ่งในทีมด้วย

.

“นี่คือกระสุนพร้อมใช้ที่ทรงประสิทธิภาพ เป็นกระสุนแมกนั่มชนิดเจาะเกราะที่ยิงใส่ใครก็ตาย พร้อมใช้ตลอดเวลาและผมยกให้พี่ทั้งหมด!”

“ได้โปรดเถอะพี่… ขอผมไปด้วยเถอะผมอุตส่าห์ใช้เวลาส่องกล้องหาพวกพี่อยู่ตั้งนาน แล้วผมก็ไม่อยากจะอยู่ในเมืองหลวงที่มีแต่เชื้อโรคกับผู้คนเส็งเคร็งแบบนี้อีกแล้วด้วย”

โบ๊ทคุกเข่าขอร้องอย่างน่าสงสาร ผ้าก๊อซพันแผลพันเต็มตัว แถมไม่กี่วินาทีต่อมาแม้แต่โดรนอารักขาที่โดนปลดอาวุธแล้วก็ยังบินมาจอดลงที่ข้างกันกับเขาด้วย มันทำราวกับตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตแล้วก็มีบางทีที่โบ๊ทเองก็เห็นมันเป็นเพื่อนสนิท เฉกเช่นหมาหรือไม่ก็แมวตัวหนึ่ง

.

โยนความกดดันโถมมาที่แพรวเต็มๆ เธอขอเวลาปรึกษากับพวกเจนิสสักครู่ ระหว่างนั้นก็ก้มเก็บกระสุนตุนลงในเป้เสบียงไปพร้อมกัน ก่อนจะหันกลับมาตอบว่า “ตกลง”

.

“แต่บอกไว้ก่อนว่าพี่ไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะตาหนู? พวก AP มันไม่ได้จ้องจับแต่กระเทย มันยังเล็งเด็กเล็กๆ ที่ล้างสมองได้ง่ายแบบพวกเธอด้วย”

.

“ผมทราบครับ… ตอนอาคารท้องฟ้าจำลองถูกบุก ผมเห็นเพื่อนผมหลายคนโดนจับไปหมดเลย เอาเป็นว่าผมจะระวังตัวและไม่ทำตัวเป็นภาระนะครับพี่…”

.

“พี่แพรวจ่ะ^^ , เรียกพี่ว่าพี่แพรว”

.

“ครับพี่แพรว… พี่ใจดีที่สุดเลย”

โบ๊ทยิ้มร่าซึ่งเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ทุกคนได้เห็น

.

สิ่งนี้เป็นเหมือนพันธกิจที่แพรวกับเจนิสและพรรคพวกปฏิญาณร่วมกันไปแล้ว ว่าแต่นี้ต่อไปถ้าขณะเดินทางแล้วแคลนไปพบเห็นเด็กตัวเล็กๆ หรือสตรีข้ามเพศเข้า พวกเธอจะรับเข้ามาเป็นสมาชิกทั้งหมดถ้าพวกเขาต้องการ จะไม่มีการทิ้งใครไว้เบื้องหลัง พวกเขาตกอยู่ในอันตราย AP จับได้เท่ากับตาย แพรวไม่ต้องการแค่หนีออกจากเมืองหลวงเฉยๆ แต่เธอยังต้องการที่จะทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วย

.

หลังทุกคนรับทราบร่วมกัน การเดินทางสู่ท่าเรือเพื่อมุ่งหน้าสู่จังหวัดสุพรรณบุรีผ่านทางแม่น้ำท่าจีนก็ดำเนินต่อไป

.

.

ร้างกว่านี้คงมีพี่ป๋อง กพลจากคนอวดผีมาทำรายการ โครงหลังคามีแต่สนิม ฝาผนังทุกด้านราขึ้นเขียวขจีอีกเถาวัลย์พันเป็นหย่อมๆ ทอดสายตามองตรงออกไปเห็นเป็นพื้นซีเมนต์ที่ลาดเทไว้ ที่ด้านล่างมีเสาตอม่อค้ำยันมากกว่าร้อยต้น และครึ่งหนึ่งในนั้นถูกน้ำทะเลซัดหักไปหมดแล้ว! ที่นี่คือท่าเรือคลองเตย แหล่งชุมชนแออัดที่ปัจจุบันแทบไม่หลงเหลือผู้รอดชีวิตจากการติดเชื้อ COVID -19 แม้แต่รายเดียว