ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน
ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน
เสียงระเบ็งเซ็งแซ่ของผู้คนหลากหลายหน่วยยังคงอึกทึก! รอบตัวมั่วซั่วโกลาหลวิ่งกันให้วุ่นจนพีแทบแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร?! ชุด PPE ปลอดเชื้อสีเขียวกระจายตัวอยู่กลาดเกลื่อน! แล้วก็เป็นความจริงที่ว่าจากที่ซ่อนด้านหลังพุ่มไม้ตรงนี้ สายตากระเทยหนุ่มแทบมองไม่เห็นพลเมืองคนอื่นเลย ทุกคนคงล็อคดาวน์ตัวเองและขังตัวตนหลีกเลี่ยงการติดเชื้อกันหมด ซึ่งขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป สภาวะเสี่ยงสูงจากการโดนจับคงตกเป็นของเขา!
.
“แหงล่ะ! ก็ฉันมันสาวประเภทสองนี่นา.. เช๊อะ!”
ชายหนุ่มพยายามใช้คำที่สุภาพเมื่อพูดกับตัวเอง เขาให้เกียรติเพศสภาพตัวเองเสมอ แม้ตอนนี้เพื่อนร่วมอุดมการณ์จะถูกจับใส่กรง ไม่ต่างจากหมาแลกกาละมังที่เห็นกันตามชนบท
.
“จริงสิคิดออกแล้ว! บริษัท AP เค้ามีแอปพลิเคชั่นด้วยนี่นา! ถ้าเรากดเข้าไปในแอปจะมีสินค้าของบริษัทวางขายแบบออนไลน์ แล้วในโหมดแผนที่ก็จะมีที่ตั้ง shop ต่างๆ อยู่ ที่นั่นมีตู้หน้ากากหยอดเหรียญวางอยู่ด้านหน้าเสมอ”
“โป๊ะเช๊ะ! นี่แหละใช่เลย!”
.
สะบัดต่อคอแทบเคร็ด ประหนึ่งแสงแห่งชัยชนะพุ่งเสยออกมาจากกอไม้ พีดีใจมากพลันชะเง้อคอมองซ้ายแลขวาเช็คว่ายังไม่มีเจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจ ก่อนจะควักโทรศัพท์ปาดนิ้วหาแอปพลิเคชั่น
.
ปาดครั้งที่หนึ่งเจอแอป “Line” สัญลักษณ์สีเขียว
.
“ไม่! ยังคุยกับอีแพรวตอนนี้ไม่ได้! เราไม่มีเวลาขนาดนั้น”
.
ปาดครั้งที่สองเจอแอป “เป๋าตึง” สัญลักษณ์สีฟ้าของรัฐบาล
.
“อันนี้ก็ไม่ได้! เงินเยียวยาคงยังไม่เข้า ไหนจะต้องไปแย่งชิงสิทธิ์ประหนึ่งซื้อหวยกับประชาชนคนอื่นอีก ไม่ๆๆ! ไม่เป็นสาระ! ยังไม่ใช่เวลา! หน้ากากกันเชื้อสำคัญกว่ามากกก…!”
.
ปาดครั้งที่สามถึงเจอแอป “AP” สัญลักษณ์สีแดงตัวอักษรสีขาว
.
“นี่แหละ! กดตรงนี้นิดนึงสไลด์หน้าจออีกหน่อยรอโหลดสักครู่.. แล้วพิกัดของเครื่องขายหน้ากากก็จะปรากฏขึ้นมา! จากนั้นเราค่อยย่องไปที่นั่น จัดแจงหาหน้ากากใส่ซะแล้วก็ไปหาอีแพรว จบ! ไม่เห็นจะยาก! หึๆ!”
.
นับเป็นแผนการอันไร้ซึ่งความซับซ้อน เจตนาของพีก็แค่ต้องการจะออกจากพื้นที่โดยไม่ให้ใครรู้ว่าตนเป็นกระเทย เขาซ่อนตัวอยู่ตรงนี้ได้ไม่นาน หน่วยแพทย์เชิงรุกคงกำลังไล่ตามหลังลงมาหลังจากรู้ว่าห้องเด็กบนชั้น 4 เป็นแค่ตัวล่อ! ไหนจะอากาศที่แสนบัดซบนี่อีก ทั้งคราบควันสกปรกทั้งเชื้อไวรัสที่ไม่รู้ว่าจะคร่าชีวิตเขาไปในตอนไหน?!
.
จนในที่สุดแอปก็เริ่มประมวลผล! หน้าจอบนสมาร์ทโฟนจัดแจงพอร์ตจุดบนแผนที่ให้เองโดยอัตโนมัติ ก่อนจะพบว่าเจ้าเครื่องขายหน้ากากที่ตามหา ดั๊นนนน! อยู่ตรงหน้าถัดจากรถขังตัวผู้ต้องหาที่อยู่ด้านหน้านี้เอง!!
.
ความจริงก็คือ.. ตัวถังอันใหญ่โตมโหฬารของตัวรถนั้นได้บดบังทัศนวิสัยเอาไว้หมด พีก็เลยมองไม่เห็น เขาไม่ได้พลาดแต่อย่างใด! ความจำเขายังดีเยี่ยมเพราะจำได้แม่นว่าเคยเห็นเครื่องขายหน้ากากอยู่ตรงมุมตึกแถวนี้! แต่ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ? เขาจะฝ่ากองกำลังเจ้าหน้าที่เข้าไปได้ยังไงโดยไม่โดนจับ? นี่สิ! โจทย์ยากที่สาวประเภทสองอย่างเขาต้องใช้สมองคิด
.
“ปลอมตัวเป็นหมอ?”
พีรำพึงในใจ
.
ก่อนจะตอบตัวเองอย่างฉับไวว่า..
.
“พ่องมึงสิ!”
“ดูเสื้อผ้าหน้าผมมึงสิ ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด แค่โผล่หัวออกไปขี้คร้านจะโดนจับตั้งแต่แรกเห็น”
“เอาไงดีวะกู? …คิดสิพี…คิดๆๆ!?”
.
ยิ่งนานสถานการณ์ยิ่งวิกฤต เชื้อไวรัสที่แพร่ในอากาศเล่นงานได้ทุกสรรพสิ่งหากไม่มีอุปกรณ์ปกป้อง ทีนี้ลองจินตนาการถึงหน้าโล้นๆ ของกระเทยควายรายนี้ดูสิ เขาติดเชื้อแน่ถ้าไม่รีบ มิหนำซ้ำยังเริ่มไอค๊อกแค๊กๆ ออกมาโดยไม่ตั้งใจ! ส่งผลให้พุ่มไม้กระเพื่อม! ไหนจะเสียงที่ลอดผ่านออกมาอีก เจ้าหน้าที่สืบสวนโรครายหนึ่งจึงเดินปรี่เข้ามาตรวจสอบ
.
“เชี้ยแล้ว! "
“พุทโธ…ธัมโม..สังโฆ…สติพี…สติ…ต้องตั้งสติ..”
.
สายตาลอกแลกฉับไว สมองประเมินผลปรู๊ดปร๊าดราวกับซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ ก่อนที่สุดท้ายนิสิตเภสัชจะตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด!
.
เอาวะ…เอาก็เอา..ตายเป็นตายโว๊ย!”
“บุกไปแม่งตรงๆ นี่แหละ!”
.
“พรวดดดดดด!!!”
.
ลุกพรวดแหวกกอไม้หน้าอพาร์ทเมนต์ออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย! ด้วยความสัตย์จริงว่าเขาอีโก้สูงเกินกว่าที่จะเก๊กแมนตบตาใครได้! พีรับไม่ไหวหากจะต้องทรยศต่อเพศสภาพของตัวเอง! แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าตัวจะยื่นแขนออกไปให้จับแต่โดยดีหรอกนะ เขาไม่ได้โง่แล้วก็ไม่มีวันให้จับไปเป็นหนุทดลองที่ไหนด้วย!
.
“หยุด! แสดง ID การ์ดด้วยครับ มาทำอะไรตรงนี้มิทราบ?”
เสียงเจ้าหน้าที่พูดผ่านหน้ากากกันแก็สที่ติดมากับชุดยูนิฟอร์มปลอดเชื้อ เขาผายมือขึ้นตั้งเหมือนรูปปั้นปางห้ามญาติ โดยตั้งใจที่จะหยุดพีไว้อย่างชัดเจน
.
ทว่าสิ่งที่พีทำกลับกลายเป็นการไอเข้าใส่! เขาไอค๊อกๆ แค๊กๆ ค๊อกๆ แค๊กๆ สลับกับการแกล้งจามเป็นระยะ พลางรีบสาวเท้าเดินหลบฉากไปในทิศทางอื่น
.
“คุณครับไม่ได้นะครับ!”
.
“แค๊กๆ , แค๊กๆ , ฮัดเช่ย!!!!! , ฮ๊าดดดด..เช๊ยยย!!!!”
.
“อี๋!!!!”
.
น้ำลายยืดเป็นยาง น้ำมูกย้อยแทบจะติดกับฝ่ามือออกมา สารภาพจากใจจริงว่าอุบาทว์ลูกตาโคตรๆ แต่มันก็ได้ผลอย่างชะงักงัน! เมื่อเจ้าหน้าที่รายนั้นถึงกับสปริงตัวหลบ! เขารีบใช้เสปรย์แอลกอฮอล์ที่เหน็บอยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาฉีดพ่นตามตัวพร้อมกับใช้มือปัด
.
ไม่รู้ล่ะ! พีก็เลยอาศัยจังหวะเล็กๆ ตรงนี้รีบวิ่งหลังค่อมๆ ค่อยๆ ย่อง ค่อยๆ โค้งลัดเลาะหลบสายตาผู้คน เพื่ออ้อมรถขนผู้ส่งต้องหาไปสู่ฝั่งตรงข้ามได้สำเร็จ
.
“พรึบ!”
สองฝ่าเท้าประทับลงฟุตบาทฝั่งตรงข้ามเต็มภาคภูมิ
.
“วู่วววววว… ทุลักทุเลจังวะ?!”
“เส้นยาแดงผ่าแปดเลยเรา… แต่ถ้าเทียบกับการห้อยต่องแต่งบนตึก 5 ชั้นแล้วล่ะก็ เท่านี้ถือว่าจิบๆ กระเทยไทยเนเวอร์ดายน์จ๊าาา sorry นะยะถ้าคิดจะจับฉัน…หึๆ”
.
มั่นอกมั่นใจเต็มเปี่ยม ด้วยเพราะตอนนี้ตู้บริการหน้ากากของบริษัท AP ได้มาอยู่ตรงหน้าพีเป็นที่เรียบร้อย แผนการของเขากำลังจะสมบูรณ์ เพียงแค่กดเลือกรูปแบบและลวดลายที่ต้องการ , เลือกขนาดของศีรษะ , เลือกความแน่นของสายรัดใต้คาง , แล้วก็จ่ายเงิน..เท่านี้ก็เรียบร้อย
.
“แกร๊กๆ! ….แกร๊ก..ก…ก..ก!”
.
เครื่องพิมพ์สามมิติภายในกำลังสร้างแบบ พร้อมกันกับเลเซอร์ยิงบาร์โค้ดสีแดงฉานที่ยิงแสงเป็นลำออกมาจากตัวเครื่อง ส่องเข้าไปยังโทรศัพท์ของพี ประหนึ่งรู้ว่าคนอย่างเขาไม่มีเงินเหรียญมากพอจะจ่าย
.
“แหม…กลัวแต่จะไม่ได้เงินนะยะ…บริษัทพ่อแม่เธอนี่มันเขี้ยวลากดินจริงๆ เลยนะมิวท์!”
“เอ้านี่! อยากได้นักก็เอาไปฉันไม่คิดจะโกงหรอก! ฉันแค่พลาดได้กับเพื่อน ฉันไม่เคยแย่งแฟนใครเหมือนเธอนี่ย่ะ!”
.
จับเรื่องนั้นผสมเรื่องนี้มั่วซั่ว! แต่ทันทีที่พียื่นโทรศัพท์ออกไป แสงเลเซอร์ดังกล่าวก็จัดแจงหักเงินออกจากบัญชีพร้อมเพย์ของเขาเป็นที่เรียบร้อย พร้อมกันกับช่องว่างทรงกลมขนาดเท่ากับศีรษะคนที่เผยอกว้างออกมาจากจุดกึ่งกลางเครื่อง! มีไฟสีเขียวสว่างโพลงปรากฏขึ้น! มันกระพริบวูบวาบรองรับข้อความภาษาอังกฤษที่เขียนว่า “Please insert your head”
.
แล้วหลังจากนั้นพีก็จัดแจงยัดหัวตัวเองเข้าไป! โอ้แม่เจ้า!!! เขาใช้สองมือล็อคตัวเครื่องเอาไว้แน่น ส่วนขาก็ปล่อยลอยดิ้นกะแด่วๆ ไปตามธรรมชาติ , ไม่มีการฝืน , ไม่มีความเจ็บปวด , แค่ท่วงท่ามันดูน่ากลัวไปหน่อยก็เท่านั้นเอง!
.
“ครืดดดด…ด…ด…ด , ครืดดดด...ด...ด…ด”
“ครืดดดด…ด…ด…ด , ครืดดดด...ด...ด…ด”
“ครืดดดด…ด…ด…ด , ครืดดดด...ด...ด…ด”
.
นุ่มเบาเหมือนเข้าสปาร์ ภายในมีแม้กระทั่งเสียงเพลงให้ฟังฆ่าเวลา จนกระทั่ง 3 นาทีถัดมา หัวก็หลุด “บลั๊ว!” ออกมาพร้อมกับกลุ่มควันอันโพยพุ่ง!!!