Your Wishlist

Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (nc18+) (บทที่ 15 : กระเทยเฒ่า)

Author: L.sunanta

ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน

จำนวนตอน :

บทที่ 15 : กระเทยเฒ่า

  • 04/10/2564

และขณะหลับนี่เองที่ทำให้พวกคุณหมอเห็นตรงกันว่า จะต้องเร่งสรุปผลแอนติบอดี้ให้ถึงพร้อม พวกเขาต้องทำงานแข่งกับเวลา จะช้าไม่ได้ขืนช้ากว่านี้บ้านเมืองคงพังทลายจนราบเป็นหน้ากลอง ตัวอย่างเลือดของผู้ป่วยโควิดนับสิบชุดที่ทำค้างเอาไว้จึงถูกนำมาสานต่อ ในห้องแลปปฏิบัติการแอนติบอดี้ที่ได้มาจากเปรมสดๆ ร้อนๆ ถูกนำมาหยดใส่ลงไป ทำให้กระบวนการสังเคราะห์เดินหน้าต่อไปได้…

.

นั่นทำให้พวกเขาพอจะมีความหวัง! มันค่อนข้างจะได้ผลทีเดียวเมื่อเลือดของเปรม ที่เป็นต้นตอของเชื้อสายพันธ์ุ New hell ได้เข้าไปทำลายเชื้อโควิดสายพันธ์ุเก่าได้อย่างราบคาบ! มันทำการจับคู่กับฮิโมลโกลบินในกระแสเลือดผู้ป่วย และแบ่งตัวเองออกไปกระตุ้นภูมิต้านทานให้แก่เซลล์เม็ดเลือดขาว ทำให้ร่างกายผู้ป่วยเกิดภูมิและต่อสู้กับเชื้อไวรัสชนิดเก่าได้อย่างมีนัยยะสำคัญ

.

แต่ทว่าก็น่าเสียดายที่ดันดีไม่สุด! เพราะหลังจากเทียวส่องกล้องจุลทัศน์เที่ยวแล้วเที่ยวเล่า บวกกับการวิเคราะห์ตัวอย่างเชิงลึกอีกนับพันๆ ตัวอย่าง คณะแพทย์ต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า เลือดของเปรมนั้นดีเกินไป!!! แอนติบอดี้จากสารคัดหลั่งในตัวเขาให้ฤทธิ์ที่เข้มข้นมาก จนล้นต่อความต้องการของร่างกายหากนำไปฉีดให้แก่ผู้ป่วยโควิดจริงๆ กล่าวคือพวกเขาจะหายจากเชื้อตัวเก่า แต่จะมาติดเชื้อตัวใหม่จำพวกสายพันธุ์ New hell ที่รุนแรงกว่าชนิดนี้แทน นั่นจึงเท่ากับว่าที่ทำมาล้วนสุญเปล่า ไร้ค่า! ไร้ราคา! และไร้ประโยชน์!

.

ความผิดหวังและคราบน้ำตาบังเกิดขึ้นในห้องแลป หมอหลายสิบชีวิตที่ได้ชื่อว่าเทพที่สุดของประเทศต่างก้มหน้าก้มตา ยอมรับว่าไม่เหลือแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์อีกแล้ว เปรมคือความหวังเดียว มิหนำซ้ำเขายังเป็นถึงลูกชายคนเดียวของบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ที่มีบุญคุณต่อหมอทุกคนในประเทศ แล้วนี่เหรอคือสิ่งที่พวกเขาได้รับ ถ้ามีวิธีที่ทำให้แอนติบอดี้ในเลือดของเปรมอ่อนค่าลงบ้างก็คงจะดี ทำให้เลือดเขาจางลง…น่าเสียดายที่ในโลกนี้ยังไม่มียาที่ทำได้แบบนั้น

.

“นอกเสียจากการทำให้เลือดของเขาสูญเสียความเสถียร!”

เสียงนายแพทย์อาวุโสเจ้าของโครงการโพล่งคำขึ้นกลางห้องแลป แกมีผมสีขาวสว่างโพลน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่นและริ้วรอยจากความตรึงเครียด สวมแว่นหนาเตอะแต่การอ่านเกมนั้นค่อนข้างชัดเจนและแหลมคม

.

“คุณพยาบาล…ตอนนี้โรงบาลเรามีผู้ป่วยโควิดกี่คน?”

.

พยาบาลสาวหุ่นสะบึมคนเดิมรายงานไปตามความจริง ทำให้ทราบว่าที่นี่มีผู้ติดเชื้ออยู่มากทีเดียว ต่างสาขาวิชาชีพแล้วก็มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่รวมไปถึงกลุ่มเพศทางเลือกด้วย ซึ่งสาเหตุที่หมอผู้รับผิดชอบโครงการถามเช่นนั้น ก็เพราะแกต้องการจะทราบตัวเลขของผู้ป่วยโควิดที่เป็นเพศหญิง

.

ไอเดียของแกคือการถ่ายเลือดใหม่ให้กับเปรม โดยการนำเลือดผู้หญิงที่มีฮอร์โมนเพศถ่ายโอนเข้าไปด้วย ด้วยวิธีนี้จะทำให้การผลิต Growth ฮอร์โมนของเปรมมีปริมาณที่น้อยลง สารคัดหลั่งจากตัวเขาจะด้อยคุณภาพลงไปด้วย แล้วแอนติบอดี้ที่สกัดใหม่หลังจากนั้นก็จะให้ค่าความเข้มที่ลดน้อยลง จนสุดท้ายทีมแพทย์ก็จะนำมาฉีดเพื่อรักษาผู้ป่วยโควิดคนอื่นๆ ได้

.

เป็นแผนที่ฟังดูปังแต่ยังไม่เคยมีใครทดลองทำมาก่อน หลักฐานคือบรรดานายแพทย์คนอื่นๆ ที่ต่างก็ยังคงตั้งคำถามกับไอเดียดังกล่าว แต่ด้วยความเกรงใจในความอาวุโส บวกกับเวลาที่กระชั้นชิด พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เลยต้องรีบลงมือจัดแจงระดมเก็บตัวอย่างเลือดผู้ป่วยโควิดเพศหญิง ตามที่คุณหมอสั่งทันที

.

เธอเปิดแทปเล็ตบนมือ แล้วรายงานตัวเลขต่อหน้าคุณหมอทุกคนอีกครั้งหนึ่ง

.

“เรามีผู้ป่วยสตรีจำนวน 65 รายค่ะ ดิฉันจะให้พยาบาลทุกคนระดมเก็บตัวอย่างเลือดเดี๋ยวนี้เลยนะคะคุณหมอ”

.

“ขอบคุณมาก… แล้วลงไปเจอกันที่ชั้นใต้ดินนะ ผมจะไปตระเตรียมคุณเปรมหมายเลข 001 ของเราให้พร้อมสักหน่อย เราคงต้องพึ่งเขาอีกเยอะ”

คุณหมอผมสีดอกเลาพูด

.

.

คนที่ซวยก็เลยกลายเป็นเปรมโดยไม่ต้องสืบ ตลอดระยะเวลา 1 สัปดาห์หลังจากนั้นเขาแทบไม่ได้หลับได้นอน ตามตัวมีแต่รอยเข็ม พยาบาลในชุด PPE เดินเข้าเดินออกเป็นว่าเล่นเพื่อเข้ามาฉีดเลือดติดเชื้อของสตรีเข้าสู่ร่างกายเขา ฉีดแล้วก็รอผลแลป แล้วก็ฉีดอีกแล้วก็รอผลแลป สลับไปสลับมาอยู่แบบนี้

.

แต่จนแล้วจนรอดจนกระทั่งผู้ป่วยโควิดหญิงล่วงเลยมาถึงรายสุดท้ายในรายที่ 65 ค่าความเข้มของแอนติบอดี้ในเลือดของเปรมก็ไม่ลดน้อยลงไปเลย เขายังคงเป็นตัวอันตราย! และเลือดของเขาก็ยังพร้อมจะแพร่เชื้อ Covid-19 สายพันธุ์ New hell ได้อยู่ต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

.

คำถามและเสียงวิพากษ์วิจารณ์จึงถาโถมเข้าไปสู่นายแพทย์ผู้รับผิดชอบโครงการอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งหมอด้วยกันเองที่อายุน้อยกว่า พวกเขาต่างก็พยายามค้านอยู่หลายครั้งแต่แกก็ยังคงดื้อ เดือดร้อนไปถึงคุณพยาบาลที่ต้องมารับคำสั่งเพิ่มเติมในอีกคำรบหนึ่ง

.

“เดี๋ยวคุณช่วยทำเรื่องไปที่โรงพยาบาลตามต่างจังหวัดนะ ว่าให้เขาส่งตัวผู้ป่วยโควิดที่เป็นผู้หญิงมาที่ตึกเราหน่อย บอกเขาด้วยว่าเป็นโรงพยาบาลในเครือ AP อะไรๆ หลายๆ อย่างจะได้สะดวกขึ้น”

หมอสูงวัยกำชับ สวนทางกับผู้ช่วยสาวที่ตอบกลับมาแบบห้วนๆ เธอปาดนิ้วลงบนจอไอแพดพลางทอดสายตาดูตัวเลขสต็อกผู้ป่วยอีกครั้ง

.

“ก็ทำให้ได้อยู่นะคะคุณหมอ… แต่หนูอยากให้คุณหมอลองทำอะไรดูสักอย่าง เราอาจจะมองข้ามผู้ป่วยตกสำรวจกลุ่มนี้ไป “พวกกระเทย” ยังไงล่ะคะ? พวกเขามีทั้งฮอร์โมนเพศหญิงและเพศชายอยู่ในคนๆ เดียวกัน บางทีมันอาจจะเวิร์คก็ได้…”

.

เรียกเสียงฮือฮาจากคณะแพทย์ได้เป็นวงกว้าง มันอาจจะฟังดูบ้าบิ่นแต่ก็ดูเป็นเหตุเป็นผลอยู่พอสมควร มิหนำซ้ำผู้ป่วยกลุ่มนี้ก็มีอยู่ในสต็อกอยู่แล้ว จึงไม่ใช่เรื่องที่จะเสียเวลาไปกับการรอส่งตัวผู้ป่วยจากต่างจังหวัด เปรมเองก็เหนี่อยล้าเต็มที ขืนใช้งานเขามากไปกว่านี้เกิดตายขึ้นมา ประเทศชาติคงมีอันตัองดับสูญ

.

.

ตัดกลับมาที่ห้องพลาสติกปลอดเชื้อด้วยความหวังเต็มกระเป๋า และคราวนี้ไม่ได้มาเป็นหลอดเลือดตัวอย่างสำหรับฉีดเข้าเส้น แต่มาแบบจัดเต็มตัวเป็นๆ ในมาดของกระเทยเต็มตัว แถมพ่วงด้วยอายุอานามที่มากถึง 65 ปี เปรียบเป็นพระก็เทียบได้กับเจ้าอาวาสแก่ๆ หรือถ้าเปรียบด้านความเก่าแก่ก็คงไม่แพ้อายุของโบสถ์ที่ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน!

.

“กระเทยเฒ่า” คือโค้ดเนมที่พวกหมอๆ เรียกเธอ ทว่าครานั้นเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ในเมื่อหลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ เธอพร้อมซะยิ่งกว่าพร้อม กลายเป็นดีซะอีกที่เลือดของตนจะได้เป็นหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ หากมันจะช่วยรักษาเชื้อโควิดได้เธอก็แสนจะภาคภูมิใจ

.

“เจาะไปเลยค่ะหมอดิฉันพร้อมแล้ว!”

กระเทยเฒ่าพูด เธอสะบัดผมต่อไม่รอแล้วนะ พลันยื่นแขนให้คุณพยาบาลคนเดิมจัดแจงด้วยความเต็มใจ

.

ออสก้ามีรางวัลนักแสดงสมทบยอดเยี่ยมฉันใด สาวประเภทสองนางนี้ก็คงจะลงเอยเช่นนั้น เพราะหลังจากถ่ายโอนเลือดสลับเพศกันเสร็จ เธอก็ถูกจับใส่รถเข็นและเข็นกลับไปนอนพักยังจุดที่กันไว้สำหรับผู้ป่วยโควิด - 19 ในโรงพยาบาลทันที และหลังจากนั้นที่นี่ก็ไม่มีใครได้เจอเธออีกเลย! รางวัลของเธอคือคำกล่าวขอบคุณจากบรรดาคุณหมอ ควบรวมกับเสียงสวดภาวนาว่าขอให้เคสนี้สำเร็จที่เถอะ ขอให้เลือดกระเทยทำให้เลือดแมนๆ เงี่ยนๆ ของเปรมจางลงได้ แล้วแอนติบอดี้จากตัวเขาจะได้นำมารักษาผู้คน

.

1 ชั่วโมงผ่านไป

.

ภายในห้องพลาสติกที่มองเห็นกันและกันจากทั้งสองฟาก เปรมลืมตาตื่นขึ้นซึ่งก็คล้ายกันกับทุกทีว่ารู้สึกได้ถึงความชาตรงบริเวณท้องแขน ณ ตำแหน่งที่ถูกเจาะให้เลือด เขาลุกขึ้นจากเตียงได้เองแล้วก็พยายามมองไปรอบๆ จ้องหน้าพวกคุณหมอคุณพยาบาล ให้ตายเถอะ! หน้ากากN95 แทบไม่ช่วยอะไรเลย เพราะแววตาของแต่ละคนเป็นแบบเดียวกันหมด คือกำลังตั้งคำถาม แม้แต่ตัวเปรมเองก็ตั้งเช่นกันว่ามันสำเร็จใช่ไหม?

.

“ไงล่ะหมอ…มันสำเร็จใช่ไหม อย่าพากันเงียบสิ!?”

 

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป