"ฉันจะซื้อให้เธอ"

ขณะที่แอรอนกำลังจะจูงมือแคทรีนาเพื่อดึงเธอไปที่ร้านไอศกรีม เธอก็อาศัยทีเผลอจับเขาทุ่มข้ามไหล่

ถ้าไม่ใช่เพราะการเคลื่อนไหวกะทันหันของแคทรีนา แอรอนคงลืมไปว่าเธอเป็นตำรวจ เธอจบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจ และเธอต้องเชี่ยวชาญทักษะบางทักษะ

เธอวิ่งอย่างเร็วทันทีที่เขาล้ม  ราวกับว่าเธอวางแผนเส้นทางหลบหนีของเธอแล้ว เธอวิ่งตรงไปที่ประตูในทิศตรงข้าม

แอรอนไม่ทันระวัง  มองดูเธอที่หายตัวไปและอารมณ์เสีย น้ำเสียงของเขาแผดเสียงอย่างอันตราย “แคทรีนา มิลเลอร์! หยุดตรงนั้น!”

เธอกล้าหลอกเขา!

ใช้มารยาหลอกล่อเขาโดยไม่คาดคิด  ล้มเขาเมื่อเขาไม่ระวัง......

แอรอน  วิลล์สันไม่เคยถูกทให้ขายหน้าในที่สาธารณะขนาดนี้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก และเขาก็ไม่เคยถูกผู้หญิงล้ม

แคทรีนา มิลเลอร์! เขาประเมินเธอต่ำไป!

เธอดูอ่อนโยนและอ่อนแอ แต่จริงๆ แล้วเธอเก่งมาก!

แคทรีนาท้าทายเขาและทำให้เขาโกรธมากจนคิดหนี

ตอนนี้เธอกล้าที่จะโจมตีเขาและวิ่งหนี?

สีหน้าของแอรอนดูน่ากลัว เขาจะจับเธอและสอนบทเรียนให้เธอ

แคทรีนาอดไม่ได้ที่จะแข็งทื่อกับน้ำเสียงที่เย็นชาและเฉียบคมของแอรอน  แต่มันก็ยิ่งทำให้เธอยิ่งกระหายที่จะหลบหนี

แทนที่จะหยุด เธอวิ่งเร็วขึ้น

เมื่อเห็นแคทรีนาถอยกลับไป แอรอนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์และตะโกน “ปิดถนนรอบๆ แล้วเอาผู้หญิงคนนั้นกลับมา!”

เขาจะต้องจับเธอให้ได้  เธอไม่สามารถวิ่งหนีใต้จมูกของเขาได้

เขารู้สึกอ่อนโยนต่อเธอ แต่แคทรีนาจู่โจมเขาจนหงุดหงิดแล้ว

เขาไม่เคยถูกหยามหน้าขนาดนี้มาก่อน!

ในขณะเดียวกัน  แคทรีนาก็ตื่นเต้นที่จะได้ออกจากห้าง  เธอวิ่งมุ่งหน้าออกไป โดยรู้สึกว่าเธอสามารถหลบหนีจากอิทธิพลของแอรอนได้

แต่เธอประเมินแอรอน วิลสันต่ำไป

สิบนาทีต่อมา  เธอถูกชายสองคนจับและส่งกลับไปยังแอรอน

เมื่อเห็นใบหน้าที่โกรธจัดและเคร่งขรึมของเขาใกล้ๆ แคทรีนาก็รู้สึกกลัว

แอรอนจับคางเอียงขึ้น เขากัดฟันกรอด “เธอทำให้ฉันเป็นบ้า!”

เขาไม่เคยโกรธขนาดนี้ แม้แต่ตอนที่เขาคิดว่าเธอขโมยของของเขาไป เขาอดทนกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า คราวนี้เขาจะไม่ยกโทษให้เธอ มือของแอรอนนั้นแข็งแกร่ง และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานั้นร้ายกาจ แคทรีนาสัมผัสได้ถึงความโกรธที่แผ่ซ่านออกมา

เธอรู้สึกกลัวและประหม่า "คุณกำลังจะทำอะไร?"

“เอาตัวเธอกลับไป!” แอรอนเพิกเฉยต่อเธอ และตามคำสั่งของเขา แคทรีนาก็ถูกนำตัวกลับเข้าไปในรถ

อีกด้านหนึ่งของรถ ใบหน้ามืดมิดของแอรอนปรากฏด้วยกรามบดแทบหักและริมฝีปากบาง เขาไม่มองเธอเลย

แคทรีน่าสำลักความโกรธของเขา เขาจะไม่ฆ่าเธอใช่ไหม?

เธอเพียงต้องการหลบหนีเพราะเธอไม่ต้องการถูกขังอยู่ในบ้านพักของเขาอีกต่อไป

แม้ว่าเธอยอมรับว่าวิธีการหลบหนีของเธอค่อนข้างไม่ยุติธรรมและเธอไม่ควรกระทำการใดๆ ต่อเขา ถ้าเขายอมปล่อยเธอไปตั้งแต่แรก เธอก็คงไม่ทำอย่างนั้น

มันทำเพียงเพื่อตัวเองมีอิสรภาพ  เธอทำผิดอะไร

แคทรีนารู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อยกับความคิดนั้น

“แอรอน วิลสัน ฉันบอกคุณไปแล้วว่าฉันไม่ใช่ขโมย! ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้กระทำความผิด ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฉัน! ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป!  ทำยังไงคุณถึงจะปล่อยฉันไป!"

เสียงของแคทรีน่าต่ำมาก และดูเหมือนว่าเธอกำลังจะร้องไห้

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ อารมณ์ก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะไปจากเขางั้นเหรอ?

แอรอนไม่รู้ว่าอะไรฉุดรั้งเขา แต่เขาจะไม่ปล่อยเธอไป ไม่ว่าเธอจะพยายามหลบหนีมากแค่ไหนก็ตาม

สิ่งที่เขาสนใจคือเธอกล้าโจมตีเขาและโยนเขาลงไปที่พื้นเมื่อเขาไม่ได้ระวังตัว

กลับมาที่วิลล่า แอรอนสั่งให้ขังแคทรีนาไว้ที่ระเบียงห้องใต้หลังคา

สภาพในระเบียงแบบเปิดโล่งนั้นแย่กว่าห้องก่อนหน้านี้ซึ่งเคยเป็นบ้านของแคทรีนา

เมื่อแอรอนโยนเธอไปที่ระเบียง แคทรีนาตื่นตระหนก ดิ้นรนและกรีดร้อง "แอรอน วิลสัน คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้! ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!  ปล่อยฉันไป!”

แต่เสียงตะโกนของเธอไม่มีผลกับแอรอน เขาสูดหายใจอย่างเย็นชา จากนั้นหันหลังและจากไปในทันที

ไม่นานนักก่อนที่แอรอนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปอีกครั้ง

แคทรีน่าหมอบอยู่บนระเบียงแคบ ใบหน้าของเธอฝังอยู่บนตักของเธอ รู้สึกคับแค้นใจที่ไม่สามารถบรรยายได้

แอรอน วิลสัน ไอ้สารเลว!

ทำไมเขาต้องขังเธอด้วย! ทำไมเขาถึงทำอย่างนี้กับเธอ?

เธอเกลียดเขา

ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไป?

เธอเลวขนาดยั่วยุอารมณ์เขามากขนาดไหน?  เขาถึงตอบโต้ด้วยวิธีนี้?

แอรอนไม่อยู่ทั้งวัน  ขณะที่แคทรีนาถูกขังไว้ที่ระเบียง

ทั้งวันไม่มีใครสนใจเธอหรือมาหาเธอเลย  ตั้งแต่แรนดี้จากไป  ก็ไม่มีใครส่งอาหารและน้ำให้เธอเลย

ด้วยการกระทำของเขา  เธอบอกได้เลยว่าแอรอนไม่พอใจมาก

ปรากฏว่าเขามีจิตใจที่โหดร้ายเช่นนี้