"ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็ระแวงฉันมาตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะจีบฮารุกะแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ฉัน​มีอะไรกับซาโตโกะ แล้ววันนี้พอฉันได้ยินเรื่องจากพวกเธอสองคน ฉันก็รู้ว่าความสงสัยของฉันเป็นเรื่องจริง ฉันกลายเป็นคนอันตรายไปแล้ว ฉันเลยสงสัยว่าทำไมเธอถึงชวนฉันไปบ้านเธอตั้งแต่แรก"

 

ถึงแม้ฮารุกะและคนอื่นๆ จะอยู่ที่นั่น

 

 แต่คาสึกะก็อยู่ในทีมกีฬาและค่อนข้างแข็งแกร่ง

 

 แน่นอนว่าการโจมตีอย่างรุนแรงนั้นอันตราย

 

คาสึกะคิดว่าถ้าเขาเป็นอายะ เขาจะเรียกคนๆ

 

 นั้นออกมาในที่ที่มีคนอยู่รอบๆ ถ้าคาสึกะเปลี่ยนใจกะทันหัน

 

 เขาจะจัดการได้ง่ายๆ สวนสาธารณะใกล้ๆ 

 

ร้านกาแฟ หรือที่ไหนสักแห่ง ถ้าคาสึกะเปลี่ยนใจกะทันหัน

 

 เธอจะไม่ชวนเขาไปบ้านเธอเด็ดขาด

 

 ในที่ที่ไม่มีคนอยู่รอบๆ และไม่มีทางหนี

 

แต่อายะก็ทำแบบนั้น

 

ไม่เพียงเท่านั้น

 

 เธอยังยอมแพ้อย่างรวดเร็วในการพยายาม

 

แยกทั้งสองคนออกจากคาสึกะ

 

 และยังเสนอตัวไปเลิฟโฮเทลกับพวกเขาด้วย

 

เมื่อคาสึกะได้ยินดังนั้น ความสงสัยของเขาก็กลายเป็นความมั่นใจ

 

เอาเถอะ อายะ คิคิสึกิ

 

 ตั้งแต่แรกเธอก็พยายามจะเป็นเพื่อนเซ็กส์กับฉันเหมือนกับอีกสองคน

 

ซาโตโกะรู้สึกประหลาดใจหลังจากได้ยินการคาดเดาของคาสึกะ

 

 เธอจึงวางมือบนแว่นตาแล้วพูดว่า

 

"แต่คาสึกะ อายะเกลียดผู้ชายจริงๆ นะ รู้ไหม?"

 

"ใช่แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เราบอกอาจังเรื่องคาสึกะไม่ได้"

 

ฮารุกะพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของซาโตโกะ

 

คาสึกะพูดกับพวกเขาทั้งสอง

 

"ทัศนคติแบบนั้นของเธอน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญที่สุด"

 

เมื่อคาสึกะพูดเช่นนี้ ทั้งคู่ดูสับสน คาสึกะยิ้มแห้งๆ แล้วพูดต่อ

 

"ที่ฉันกำลังจะบอกคือ ตราบใดที่พวกเธอ​ยังคบกับฉันอยู่ พวกเธอ​ก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสร้างกำแพงกั้นระหว่างพวกเธอ​กับอายะ คิคิสึกิ แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะพวกเธอ​ไม่ชอบอายะ คิคิสึกิแต่เพื่อปกป้องเธอต่างหาก แต่กำแพงก็คือกำแพงของอายะ คิคิสึกิ บางทีเธออาจจะรู้สึกถูกมองข้ามก็ได้"

 

ยิ่งไปกว่านั้น กำแพงนี้จะยังคงอยู่ต่อไปอีกนาน

 

 ความสัมพันธ์แบบนี้คงอยู่ไม่ได้

 

 และในที่สุดทั้งสองก็จะเบื่อหน่ายกับการปกปิดอะไรต่อมิอะไรอยู่เรื่อยไป 

 

หากเป็นแบบนั้น กำแพงนั้นก็จะกลายเป็นเหวลึก

 

 และทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามคน

 

ไม่น่าแปลกใจเลยที่อายะคิดแบบนี้

 

มีสองวิธีที่จะป้องกันเรื่องนี้ได้

 

 เธออาจจะแยกทั้งสองคนออกจากคาสึกะ

 

 หรือเธออาจจะกลายเป็นเพื่อนรักของคาสึกิเหมือนอีกสองคน

 

แน่นอนว่าอายะชอบแบบแรกมากกว่า

 

 แต่ถ้าเธอตัดสินใจว่าอย่างแรกเป็นไปไม่ได้และยังต้องการรักษามิตรภาพ

 

กับทั้งสองคนไว้ ก็เหลือเพียงทางเลือกเดียว

 

"พูดอีกอย่างก็คือ อายะ คิคิสึกิพร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับผู้ชาย

 

ที่เธอเกลียดเพื่อที่จะเป็นเพื่อนกับพวกเธอ​ต่อไป"

 

ขณะที่คาสึกะพูด

 

 ฮารุกะและซาโตโกะมองไปที่อายะด้วยความประหลาดใจ

 

 สีหน้าของพวกเธอดูพอใจอย่างบอกไม่ถูก

 

พวกเธอคงไม่อยากคบกับอายะในขณะที่ยังเก็บความลับไว้

 

 แต่พวกเธอก็ไม่สามารถชวนอายะที่เกลียดผู้ชายมาคบกับคาสึกะได้

 

อายะได้แก้ปัญหานั้นไปแล้ว

 

 เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ว่าทั้งฮารุกะและซาโตโกะ

 

ต่างก็รู้สึกมีความสุขท่ามกลางความรู้สึกขอโทษ

 

อย่างไรก็ตาม

 

 คาสึกะก็ยังคงสงสัยว่าทำไมอายะ

 

ถึงผูกพันกับฮารุกะและซาโตโกะมากขนาดนี้

 

 

 

แน่นอนว่าคาสึกะรู้ว่าฮารุกะกับซาโตโกะเป็นเด็กดี เขารู้ดี

 

 แต่ที่แปลกคืออายะที่ระแวงคาสึกะและเกลียดผู้ชายสุดๆ

 

 กลับให้ความสำคัญกับมิตรภาพกับพวกเธอ

 

 แม้ว่าจะต้องถูกโอบกอดจากเขาก็ตาม

 

"ไม่ใช่ว่าเธอเป็นเลสเบี้ยน ยูริ หรืออะไรแบบนั้นใช่มั้ย?"

 

"หยุดคิดแบบนั้นได้แล้ว"

 

คำถามกึ่งตลกของคาสึกะถูกปราบลงด้วยสายตาเย็นชา

 

อายะที่จ้องมองคาสึกะด้วยสายตาดุร้ายอยู่ครู่หนึ่ง

 

 ไม่นานเธอก็ทรุดไหล่ลงและถอนหายใจเบาๆ

 

 ราวกับยอมแพ้อะไรบางอย่าง

 

จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า

 

 "มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่ฮารุกะกับซาโตโกะเป็นเพื่อนแท้เพียงสองคนของฉัน พวกเธอเป็นเพื่อนเพียงสองคนของฉัน เป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันไม่อยากเสียพวกเธอ​ไป ใช่ไหม?"

 

ทันใดนั้นอายะก็มองไปรอบๆ บ้านแล้วหันไปหาคาสึกะ

 

"เฮ้ คาสึกะ เธอคิดยังไงกับบ้านหลังนี้?"

 

"มันใหญ่มาก เป็นอพาร์ตเมนต์ตึกสูงอย่างที่เธอคิด

 

 แต่ฉันคิดว่ามันให้ความรู้สึกเหมือนไม่มีใครอยู่เลย"

 

"เธอพูดถูก ฉันเป็นคนเดียวที่อาศัยอยู่ที่นี่

 

 แม้แต่ฉันก็ใช้ห้องของตัวเอง

 

 และแม่บ้านก็ทำความสะอาดวันเสาร์และพุธ

 

 ไม่มีทางที่บ้านหลังนี้จะให้ความรู้สึกเหมือนมีคนอยู่เลย"

 

อายะบอกว่าเมื่อก่อนมันไม่เป็นแบบนี้

 

 พ่อของเธอเป็นคนบ้างานแต่ใจดี เธอมีแม่และพี่สาว

 

 พวกเขาเป็นครอบครัวที่มีชีวิตชีวา

 

 

 

แต่ครอบครัวนั้นก็ล่มสลายลงอย่างรวดเร็ว

 

เพราะการกระทำอันโง่เขลาของพ่อเธอ

 

"พ่อฉันนอกใจฉัน แม่ฉันหย่ากับเขาทันที

 

และย้ายออกไปอยู่กับพี่สาว 

 

ทิ้งฉันไว้ที่นี่ ผู้หญิงที่เขามีสัมพันธ์ด้วย"

 

"หา?"

 

ฮารุกะ ไม่ใช่คาสึกะ ที่เป็นคนถามคำถามนี้

 

คาสึกะขมวดคิ้ว ซาโตโกะเอามือปิดปาก

 

อายะหันไปหาทั้งสามคน ยิ้มเยาะเย้ยตัวเองพลางพูดว่า "ฉันเป็นผู้หญิงที่เสียพรหมจรรย์ให้พ่อไปแล้ว ฮารุกะ ซาโตโกะ เธอยอมเป็นเพื่อนกับฉันได้ไหม แม้ว่าฉันจะเป็นแบบนี้ คาสึกะ เธอยอมเป็นเพื่อนเซ็กส์กับฉันได้ไหม แม้ว่าฉันจะเป็นแบบนี้?"

 

"คาสึกะ เธอยอมเป็นเพื่อนเซ็กส์กับฉันได้ไหม แม้ว่าฉันจะเป็นแบบนี้?"

 

เมื่ออายะถามฉันแบบนี้ ฉันก็กอดอายะ คิคิสึกิ

 

 ซึ่งอยู่ตรงหน้าฉันโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว

 

วันนี้อายะ คิคิสึกิ แต่งตัวเรียบง่าย 

 

สวมเสื้อเชิ้ตแขนกุดลายทางและกางเกงยีนส์

 

 และความเรียบง่ายนั้นยิ่งขับเน้นเอวบาง

 

และขายาวของเธอ ซึ่งดูสมกับเป็นนางแบบ

 

เธอไม่เพียงแต่มีสไตล์เท่านั้น แต่เส้นผมที่เงางามและใบหน้าที่งดงาม

 

 ซึ่งดูหม่นหมองเล็กน้อยก็ดูมีเสน่ห์ดึงดูดใจเช่นกัน อีกอย่าง 

 

ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นไฝตรงริมฝีปากล่างขวาของเธอน่ารักจัง

 

ผู้ชายแบบไหนกันที่จะส่ายหัวเมื่อสาวสวยถามเขาว่า 

 

"ขอเป็นเพื่อนเซ็กส์กับผมหน่อยได้ไหมครับ"

 

คิคิสึกิ อายะ คงคิดว่าการพูดถึงเรื่องพ่อของเธอจะทำให้ผมขนลุก

 

 แต่ผมคิดว่าเธอน่าจะมองเสน่ห์ของตัวเองอย่างเป็นกลางกว่านี้นะ

 

"อืม เอ้?"

 

อายะ คิคิสึกิ กลอกตาแล้วส่งเสียงงี่เง่าออกมา

 

เมื่อได้รับกอดอันแน่นจากผม

 

 

 

ผมไม่สนใจความสับสนของอายะ คิคิสึกิ

 

 แล้วกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธอ

 

"หืม?! อืมมม เดี๋ยวนะ -- อ่า!? อืมมม จูบ จูบ จูบ..."

 

อายะ คิคิสึกิ พยายามดึงตัวออกจากผมอย่างบ้าคลั่ง

 

 แต่มือของผมกลับรัดร่างกายอันเย้ายวนของเธอไว้แน่น

 

 และเธอก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้ด้วยพลังอันแข็งแกร่งของเธอ

 

ถึงอย่างนั้น อายะ คิคิสึกิก็พยายามส่ายหัวไปมา

 

อย่างสุดแรงเพื่อหนีจูบของฉัน แต่ตอนที่ฉันกอดเธอตรงๆ

 

 ไม่ว่าเธอจะหันหน้าหนีเท่าไหร่ ฉันก็ยังตามเธอทัน

 

ทุกครั้งที่อายะ คิคิสึกิ พยายามหนี 

 

ฉันจะจูบลงบนแก้ม คาง คอ และบางครั้งก็จมูกและผมของเธอ​

 

 ส่งเสียงจูบที่เกินจริงไปพลางๆ ทำให้เธอยิ่งอายหนักขึ้นไปอีก

 

รอยยิ้มบิดเบี้ยวผิดรูปของอายะ คิคิสึกิ หายไปหมด ไม่ใช่แค่แก้ม

 

 แม้แต่คอก็แดงก่ำเมื่อเธอต้องทนรับจูบมากมายของฉัน

 

ดูเหมือนว่าเธอจะวิ่งหนีจูบของฉัน ไม่ใช่เพราะไม่ชอบฉัน

 

 แต่เพราะตกใจต่างหาก ที่จริงแล้ว ตอนที่ฉันหยุดจูบ

 

 อายะ คิคิสึกิ ก็จ้องมองฉันด้วยสายตาหอบหายใจหนักหน่วง

 

 แต่กลับเต็มไปด้วยความสับสนและอับอาย

 

 มากกว่าความรู้สึกเป็นศัตรูหรือความรังเกียจ

 

"เธอทำอะไรอยู่...?"

 

"ถึงจะบอกว่าไม่รู้ที่มาที่ไป แต่เธอก็เป็นคนถามเองว่าอยากเป็นเพื่อนเซ็กซ์กับฉันใช่ไหมล่ะ? เวลาที่สาวสวยอย่าง​อายะ คิคิสึกิ มาถามอะไรแบบนี้ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกลง และการจูบคนที่เธอทำให้กลายเป็นเพื่อนเซ็กซ์ก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว"

 

ฉันบอกเธอด้วยสีหน้าเหมือนครูสอนความจริงของโลกนี้

 

 อายะ คิคิสึกิ กระพริบตาถี่ๆ ในอ้อมแขนฉัน เธอดูตกตะลึง

 

แต่เธอก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและส่ายหัวไปมา ราวกับจะบอกว่าไม่เข้าใจ

 

 

 

"แต่ถึงอย่างนั้น ปกติเธอจะไม่ลังเลบ้างเหรอ?!

 

 ทำไมเธอถึงกอดและจูบฉันโดยไม่ลังเลเลย?!"

 

"ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ฉันต้องลังเล"

 

"ทำไม?! ฉันบอกเธอแล้ว ฉันอยู่กับพ่อ— อุ๊ย!!"

 

อายะ คิคิสึกิ ร้องเสียงหลงออกมากลางประโยค

 

 เพราะฉันเลียหูซ้ายของเธอ​