"เดี๋ยวค่ะพี่ ไหนๆก็พึ่งพิงกันแล้ว พี่ช่วยหยิบโน๊ตบุ๊คของกิ่งที่อยู่ในรถ

 ลงมาเสียบไฟชาร์ทแบตให้กิ่งหน่อยนะค่ะ 

กิ่งรู้สึกเมื่อยขาจังเลย ขอบคุณนะค่ะ"

"ได้จ๊ะกิ่ง"

     เราขอบคุณพระเจ้าแป๊บเดียว

 พระองค์ท่านตอบแทนความดีของเรา ให้กับเรา

 ด้วยการให้ความสุขกับเรา แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวนาที

 เราหันไปมองน้องกิ่งที่พูดกับเราในขณะที่เธอปลดการ

ไขว่ห้างของขาตัวเองที่ ยกขึ้นมานั่งในท่าปรกติ

 มันเพียงพอที่จะมองเห็นเรียวขาเธอที่ทะลุไปถึงแก้มก้น

 แม้จะไม่ถึงกับเห็นน้องหมวยเล็กเธอ แต่ก็ทำใจเราให้วาบหวิวเหลือเกิน

 มันสั่นอยู่ลึกๆอย่างมีความสุข

 ลูกขอขอบคุณพระเจ้าอีกครั้งที่เมตาลูก โอ้....มายก๊อด

 เราเดินห้องนั้นด้วยใจที่มีความทรงจำในภาพน้องกิ่ง

 มุ่งไปทำตามที่เธอขอ เหมือนผีดิบที่ถูกสั่งให้ทำงาน

 ไม่มีภาระอื่นสำคัญกว่าการมุ่งไปเอาโน๊ตบุ๊คของน้องกิ่งมาชาร์ทแบต

 เดินผ่านห้องรับแขกเห็นน้องหยกด้วยหางตา

 แต่เรากลับไม่มีกริยาโต้ตอบใดๆ เดินออกประตูหน้าบ้านไปยังรถน้องกิ่ง

 ด้วนใจที่บันทึกภาพความงามของเธอ

     ในที่สุดเราก็ทำหน้าที่ที่น้องกิ่งสั่งมาครบถ้วนบริบูรณ์ด้วยการเอา

 โน๊ตบุ๊คเธอไปชาร์จแบตที่ปลั๊กมุมห้องรับแขก

 พร้อมกับเดินเข้าห้องครัวหาน้ำหาของขบเคี้ยวกินอย่างสบายใจ

ด้วยการลำดับ เหตุการณ์ในวันนี้จนเพลินไปครู่นึง

 ก็เห็นน้องกิ่งเดินลงมาจากบันได

"โอ้โห.....พี่กิ่งใส่ชุดนักศึกษาสวยเหมือนนางฟ้าเลย"

"น้องหยกเว่อไปรึป่าวค่ะ พี่ต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวไม่ทันเรียน

 ต้องไปแวะหาอะไรทานด้วย ไปนะจ๊ะ เดี๋ยวเย็นๆพี่จะกลับ

 คงประมาณหกโมง บวกลบนิดหน่อยจ๊ะ"

"เดี๋ยวค่ะๆพี่กิ่ง เย็นนี้ต้องกลับมาทานข้าวบ้านนะค่ะ

 ไม่ต้องทานมาจากข้างนอกนะค่ะ อากับหยกจะเลี้ยงฉลองรับพี่ค่ะ"

"ไม่ดีกว่าจ๊ะหยก พี่เกรงใจ ให้พี่มาอาศัยอยู่พี่ก็เกรงใจแย่แล้วนะจ๊ะ"

"เดี๋ยวค่ะๆ ไม่ได้นะค่ะ เอาไว้เกรงใจวันอื่น โบราณเค้าถือ

 ขนของเข้าอยู่บ้านใหม่วันแรกต้องทำตัวเองให้มีความสุข

 ถึงจะเป็นฤกษ์งามยามดีของเรานะค่ะ

 จะทำให้เราอยู่เย็นเป็นสุขตลอดเวลาที่เราได้พักอาศัยนะค่ะ

 คุ้มภยันอันตรายทั้งปวงได้นะค่ะ ขืนอยู่บ้านใหม่วันแรกแห้งแล้งไม่สดใส 

มันก็จะแห้งแล้งตลอดไปนะค่ะ ก้าวแรกสำคัญที่สุดค่ะพี่กิ่ง"

"จริงเหรอจ๊ะน้องหยก ถ้างั้นพี่ไม่เกรงใจละนะ

 พี่จะกลับมาทานข้าวที่น้องหยกกับอาเป็นเจ้าภาพจ๊ะ

 ขอบใจนะจ๊ะที่เตือนพี่

 แล้วพี่จะซื้อพวงมาลัยและผลไม้มาถวายศาลพระภูมิเจ้า

ที่ที่มุมบ้านด้วย เรื่องบุญคุณต้องทดแทนวันหน้าค่อยว่ากันนะจ๊ะ

 ยังไงต้องเชื่อโบราณหน่อยดีกว่า ถูกไม่เป็นไร 

ถ้าผิดแล้วแย่แน่ๆเลย แต่ตอนนี้พี่ต้องไปแล้วคุยต่อไม่ได้แล้วจ๊ะ

 ไปนะจ๊ะสายแล้วจ๊ะ ไปนะค่ะพี่"

"จ้า......แล้วกลับมาทานข้าวเย็นด้วยกันนะจ๊ะ"

     น้องกิ่งถูกน้องหยกคุยทักทายซ๊ะหลายคำ

 รีบร้อนเดินจ้ำอ้าวกลัวสายไปเรียนไม่ทัน

 สตาร์ทรถออกไปด้วยอาการเร่งรีบ

 ส่วนเราสองอาหลานเดินตามไปดูเธอที่หน้าบ้านโดยไม่ต้องนัดหมาย

 เห็นเธอเปิดระตูรั้วใหญ่ขับรถออกไปแล้วลงมาปิดประตู

"พี่กิ่งเค้ารอบคอบนะอา ปิดประตูรั้วให้เราด้วย

 เย็นนี้ต้องสั่งอาหารร้านปากซอยมาเลี้ยงเธอนะค่ะอา.....นั่นแน่

 อาไม่ฟังหยกเลย เดี๋ยวเย็นพี่เค้าก็กลับแล้วค่ะ เข้าบ้านค่ะอา

 บ้านเราเลยเงียบไปเลย ไปกันหมด"

     น้องหยกพูดจี้ถูกใจดำเรา

 หัวใจเราตามขึ้นรถน้องกิ่งไปมหาลัยด้วยจริงๆ

 เธอเดินจูงมือเราเข้าบ้าน พอปิดประตูเสร็จไม่รู้เป็นอะไร

 เราดึงตัวน้องหยกมากอดแล้วหอมเธอเป็นการใหญ่

 ทำให้ใจรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

"อา......เกิดพิศวาสอะไรหยกขึ้นมาอีกแล้วค่ะ หยกขนลุกทั้งตัวแล้วนะค่ะ"

     น้องหยกเป็นงง ที่อยู่ดีๆเราก็อยากกอดรัดเธอขึ้นมา

 แต่เพราะความเป็นเด็กฉลาดเจ้าความคิดของเธอ

 ทำให้เธอเห็นคำตอบอย่างรวดเร็ว

 เธอปล่อยให้เรากอดจูบตามใจปรารถนา

 แต่ในขณะที่เรากอดรัดน้องหยก เรากับคิดถึงแต่น้องกิ่งอยู่ในใจ

 สิ่งที่อัดอั้นในการร่วมกิจกรรมกับน้องกิ่งในวันนี้

 ถูกระบายลงบนเรือนร่างน้องหยก

 เราเอามือลูบไล้ต้นขาอ่อนน้องหยกด้วย

คิดถึงน้องกิ่งตอนปลดตัวเองจากท่านั่ง ไขว่ห้าง

 เราลูบขาอ่อนเธอแบบช้าๆเรื่อยๆจนมาถึงขอบกางเกงชั้นใน

ที่สัมผัสได้ว่าเป็น ผ้าลูกไม้ มือเราเลื่อนไปสู่แก้มก้นน้องหยก

 สัมผัสความนุ่มนวลของแก้มก้นเธอจนเห็นเป็น

ภาพเส้นรอยต่อต้นขากับแก้มก้น

 พร้อมๆกับค่อยๆดันตัวเธอไปหาโซฟาตัวยาวทีละนิด

 ปากก็ระดมจูบติ่งหูไล่เรื่อยมาจนถึงซอกคอ

 มาจบที่เม้าทูเม้าแรกลิ้นกันพัลวัล

 ถึงตอนนี้น้องหยกไม่เพียงขนแขนแสตนอัพ

 ตัวอ่อนหน้าเธอเริ่มออกเป็นสีชมพู

 กล้ามเนื้อเริ่มขยับขยายผายออกเพื่อมารับหยาดน้ำทิพย์ที่พรมใส่

"อาขา.....หยกเริ่มมีอารมณ์แล้วนะค่ะ"

     เราเริ่มปลดกระดุมเสื้อน้องหยกออกที่ละเม็ด

 พร้อมกับดันเธอเบาๆเพื่อเป็นสัญญาณให้เธอลงนอนที่โซฟาตัวยาว

 ก่อนจะนอนถึงพื้นโซฟา

 เราก็ได้ปลดกระดุมเสื้อเธอแล้วปล่อยให้ไหลลงไปสู่พื้นห้อง

 เธอเหลือเพียงกางเกงในสีดำผ้าบางๆมีขอบชาเป็นลายลูกไม้อยู่ตัวเดียว

 เพราะไม่ได้ใส่บรา

 เราเลื่อนศีรษะมาที่บัวคู่งามที่ตอนนี้ส่วนปลายชี้ตั้งประดับด้วยสีชมพู

 เม็ดที่ยังไม่โตเต็มที่ แต่ช่างเร้าใจในความขาวละเอียดของเนินนั้น

 น้องหยกเริ่มเกิดอาการเนื้อกระตุกเต้นเป็นครั้งคราว

ในตอนที่เราเม้มปากคลึง ยอดบัว

 เธอเริ่มใช้มือปลดกางเกงขาสั้นตัวโปรดที่เราใส่อยู่บ้านประจำออก

 พร้อมกับดึงชั้นในให้หลุดร่วงล่นไปตาม

 แล้วเอามือมาคลึงเคล้นมักกรน้อยที่แข็งตัวเต็มที่อย่างมีความสุข

"อาขา.....สุขมากเลยค่ะ....หยกรักอาจังเลยค่ะ....โอยยย"

     มาถึงตรงนี้เราจึงต้องเปลี่ยนอิริยาบถ

 พลิกตัวเองจากศีรษะไปหาส่วนขาเธอ

 เพื่อให้เธอได้แลบเลียน้ำหวานที่อยู่หัวมังกร

 เราเองก็ได้ดอมดมเกสรกุหลาบของเธอ

 ด้วยการเอามือค่อยไปลดชั้นในตัวจิ๋วให้เลื่อนออก

 พร้อมลูบไล้เนินเนื้อส่วนล่างบริเวณแก้มก้น

 พอเราใช้นิ้วมือด้านลำนิ้วลากผ่านร่องก้นจนผ่านถูกรูทวารหนัก

อย่างแผ่วเบา เธอขมิบแก้มก้นเข้าหากัน พาให้ดงดองไม้เธอยกสูง

 ดันชนปากและลิ้นที่เรานวดอยู่

"อูยยย.....อาขา หยกชักทนไม่ไหวแล้วค่ะ เสียวเหลือเกินค่ะอา"

     น้ำรักของน้องหยกไหลออกจากดงกุหลาบเป็นระยะๆ

 ปานว่าถูกพายุฝนกระหน่ำ เธอครางเป็นภาษาบ้างไม่เป็นภาษาบ้าง

 แต่เรากับรู้จักภาษานั้นได้ดังเกิดอัจรรย์

 เราเองก็เสียวซ่านจวนเจียนจะระเบิด

 ยิ่งในมโนภาพนึกไปเห็นน้องกิ่งที่เปิดหวอปล่อย หมวยเล็ก 

ออกมาดูโลก ที่กำลังเคลื่อนไหวโยกย้ายซ้ายบ้างขวาบ้าง

 มังกรน้อยเราก็สำลักน้ำออกมาเป็นลิ่มๆ

 ความเสียวเคลื่อนจากโคนสู่หัวมังกรจนเรารู้สึกได้ช้าๆ

 ที่เวลาน้ำรักนั้นเคลื่อนตัวอยู่ที่เส้นเลือดใหญ่ของมังกรน้อย

 ซึ่งเป็นคุณสมบัติวิเศษของวิชาประจำตระกูล

ที่เรานำมาใช้กับน้องหยกเป็น ครั้งแรก

 ด้วยจุดประสงค์ในการขยายเวลาร่วมรักให้ยาวนาน

 คล้ายกับฟองอากาศหลายฟองที่อยู่ในสายวัดระดับน้ำ

 ทุกหนึ่งฟองอากาศที่เคลื่อนตัวจากโคนสู่ปลายหัวมังกร

 จะทำให้เกิดความเสียวซ่านในเส้นทางที่ฟองอากาศนั้น

วิ่งผ่านไม่ต่างกับตอน พ่นพิษรักเมื่อความใคร่สำเร็จ

 แต่รสจะนุ่มเหมือนดื่มวิสกี้นอกชั้นดี

 ว่าโดยสรุปคือวิธีใช่กระสุนรักให้เกิดประโยชน์สูงสุด

 ยังผลให้เราทนความเสียวซ่านที่น้องหยกเร่งกระทำกับมังกรน้อย

 ก่อนที่ตัวเองจะหมดฤทธิ์หมดเดชเสียก่อน

"อาขา.....หยกทนไม่ไหวแล้วค่ะ พอนะค่ะ

 ใจจะขาดแล้วค่ะอา......หยกยอมแพ้แล้วค่ะอา....ยอมจริงๆค่ะ......"

     พอเราได้ยินดังนั้นจึงหยุดการกระทำกับคงดอกไม้ของน้องหยก

 เพราะเรารู้ว่าถ้าเกินกว่านั้นมันจะเป็นเรื่องทรมาน

 ดังที่น้องมายเคยคุยให้เราฟังและขอร้องเรามาแล้ว

 เราหันศีรษะกลับขึ้นไปหาน้องหยก

 เห็นอาการสะอึกของเธอยังค้างอยู่จนหน้าอกระเพื่อมขึ้นๆลงๆ

 เธอรวบคอเราลงไปกอดใบหน้าซบชนกัน

 ทั้งที่ลมหายใจเธอยังกระเพื่อมอยู่หอบอยู่

 พอชั่วครู่เธอหายเหนื่อยเธอก็กล่าวขอบคุณเรา

"หยกขอบคุณอามากๆนะค่ะที่ให้ความสุขหยกครั้งนี้

 ถึงแม้อาจะได้แรงบันดาลใจจากพี่กิ่ง หยกก็ทำใจได้ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ"

"อาก็ขอบใจหยกนะ ที่หยกไม่รังเกียจแรงบันดาลใจของอา

 และยังช่วยอาปลดเปลื้องความเก็บกดนั้น อาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า