"เราก็จะนอนกอดอาเราให้สบายใจ ไม่มี ก.ข.ค. ฮิ ฮิ ฮิ"

     น้องมายโมโหจนเดินออกจากห้องน้ำ ยิ่งได้ยินเสียงน้องหยกพูดต่อ

 เธอยิ่งมีอารมณ์โกรธหนักขึ้นไปอีก จนเราต้องปรามน้องหยก

"น้องหยกพอแล้ว พอแล้ว เป็นเพื่อนกันต้องให้อภัยกันนะจ๊ะ"

     น้องหยกได้ยินเราห้ามกลับหัวเราะ แล้วพูดว่า

"หยกไม่โกรธมายหลอกค่ะอา แค่ยั่วเล่น เผื่อจะมีช่องทางบางอย่าง ฮิ ฮิ ฮิ"

"ช่องทางอะไรหรือหยก คงไม่ใช่เรื่องพี่กิ่งนะ

 อาบอกแล้วไงว่าไม่ได้รักเค้าสักหน่อย เพียงแต่แค่ขอบที่เขาสวยน่ารัก

 ดูดสะอาดตา ก็เท่านั้นเอง"

"ไม่มีอะไรหลอกค่ะอา อาอยู่เฉยๆ เดี๋ยวหยกจัดให้ ฮิ ฮิ ฮิ

 เราออกไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวไก่ตื่น ฮิ ฮิ ฮิ"

     หลังจากนั้นเราก็เดินออกจากห้องน้ำ เห็นน้องมายแต่งตัวเสร็จพอดี

 ดูรัดกุมกว่าเก่าในชุดกางเกงขาสั้นสบายๆ ขาไม่กว้างเกินไปนัก

 เสื้อยืดสายเดี่ยวเนื้อหนา แม้ไม่ใส่เสื้อในก็ไม่บางจนน่าเกลียด

 แต่ก็ให้อารมณ์ในความรัดรูปของตัวเสื้อ

 พอเธอเห็นหยกเดินออกมากับเราเธอก็พูดแบบให้หยกได้ยินด้วยว่า

"เดี๋ยวมายไปหาพี่กิ่งก่อนนะค่ะอา วันนี้จะนอนคุยกับพี่กิ่งค่ะ

 เปลี่ยนบรรยากาศค่ะ"

"อาก็จะกลับไปแต่งตัวที่ห้องเหมือนกัน

 แล้วดูแลพี่กิ่งด้วยนะจ๊ะ เขาเป็นแขก

 พาลงไปดูหนังฟังเพลงอย่าให้เขารู้สึกว่าเจ้าของบ้านไม่เอาใจใส่นะจ๊ะ

 อาไปนะหยก"

     เราพูดเพื่อให้น้องมายเกิดความอบอุ่น

 รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของเจ้าของบ้าน

 ไม่ใช่ผู้อาศัยในแบบที่เธอมีแรงกดดันมาตลอด

 อีกประการก็เพื่อให้น้องกิ่งได้รับความสะดวกสบายในฐานะผู้มาเยือน

"ค่ะอา"

     หลังจากนั้นเราก็เดินออกจากห้องน้องหยกพร้อมน้องมาย

 พอน้องมายเห็นเราเปิดประตูเข้าห้อง

 จึงเคาะประตูเรียกน้องกิ่งแล้วหายเข้าไป

 ส่วนเราแต่งตัวในชุดนอนด้วยชุดสบายในกางเกงขายาวเสื้อแขนยาว

 เพื่อไม่ให้ดูอุจาดตาสำหรับผู้มาเยือนแบบน้องกิ่ง

 พรมน้ำหอมนิดหน่อยพอให้ได้กลิ่นอ่อนๆ

 เมื่อจัดระเบียบตัวเองเข้าที่เข้าทางจึงออกจากห้องเดินลงไปชั้นล่าง

 หวังจะไปนั่งฟังเพลงเบาๆตามปรกติ

 เมื่อเราแวะดื่มน้ำในตู้เย็นที่ห้องครัวเสร็จ

 เดินออกมาหางตาก็เหลือบไปเห็นน้องมายกับน้องกิ่ง

ในชุดนอนเสื้อตัวเดียวของ น้องหยกที่ติดกระดุมครบทุกเม็ด

 ชายเสื้อเลยไปถึงหัวเข่า มีส่วนเว้าด้านข้างทั้งสองที่สูงขึ้นมาเล็กน้อย

 เผยให้เห็นต้นขาเหนือเข่าพองาม

 เธอยืนกอดอกอยู่นอกบ้านตรงประตูใหญ่ หน้าตาเคร่งเครียด

 เราจึงเดินออกไปทักทายตามมารยาทเจ้าของบ้าน

"คุยอะไรกันเหรอกิ่ง น้องหยกน้องมายดูแลดีหรือป่าว ทำไมหน้าเครียดจัง"

"พี่ทีฟังดูซิค่ะ น้องชายตัวแสบเปิดเพลงดังลั่นไม่เกรงใจชาวบ้านเลย

 คงพาเพื่อนมาเฮโลสารพากันหลายคน กิ่งปวดหัวกับเด็กคนนี้จังเลย

 ฟ้องพ่อกับแม่แล้วท่านก็จัดการอะไรไม่ได้ ได้แต่บอกปล่อยน้องมันไป

 มันไม่ทำอะไรผิดกฎหมายก็ดีแล้ว ฟังดูซิพี่"

"กิ่งใจเย็นๆนะ ช่วงวัยรุ่นก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ

 เพียงแต่น้องชองกิ่งเขาโชคดีที่มีเครื่องมืออำนวย

ความต้องการเยอะกว่าคน อื่นเพราะได้พ่อแม่ร่ำรวย ก็เท่านั้นเอง

 พี่ว่าเสียงมันก็ไม่ดังอะไรนักหนาหรอก พี่อยู่ในบ้านยังไม่ได้ยินเลย

 อาจเป็นเพราะกิ่งมีใจจดจ่ออยู่กับเขามากเกินไปหรือป่าว"

"ใช่ค่ะพี่กิ่ง ถ้าเราไม่สนใจ

 เสียงมันก็ไม่ดังมากมายอย่างพี่กิ่งคิดหรอกนะค่ะ"

"ไม่ดังอะไรล่ะค่ะ

 กว่าเสียงจะทะลุออกจากห้องผ่านกำแพงรั้วมาถึงเรายังดังขนาดนี้

 ถ้าอยู่ในบ้านแก้วคงแตกไม่รู้กี่ใบแล้วค่ะ"

"พี่ว่าเราเข้าบ้านก่อนนะกิ่ง ไปปอกผลไม้ทานกันดีกว่า

 ในบ้านไม่มีเสียงรบกวนกิ่งหรอกนะ"

     น้องกิ่งยืนกอดอกโมโหพฤติกรรมน้องชายอยู่

 ส่วนเราคนนอกกับเห็นเป็นเรื่องธรรมดา

 แต่ที่เห็นไม่ธรรมดาคือเสื้อที่น้องกิ่งใส่

 เวลาเธอกอดอกมันก็ตึงจนเห็นความเว้าความโค้ง

 ตุ่มไตของเธอที่ดันเสื้อตึงนั้น ทำให้ฟันธงได้ว่าเธอไม่ใส่เสื้อชั้นในจริงๆ

 ถึงแม้กระดุมเสื้อจะติดครบทุกเม็ด แต่เธอหารู้ไม่ว่า

 ใจเราได้เปิดมันออกดูเข้าให้แล้วแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้

 ด้วยตัวเธอเองนั้นแลที่เป็นผู้กระตุ้นใจเราในท่ากอดอก

"น้องมายพาพี่เค้าเข้าบ้านเถอะนะ ไปปอกผลไม้มาทานกันดีกว่านะจ๊ะ"

"ไปเถอะพี่กิ่ง เราทำอะไรไม่ได้หรอก เดี๋ยวเค้าก็เลิกเองแหละ

 ไปช่วยมายปอกผลไม้ทานกันนะค่ะ รับรองมายไม่เอาส้มให้พี่กิ่งทานแน่

 เพราะพี่ทานมาตั้งแต่เด็กแล้ว ฮิ ฮิ ฮิ"

"แต่ตอนนี้พี่อยากทานส้ม คิดถึงบ้านจัง

 ดีไม่ดีพี่อาจได้ทานส้มของบ้านตัวเองก็ได้นะ ไปเข้าบ้าน"

     ใจหนอใจ คนอะไรก็ไม่รู้ ขนาดโมโหยังดูดี ถ้าเธอยิ้มหวานๆให้

 ใจเราจะไม่สลายหรือนี่ สองสาวจูงมือกันเข้าบ้าน

 ตรงไปยังตู้เย็นในห้องครัว

 ส่วนเราแยกไปนั่งรอทานที่โซฟายาวห้องรับแขก

 เห็นน้องหยกยืนคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องรับแขก

 ไม่รู้ว่าเธอลงมาตั้งแต่เมื่อไร ท่าทางสบายใจเหมือนเดิม

 สักครู่เธอก็ถามเราว่า

"คุณอาคุยกับคุณพ่อหน่อยไหมค่ะ"

     เราตอบตกลงไป

 เพื่อต้องการรายงานและรับทราบเรื่องบางอย่างของน้องกิ่งกับบ้านหลังนี้ 

หลังจากทักทายกับพี่ชายตามสมควร

 พี่ชายอารมณ์ดีบอกน้องหยกเล่าเรื่องน้องกิ่งให้ฟังแล้ว ไม่มีปัญหา

 พี่อนุญาตให้เธอพักอาศัยได้ตามใจปรารถนา

 เรารู้จักกันในฐานะเพื่อนบ้านมานานแล้ว ผูกพันกันในทางที่ดีเสมอมา

 ไว้ใจได้ทุกประการ พร้อมกับขอบใจเราที่ดูแลหลานเป็นอย่างดี

 ถามถึงเรื่องเงินทองที่ส่งมาให้ตามปรกติ

 หลังจากนั้นเราก็ส่งสายคืนน้องหยกให้ได้คุยกับพ่อแม่ต่อไป

 หลังจากนั้นก็เห็นน้องกิ่งกับน้องมายเดินถือถาดผลไม้

มานั่งล้อมวงที่โซ ฟาที่เรานั่งอยู่

"อาจะทานอะไรดีค่ะ ส้ม สาลี่ แอ๊บเปิ้ล แคนตาลู้ป

 พี่กิ่งเตรียมมีดมาปอกให้แล้วค่ะ แล้วพี่กิ่งจะฟังเพลงหรือดูทีวีดีค่ะ"

"พี่ยังไม่อยากได้ยินเสียงเพลง อยากสงบใจนะมาย

 เครียดกับเสียงข้างบ้านมากเลย เราทานแคนตาลู้ปดีไหมค่ะพี่ที"

"ได้เลยกิ่ง"

     น้องกิ่งเลื่อนตัวเองเข้าหาโต๊ะรับแขกของโซฟา

 ชายเสื้อที่หดเข้าไปตอนนั่งทำให้เห็นเนินเนื้อต้นหัวเข่า

 หลังจากเธอเลื่อนคัวเข้าหาโต๊ะ เพื่อจะผ่าผลไม้

 ชายเสื้อด้านหลังก็ห้อยลงไป

 ถ้านอนอยู่กับพื้นก็จะเห็นอะไรปริ่มๆโผล่ออกมา

 เพียงแต่ตอนนี้เรานั่งเสมอกันซึ่งดูแล้วก็ธรรมด๊าธรรมดา

 ไม่ได้โป๊อะไรเลย

 แต่ทำไมใจเรามันมีความสุขจังที่เห็นท่วงท่าอาการทางกายของเธอ

 สักครู่น้องหยกคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินตรงมาที่เรา

 เธอแต่งตัวเหมือนน้องกิ่ง แต่เที่ยวนี้เธอใส่กางเกงชั้นในมาด้วย

 ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่เคยพลาดจากความสนใจของเรา แม้จะไม่ใส่เสื้อใน

 ติดกระดุมมากขึ้นแม้จะไม่ครบ

 แต่ก็ไม่โป๊มานั่งที่วางแขนของโซฟาติดตัวเรา

 เอามือโอบกอดที่ไหล่พร้อมกับพูดว่า

"คุณพ่อบอกว่าให้พี่กิ่งพักอยู่บ้านนี้ได้ตามใจปรารถนา

 ให้คิดว่าเป็นเสมือนบ้านตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับหยก

 จะได้เพื่อนเพิ่มขึ้น ไม่เหงา และช่วยดูแลกันและกันค่ะ"

"ขอบใจมากนะหยก วันหน้าพี่จะตอบแทนให้"

"ไม่ต้องหรอกพี่กิ่ง เห็นหยกเป็นคนอื่นคนไกลไปได้

 แต่พี่กิ่งใส่ชุดของหยกน่ารักจัง

 เสื้อคลุมนอนอีกตัวที่ให้พี่เลือกพี่ไม่ชอบหรอค่ะ"

     น้องหยกพูดพร้อมกับเปลี่ยนอิริยาบถจากนั่งเบียดเราเป็นท่านอน

 หันปลายเท้าไปด้านปลายโซฟาอีกฝั่ง ซึ่งเป็นที่น้องกิ่งนั่งปอกผลไม้อยู่

 ส่วนด้านหัวมาเทินตัวเราที่นั่งห้อยขาอยุ่ในท่าสบายของเธอ

"ชอบค่ะน้องหยก แต่ช่วงอกมันตึงไปหน่อย พี่เลยต้องใส่ตัวนี้

 ทั้งที่ชอบตัวนั้นมากกว่า เพราะมันคล้ายของพี่เวลาใส่อยู่บ้าน

 ผ้าเบาสบายยาวพอดีกับเข่า ใส่แล้วเหมือนไม่ใส่อะไรเลย

 แต่ตัวนี้ก็ดีนะ ทำให้รู้สึกว่ามีอะไรใส่อยู่บ้าง มันลุ่มล่ามดี

 ทานได้แล้วค่ะผลไม้"

     เราก้มตัวไปเพื่อจะหยิบผลไม้

 แต่หน้าท้องเราติดศีรษะน้องหยกทำให้เอื้อมไม่ถึง

 น้องหยกรู้ดีจึงบอกเดี๋ยวหยกหยิบให้ เราทานด้วยกันชิ้นนี้แหละอา

 พร้อมกับบิดตัวลุกไปหยิบผลไม้ ขาข้างนึงของเธอจึงลอยขึ้นช่วงเอี้ยวตัว 

และคงไม่พ้นสายตาน้องกิ่งที่จะมองอะไรๆของน้องหยกได้ทะลุปรุโปร่งแม้

เธอจะ ใส่กางเกงในก็ชวนให้คิดไม่น้อย

"น้องหยกนี่เป็นสาวเต็มตัวแล้วน้า.....ไม่เจอกันไม่กี่วันเอง"

     เรารู้ได้ทันทีว่า

 น้องกิ่งพูดเพื่อเตือนใจอะไรบางอย่างให้

น้องหยกรู้เพื่อความสำรวมระวังตัว เอง