และแล้วเราก็มาจอดรถรอน้องหยกที่หน้าโรงเรียน ระหว่างทาง

 น้องมายคุยโน่นคุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย ทำให้เรารู้ว่า

 บัดนี้ความทุกข์ใจของเธอได้จางหายไปหมดสิ้น

 ปัญหาที่ค้างคาใจเธอถูกกำจัดไม่เหลืออีกแล้ว

"หยกมาแล้วค่ะอา เดี๋ยวมายไปนั่งเบาะหลังดีกว่า"

น้องหยกขึ้นรถสวัสดีเราเหมือนเช่นเคย พร้อมรอยยิ้มน่ารัก

"วันนี้ไปเดินห้างกันหน่อยไม๊หยก

 พรุ่งนี่หยุดเสาร์อาทิตย์จะได้มีเสบียงกันเยอะๆ

 อีกอย่างอาอยากพาหลานคนสวยน่ารักไปอวดสายตาคนด้วย ตกลงไม๊.."

"ตามใจอาซิค่ะ เป็นไงมาย นั่งเงียบเลย

 เราช่วยกันหาแฟนให้อากันดีไหมมาย

 หยกเล็งไว้คนนึง ทั้งสวยทั้งน่ารัก อาจารย์ยุพา เธอว่าดีไหม"

"ม่ายเอา.....มายถอนตัว ให้หยกจัดการเอง เราไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวอา"

"อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ หยกเป็นหลานก็ต้องหาแฟนให้อาได้ซิ เราแค่นำเสนอ

 ไม่ได้ยุ่งเรื่องส่วนตัวอานะ ใช่ไหมค่ะอา อาสนใจรึป่าวค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ"

"อาไม่สนอยู่แล้วหยก ใช่ไม๊ค่ะอา"

     สองสาวประลองกำลังกันอีกแล้ว เราอ่านใจน้องหยกไม่ออกจริงๆ

 อยู่ดีๆก็แกล้งมาแหย่ คงอยากจะดูใจน้องมาย หรืออยากดูใจอากันแน่

"แต่อาว่ามันน่าสนใจนะ ชักเบื่อเล่นมวยปล้ำแล้วซิ 5 5 5 5

 สู้แรงนักกีฬาว่ายน้ำไม่ไหว 5 5 5 5 ไปตรวจการบ้านเด็กๆน่าจะดี 5 5 5 5 

แถมเป็นรุ่นเดียวกันด้วย 5 5 5 5"

"จริงรึป่าวค่ะอา เดี๋ยวหยกจัดให้ ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ"

"แต่มายไม่ยอมจริงๆด้วย แล้วอาจะเอามายไปไว้ตรงไหน

 หยกเธอก่อเรื่องอีกแล้ว เอาเราใส่พานให้อายังไม่พออีกเหรอ

 ยังจะเอาอาจารย์มาให้อีก"

"อ้าวหยกว่าไง น้องมายไม่เห็นด้วย

 งอนใหญ่แล้ว อาไปไม่รอดแน่ 5 5 5 5"

"มาย เธอก็ใจกว้างๆหน่อยซิ อาแก่แล้ว ยังหาเพื่อนใจไม่ได้เลยนะ นะ นะ"

     น้องหยกทำเป็นยักคิ้วหลิ่วตาให้น้องมาย ให้สัญญาณราวกับพูดว่า

 เรามาดูใจอาซิจะว่าไง เราเห็นน้องมายยิ้มได้ที่มุมปาก

 แล้วหันมาจับมือกับน้องหยกรุมปะทะคารมกับเรา

"เออใช่..หยก อาเริ่มแก่แล้วยังไม่มีใครเลย งั้น 

มายช่วยหยกอีกแรงละกัน

 พาอาจารย์ยุพาคนสวยมาให้อาจีบ ตกลงไม๊ค่ะอา"

".......เพื่อพี่ทำได้ทุกอย่าง.....พี่สั่งอะไรก็ได้.....ได๋ค่ะ.... ได๋ค่ะ.....5 5 5 5 

ถึงพี่มีใครหลายคน.....ไม่บ่นกี่คนก็ได้.....ว่าไง...หนูก็ว่าตาม.....ไม่

 ห้าม...เชิญตามสบาย....

.พี่บอกจะแวะมาหา......ได๋ค่ะ.....ได๋ค่ะ.....5 5 5 5"

     สองสาวร่วมกันร้องเพลงเชียร์เพื่อจะดูใจอา ว่าจะตอบว่าไง

 เราจึงโยนปัญหากับไปให้เธอสองคนตัดสิน เพระไม่ว่าจะเกิด อะไรขึ้น

 ก็เป็นเพราะการตัดสินใจของเธอสองคน

"เราอยู่กันสามคน ฉะนั้นต้องฟังเสียงข้างมาก คำตอบอาคือ ม่ายเอาดีกว่า"

"แต่มายอนุมัติร้อยเปอร์เซ็นต์ เพื่อให้อาตกจากคาน ฮิ ฮิ ฮิ"

     น้องมายตอบแบบไม่คิด กะช่วยน้องหยกดูใจอา

 ทำให้ปัญหาไปตกหนักกับการตัดสินใจของน้องหยก

 เรียกว่ากรรมตามสนอง เพราะเป็นคนก่อเหตุ 

จะอนุมัติก็ขัดใจตัวเอง จะไม่อนุมัติก็ตัวเองเป็นคนเสนอ

 เธอใช้เวลาคิดคำตอบชั่วครู่ จึงตอบว่า

"เรื่องนี้ง่ายมาก เมื่อคะแนนเท่ากัน หยกจึงเป็นมติเอกฉันท์

 หยกจึงขอดูอาทายาให้ตามสัญญาเมื่อเช้า

 ถ้าอายังมือสั่นแสดงว่าคำตอบคือ "ไม่" เพราะยังไม่จบหลักสูตรของเรา

 แต่ถ้าอามือไม่สั่น คำตอบก็คือ "ตกลงช่วยอาจีบอาจารย์ยุพากัน"

 เป็นอันตกลงตามนี้ ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ"

     น้องหยกแสดงความฉลาด โยนปัญหากลับมาให้เราจนได้

 ทั้งตัวเองยังได้ประโยชน์ จากการคุยเล่นในรถเมื่อเช้านี้

 ในเรื่องทายาที่หน้าอกเธอ สมกับเป็นลูกสาวนักวิทยาศาสตร์จริงๆ

"อ้าว....น้องหยกโยนปัญหากลับมาให้อาได้ไง

 ตัวเองเป็นเสียงเอกฉันท์แท้ๆ 5 5 5 5 แต่วันนี้จะได้ทายาเจ้าดอกบัวตูม

 มันคุ้มเหมือนกันนะ 5 5 5 5"

     น้องหยกเขินหน้าแดง และรถถึงห้าง

 สองสาวช่วยกันเดินหาซื้อของกินของใช้ ดูสดใสน่ารัก

 แม้เราเองได้ใกล้ชิดเธอทุกวัน ยังไม่รู้เบื่อ

 ไม่คิดจะมองสาวคนไหนอีกเลย

 ยิ่งตอนเธอมาช่วยดึงมือดึงแขนเราทั้งซ้ายขวา ให้ดูนั่นดูนี่

 มันให้ความรู้สึก มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก อบอุ่น สบาย

 โดยไม่ต้องนึกถึงความใคร่ที่ต่างฝ่าย ต่างได้ปรนเปรอให้กันและกัน

 หรือเราจะหลงรักเธอเข้าจริงๆซ๊ะแล้ว อีกใจหนึ่งก็บอกว่าไม่ได้ นี่หลาน

 นี่เพื่อนหลาน นี่สัญญาลูกผู้ชายที่ให้ไว้กับหลาน

 ความสับสนเริ่มก่อตัวเข้ามาทำร้ายใจเราแล้วในตอนนี้

     หลังจากซื้อของ ทานอาหารเสร็จ พวกเราก็กลับถึงบ้าน

 เก็บของที่ซื้อมาเข้าที่เข้าทาง น้องมายรีบขอตัวขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

 เพราะเกิดไม่แน่ใจว่า รอยเลือดเมื่อช่วงบ่ายของเธอ

 จะเปื้อนที่นอนหรือไม่ เธอคงไม่อยากให้น้องหยกเห็นเท่าไรนัก

 เหลือเราสองคนกับน้องหยก น้องหยกได้โอกาสจึงถามว่า

"มายเค้าหายป่วยเป็นไข้ใจแล้วนี่ค่ะ

 สงสัยอยู่กันสองคนคงจะอี๋อ๋อกันน่าดูชมเลยใช่ไหมค่ะอา"

"หึงหรือหวงอาซินะ ใช่หรือป่าวหยก"

"ถึงจะหึงจะหวงแต่หยกก็ยังมีเหตุผลนะค่ะ นี่เป็นวิธีหนึ่ง

 การเห็นคนที่เรารักมีความสุข เราควรยินดีไม่ใช่หรือค่ะ

 หยกจะไม่ให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลแน่นอนค่ะอา

 และยินดีที่อามีความสุขด้วยค่ะ"

"มาให้อากอดหน่อยนะหยก"

     เป็นครั้งแรกที่เราเป็นฝ่ายขอกอดน้องหยก

 เธอเดินมาสู่อ้อมกอดเราด้วยความเต็มใจ เรากอดเธอด้วยความนุ่มนวล

 มือเข้าไปลูบหลังเธอถึงในเสื้อนักเรียน

 ที่ตะขอเสื้อในได้ถูกปลดออกแล้วอย่างอบอุ่น

 โดยไม่มีอารมณ์ใคร่อยู่ในใจแม้แต่น้อย

 เพียงแต่ใจตอนนั้นอยากจะรวมตัวเองเป็นหนึ่งเดียวกับเธอเท่านั้น

"หยกเริ่มกลัวใจตัวเองแล้วค่ะอา 

โชคดีที่หยกดึงมายเค้ามาร่วมวงกับเรา

 ถึงแม้บางครั้งหยกจะรู้สึกเจ็บ

 แต่มายเค้าช่วยหยกทำใจในเรื่องนี้ได้มากจริงๆ ไม่เช่นนั้น

 ใจหยกคงเตลิดเปิดเปิง ไปแบบกู่ไม่กลับแล้วค่ะ หยกชักไม่แน่ใจว่า

 เราคิดผิดกันหรือไม่ ที่มาทดลองเรียนเรื่องใคร่กันแบบนี้

 หยกทั้งมีความสุขอย่างที่สุด อย่างไม่เคยมีที่ไหนมาก่อน

 เหมือนตัวเองได้ล่องลอยอยู่ในสวรรค์ชั้นฟ้า อย่างอิสสระเสรี

 แต่บางครั้งในความสุขนั้นกับมีความเจ็บซ่อนอยู่ลึกๆ

 มันทิ่มแทงใจหยกปานพายุเข็ม เวลาสุข ใจก็บอกว่าเรามาถูกทางแล้ว

 สิ่งที่เราคิดถูกต้อง แต่เวลาเจ็บ

 หยกกลับไม่แน่ใจในการกระทำของตัวเองค่ะอา

 อารู้สึกกับสิ่งที่หยกพูดถึงบ้างหรือป่าวค่ะ หยกคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ค่ะ"

     น้องหยกพูดด้วยน้ำตานองหน้า แต่เราไม่อาจรู้ได้ว่า

 มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขหรือความทุกข์

 แม้เราเองก็ไม่ต่างจากน้องหยกสักเท่าไรนัก

 และก็ยังหาทางออกไม่ได้เช่นกัน

 เรากำลังถูกพลังแห่งความรักและพลังแห่งความใคร่ครอบงำอย่างสิ้นเชิง 

ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านมันได้เลย เราแพ้กับพลังทั้งสองอย่างราบคาบ

 โอ้สวรรค์ ท่านจะให้ความสุขหรือความทุกข์กับเรากันแน่นะ

 มาถึงตรงนี้จึงทำให้เราเข้าใจว่า ความรักทำให้คนตาบอดได้อย่างไร

 ทั้งๆที่รู้ทุกขั้นตอนตั้งแต่เริ่มทำ ไฉนถึงต้องพบเจอกับทางตันของปัญหา

 แม้ยังมีสติปัญญาดีอยู่ ก็ไม่อาจช่วยให้พ้นทุกข์

 ให้คงเหลือแต่สุขได้อย่างนั้นหรือ

"อาไม่รู้ อารู้แต่ว่า เรายังไม่ได้ล่วงละเมิดสัญญาที่มีต่อกันแต่อย่างไร

 เห็นมีก็แต่อารมณ์ทางใจ ที่ควบคุมได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

 หยกกำลังถูกความคิดตัวเองหลอนใจอยู่

 แต่ความจริงคือเราสองคนยังอยู่ในกฎกติกา

ที่เราตั้งขึ้นและมีต่อกันนะหยก หยกยังเป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องเสมอนะ"

     น้องหยกนั่งคิดทบทวนในสิ่งที่เราพูด สักครู่เธอก็พูดว่า

"ใช่แล้วค่ะอา ทำไมหยกถึงโง่อย่างนี้ เรายังไม่ได้ละเมิดกฎกติกา

 สัญญาที่เรามีต่อกัน ยังไม่มีอะไรผิดพลาด

 นอกจากความคิดของเราที่คิดเลยความเป็นจริงไป

 เพราะหยกรักอามากจึงอยากเป็นเจ้าของ ครอบครองแต่ผู้เดียว

 แต่พลังความเป็นญาติกั้นหยกไว้ ทำให้คิดไม่ได้ ฝันไม่มีทางเป็นจริง

 แล้วมันก็เป็นเพียงความคิด อันเป็นผลมาจากการติดสุขในความใคร่

 ที่เราร่วมมือกันทำขึ้นเพราะความอยากรู้อยากลองเท่านั้นเอง

 ถ้าหยกช่วยเหลือตัวเองเรื่องความใคร่ ก็คงไม่เป็นเช่นนี้

 อาเป็นเหมือนแค่เครื่องมือชิ้นหนึ่งเท่านั้น

 ที่ทำให้ความใคร่ของหยกสมหวัง ใช่ไหมค่ะอา หยกขอโทษนะค่ะ

 ที่ต้องคิดแบบนี้ เพราะมันช่วยให้หยกดีขึ้น และมันก็จริงด้วย"

     หยกหยุดร้องไห้ พาตัวเองเข้าสู่หลักเหตุและผลอีกครั้ง

 ตามนิสัยดั่งเดิมของเธอ