ผมก็ได้แต่ยิ้มแหย่ ๆ จะให้บอกแม่ได้ไงว่าผมไปปล้นบวกข่มขืนเค้ามา

 เลยได้แต่โกหกไปว่าช่วงนี้รายงานมันเยอะต้องไป

ค้างบ้านเพื่อนช่วยกันทำเลย ไม่ได้เข้ามาหา

ดูแม่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร

 เราก็กินข้าวดูทีวีคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเข้านอน

 พอความกลัวหายไปความอยากมันก็เข้ามาแทนอีกแล้ว

 วันนี้ผมเลยขอนอนบนเตียงกับแม่เลย

 เพราะกะว่าจะวันนี้จะเข้าหาแม่ในฐานะ "ลูกชาย" ดูซิว่าแม่จะว่าไง

นอนไปได้ซักพักผมก็เริ่มขยับเข้าไปกอดแม่ แม่ร้องอุ้ยออกมาเบา ๆ

"ใครน่ะ" แม่คงคิดว่าผมจะเข้าหาเหมือนคราวที่แล้วเลยถามแบบนี้

"อาร์มเองครับแม่"

 แม่คงงงครับว่าทำไมผมถึงบอกว่าเป็นผมแทนที่จะเป็นอีกคน

"อาร์มมากอดแม่ทำไมลูก หนาวเหรอ"

 แม่คงยังไม่แน่ใจว่าผมจะมาไม้ไหน

"เปล่าครับ อาร์มไม่ได้หนาวหรอก"

ผมพูดพร้อมกับก้มไปจูบซอกคอแม่ "อึ๊ยยย"

 แม่ทำท่าขนลุกพร้อมถามด้วยความตกใจ

"อาร์มคิดจะทำอะไรน่ะ นี่แม่นะ"

 แม่พยายามดิ้นแต่ผมก็กอดแม่เอาไว้แน่น

"อาร์มก็จะทำเหมือนที่เคยทำแหละครับ"

ผมตอบแม่ไปตรง ๆ เพื่อรอดูว่าแม่จะตอบว่าไง

"อ๋อ ในที่สุดก็กล้าที่จะยอมรับแล้วเหรอ หึ

 กล้ามากนะเราที่มาทำแบบนี้กับแม่"

เสียงแม่ออกจะแข็ง ๆ นะ ผมชักใจเสียครับ ไม่รู้แม่โกรธจริงหรือเปล่า

"อาร์มขอโทษครับแม่ แต่ตอนแรกอาร์มไม่รู้จริง ๆ นะครับว่าเป็นแม่"

 ผมรีบแก้ตัว

"แต่ตอนหลังอาร์มก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าเป็นแม่น่ะ

 แล้วทำไมยังมาทำแบบนี้อีก" แม่สวนทันควัน

"อาร์มรู้ครับ แต่พออาร์มรู้ว่าเป็นแม่มัน

กลับยิ่งทำให้อาร์มอยากทำมากขึ้นไปอีก อาร์มก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม"

 ผมพูดเสียงอ่อย ๆ

"แต่มันผิดรู้มั้ย เราเป็นแม่ลูกกันแต่กลับมามีอะไรกันแบบนี้

 ใครรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"

คิดผิดเปล่าวะเนี่ยผมที่เข้ามาหาแม่ในฐานะ "ลูกชาย" เฮ้อ

"อาร์มรู้ครับว่ามันผิด แต่อาร์มอดใจไม่ไหวจริง ๆ

 และอีกอย่างถ้าเราไม่บอกก็ไม่มีใครรู้นี่ครับ"

ผมได้ยินแม่ถอนใจ

"และอาร์มไม่กลัวติดคุกติดตารางมั่งเหรอลูก

 ถึงได้กล้าไปทำอะไรบนรถเมล์แบบนั้น

 ถ้าเกิดแม่โวยวายขึ้นมาจะทำยังไงกัน"

"คืออาร์ม..."

ผมไม่รู้จะพูดไงเหมือนกันครับ เพราะตอนนั้นไม่ได้คิดเลย

"แล้วนอกจากทำกับแม่แล้ว ยังเคยไปทำกับคนอื่นอีกหรือเปล่า"

 แม่คาดคั้น น้ำเสียงแม่ออกจะเครียด ๆ

"ไม่เคยครับ เคยแต่ทำกับแม่คนเดียว"

ผมรีบตอบไป แต่จะให้บอกความจริงได้ไงล่ะ

ว่าเคยทำมาก่อนหน้านี้แล้วอีกหนึ่งคน

 แม่ถอนใจออกมาคงจะโล่งอกล่ะมั้งครับ

 เราต่างคนต่างเงียบกันไป 

ผมเลยเริ่มถามแม่ในสิ่งที่ผมอยากจะรู้บ้าง

"แล้วทำไมแม่ถึงยอมมีอะไรกับอาร์มอีกล่ะครับ" แม่เงียบไปพักนึง

"ตอนที่แม่รู้ครั้งแรกว่าเป็นอาร์ม แม่ทั้งตกใจทั้งเสียใจทั้งโกรธ

 ที่อาร์มมาทำแบบนี้กับแม่ แต่พอแม่เลิกกับ เอ่อ กับน้ากรเค้า

 ความรู้สึกโกรธต่าง ๆ มันกลับหายไปหมด

 แม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไม"

และแม่ก็ถอนใจเบา ๆ

"หรืออาจจะเป็นเพราะแม่เหงาก็ได้

 แม่เคยบอกอาร์มแล้วใช่มั้ยว่าแม่ไม่อยากอยู่คนเดียว

 แต่ถ้าจะให้แม่ไปหาแฟนใหม่แม่ก็ไม่กล้า

 เพราะกลัวจะเจอแบบเก่าอีก อีกอย่างแม่ก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว

 แม่ก็เลยคิดว่าไหน ๆ แม่ก็มีอะไรกับอาร์มมาหลายครั้งแล้ว

 ก็คงไม่เป็นไรถ้าจะมีต่อไป

 และแม่ก็ยังสบายใจอยู่อย่างตรงที่ว่าทุกครั้ง

ที่อาร์มเข้ามาหาแม่ก็จะไม่

 แสดงตัวว่าเป็นอาร์ม แต่ไม่นึกว่าครั้งนี้......."

เอาล่ะสิ ผมตัดสินใจผิดจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย

 แล้วแม่ก็พลิกตัวมาหาผมและพูดน้ำเสียงจริงจัง

"ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วมันก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

 แต่แม่ขอถามอะไรอาร์มหน่อยได้มั้ย"

"อะไรเหรอครับแม่" ผมถามอย่างสงสัย

"อาร์มต้องการแม่อย่างที่อาร์มเคยบอกจริง ๆ 

หรือเปล่า ตอบแม่มาตรง ๆ นะ" นึกว่าอะไรซะอีก

"อาร์มต้องการแม่จริง ๆ ครับ และก็ต้องการมาตลอด"

ผมตอบอย่างจริงจังกลับไปเหมือนกัน

"แม่ดีใจนะที่อาร์มต้องการแม่" แม่หอบแก้มผม

"แต่อาร์มบอกแม่หน่อยสิว่าจะให้แม่อยู่ในฐานะอะไร"

 เอ..ยังต้องถามด้วยเหรอครับเนี่ย

"ก็ในฐานะแม่ และเมียผมไงครับ"

ผมยังไม่เข้าใจว่าแม่ต้องการอะไร

"แม่ก็คือแม่ เมียก็คือเมีย ถ้าจะให้เป็นแม่ก็ไม่ใช่เมีย

 แต่ถ้าจะให้เป็นเมียก็ไม่ใช่แม่ อาร์มเลือกได้แค่อย่างเดียว"

อ่ะนะ แม่เรา เล่นอย่างนี้ซะแล้ว

"ว่าไงจ๊ะ จะให้อยู่ในฐานะไหน" แม่ถามย้ำ

"เป็นทั้ง 2 อย่างเลยไม่ได้เหรอครับ"

ผมอยากให้เป็นทั้ง 2 อย่างจริง ๆ นะ

 เลือกได้ว่าจะเอาแม่หรือจะเอาเมีย 555

 แม่เอามือมาจับจมูกผมส่ายไปมา

"โลภมากนะเราน่ะ แต่ไม่ได้หรอก

 เป็นแม่จะให้มีอะไรกับลูกตัวเองได้ยังไง มันผิด

 แต่ถ้าเป็นเมียก็อาจจะยังพอดูแลเอาใจใส่แบบแม่ได้อยู่นะ"

แหม แล้วอย่างนี้ผมจะเลือกอะไรดีล่ะครับเนี่ย

"งั้นก็ต้องเลือกเมียสิครับ เลือกแม่ก็อดเย็ดน่ะสิ"

"หึ เห็นเมียดีกว่าแม่" อ้าวเป็นงั้นไปอีก แล้วแม่กอดผมแน่นเลย

"ถ้าเหมียวเป็นเมียอาร์มแล้ว อาร์มอย่าทิ้งเหมียวไปไหนนะ"

แม่เปลี่ยนคำแทนตัวเองเป็นเหมียวแล้ว

 ผมงี้ดีใจสุด ๆ เลยครับ ที่แม่ยอมเป็นเมียผมเต็มตัวแล้ว

"ครับ อาร์มไม่มีวันทิ้งเหมียวไปไหนหรอก

 อาร์มจะอยู่กับเหมียว ดูแลเหมียวตลอดไปเลย"

ผมให้คำมั่นสัญญา

 และก็เปลี่ยนจากเรียกแม่มาเรียกเหมียวแทนแล้วเหมือนกัน

 เรานอนกอดกันพักนึง และมือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุก

"อย่าอาร์ม วันนี้ไม่ได้นะ"

เอ แม่พูดแปลก ๆ นะ ทำไมวันนี้จะไม่ได้ล่ะ

 ก็แม่ยอมเป็นเมียผมแล้วนี่หน่า

 ผมล้วงเข้าไปในเสื้อนอนของแม่ก็พบว่า

แม่ใส่เสื้อในครับวันนี้แม่พยายามดึง มือผมออกและห้ามผม

"เอ๊ะ บอกว่าอย่าไง"

แม่ยังขัดขืนและปัดมือผมออก แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ

 ผมดันเสื้อในแม่เปิดขึ้นไปแล้วเริ่มลูบไล้บีบบี้หน้าอกแม่อย่างเมามัน

"อูยยย อาร์ม บอกว่าอย่า ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุนะ"

ก่อนที่แม่จะพูดมากไปกว่านี้ผมก็ก้มลงเอาปาก

ไปปิดปากแม่เอาไว้พร้อมกับดูด ปากและสอดลิ้นเข้าไป

 แม่ยังคงพูดอะไรอู้อี้ ๆ ฟังไม่รู้เรื่อง

 พอเล่นหน้าอกแม่จนหน่ำใจแล้วมือผมก็เลื่อนลงสู่เบื้องล่าง

 ก็พบว่าแม่ใส่กางเกงในอยู่ด้วย แปลกจัง 

ใส่ทั้งเสื้อในกางเกงในเลยวันนี้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

จนกระทั่งผมล้วงมือเข้าไปในกางเกงใน

ของแม่ผ่านเนินขนลงไปมือผมก็ต้องชะงัก

 อยู่แค่นั้นเพราะมันเจอเข้ากับอะไรบางอย่างครับ 

เป็นแผ่นนิ่ม ๆ ปิดร่องหีแม่อยู่ แม่เอื่อมมือลงมาจับยึดมือผมเอาไว้

 ผมเงยหน้าขึ้นจากปากแม่ก็ได้ยินแม่พูดเชิงประชด

"เป็นไงล่ะ บอกว่าอย่าก็ไม่ฟังกันมั่งเลย

 ทีนี้รู้หรือยังล่ะว่าเพราะอะไรถึงได้ห้าม"

โอ้วววว สวรรค์ล่มครับ ผมพอจะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร

"โธ่ ก็ใครจะไปรู้ล่ะครับ ปกติก็เห็นเหมียวพูดว่าอย่า ๆ

 แบบนี้ทุกทีนี่หน่า ก็เลยนึกว่า...."

แม่เอามือมาตีแขนผม

"อ๋อ นี่นึกว่าแม่ เอ่อ เหมียวห้ามเอาเชิงเหมือนทุกครั้งงั้นเหรอ

 แต่เสียใจย่ะ วันนี้รถวิ่งไม่ได้ เพราะมันติดไฟแดง

 หรือคิดจะฝ่าไฟแดง" แม่ถามเสียงสูง

ดูแม่คงยังไม่ชินที่จะใช้คำแทนตัวเองว่าเหมียวนะ

 แต่ผมน่ะชินแล้วเพราะเรียกบ่อย

"แหะ ๆ ก็...ถ้าตำรวจจราจรไม่ว่าอะไรก็อยากจะลองฝ่าดูเหมือนกันครับ" 

ผมลองแหย่แม่ดูเผื่อจะฟลุ๊ค

"บ้าสิ ทะลึง" แม่ตีผมใหญ่เลย

"แต่ฝันไปเถอะ

 เพราะตำรวจจราจรคนนี้เคร่งครัดในกดไม่ยอมให้ขับรถฝ่าหรอก"

"โธ่..เหมียวอ่ะ" ผมออดอ้อน

"ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไปนอนได้แล้วไป เหมียวจะนอนแล้ว

 เหนื่อยเพลียมาทั้งวัน"

แม่ผลักผมออกแล้วก็นอนไม่สนใจผมที่อารมณ์ค้างเติ่งอยู่แบบนี้

เฮ้อ เรื่องมันเศร้า เข้ามาผิดวันจริง ๆ เลย แล้วจะเอาไงดีล่ะทีนี้

 จะให้ไปชักว่าวให้น้ำออกก็เสียดายของ

 ก็นอนมันทั้งอย่างนี้แหละวะ เดี๋ยวมันก็หลับไปเองแหละ

 แต่กว่าจะหลับได้เล่นเอาแย่ครับเลยตื่นสาย

 แต่ที่ตื่นนี่ก็เพราะได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลุกไปอาบน้ำกินข้าวหรอกครับ

 ไม่งั้นก็คงอีกนานกว่าจะตื่น

วันนี้ผมก็ไม่ได้ค้างที่บ้านแม่ต่อ เพราะค้างไปก็ทำอะไรไม่ได้

 และผมเองแหละที่จะแย่

 เพราะกลัวจะอยากขึ้นมาอีก ดูเหมือนแม่จะรู้เลยไม่ได้รั้งอะไร

 ผมกลับออกมาจากบ้านแม่ก็เกือบ ๆ หกโมงเย็นได้แล้ว

 แต่ตอนขากลับผมก็ได้เจอกับยัยเจ๊ฮัวนั่งอยู่หน้าบ้านครับ

 ผมถึงกับสะดุ้งเลย แต่แกไม่ได้หันมาเห็นหรือสนใจผมนะ

 สายตาดูเหม่อลอยคงกำลังคิดอะไรอยู่ 

ต่อให้เห็นก็คงไม่รู้หรอกว่าเป็นผม