มีคำต่อว่ามาจากเก๋เล็กน้อย แต่เธอก็ยิ้มให้ผม

  ผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นแฟนแต่ดีที่สุดสำหรับผม

  เก๋หลับตาด้วยความอ่อนเพลีย

  ผมก้มลงไปหอมแก้มทั้งคู่ก่อนแทรกตัวลงนอนระหว่างสองคน

 

คืนนั้นไม่ได้จบแค่นั้น

  ผมตื่นราวตีสองและเริ่มกับทั้งคู่อีกครั้งอย่างยาวนานและสุดมันส์

  ทั้งคู่หมดแรง

 

 และผมคิดว่าเพียงพอสำหรับน้องใหม่และน้องเก่าของผมแล้ว

   ผมลืมความเศร้าจากเจนไปเลย ลืมไปว่าผมทำอะไรเลวร้ายกะเจน

 ลืมความเย็นชาของเจน ลืมไอ้เอ็ม ลืมทุกอย่าง   

 

โลกนี้มีแค่ผมกะสองสาวนี้ก็น่าจะพอแล้วมั๊ง....

 

เช้าขึ้นผมกลายเป็นเจ้าชายฮาเร็ม​

  เก๋และแบมตื่นเช้ามาทำข้าวต้มหมูให้ผม

  แบ่งกันทำหน้าที่แบมเก็บที่นอนให้

 

 เปลี่ยนผ้าปูที่นอนที่เละไปด้วยน้ำต่างๆ ส่วนเก๋ปัดกวาดถูคอนโด

  ระหว่างกินข้าวผมเล่าความเศร้าที่เก๋สังเกตได้ในช่วงหลังให้ทั้งสองคนฟัง 

แต่ไม่ได้เล่าเรื่องเลวๆที่ผมทำไว้กับเจน

 

   สองสาวไม่สนใจเรื่องของผู้หญิงคนอื่น

  ทั้งสองคิดแค่ว่ามันเป็นการตอบแทนให้ผม

ที่ให้ที่อยู่ที่กินกับเธอทั้งสองคน ไม่คิดหึง หวง แค้น

 เคืองกับสาวๆคนใดหรือการกระทำใดๆ ของผม ผมจะโชคดีอะไรปานนั้น 

 

แต่....ผมไม่ใช่แฟนเธอทั้งสองคน

 

ผมตกลงกะแบมและเก๋ว่าจะให้แบมอยู่ที่คอนโดผมอีกคน

 แต่แบ่งห้องอยู่ด้วยกันกับเก๋ ซึ่งทั้งสองคนโอเค ผมโทรไปถามแม่ว่า

 ผมจะรับอุปการะเด็กคนนึงได้มั๊ย

 

  ผมโดนแม่สอบสัมภาษณ์ยาวววววววมากกกกกกกกกก

  ผมพูดไงตอบอะไรไปไม่รู้ จนทำให้แม่เข้าใจว่าผมจะอุปการะเด็ก ป 6

  แม่ถึงขั้นมาดูตัว "เด็กที่ผมจะอุปการะ" ถึงกรุงเทพ

 

  ปรากฎว่าพอแม่ได้คุยกะแบมแม่ถูกโฉลกกะแบม

 ด้วยความที่เธอน่ารักสดใส

 

   "แบม...แม่ให้อยู่นี่ก็ได้นะ ก็ช่วยเก๋ดูแลก้องไป

 ทำความสะอาดซักเสื้อผ้า ให้เรียบร้อย

  รีดผ้าเป็นใช่มั๊ยล่ะ เดี๋ยวพอจบ 

 

ปวส ให้ไปทำงานที่ร้านแล้วกัน ส่วนเรียนเดี๋ยวแม่จ่ายเงินให้

  ส่วนค่าขนมแม่ให้ 5000 เท่ากะเก๋นะ ค่าอาหารที่นี่ให้ก้องจ่ายไป"

 

   แบมน้ำตาซึมกราบแม่ผมแทบเท้า

  คืนเดียวชีวิตของเธอเปลี่ยนได้ขนาดนี้

 

   ผมก็ไปกราบแม่งามๆ แม่ผม ป๊าผม

 เป็นที่รู้ในจังหวัดว่าใจดีมากและใจบุญมาก ประมาณพ่อพระแม่พระ

  ก่อนกลับ...แม่กระซิบบอกผมว่า

 

"เรียนหนังสือนะ อย่ามัวแต่เอากัน 

และก็อย่าท้องด้วย เรียนอยู่......รู้ม๊ย..."

 

 

 

 

 

 

แบมมาช่วยผมไว้จริงๆ 

 

ผมหลงใหลแบมจนเรียกได้ว่าแบมแทบย้ายมานอนห้องผม

  ที่สำคัญ..สองคนนี้มักมาแพคคู่  

 

 แบมเก่งขึ้นมากในเรื่องนั้น 

ออกรบกะผมแบบตัวต่อตัวด้วยตัวเองได้แล้ว  

 

ผมเป็นห่วงเรื่องท้องของสองคนนี้ขึ้นมา

จนผมให้ไปฉีดยาคุมแทนถุงยาง  

 เธอทั้งสองมาช่วยผมลืมเรื่องเจนไปเลย

 

  ผมไม่สนใจจะตื๊อจะติดตามเจนอีกแล้ว

  ผมกะเจนอยู่กันเหมือนเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน...ที่อยู่ห่างกันมากๆๆๆๆ...

..มากเหลือเกิน มากเสียจนคิดว่าผมคงไม่มีเจนอีกต่อไปแล้ว

 

แต่...ผมลืมเจนได้ไม่นานหรอก 

   

   ใกล้สอบไฟนอลของ ม 5 เทอมต้นมากแล้ว

   เวลาสนุกของผมกับสองสาวเริ่มหมดลง

  เก๋กะแบมขอไปอ่านหนังสืออยู่ห่างผมระยะนึง

 

 

 

  ผมเองก็ต้องอ่านหนังสือเหมือนกัน 

 อีกอาทิตย์เดียวจะสอบ แต่สมุดจดของผมหายไป

 

  ผมหาจนพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ

  จนผมทำใจแล้วว่าผมจะไม่มีหนังสือเล่มนั้นในการสอบครั้งนี้

   

   "พี่ก้อง ไปถามเพื่อนพี่สิคะ คนที่เป็นผู้หญิงอ่ะ

  ที่พี่เคยพามาตอนเมาอ่ะค่ะ ชื่อพี่เจนหรือเปล่าคะ"

 

   เก๋เป็นคนแนะนำ เธอรู้จักเจน

  แต่ผมจำได้ว่าไม่เคยแนะนำให้สองคนรู้จักกัน 

 

"โห....เก๋ เจนน่ะเหรอ เจนเค้าคงโกรธพี่ไปแล้ว

  คงไม่อยากเจอหน้าพี่หรอก"

 

"เก๋ว่าพี่ก้องชอบเค้าอยู่นะ ทำไมล่ะ....มีปัญหาอะไรเหรอ

  เก๋ว่านะ..พี่เจนก็ชอบพี่ด้วยแหละ ไม่งั้นไม่มาถึงที่นี่หรอก แล้ว

ก็...เอ่อออ..ช่วยพี่ก้องด้วย"

 

หา...ไรนะ แสดงว่าวันนั้นของผมกะเจนที่โซฟา..

ก็ไม่พ้นสายตาเก๋อ่ะสิ   

ผมเอาคำพูดของเก๋มาคิด นี่ก็น่าจะหลายวันแล้ว

 เจนจะหายโกรธผมมั่งหรือยังก็ไม่รู้

 

   ผมคิดว่าไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือได้ไง

 

 

  ผมจึงตัดสินใจไปหาเจนถึงคอนโดอีกครั้งเพื่อขอยืมสมุดเธอ

   ผมไม่รู้จะเจออะไรมั่ง แต่ผมเตรียมการทุกอย่างไว้

   ถ้าไม่หวัง...ก็ไม่มีผิดหวัง  

 

ตอนนี้สำหรับผมมันไม่มีลบไปกว่านี้แล้ว

   ผมถึงคอนโดของเจนราวๆ หกโมง

  ตั้งใจจะขอทาเจนแล้วพาลงมาหาอะไรกินด้วย

 

   ผมยืนที่หน้าห้องเจนอีกครั้ง กุญแจยังเหมือนเดิม 

 เจนไม่ได้เปลี่ยนใหม่ 

 

 สักครู่มีเสียงโครมดังลั่นจากในห้อง ผมไม่รออะไรอีกต่อไป

  ไขกุญแจแล้วพุ่งตัวเข้าไปในห้องของเจนทันที

 

   มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังคร่อมตัวเจน

 อยู่ในสภาพเปลือยส่วนล่างมีแค่กางเกงในที่ปิดก้นอยู่

 แต่ด้านหน้าน่าจะถอดออกมาแล้ว

 

   กำลังพยายามดึงกางเกงยีนส์ของเจนลง

  ด้วยความที่กำลังสนใจอยู่กับ

จะข่มขืนเจนชายคนนั้นจึงไม่เห็นผมเข้ามา 

 

เพี๊ยะ..เพี๊ยะ..

 

เจนโดนตบหน้าไปสองครั้ง ผมพุ่งเข้าไปล้อคคอ

 กระชากตัวมันออกมาจากเจน  

ไอ้เหี้ยตัวนั้นหันกลับมาหาผม มันคือพี่เบน  

 

พี่ของเจนเอง ไอ้เบนมันชกมาที่ผม

 ผมหลบทันอย่างหวุดหวิด

 กำปั้นมันกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง

 

  ยิ่งไปเร่งความโกรธของมันมากขึ้น  

 ผมชกออกไปหมัดนึงโดนหน้ามัน แต่ไม่จังนัก

  จากนั้นก็นับไม่ถูกว่าใครชกใครบ้าง 

 

 แต่ตะลุมบอนกันหนักหน่วง ข้าวของพังเสียหาย

  เจนได้แต่กรีดร้องพอแล้วๆๆๆ ผมเริ่มสู้ไอ้พี่เบนไม่ได้

  เริ่มถอยออกมาทางปลายเตียง

 

  ไอ้เบนหยิบเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งวิ่งเข้ามาจะทุ่มใส่ผม

  แต่ไอ้เบนสะดุดผ้าห่มของเจนล้มลงทั้งยืน

  คางของมันกระแทกเข้ากับเก้าอี้ที่มันยกมา สลบแน่นิ่งไปเลย

 

   ผมกันเจนให้ออกห่างพี่ชายของเธอก่อน

  จนมั่นใจแล้วว่ามันไม่ขยับตัวอีก

 

   "เจน อย่าเข้าไป" 

 

 

ในห้องสภาพราวกับเฮอร์ลิเคนมาถล่ม 

ไม่เหลือสภาพห้องนอน

  ผมเอามือถือมาถ่ายรูปไอ้เบนในสภาพที่เปล่าเปลือยครึ่งล่าง

 

  ผมพลิกไอ้เบนขึ้นมาถ่ายรูปมันเก็บไว้

  คางแตก...เลือดไหลแยะมาก หน้าตาฟกช้ำ จากการต่อสู้กัน   

 

"เจนไปแต่งตัวให้มิดชิดนะ"

เธอกลัวจนตัวสั่น น้ำตาไหล ผมสงสารเธอมาก

 คนอะไรวะ...เจอแต่เรื่องเลวร้าย

"ก้องจะโทรเรียก 191"

 

ผมต้องไปขึ้นโรงพักกะเจน เล่าเรื่องราวให้ตำรวจฟัง

  เจนให้การไปก็ร้องไห้ไป 

 

"น้อง....โรงบาลเพิ่งโทรมาหา พี่ชายของน้องตอนนี้โอเคแล้วนะ

 คางแตกเย็บ 4 เข็ม เดี๋ยวตำรวจจะเชิญตัวมาที่โรงพัก

  เดี๋ยวน้องจะเอายังไง อันนี้คดีอาญา ทำร้ายร่างกาย"

 

พี่ร้อยเวรให้ข้อมูลพวกเรา 

เจนไม่เอาเรื่องพี่เธอ ผมก็ไม่ได้เจ็บแค้นพี่เบน

 

 

  คุณพี่ตำรวจแนะนำว่าควรเอามาสงบสติ

ในห้องขังสักวันสองวันค่อยเรียก

คุณพ่อมาประกันตัว 

 

   "น้อง....อย่าหาว่าพี่ยุ่งเรื่องส่วนตัวนะ พี่แนะนำว่า

 คืนนี้น้องไปพักที่อื่นก่อน อย่ากลับไปที่ห้องนะ

  รอจนคุณพ่อน้องมาเคลียร์แล้ว

 ให้คุณพ่อเห็นสภาพห้องว่าพี่น้องทำอะไรลงไป

  แล้วน้องค่อยว่ากัน...ดีมั๊ย

  พี่จำเป็นต้องของเบอร์โทรติดต่อของทั้งสองคนนะ"

   

 

กว่าจะหมดเรื่องทั้งหลาย กินเวลาเข้าไปเกือบห้าทุ่ม

  ไม่ต้องถามเรื่องข้าวเย็นนะ

  เจนหนักกว่าผมอีกเพราะว่ากลางวันก็ไม่ได้กิน

 

  ทันทีที่เหตุการณ์คลี่คลาย เจนก็เป็นลม

  จนพี่ๆตำรวจต้องมาช่วยกันพยาบาล 

 และเอารถมาส่งที่คอนโดของผม

 

   "น้องผู้ชาย อย่าทำเรื่องซ้ำซ้อนนะ

  น้องผู้หญิงเค้าต้องการคนพึ่งพาไม่ใช่คนทำร้ายเค้าซ้ำ  

ถ้ามีเรื่อง ผมไม่ปล่อยคุณแน่นอน"

  ร้อยเวรคนนี้นิสัยดีจัง...เป็นห่วงเจน 

 

 

   สองสาวของผมแบมกับเก๋หลับไปแล้ว

ผมพาเจนเข้าห้องมาในสภาพที่อิดโรย

  กลางดึกเช่นนี้เจนหมดหนทางไปแล้ว  

 

ผมให้เจนนั่งที่โซฟา ก่อนที่จะมาหาอะไรให้กิน 

  ด้วยความที่โครมคราม เก๋ตื่นขึ้นมาเห็นผมกับเจน

 เธอตกใจมาก ผมบอกว่าไว้เล่าทีหลังนะ

   ตอนนี้ขอหาอะไรให้พี่เจนกินก่อน 

   

"เจน...ปลอดภัยแล้ว นี่ห้องของก้องเอง" 

เจนลุกขึ้นยืน เธอรู้จักห้องของผมเป็นอย่างดี

 ความหลังในห้องนี้ของเราช่างมากมายเหลือเกิน

 

"ไม่เป็นไรก้อง เจนกลับนะ เดี๋ยวไปนอนห้องเจนดีกว่า"

   "เจน เธอ...ขอร้องหละ เดี๋ยวค่อยเกลียดเราวันอื่นนะ

  สำหรับวันนี้เจนพักผ่อนที่นี่เหอะ"

 

   "ใช่คะ....พี่เจน นอนที่นี่ได้ค่ะ เก๋กะแบมอยู่ด้วยค่ะ

  ปลอดภัยแน่นอนค่ะ เดี๋ยวเก๋จะไปจัดห้องให้พี่เจนนะคะ

  พี่ทานอาหารก่อน มีเติมอีกนะคะ"