"หมอไปนอนล่ะนะ"

"เดี๋ยวน่า โธ่..อะไรก็ไม่รู้ อ่อนแอจริงเชียว"

"ไม่ใช่อ่อนแอ หมอเพลียอยากจะนอนจริง ๆ คนง่วงน่ะจะทำยังไงก็ช่วยให้หายง่วงไม่ได้"

"ทำไมจะไม่ได้"

"คุณจะทำยังไง"

รุ่งจิตรตอบเกือบเป็นเสียงกระซิบ

"ก็เลียแล้วก็ดูดไอ้นั่นของหมอไง ลืมแล้วเหรอ"

เขาครางออกมาอย่างอ่อนใจ

"โธ่..รุ่ง นี่คุณตั้งใจจะเอาให้หมอตายคาอกเชียวหรือนี่"

"ไม่ถึงกับตายหรอกน่า รุ่งเป็นพยาบาลอยู่ทั้งคน...นะ"

"แต่ผมเป็นหมอ พยาบาลต้องเชื่อฟังหมอบ้างซิ" เขาต่อว่าเธอ

"ฮึ..ไม่พอใจก็ไม่เป็นไรนะ"

เธอขึ้นเสียงเปลี่ยนอารมณ์ทันทีพร้อมกับผละออกห่างราวกับเกิดความรังเกียจในตัวเขาขึ้นมาอย่างฉับพลัน

"คุณไม่เข้าใจเลย..."

"หมอต่างหากที่ไม่เข้าใจ หมอไม่เคยรู้เลยหรือว่าผู้ชายผู้หญิงน่ะ เขาแต่งงานกันทำไม"

"ก็แต่งกันด้วยความรัก...อ้าว...รุ่ง..คุณแต่งงานกะหมอน่ะไม่ใช่เพราะความรักหมอเหรอ"

"รักน่ะ...มันเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องใหญ่มันไม่ใช่"

"แล้วมันอะไรล่ะ"

เธอยื่นมือมาหยิกที่ท่อนแขนเขาเสียงดังหนับ

"ผู้ชายบ้า ๆ..ทำเป็นไม่รู้ ก็เรื่องเย็ดน่ะซี"

"รุ่ง..." เขาลากเสียง "เห็นใจหมอหน่อยเถอะน่า ผู้ชายน่ะเป็นฝ่ายเสียกำลังมากกว่าผู้หญิงนะ จะบอกให้"

"อย่ามาพูดมากเลย ฉันยังไม่ให้หมอนอนหรอก ถ้าหมอดื้อนอนฉันจะแกล้งไม่ยอมให้หลับ ลองดูซี"

คำพูดอันดื้อรั้นของหล่อนทำให้เขาอยากจะแหกปากร้องออกมาให้ลั่นด้วยความไม่พอใจ เขาเกือบจะท้าหล่อนให้หย่ากันเสียเลยแต่ก็ยั้งเอาไว้ได้ เพราะเขายังรักเธอเหลือเกิน

แล้วรุ่งจิตรก็ลุกขึ้นไปปิดโทรทัศน์และเดินมาฉุดแขนให้เขาเดินตามขึ้นไปชั้นบนเข้าสู่ห้องนอน ในที่สุดนายแพทย์หนุ่มก็ต้องยอมให้หล่อนปลดเปลื้องชุดนอนออกและดูดควยให้เขาจนมันลุกแข็งโด่และปล้ำเย็ดเขาอย่างดุเดือดจนน้ำเงี่ยนทลักออกมาอย่างหมดไส้หมดพุงจนได้ ทั้งนี้เพราะเธอบอกว่าถ้าเขาไม่เย็ดคืนนี้เธอจะไปขอร้องให้ชลิตเย็ดแทน

รุ่งเช้า หมอทรงชัยแต่งตัวออกจากบ้านตรงไปหาชลิตก่อนจะไปทำงานที่โรงพยาบาล เล่าเรื่องให้ชลิตฟังพร้อมกับขอคำแนะนำ แต่เมื่อเห็นชลิตนิ่งอึ้งเพราะจนปัญญา เขาก็โพล่งออกมาว่า

"แกไปเป็นผัวน้อยของเมียกันไหมวะ"

"ฮ้า..ไอ้หมอ จะให้กันตกนรกหรือไง"

"กันไม่มีทางเลือกนี่หว่า และกันก็คิดดีแล้วว่าแบ่งให้เอ็งเย่อน่ะดีกว่าแบ่งให้คนอื่นเพราะเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็พูดกันได้ เรียกว่ากันผลัดกันทำงานซะเลย ดีไหมวะ"

หลังจากโต้เถียงกันอีกพักใหญ่ชลิตก็ตอบเสียงอ่อย ๆ

"ก็ดีเหมือนกัน กันจะได้ไม่ต้องยืมเงินแกไปเที่ยวกะหรี่เสียที เอาเป็นว่าเราผลัดกันคนละวันนะ เออ...แล้วแกจะบอกเมียแกว่ายังไง"

"จะต้องบอกทำไม เขาให้กันมาบอกแกอยู่เดี๋ยวนี้แล้วว่าเขาชอบแก"

"งั้นหรือวะ"

"เออ...แกเย่อให้หนักก็แล้วกัน อย่าให้เขามาบังคับให้กันต้องหาผัวคนที่สามอีกล่ะ"

ชลิตไม่ตอบว่ากระไร เขานั่งจ้องมองหน้าเพื่อนเกลออยู่ครู่หนึ่งแล้วก็หัวเราะออกมาดัง ๆ อย่างสนุกสนาน

"กันคิด ๆ ดูแล้ว เราสองคนนี่มันบ้าพิลึกนิ แกเป็นผัวหลวง..กันเป็นผัวน้อย.."

พูดจบชลิตก็หัวเราะอีกครั้ง

ถึงแม้เธอจะมีอารมณ์หงุดหงิดแต่เช้าเพราะตลอดทั้งคืนได้เย็ดกับผัวเพียงครั้งเดียวซึ่งยังไม่จุใจ มิหนำซ้ำเขายังขับรถไปทำงานคนเดียวปล่อยให้เธอต้องอาศัยรถประจำทาง แต่เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้วรุ่งจิตรได้พบเพื่อนพยาบาลมากหน้าหลายตาเข้า เธอก็พยายามฝืนใจทำสีหน้ายิ้มแย้มทักทายกันเป็นอันดี และหลังจากนัดแนะกับเพื่อนที่หมายตาเอาไว้สองสามคนให้ไปกินเลี้ยงที่บ้านแล้ว เธอก็เข้าปฎิบัติหน้าที่ในตึกคนไข้ใน ส่วนหมอทรงชัยประจำห้องตรวจโรคที่ตึกอำนวยการ

ตึกชายของคนไข้ในของโรงพยาบาลวันนั้น ตอนเช้าไม่มีเตียงว่างเลยแต่หลังจากนายแพทย์เวรได้มาตรวจอาการแล้วก็อนุญาตให้คนไข้กลับบ้านได้หลายคน สำหรับห้องพิเศษซึ่งมีอยู่สิบสองห้องก็มีคนไข้เหลือเพียงสามห้องเท่านั้น รุ่งจิตรกับเพื่อนพยาบาลที่อยู่เวรด้วยกันจึงมีเวลาว่างได้พูดคุยกันบ้างในตอนบ่าย

เมื่อมีเวลาว่าง บางคนที่เป็นโสดก็คุยกันเรื่องแฟนพาไปเที่ยวดูหนัง คนที่แต่งงานแล้วก็คุยเรื่องผัวสู่กันฟัง ซึ่งก็หนีไม่พ้นเรื่องกอด ๆ จูบ ๆ ลูบ ๆ คลำ ๆ และเย็ดกันไปได้ แล้วรุ่งจิตรผู้ชอบการเย็ดยิ่งกว่ากินข้าวอยู่แล้วก็เกิดอารมณ์เงี่ยนง่านขึ้นมาอย่างกระทันหันเนื้อตัวร้อนวูบวาบไปหมด ฉับพลัน...เธอก็นึกขึ้นได้ถึงใบหน้าของธวัช คนไข้หนุ่มในห้องพิเศษ เขามานอนป่วยอยู่ได้เจ็ดวันแล้วเนื่องจากประสบอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ลื่นล้มได้รับบาดเจ็บคิ้วซ้ายและข้อศอกแตกเป็นแผล สมองอันฉับไวบงการให้เธอหลบแวบจากเพื่อน ๆ ตรงไปที่ห้องของธวัชอย่างไม่รอช้า

อาการของธวัชดีขึ้นมากแล้ว แต่ที่ศีรษะและแขนยังมีผ้าพันแผลพันอยู่ ขณะที่รุ่งจิตรเปิดประตูเข้าไปนั้นเขากำลังหลับสบายในชุดกางเกงในตัวเดียวไม่สวมเสื้อมองเห็นท่อนควยขึ้นเป็นสันนูนเด่นแสดงว่า ทั้งยาวทั้งใหญ่ไม่เบา รุ่งจิตรปิดประตูลงกลอนแล้วรีบย่องไปยืนอยู่ข้างเตียง จัดแจงถอดยกทรงและกางเกงในออกเก็บไว้ในกระเป๋ากระโปรงเป็นการเตรียมพร้อม แล้วเอื้อมมืออันสั่นเทาด้วยความหื่นกระหายค่อย ๆ ดึงกางเกงในของเขาอย่างแผ่วเบาจนมันเลื่อนหลุดออกไปทางปลายเท้า

น้ำลายของรุ่งจิตรแทบจะหกเสียให้ได้เมื่อได้เห็นท่อนควยของเขา แม้มันจะยังไม่แข็งตัวก็ตาม เธอเอื้อมมือไปลูบคลำเบา ๆ ดูก่อนว่าเขารู้สึกตัวตื่นหรือไม่ เมื่อเห็นเขายังหลับสนิทอยู่เธอก็กำเอาไว้เเล้วถอกขึ้นถอกลงช้า ๆ สักครู่แล้วจึงอ้าปากอมจากหัวจนมิดถึงโคน

หล่อนทำปากกระดุบ ๆ อยู่ครู่หนึ่งก็คายมันออกแล้วแลบลิ้นอันว่องไวออกมาเลียปลายหัวถอกแผลบ ๆ ด้วยความกระสันสวาท ส่วนมือก็ลูบคลำลูกกระโปกของเขาไปด้วย ครั้นแล้วก็อ้าปากอมหัวถอกดูดจุ๊บ ๆ สลับกัน ยิ่งดูดเธอก็ยิ่งมันรู้สึกเหมือนมันกำลังกระเด้ารูหีของเธอฉะนั้นเธอเลยดูดรูดขึ้นรูดลงอย่างเพลิดเพลินจนมันพองตัวแข็งโด่คับปากโดยไม่รู้ตัว

ความเสียวที่ถูกดูดควยทำให้ธวัชสะดุ้งน้อย ๆ แต่พอลืมตาเห็นพยาบาลคนสวยประจำตึกที่ชื่อว่ารุ่งจิตรเขาก็รีบแกล้งทำเป็นหลับสนิทต่อไปทันทีโดยที่หล่อนไม่รู้เลยว่าเขาตื่นแล้ว

เมื่อเห็นว่าควยแข็งเต็มที่แล้วเธอก็ถอนปากออกก้าวขึ้นเตียงยืนถ่างขึ้นคร่อมเอวเขาไว้ ถลกกระโปรงขึ้นแล้วค่อย ๆ หย่อนก้นอันขาวผ่องกลมกลึงลงมาในท่านั่งยอง ๆ ตาก้มมองดูท่อนควยขนาดเขื่องที่ชูหัวถอกแดงก่ำจนกระทั่งมันจ่อหมับเข้าที่ปากรูหีที่อ้ารับอยู่แล้วแม่นยำ แต่พอหล่อนจะกดตูดลงไปอีกเพื่อให้มันแทงสวนเข้ารูหีให้มิดด้ามโดยเร็ว ธวัชก็แอ่นควยกระเด้งขึ้นเต็มเหนี่ยวด้วยความเงี่ยนและเสียวหัวถอกจนทนแกล้งทำเป็นหลับไม่ไหว

"โอ๊ย..หีแหก..."

รุ่งจิตรร้องอุทานเสียงค่อนข้างดัง เคราะห์ดีที่เป็นห้องปรับอากาศเสียงจึงไม่ได้ยินไปถึงข้างนอก

"อูย..ซี๊ด...ตื่นแล้วก็ไม่บอก"

เธอสูดปากครางกระเส่าเพราะทั้งเจ็บทั้งเสียวและอายจัดจนหน้าแดงเข้ม จะถอนหีออกจากควยเขาแล้วหนีออกไปก็ใช่ที่เพราะมันเข้าลึกยันปากมดลูกเสียแล้ว จึงได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาเขา

"ถ้าบอก ผมก็อดมีความสุขกับคุณพยาบาลคนสวยนะซีครับ"

ธวัชคนไข้หน่มผู้โชคดีได้เย็ดหีพยาบาลสาวตอบยิ้ม ๆ

"เอาล่ะ..ทีนี้ผมจะทำตามคำสั่ง คุณเริ่มกระเด้าได้แล้ว ผมจะคอยเด้งรับ"

พูดจบเขาก็แอ่นตูดกระเด้งหยุบ ๆ เป็นการนำทาง บางทีก็ยักย้ายส่ายเอวให้หัวถอกเสียดสีกับปากมดลูกของหล่อน ตาก็จ้องดูแคมหีอันอวบอูมอมควยของเขาอย่างชอบอกชอบใจ เมื่อเห็นหล่อนยังนิ่งเฉยเขาก็เอื้อมมือไปเขี่ยแตดจนหล่อนขมิบตูดขมิบรูหีดูดควยตุบ ๆ ด้วยความเสียวซ่านดาลใจ น้ำเมือกไหลเยิ้มออกมาจนเปียกไปทั้งรู ในที่สุด ความเงี่ยนก็เป็นฝ่ายชนะความอายของหล่อนจนได้

"เอ้อ..แล้ว..แล้ว...คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ถ้าคุณพูด..ดิฉันโดนไล่ออกแน่"

รุ่งจิตรตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองเขา

"ครับ..ครับ..ผมเข้าใจ คนโง่เท่านั้นที่ไปเที่ยวบอกใคร ๆ ว่าได้ตัวผู้หญิงคนนั้นคนนี้เป็นเมีย เอาซิครับกระเด้าให้สนุกดีกว่า ผมเงี่ยนเต็มที่แล้ว"