สักครู่ใหญ่ หมอทรงชัยก็กลับออกมา เขานุ่งกางเกงนอนเพียงตัวเดียวเสื้อไม่สวม มองดูเธอแวบหนึ่งแล้วนั่งลงที่ปลายเท้าของเธอ

"หนังสนุกไหม" เขาถาม

"ค่ะ..สนุกดี แต่ตอนโป๊เขาบังมืดหมด ดูไม่รู้เรื่องเลย บ้าแท้ ๆ"

นายแพทย์หนุ่มหัวเราะหึ ๆ พลางเอามือข้างหนึ่งลูบไล้โคนขาอันขาวผ่องของเมียรัก ยิ่งอยู่กันนานเขายิ่งรู้สึกว่าเนื้อหนังของหล่อนเต่งตึงละมุนมือขึ้นทุกวัน

"เนื้อคุณนี่ยิ่งลูบยิ่งคลำยิ่งตึงมือขึ้นทุกวัน" เขาชม

รุ่งจิตรหดขาแล้วทำท่าขนลุก

"อุ๊ย..มาชมอะไรกันนะ"

"อ้าว..ของสวยของดีมันก็ชมซี เหมือนกับที่คุณชมหมอน่ะ"

เธอผละสายตาจากจอโทรทัศน์มาค้อนเขานิดหนึ่ง

"รุ่งไม่อยากจะชมหมออีกแล้วล่ะค่ะ หมอรู้ตัวหรือเปล่าว่า หมอหย่อนสมรรถภาพลงไปตั้งเยอะ"

"อะไร หมอน่ะหรือหย่อนสมรรถภาพ"

"ค่ะ รู้ตัวไว้มั่งเถอะ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ไม่เอาไหนเลย รุ่งไม่อยากจะพูดให้หมอเสียกำลังใจนะคะ จะบอกให้"

พอถูกเมียรักต่อว่า ความเบิกบานใจของนายแพทย์หนุ่มก็หายไปทันทีเหมือนน้ำค้างต้องแสงตะวันกล้า

"ผมก็ทำให้คุณจนสุดความสามารถแล้วนี่นะ ทั้งดูดทั้งเลีย.."

รุ่งจิตรค้อนอีกวงใหญ่

"อะไรคะเต็มความสามารถ คนที่มีความสามารถน่ะ เขาจะต้องเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่หมอคงเดิม แล้วบางวันก็ลดลงเสียอีก"

เธอพูดจบก็ชักขาสะบัดร่างลุกขึ้นนั่ง

"แล้วคุณจะให้หมอทำยังไงอีก"

"แหม..ยังจะมาถามอีก บางทีก็ต้องเป็นสามสี่ห้าบ้างซีคะ นี่อะไร แค่สองอยู่ได้ทุกวันแล้วก็หลับเป็นตาย"

"เอาล่ะ..ต่อไปนี้หมอจะพยายาม"

เขาเอาอกเอาใจเมียด้วยความรัก แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยแยแสสักเท่าไรนัก ขณะเดียวกันเขาก็บอกกับตัวเองว่าเขาคงจะตอบสนองความใคร่ของหล่อนได้ยากยิ่ง เพราะบางวันเขาต้องเหน็ดเหนื่อยทั้งวันที่โรงพยาบาล กลับถึงบ้านเลยไม่มีอารมณ์ อยากจะนอนให้มันหลับไปเลยอย่างเดียว เขานั่งนิ่งอยู่พักหนึ่งไม่มีกะจิตกะใจที่จะดูหนัง

"หิวข้าวหรือยังล่ะ"

เธฮผลุดลุกขึ้นยืนพูดเสียงสะบัดอย่างไม่พอใจ หมอทรงชัยลุกขึ้นเดินตามเธอไปโดยไม่พูดอะไรเลยจนกระทั่งไปถึงโต๊ะอาหาร เธอก็พูดขึ้นอีกว่า

"เห็นไหมคะ อาหารดี ๆ ทั้งนั้น รุ่งหามาให้หมอกิน อยากจะให้หมอมีกำลังมีความสดชื่นเพิ่มพูนสมรรถภาพ แต่ไม่เห็นจะเพิ่มได้สักที"

"หมอบอกตรง ๆ บางคืนหมอก็ไม่มีอารมณ์"

เขาพูดเบา ๆ อย่างเกรงใจ

"ไม่มีได้เรอะ"

เธอขึ้นเสียงค่อนข้างดัง

"วันไหนงานมากหมอก็เหนื่อยไม่มีอารมณ์ คุณก็รู้นี่ว่าการเป็นหมอน่ะมันหนักสมองแค่ไหน"

เขาพยายามแก้อย่างละมุนละไม

"ไม่จริง พยาบาลก็หนักและเหนื่อยยิ่งกว่าก็ยังไม่เห็นจะเป็นอะไร หมอแอบไปกินข้าวต้มกลางวันที่ไหนมาล่ะซี"

เธอเถียงฉอด ๆ

"โธ่...หมอไม่ทำยังงั้นหรอกน่า แค่คุณคนเดียวหมอก็จะอกแห้งอยู่แล้ว"

"ต๊าย...ตาย..ฟังพูดเข้าซิ ฉันน่ะหรือทำให้หมออกแห้ง"

เธอร้องอย่างมีจริต

"หมอไม่ได้ว่าคุณทำให้หมออกแห้งหรอก หมอว่าเพียงแค่คุณคนเดียวก็อกแห้งแล้ว จะเอาแรงที่ไหนไปกินข้าวต้มกลางวันล่ะ"

รุ่งจิตรกินข้าวอย่างไม่ค่อยอร่อยเท่าไรนักทั้ง ๆ ที่หิวจัด รู้สึกฝืดคออย่างไรพิกล

"แต่หมอจะทำเป็นไม่มีอารมณ์อยู่ไม่ได้นะ ไม่รู้หรือว่าทุกวันนี้น่ะรุ่งมีความต้องการอยู่ตลอดเวลา บางคืนหลับไปแล้วรู้สึกตัวขึ้นมาอยากจะให้หมอทำอีก หมอก็หลับไม่รู้ไม่ชี้"

พูดจบเธอก็ค้อนอีกวง

"ผู้หญิงน่ะ ถึงไม่มีอารมณ์ก็สนองตอบผู้ชายได้ทุกเวลา แต่ผู้ชายมันไม่เหมือนกัน เพราะเป็นฝ่ายเสนอ ถ้ายังงั้นหมอก็ไม่ใช่ฝ่ายเสนอแล้วน่ะซี"

"แล้วหมอจะปล่อยให้อารมณ์ของฉันมันบ้าคลั่งอยู่คนเดียวยังงี้เหรอ"

"มันต้องค่อย ๆ ชลอเอาไว้มั่ง วันไหนทำได้หมอก็ทำ ถ้าวันไหนทำไม่ได้คุณต้องรู้จักห้ามอารมณ์"

เขาพยายามอธิบายแบบเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่หล่อนไม่ฟังเสียง

"อย่ามาแก้ตัวเลย จริง ๆ นะ ถ้าหมอเป็นเหมือนเดิมอีกล่ะก็ ฉันจะเลิกกะหมอ ใครจะทนตกนรกทั้งเป็นอยู่ได้ ไม่ใช่ว่ามันเกิดขึ้นวันเดียวแล้วก็หาย เรื่องพรรค์นี้ถ้าเป็นแล้วหายยากที่สุดด้วย"

พูดจบเธอก็วางช้อนส้อมทำให้เขาพลอยอิ่มไปด้วย

"ถึงยังไง หมอก็ไม่ยอมให้คุณเลิก" เขายืนยัน

"ถ้าฉันจะเลิกซะอย่าง ใครจะทำไม"

"หมอรักคุณมากนะรุ่ง อย่าทำเป็นหุนหันพลันแล่น ถ้าคุณรักหมอก็ต้องเห็นใจหมอบ้างซี ผู้ชายน่ะเวลาสู้ไม่ไหวจะฝืนใจยังไงมันก็ไม่มีทาง"

"แล้วหมอรู้ตัวหรือเปล่าล่ะว่าทำไมไม่สู้"

"รู้น่ะหมอรู้ แต่การปรับปรุงมันต้องใช้เวลาหน่อย"

"กี่วันคะ"

"สักเจ็ดวัน"

"นานเกินไป ฉันทนไม่ไหวหรอก เอาแค่สามวันก็แล้วกัน"

"หมอจะลองดู"

เขายอมรับเสียงอ่อย ๆ

"ลองดูไม่ได้นะ ต้องเอาจริงเอาจัง"

เธอพูดเกือบเป็นเสียงตวาด นายแพทย์หนุ่มพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้

"แล้วคืนนี้ล่ะ..."

"คืนนี้หมอตามใจทุกอย่าง"

เขาตอบเสร็จก็สังเกตเห็นหล่อนถอนใจยาวและหลังจากต่างเงียบกันไปพักหนึ่ง อารมณ์ของหล่อนก็ค่อยแจ่มใสขึ้น ในที่สุดหล่อนหล่อนก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเป็นปกติ

"เรื่องของคุณชลิต หมอจะให้รุ่งทำยังไงคะ"

เขาเองก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเหมือนกันแล้วตอบเธอว่า

"แล้วแต่คุณจะเห็นดีด้วย เขาขอร้องหมอ หมอก็มาบอกคุณ"

"รุ่งจะช่วยเขาค่ะ" เธอพูด "แต่เขาจะต้องใช้เงินสักก้อนหนึ่งจัดงานขึ้นที่บ้านของเรารุ่งจะเชิญเพื่อนที่หมายตาเอาไว้ห้าหกคนมากินเลี้ยง แล้วคุณชลิตเขาจะได้ดูตัว ชอบคนไหนรุ่งจะสนับสนุน รับรองว่าสำเร็จ"

"ถ้าคุณร่วมมืออย่างเต็มที่ ชลิตคงดีใจแทบตาย เวลานี้เขาอยากจะมีเมียจนตัวสั่น"

"นั่นแสดงว่าสมรรถภาพของเขาดีมาก..น่านิยม" รุ่งจิตรว่า

คำพูดของเมียรักทำให้นายแพทย์หนุ่มต้องลอบหันไปถอนใจเบา ๆ เขารู้สึกว่าอารมณ์ใคร่ของหล่อนเริ่มจะผิดปกติมากขึ้นทุกวัน ในที่สุดอาจจะกลายเป็นผู้หญิงร่านชู้ไปอย่างไม่ต้องสงสัย

และถึงแม้ว่าจะต้องฝืนใจสักเพียงไร คืนนั้นหมอทรงชัยก็เย็ดสนองตอบอารมณ์ใคร่ของเมียรักได้สามเกมและน้ำเงี่ยนแตกพลั่ก ๆ ออกมาพร้อมกันทุกครั้ง กว่าจะนอนหลับลงได้ก็เกือบเที่ยงคืน พอเธอบอกเขาอย่างปราณีว่า "นอนเถอะค่ะหมอ" เขาก็หลับสนิทเหมือนตาย มารู้สึกตัวเอาเมื่อเกือบสิบโมงเช้า เป็นอันว่าต้องลาหยุดงานด้วยกันทั้งคู่

รุ่งจิตรเอาไข่ลวกและกาแฟมาตั้งไว้จนเย็นชืดหมดแล้ว เมื่อเห็นเขาตื่นขึ้นมาเธอก็มาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปทั่วร่างของเขา

"เนื้อหนังของหมอเต็มไปด้วยมัดกล้ามทั้งนั้น ทำไมนะบางวันหมอถึงได้อ่อนแอเหลือเกิน"

เขามองดูเธอแล้วก็ยิ้มแต่ในใจเขานั้นแสนจะเหี่ยวแห้งเหลือเกิน เขาดึงมือของเธอมาวางไว้บนหน้าอกด้วยความรู้สึกรักอย่างลึกซึ้งเหมือนวันแรกของการแต่งงาน

วันนั้น เขาจำได้ว่าเธอนิ่งเงียบอยู่ในอ้อมกอดของเขา สะอื้นกระซิก ๆ เมื่อเขาถามว่าร้องไห้ทำไมเธอไม่ยอมบอก ร่างเปลือยเปล่าของเธอช่างหมดจดงดงามจนทำให้เขาลานตาไปหมด และเมื่อได้โลมเล้าปลุกอารมณ์เงี่ยนอย่างเต็มที่จนรูหีของเธอเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกเช่นเดียวกันกับปลายหัวถอกของเขาแล้วเขาจึงเริ่มต้นเย็ดอย่างละมุนละไม กว่าจะดันควยเข้ารูหีมิดด้ามก็นานเกือนสิบนาทีแล้วจึงกระเด้าค่อย ๆ อย่างทะนุถนอมที่สุดจนกระทั่งน้ำรักพังทลายออกมาคละเคล้ากันอย่างเนืองนอง รุ่งจิตรทั้งเป็นสุขทั้งเสียวสะท้านแทบขาดใจตายคาควยของเขา เมื่อน้ำออกหมดทุกหยดในเกมแรกของชีวิตสาวแล้ว เธอบอกกับเขาว่า

"หมอเป็นสุภาพบุรุษแท้ รุ่งรักหมอเหลือเกิน ซี๊ด..น้ำออกหมดแล้วยังเสียวไม่หายเลย แช่ไว้ก่อนอย่าเพิ่งเอาออกนะค่ะ ที่รัก"

นี่คือเกมแรกของความรัก แต่วันนี้กับวันนั้นผิดกันไกลเหลือเกิน วันนี้อารมณ์ของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนหื่นกระหายอยู่ไม่สร่างซา และดูเหมือนว่าเธอเริ่มจะเปลื่ยนแปลงหลังจากได้ลองดูดหีดูดควยให้เงี่ยนจัด ๆ ก่อนจะเย็ดกันโดยการแนะนำของชลิตในวันนั้น

"วันนี้คุณคงสบายใจขึ้นมากนะ " เขาถาม

รุ่งจิตรยิ้มรับอย่างสดชื่น

"ค่ะ หมอน่ะเองที่ทำให้รุ่งสบาย ทั้งแข็งทั้งอึดเหมือนตอนแต่งงานใหม่ ๆ เชียว"

เขาลุกขึ้นสวมกอดร่างงามของหล่อนไว้แน่นเหมือนพยายามจะชำแรกให้กลายเป็นเนื้อเดียวกัน

"คุณจำคืนแรกที่เราแต่งงานได้หรือ"

เธอตอบจนเขาแทบสะอึกว่า

"จำได้ค่ะ แต่รุ่งไม่อยากจะคิดถึงวันนั้นหรอก อยากจะคิดถึงแต่วันนี้..พรุ่งนี้ และวันต่อ ๆ ไป"