เขาทำตามอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นคุกเข่าคร่อมหน้าของเธอให้ปลายหัวถอกอยู่ที่ปากและเธอก็รีบอ้าปากอมมันเอาไว้ทันที แต่แล้วกลับคายออกมาแล้วแลบลิ้นเลียหัวถอกแผลบ ๆ หลายครั้งแล้วจึงอมเข้าไปใหม่ บางทีก็ดูดจุ๊บ ๆ เหมือนกับที่เขาดูดแตดให้เธอ ส่วนมือก็ลูบคลำลูกกระโปกพวงใหญ่ของเขาเล่นอย่างเพลิดเพลิน

"อูย..ซี๊ด...เสียว..เสียวยิ่งกว่าเอามือกระทอก..ซี๊ด.."

เขาสูดปากและส่ายก้นไปมา บางครั้งก็เผลอกระเด้าควยเข้าปากเธอหยุบ ๆ อย่างเอร็ดอร่อย ในที่สุดก็ก้มลงดูดแตดเลียหีให้หล่อนไปด้วย มันทำให้ต่างคนต่างเงี่ยนง่านดาลใจอย่างถึงขนาดด้วยกันทั้งคู่ ไม่ช้าหล่อนก็รู้สึกว่าน้ำควยของเขาพุ่งปรี๊ดเข้าปากเธอสามสี่หยดและเขาเองก็รู้สึกว่ารูหีของหล่อนขมิบน้ำเมือกออกมาชุ่มโชกเช่นเดียวกัน

"ซี๊ด..หยุดดูดเถอะ..ที่รัก...หมอทนไม่ไหว ให้น้ำออกในรูหีดีกว่า" เขาบอก

"ค่ะ...เย็ดเถอะ..รุ่งก็ใจจะขาดอยู่แล้ว"

เขาจัดแจงหมุนตัวกลับไปคุกเข่าในหว่างขาของหล่อนอีกครั้งหนึ่ง ท่อนควยแข็งโด่ยังกะท่อนไม้ หัวถอกกระดกอยู่หงึก ๆ ตรงปากรูหีพอดี แต่แทนที่จะรีบแทงทะลวงให้มิดด้ามโดยเร็วเขากลับเอื้อมมือไปลูบคลำขยำขยี้เต้านมของหล่อนพร้อมกับกดตูดให้ปลายถอกทิ่ม ๆ ถู ๆ ตั้งแต่ปากรูหีจนยันเม็ดแตดขึ้น ๆ ลง ๆ ไปด้วย เหมือนจะแกล้งยั่วให้เมียรักเงี่ยนจัดยิ่งขึ้น

"ช่วยแหกหีแล้วจับควยใส่รูหน่อยซิ..ที่รัก"

รุ่งจิตรทำตามอย่างว่าง่าย มือหนึ่งใช้นิ้วถ่างแคมหีให้แบะอ้าออก อีกมือจับหัวถอกยัดเข้าตรงรูหีแล้วพยักหน้ายิ้ม ๆ ให้เขา ทำให้เขาย่ามใจหนัก กดปากลงบนปากจิ้มลิ้มของหล่อนใช้ลิ้นล้วงเข้าไปตวัดรัดลิ้นของหล่อนดึงดูดดังจ๊วบ พร้อมกับเสือกควยกระทุ้งพรวดเข้าไปทันที

"อุ๊ย...ซี๊ด..อย่าเพิ่งดันแรงซิคะ"

เธอสะดุ้งร้องอุทานเมื่อรู้สึกคับตุ่ยที่ปากรูหี แล้วพวงแก้มแดงเปล่งปลั่งทั้งสองก็ถูกเขาระดมจูบอย่างนับครั้งไม่ถ้วน

"อุ๊ย..ซี๊ด..บีบแรง ๆ ยังงี้เดี๋ยวนมก็เหลวหมดหรอก..อูย..ซี๊ด.." หล่อนฉอเลาะ

"ไม่เหลวหรอกน่ะ ยิ่งบีบยิ่งใหญ่ยิ่งตึงต่างหากล่ะ"

เขาพูดพลางกระเด้าหยุบ ๆ จนควยจมเข้าไปถึงครึ่งลำท่ามกลางเสียงสูดปากซี๊ด ๆ พร้อมกับการกระเด้งหีส่ายรับอยู่เดี๊ยะ ๆ ของหล่อนเพื่อให้ควยจมมิดด้ามโดยเร็ว แม้ว่ารูหีของหล่อนจะยังคับอยู่มากแต่ด้วยความเงี่ยนง่านอย่างถึงขนาดทำให้มีน้ำเมือกขมิบออกมาหล่อลื่นอย่างมากมาย

แล้วรุ่งจิตรก็สะดุ้งเฮือกกัดฟันกรอด ๆ เมื่อท่อนควยผัวรักพุ่งปราดเข้าไปลึกยันปากมดลูก ความเสียวซ่านดาลใจทำให้หล่อนต้องผวากอดรัดร่างของเขาไว้แน่น

ทรงชัยกดควยให้แช่นิ่งอยู่พักใหญ่จึงค่อยโหย่งตูดชักควยออกจากรูหีทีละนิด ๆ พอจวนจะหลุดปลายเงี่ยงก็ตะบันพรวดเข้าไปอีก ปลายแตดและแคมหีกับลำควยเสียดสีกันเมื่อยามกระเด้าทำให้หมอหนุ่มกับพยาบาลสาวผู้เป็นเมียเสียววูบไปทั่วทุกเส้นขน เขากระเด้าช้า ๆ แต่ทุกครั้งมันหนักหน่วงจนร่างของหล่อนกับเก้าอี้นวมสั่นสะท้านไปด้วยกัน ท้องน้อยของหล่อนเต้นกระดุบ ๆ เต้านมอันเต่งตึงไหวกระเพื่อม ๆ หนังในทีวีก็กำลังสนุก...ทั้งคู่เย็ดกันไปดูหนัง​ไป

เมื่อชลิตออกจากบ้านหมอทรงชัยมาถึงหน้าโรงหนังโคลีเซี่ยมนั้นก็เป็นเวลาทุ่มตรง อัญชลีแฟนสาวของเขามายืนรออยู่ก่อนแล้ว เธอยิ้มนิด ๆ เมื่อเห็นเขาลงจากรถแท็กซี่ตรงเข้ามาหา

"คุณมาคอยนานหรือยังครับ อัญชลี"

"เกือบสิบนาทีค่ะ"

"ขอโทษนะ ผมมาช้าไปหน่อย..ไปเถอะ หาอะไรดื่มให้ใจเย็น ๆ ก่อนแล้วค่อยเข้าไปดูหนังนะครับ"

"ค่ะ"

เขาพาเธอเข้าไปนั่งดื่มน้ำอัดลมในร้านแถวหน้าโรงหนัง เสร็จแล้วเธอกลับบอกว่าไม่อยากดูหนัง เพราะนัดพบเธอทีไรเป็นดูหนังทุกที

"อ้าว..ไม่ดูหนังแล้วจะให้ผมพาไหนล่ะ บอกมาซิครับ ผมพร้อมที่จะทำตามความประสงค์ของคุณทุกอย่าง"

อัญชลีทำสีหน้ากระดากอายนิด ๆ เมื่อตอบเขาว่า

"โรงแรม"

สิ้นคำตอบของเธอ เขาถอนหายใจเฮือก

"โถ...ง่ายนิดเดียว ไปเดี๋ยวนี้ได้เลยนะ"

"แล้วแต่คุณซิคะ จะไปเดี๋ยวนี้หรือจะไปปีหน้า..."

เธอค้อน เขารีบจัดแจงจ่ายค่าน้ำอัดลมแล้วพยักหน้ากับเธอ

"ไป..อัญชลี"

หญิงสาวลุกขึ้นเดินตามเขาออกไปโดยมิได้มีอาการเคอะเขินหรือกระดากกระเดื่องแต่ประการใด พอขึ้นรถ เธอก็เอียงร่างเข้ากระแซะชิดเขาด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อน และเมื่อรถเสือกหัวพรวดเข้าไปในซองสีกากีแกมเขียวของโรงแรมม่านรูด ยังไม่ทันที่เขาจะเปิดประตูรถ เธอก็ชิงเปิดก้าวลงมาก่อนเขาเสียอีก

ครู่ต่อมา เขาก็พาหล่อนเข้าไปอยู่ในห้อง

"คุณไม่กลัวผมหรือ อัญชลี" เขาเอ่ยถาม

เธอทำอายเหนียม หน้าแดงซ่าน ริมฝีปากสั่นนิด ๆ

"ทำไมอัญจะต้องกลัวคุณล่ะคะ ชลิต"

"แต่ผู้หญิงทุกคนเขากลัววันแรกหรือชายคนแรก"

"ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นคะ"

"ก็เพราะว่าเขายังไม่รู้ว่าจะทำยังไงน่ะซี แล้วทำไมคุณล่ะ ทำไมไม่กลัว"

"มันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์นี่คะ อัญไม่เห็นจะน่ากลัวอะไร เมื่อรู้อยู่แล้วว่า ถ้าอัญมากับคุณ คุณจะทำอะไรกับอัญ"

"แล้วคุณไม่กลัวหรือว่า รสชาติมันจะเป็นยังไง เปรี้ยวหรือหวาน อร่อยหรือว่าเจ็บจนทำอะไรกันไม่ได้"

"มันก็เหมือนกันอีกแหละค่ะ ลงว่าเป็นเรื่องของหญิงกับชายแล้ว ย่อมจะมีอยู่ทุกรส ถ้าไม่เจ็บก็ไม่อร่อย"

"ถ้าเจ็บเกินไปจนคุณทนไม่ไหวล่ะ"

"เจ็บครั้งแรกครั้งเดียว ทนไหวซีคะ ครั้งต่อไปคุณก็ค่อย ๆ ทำให้เจ็บน้อยลงหน่อย คุณเป็นผู้ชายนี่คะ ถ้าไม่รู้จักทำ ผู้หญิงที่ไหนจะติดใจ"

ชลิตหัวเราะเบา ๆ รู้สึกว่าอัญชลีจะมีรสนิยมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ารุ่งจิตร พยาบาลสาวเมียรักหมอทรงชัย

"แล้วผู้หญิงล่ะ"

"ผู้หญิงก็เหมือนกันค่ะ ต้องดูว่าผู้ชายเขาชอบอะไร ผู้หญิงก็ทำให้ถูกใจเขา ถ้าไม่ถูกใจเขาก็จะผละไปหาคนอื่น เรื่องมันก็เท่านั้น"

"คุณเป็นผู้หญิงที่วิเศษมาก อย่างนี้เรียกว่ารสนิยมสูง"

อัญชลียิ้มอาย ๆ

"อัญรู้อยู่แล้วนี่คะว่า วันหนึ่งจะต้องแต่งงาน ถ้าไม่หัดปรนนิบัติสามี ที่ไหนเขาจะอยู่ติดบ้านแล้วก็จะเสียใจทีหลัง..คุณล่ะคะ ชอบยังไง"

"ผมชอบทุกอย่างในตัวของคุณ"

"ฟังพูดซิ หมั่นไส้จังเลย ยังไม่เห็นอะไรของอัญสักหน่อย อัญหมายถึงการสนองตอบค่ะ"

"ยิ่งดิ้น ยิ่งอร่อย"

เธอค้อนขวับ

"ระวังนะ อัญจะดิ้นเสียให้เคล็ดเลยทีเดียว"

เขาสูดปากดังซี๊ด

"ขอให้จริงเถอะ ทูนหัว ผมจะให้รางวัลอย่างงามทีเดียว"

"รางวัลอะไรคะ"

"ก็รางวัลอย่างเดียวกันกับที่คุณให้ผมน่ะซี..คุณดิ้นแรงผมก็กระแทกเป็นสองแรงสามแรง"

เธอร้องเสียงดัง

"แน้..คุณนี่ จะให้อัญเสียเปรียบเรื่อยเชียว ไม่เอาล่ะ คุณต้องให้รางวัลอย่างอื่นซีคะ"

"คุณจะเอาอะไร..."

"เอาเงิน" เธอตอบฉับพลัน

"ตกลง"

เขารีบรับคำอย่างตะกรุมตะกราม

"แต่...เราต้องมีข้อตกลงกันก่อนค่ะ"

"อะไรอีกล่ะ"

เขาถามอย่างร้อนรน

"คือว่า..คุณต้องจ่ายครั้งละร้อยบาท"

"โอ้โฮ..." เขาร้องออกมาอย่างตกใจ

"ก็ทีคุณไปทำกับคนอื่น ทีละตั้งร้อยสองร้อยคุณยังจ่ายได้"

"เอ้า ตกลง ผมจ่ายให้คุณทีละร้อย"

"แล้วคณต้องจ่ายทุกทีนะคะ จะมาเหมารวมยอดทั้งคืนไม่ได้"

เขาร้องออกมาอย่างตกใจอีกครั้ง

"โอ้โฮ...งั้นคืนนี้ผมก็ต้องจ่ายถึงห้าร้อยบาทน่ะซี"

อัญชลีทำสีหน้าตื่นเต้น

"ต๊ายตาย..คุณจะทำตั้งห้าทีเชียว ไม่มากไปหรือคะ"

"ผมเคยทำได้ถึงแปดแล้วยังไม่อิ่ม"

เธอส่ายหน้า

"ไม่ไหวละค่ะ ตะกละแบบนี้"

"ไหวหรือไม่ไหวผมก็ทำยังงี้ทุกที ถ้าผู้หญิงดิ้นเก่ง ๆ"

"ไม่เอาล่ะ อัญสู้คุณไม่ไหวแน่"

"เอ้า...งั้นลดลงเหลือสาม แต่ว่าเรื่องเงินล่ะ.."

"คุณก็ต้องจ่ายสามร้อยซิคะ ขาดตัวต่อรองไม่ได้"

"ขอต่อหน่อยน่า ที่รัก ลดลงสักนิด" เขาออดอ้อน

"ไม่ได้ค่ะ..ของอัญสด ๆ ซิง ๆ ทั้งนั้น ถ้าอัญไม่รักคุณ จ่ายเป็นหมื่นเป็นแสนก็ไม่ได้อัญนะคะ"

"เฮ้อ...ผมรักคุณ จะทำหนเดียวก็ไม่ได้ เอาครั้งละห้าสิบไม่ได้หรือ เรียกว่าผมเหมาก็ต้องลดราคาให้หน่อยก็แล้วกัน"

เธอตอบด้วยสีหน้าขึงขัง

"ไม่ได้..เหมาแบบนี้ของอัญก็ช้ำแย่น่ะซี"

"โธ่ จะแย่ยังไงนะ ผมรักคุณ ผมจะทำอย่างทะนุถนอม คณจะได้ทั้งความอร่อยและความสุขสดชื่น"

"งั้น...ก็ได้" เธอสะบัดเสียงอย่างงอน ๆ

"แล้วเมื่อเราแต่งงานกันแล้วล่ะ"

"แต่งหรือไม่แต่งก็เหมือนกัน"

"อะไรกัน" เขาร้อง "คุณพูดจริง ๆ หรือนี่"

อัญชลีทำหน้าขึงขัง