"จับกำไว้นะหนู อย่าปล่อยเชียว มือหนูอุ่นวาบดีจังเลย..." อาจารย์เรืองออกเสียงลอดไรฟันสั่ง พร้อมกระดกก้นปอด เองของตัวเองรูดถูกับกำมือแน่นของหนูมลไปมา

แน่นอน...ในขณะนั้นความกำหนัดกระสันใคร่ของหนูมลจากฤทธิ์ยาก็กระตุ้นออกมาจนสูงสุดแล้วเช่นกัน... สติสัมปชัญญะของตัวเองไม่มีอีกแล้ว ความร้อนร่านความต้องการจากตัวยาก็ทำให้หนูมลลืมตัวไปสิ้น มือที่กุมลำท่อนของอาจารย์เรืองก็รูดถอกเข้าออกอย่างสนุกมือตามอารมณ์เสียว

 ข้างนิ้วของอาจารย์ก็เกี่ยวกระตุกตรงซอกหว่างขาของตัวเองไปด้วย...

"เดี๋ยวจะทำให้หนูมลมีความสุขนะจ้ะ" อาจารย์เรืองรู้ดีว่าในขณะนี้หนูมลอยู่ในกำมือแล้ว พูดพลางเดินอ้อมมาด้านหน้า ทั้งๆที่หนูมลยังกำดุ้นมหากาฬของอาจารย์ไว้ราวกลัวว่าจะหลุดหาย 

"ปล่อยมันก่อนเถอะหนู.." หนูมลถึงยอมปล่อยด้วยขวยอาย

อาจารย์เรืองที่มายืนต่อหน้ากันแล้ว ก้มยองๆลงจับขาของหนูมลแบะถ่างออก ซึ่งหนูมลก็ว่าง่ายถ่างขาออกตามความต้องการของอาจารย์อย่างกว้าง อาจารย์เรืองก้มหน้าลงสูดกลิ่นแรกแย้มอันผุดผ่องบริสุทธิ์เต็มปอด "อาซ์" แล้วลิ้นก็ค่อยๆบรรจงลงโลมเลียตามเนินหญ้าอ่อน บดหญ้าให้ลู่ติดกับโหนกหน่าวเล่น แล้วค่อยๆไล่หลุบลงมาตามเหลือบอูมร่องกลีบ เตาะแตะผ่านเพียงผิวเผินตรงร่องช่องสวรรค์....เพียงเท่านี้

 หนูมลก็ขยับก้นส่ายถดหนีถอยอย่างสุดสยิว ขมิบก้นจนจะขึ้นไปอยู่บนหัว สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนแน่น ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะดันหัวออกหรือดึงหัวเข้ามากขึ้น ก้นหนูมลไม่หยุดอยู่นิ่ง ขยับถดส่ายลึกเข้าไปมา

 อาจารย์เรืองเลยต้องเอาสองมือช้อนก้นหนูมลแล้วดึงแอ่นออกมานั่งตรงปลายขอบเบาะโซฟา ทำให้โหนกนูนแอ่นลอยเด่น...

อาจารย์เรืองก้มตัวลงอีกครั้ง เอาขาอ่อนของหนูมลทั้งสองข้างพาดบนบ่าแบกไว้ สองมือเหนี่ยวแก้มก้นของหนูมลขึ้นมา เท่านั้นพงหญ้าน้อยโหนกตึงก็ลอยเด่นอยู่ตรงปากจมูกอาจารย์เรืองไม่ถึงนิ้ว...

อาจารย์เรืองก็เริ่มใช้ลิ้นห่อเหมือนเป็นกรวยแหลมแลบยื่นออกมาจากปากคล้ายดุ้นกุนเชียง ก้มหน้าลงอีกนิดแล้วก็ผงกหน้าขึ้นลง ให้เจ้าปลายลิ้นเซาะเข้าไปตามร่องรูดขึ้นลง

 หนูมลถึงกับเอาสองมือเหนี่ยวพนักพิงหลังตั้งเป็นศอกคู่สะบัดหน้าไปมา ก้นกระดกขึ้นลงอัดกับหน้าอาจารย์เรืองยังกะฉิ่งฉับ... อาจารย์เรืองก็โหมลิ้นอัดดุนฉกตวัดลึกตื้นแผ่ลิ้นกว้างเต็มใบรูดบ้าง..เรียวแหลมบ้าง..ตามเชิง

อนิจจา! สาวแรกรุ่นผู้ยังไม่ประสา เพิ่งจะเริ่มบานแย้ม ก็ถูกบดขยี้อย่างเกินเรียน ระดับประถมเหมือนต้องมาเจอกับระดับมหา'ลัย พาสชั้นมากจนเกินเลย อารมณ์เหลิงกระเจิงก็ย่อมกว้างไกลกว่ากัน หยาดหยดแห่งความสาวบริสุทธิ์ถูกอาจารย์เรืองดูดเลียจนหมดสิ้น ถึงกับฟุบสลบอยู่บนนั้นนั่นเอง...

อาจารย์เรืองก็ได้แต่เพียงแลบลิ้นโลมเลียตวัดไปมา โดยเจ้าโลกใหญ่ยาวผงาดส่ายไปมาอย่างเสียดาย ที่มันไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าเยี่ยมชมคูหาถ้ำอันบริสุทธิ์แห่งนี้ อาจารย์เรืองเสียดายใจจะขาด

 คิดอยากจะจับขาของหนูมลถ่างออกแล้วเอาเจ้าโลกจ่อดันดู มันก็ได้แต่ชน จ่อลองดันก็ปรากฏว่ามันตื้อ ท่อนลำโก่งโง้งไม่เข้า... ในขณะที่หนูมลสลบไสลตาหลับพริ้มอย่างน่ารักไร้เดียงสา...

'อดใจไว้เถอะ..ยังไงหนูมลต้องเป็นของเราวันยังค่ำ' คิดได้ก็แค่เอาหัวที่จรดจ่อร่องเปลี่ยนเป็นเอาลำท่อนพาดตามร่อง ยกขาหนูมลขึ้นพาดบ่าอย่างเก่า 

แต่คราวนี้เอาขาหนีบชิดกัน เลยหนีบเอาท่อนลำของอาจารย์ไว้จรงต้นขาอ่อน ที่ลำท่อนของอาจารย์เรืองยังพาดตรงร่องเนินของหนูมล แล้วอาจารย์เรืองก็โยงโย่โยกถัดตรงนั้นแบบนั้น จนสำเร็จสมประสงค์ของตัวเอง หยาดหยดของอาจารย์ก็หกเลอะเต็มหน้าท้องหนูมล ที่ยังหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น...

อาจารย์เรืองก็ชำระเช็ดล้างทำความสะอาดให้หนูมลอย่างทะนุถนอม จนอยากจะกลืนกิน เด็กอะไรไม่รู้ น่ารักน่าฟัดจริงๆ เป็นตายยังไงต้องเอาทำเมียอยู่กินกันให้ได้

 อาจารย์เรืองตัดสินใจแน่วแน่ทั้งที่อายุตัวเองกับหนูมลห่างกันหลายรอบ แต่งตัวสวมใส่เสื้อผ้าให้หนูมล แล้วจัดท่าทางการนอนพักให้เข้าที่เข้าทาง

แล้วอาจารย์เรืองก็ออกมานอกห้องเลี่ยงมาทางห้องกลางที่คุณนายพร เจ้าสมเจ้าวุฒิอยู่ ขยับกรอบรูปขึ้นมองเข้าไปในห้อง ก็เห็นตูดเจ้าสมปั้มอัดคุณนายให้ดูดแท่งไอติม อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างพอใจแล้วขยับกรอบรูปกลับลง

เวลาผ่านไปร่วม 2 ชั่วโมง คุณนายและหนูมลก็พร้อมกันมาลาอาจารย์เรือง หนูมลก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาด้วย

"ลาล่ะคะอาจารย์ แล้วเมื่อไหร่ถึงต้องมาทำพิธีอีกละค่ะ?" คุณนายถาม

"อันนี้ก็ต้องแล้วแต่หนูมลนะ ว่างเมื่อไหร่ก็มาทำได้เลย แต่ต้องมาทำให้ครบภายใน 1 เดือน... อ้อ..แล้วเป็นยังไงล่ะหนู รู้สึกดีขึ้นสบายขึ้นไหมล่ะ?" อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์เอ่ยถามหยั่งเชิงหนูมล

"ค่ะ.." หนูมลตอบเบาๆ พร้อมกับก้มหน้าลงอีก

"งั้นก็เลยลาล่ะคะ หากหนูมลพร้อมเมื่อไหร่ก็จะรีบมาทันทีค่ะ.." หนึ่งแม่โง่กับหนึ่งลูกผู้ไร้เดียงสาก็ลาอาจารย์เรืองกลับไป

"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้นทันทีที่เสียงรถของคุณนายแล่นจากไป "หวานมันหยดติ๋งเลยสิครับ"

"แน่นอน! นี่แหละในชีวิตที่กูปรารถนา ขอมีเมียเด็กและเด็กแบบนี้โว้ย!" อาจารย์เรืองพูดด้วยท่าทางเอจริง จนเจ้าสมเจ้าวุฒิที่มีความคิดตั้งใจที่จะมาขอส่วนแบ่งจากอาจารย์ ต้องมีอันสะดุดจุกคอ

"ก็ดีครับอาจารย์" เจ้าวุฒิพูดเสริมแก้ขวย เหลือบมองหน้าเจ้าสมวูบหนึ่ง แล้วสองลูกศิษย์ก็ถอยออกจากห้องมา

"เฮ้ย..ไอ้สม กุเลยไม่รู้ว่าใครล่อใครหลอกใครกันแน่แล้วโว้ย!"

"ไอ้ห่า..พูดเสียงดังไปเถอะ เดี๋ยวอาจารย์ได้ยินล่ะมึง ไปๆ..ไปกินข้าวกันดีกว่า"

สองวันผ่านไป... "แปร๊น ๆ" เสียงรถบีบแตรแล้วดับเครื่องจอดอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง หนึ่งหญิงใกล้กลางคนก้าวลงมาก่อน ตามด้วยดรุณีแรกรุ่นก้าวตามลงมา ก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณนายพรกับหนูมล

เมื่อก้าวเข้ามาในห้องที่อาจารย์เรืองนั่งอยู่ เขาก็จับจ้องอยู่ที่ตัวหนูมลที่เหนือเข่า เสื้อยืดรัดรูปนุ่งทับกระโปรงสีแดงเลือดนก รวบผมเป็นหางม้าผูกโบว์สีแดง น่ารักจริงๆ

 ส่วนคุณนายพรแค่เหลือบตามองแว่บหนึ่ง ให้แต่งตัวมายังไงก้หมูตอน 3 ชั้นอยู่ดีนั่นแหละ..เป็นงั้นไป

"แหมอาจารย์...หนูมลเมื่อวานคะยั้นคะยอให้พามาทำพิธี จะบ้าหรือไงก็ไม่รู้ บทจะมาล่ะก้อจะมาให้ได้ทุรนทุราย ทั้งขอร้องทั้งบังคับให้รับปากว่าจะมาวันนี้ โอ้ย..ไม่งั้นได้ทุบขว้างข้าวของแน่" คุณนายบ่นออกมาอย่างอิดหนาระอาใจ

"นี่แหละ ยามันเริ่มซึมเข้าตัวแล้ว ตอนนี้คงกำลังต่อสู้กันอยู่นะ ไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าหนูมลหร็อก ที่ต้องการมาทำพิธีเพื่อว่าจะได้เพิ่มกำลังต่อสู้ ได้ทำพิธีอีกไม่กี่ครั้ง พอไล่คุณไสย์ของที่อยู่ในตัวออกก็หายล่ะ" แล้วอาจารย์ก็หันไปทางหนูมล

"อ้อ...นี่หนูมล สองสามวันนี้ยังมีอาการปวดเจ็บ หรืออะไรรู้สึกผิดปกติอีกมั๊ย?"

หนูมลไม่ตอบ ได้แต่สั่นหน้าอย่างเดียว

"เอ้า!! ถ้าหนูมลพร้อมที่จะทำพิธีก็เตรียมตัวนะ ...เอา! เจ้าสมจัดการด้วย อ้อ..คุณนายก็ห่างยาถอนพิษมานานแล้วนะ จิบเพิ่มสักหน่อยก็ดี อย่าไปไว้วางใจนักล่ะ"

"ค่ะ" คุณนายรับคำ

เจ้าสมเอายาใส่ถ้วยออกมาสองถ้วย สูตรเด็ดของมันเอง...ทิงเจอร์ขาวผสมน้ำผึ้ง คุณนายพรกับหนูมลรับมาดื่มพร้อมกัน แล้วหนูมลก็รับถาดอันเดิมอย่างเดิมเดินตามอาจารย์เรืองเข้าไปทางห้องข้าง...

แน่นอนว่าในสองวันจากวันก่อนนั้น จากฤทธิ์ที่อาจารย์ทำให้มันบอกไม่ถูก คิดขึ้นมาทีไร มันเสียวตรงหัวหน่าวทุกที มันเสียวสยิวสนุกสุขอย่างบอกไม่ถูก อยากจริงๆ ดีกว่าหนีบอัดหมอนข้างเป็นล้านๆเท่า

 จากวันนั้นสมองหนูมลไม่คิดอะไรเลยนอกจากรูปหน้าอาจารย์เรืองมาแลบลิ้นลอยอยู่ตรงหน้า สองคืนที่นอนอยู่ในห้องตัวเอง ต้องนอนหงายอ้าขาเข่าตั้งชัน กระดกก้นตัวเองขึ้นลงบ่อยๆ คล้ายๆมีหน้าอาจารย์เรืองมาลอยอยู่แถวๆง่ามขาประจำ ก็รสแรกอันชุ่มฉ่ำรสขยำอันชุ่มจิตในชีวิตก็เพิ่งจะเป็นครั้งแรก เป็ยธรรมดาอยู่เองที่หนูมลต้องหลงใหล

 ติดใจฝังจิตเมามัวกับมันอย่างช่วยไม่ได้ ...มันจึงแน่อยู่แล้วที่จะต้องเร่งไล่คุณแม่ให้พามาหาอาจารย์เรือง