แล้วคุณหญิงก็ยืดตัวตรงนิ่งมองดูเงาร่างเปลือยเปล่าของตนในกระจก คงจะมองสำรวจตัวเอง แต่ก็ไม่รู้เลยว่าด้านหลังผนังกระจก อาจารย์เรืองก็ยืนนิ่งตาค้างปากอ้ากว้าง น้ำลายแทบยืด ช่วยสำรวจดูเรือนร่างเธออยู่ด้วยเช่นกัน ถ้าเธอรู้ตอนนี้อาจอายแทบแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ

คุณหญิงเปิดฝาขวดน้ำมันเทใส่ฝ่ามือ ค่อยๆเอามือลูบไล้ไปทั่วตัว จากบนลงล่างตามคำสั่งอาจารย์เรืองที่สั่งไว้

"อาจารย์.."เสียงเรียกเบาๆจากเจ้าสม เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากภวังค์เคลิ้ม

"ไอ้เวร!!" อาจารย์เรืองสบถเบาๆโดยไม่รู้ตัวว่าเจ้าสมแอบเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน

"อาจารย์ไม่จัดการเลยละครับ รูปร่างหล่อนงี้สุดยอดไปเลย..." เจ้าสมกระซิบกับอาจารย์

"อย่าเพิ่งให้ไก่ตื่นไปก่อน ช้าๆก็ได้ เอาไว้วันหลังดีกว่า ขืนบุ่มบ่ามไก่ตื่นตกใจ อดหมดเลยมึง ให้มันตายใจก่อนค่อยลงมือจัดการ" เสียงอาจารย์รอดไรฟันโดยไม่ขยับปาก

ฝ่ายคุณหญิงคุณนายนายพลทหารกำลังเริ่มเอาแผ่นทองคำเปลวปิดจุดยอดเต้า และก็ลงไปปิดที่ร่องเนินสวรรค์ แล้วจึงหยิบเอาปลัดขิกที่ทาเจลใสทั่วแล้วขึ้นมาพลิกพิจารณาดูไปมา สักครู่ก็เริ่มเอามันถูไถตรงหน้าอกร่องถัน วนไปวนมาทั้งสองเต้าอวบ ไล่ลงมาตามหน้าท้องและท้องน้อย แล้วลากลงสู่ตรงร่องเนินนั้น

 คุณนายขยับตัวถ่างขาออกเล็กน้อยค้อมตัวลง หน้าตาตื่นระรื่นทั้งจมูกปากแก้ม...ทั้งประกายตา มือขวาขยับจับปลัดขิกตรงโคนแน่น ค่อยๆจ่อเข้าตรงปากร่องรู..ดัน

"อูยซ์..." อาจารย์เรืองซูดปากเบาๆอยู่อีกด้านของกระจกอย่างลืมตัว

คุณนายนายพลค่อยๆดันปลัดขิกเข้าไปทีละน้อยๆอย่างไม่ยากลำบากนัก ขยับดึงเข้าออก เธอก็ห่อปากตราหยี.."อุ๊ยส์.."

 คุณนายปล่อยมือให้เจ้าปลัดขิกคาไว้ในรูร่องสวรรค์ โดยใช้ต้นขาหนีบแน่น มือทั้งสองข้างยกขึ้นมากุมขยำสองเต้าอย่างรุนแรง พร้อมตัวบิดบดหน้าขาที่หนีบเจ้าปลัดขิกไว้ไปมา...

เฮือก!! คุณนายห่อตัวลง... นั่นก็แสดงว่าคุณนายเสร็จสำเร็จสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว

ด้านหลังกระจกเงา อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายอืกๆ เอามือกำน้องชายตัวเองจนแน่น ส่วนเจ้าสมผุ้ร่วมแอบดูด้วยจมูกงี้แดงเป็นปื้นเพราะเอาหน้านาบกระจกดูอย่างหื่นจัด

"อาจารย์ขา.." เสียงคุณนายเลิกผ้าม่านกั้นออกมา พร้อมปลัดขิกเปียกเยิ้มวางไว้ในถาด ในขณะที่อาจารย์เรืองก็รีบก้าวเข้ามาในห้องอย่างทันควัน

"เจ้าสม" อาจารย์เรืองเรียกพร้อมกับรับถาดส่งต่อให้ "เอาปลัดขิกนี่ใส่ถุง..."

 พร้อมหันมาชำเลืองมองคุณหญิงด้วยดวงตาเป็นประกาย "คุณหญิงต้องเอาปลัดขิกอันนี้ไปทำพิธีที่บ้านต่ออีก 2 หนแบบเมื่อกี้ ...ห้ามล้าง แล้วให้เอาไปแกว่งในน้ำหรือกาแฟที่ท่านนายพลจะดื่ม แล้วกลับมารายงานผลกับอาจารย์ด้วย ...

หากว่าวิธีการนี้แก้ได้ ท่านนายพลจะกลับมาหาคุณหญิง แต่หากวิธีนี้ยังไม่ได้ผลก็แสดงว่าทางโน้นคงใช้อาคมที่แรงมากขึ้น คุณนายคงต้องมาใช้พิธีกรรมใหม่..."

"ค่ะ...ขอบพระคุณมากเชียวค่ะ อ้อ..." คุณหญิงเปิดกระเป๋าถือหยิบแบงค์ห้าร้อย 5 ใบส่งให้อาจารย์เรือง "วันนี้อิฉันพกมาน้อย ถ้าสำเร็จก็จะมาสมนาคุณมากกว่านี้นะคะ เลยลาละคะ"

อาจารย์เรืองจ้องมองบั้นท้ายของคุณหญิงจนพ้นประตูออกไป...

"อาจารย์.." เจ้าสมเอ่ยขึ้นขณะที่เจ้าวุฒิก็มาสมทบ "น่าจะ..."

"เฮ้ย!!" อาจารย์เรืองสะบัดคำตัดบท "กูรู้นะโว้ย ว่ากูจะทำยังไงต่อไป พวกมึงน่ะพยายามอย่าทำอะไรเกินเลยคำสั่งนะเว้ย"

"ครับ" เจ้าสมเจ้าวุฒิรับคำเกือบจะพร้อมกัน...

ปรี๊นๆ!!! เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นที่หน้าบ้านอีกครั้ง พร้อมเจ้าสมพรวดเข้ามาหาอาจารย์ ที่กำลังเป่ากระหม่อมเด็กอยู่ เจ้าสมกระเถิบตัวติดอาจารย์เรือง เอามือป้องปากกระซิบที่หูว่า "มาแล้ว..คุณหญิงกลับมาแล้ว..."

อาจารย์เรืองพยักหน้ารับรู้ พร้อมแววตาฉายประกายแวววับ

"เอ้า...แม่นันเอาลุกกลับไปได้ เช้าเย็นและก่อนนอน เอาน้ำมันนี่ทานวดตรงที่ปวดนะ"

"อาจารย์ขา..."เสียงคุณหญิงเมียนายพลทหารดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาในห้อง ก้าวสวนกับแม่นันที่อุ้มลูกออกประตูไป

บ๊ะ!!! วันนี้เล่นนุ่งกางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง แหม...ตัดกันสะดุดตาเชียว

"อิฉันก็ทำตามที่อาจารย์บอกแล้วทุกอย่างค่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่า..."

อาจารย์เรืองยกมือห้ามคุณนายพูดต่อ พร้อมพนมมือหลับตาลงทำปากขมุบขมิบ เจ้าสมขยับตัวเข้ามาใกล้คุณนายพร้อมจุ๊ปากบอกให้คุณนายอยู่นิ่งๆ...

"อย่าเพิ่งพูดอะไรครับ ตอนนี้อาจารย์กำลังส่งกสิณจิตไปทางโน้นอยู่ รอสักประเดี๋ยวเถอะครับ"

ครู่ใหญ่ ฮือ!!! อาจารย์เรืองครางเสียงในลำคอ พร้อมลืมตาขึ้น เอามือลูบหนวดไปมาอย่างใช้ความคิด

"ความจริง ที่คุณนายทำพิธีครั้งก่อนน่ะ เกือบสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่ว่าพอดีฝ่ายโน้นเค้าทำการเพิ่มฤทธิ์ให้กับกุมารทองกับพรายกุมาร แถมยังฝังคุณไสยลงในตัวท่านนายพลอีก... เอ้อ..คุณนายช่วยตอบอาจารย์ตามตรงนะครับ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านนายพลมีอะไรกับคุณนายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?"

คุณหญิงเมียท่านนายพลก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ

"พูดเถอะครับ" เจ้าสมตะล่อมขยั้นขยอ

"ก็ไม่ใช่ทะลึ่งอะไรหรอกครับ อาจารย์ต้องการจะนับวันได้ถูกต้อง..." อาจารย์เรืองเสริมขึ้น

"เอ่อ..ค่ะ เอ้อ..ครั้งสุดท้ายก็ราวสัก 2 เดือนมาแล้วค่ะ"

"อื่ม.." อาจารย์เรืองแอบยิ้มมุมปาก พร้อมขมวดคิ้วหรี่ตาแบบใช้ความคิด "อีนังเมียน้อยมันสู้คุณนายสุดฤทธิ์เลย

 มันใช้วิธีสุดยอดของการทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยการลงเสน่ห์ในตัวเอง มันทุ่มทุกอย่าง ...ว่าแต่คุณนายคงหมดหนทางแล้วละครับ นอกจากว่า.... แต่อาจารย์ว่าคุณนายทำไม่ได้แน่นอน อันนี้อาจารย์เสียใจด้วยนะ"

อาจารย์เรืองจบคำพูดแบบครึ่งๆกลางๆ พลางส่ายหน้าไปมา

"อาจารย์ใช้พิธีมหาฤทธาอย่างคราวคุณจันที่บ้านอยู่อยุธยา ไม่ได้หรือครับ? ผมว่ารายคุณจันมันหนักกว่านี้นะครับอาจารย์" เจ้าสมพูดสอดรับลูกเล่น..สมเป็นศิษย์อาจารย์กัน

"เฮ้ย!! มันไม่เหมือนกัน แล้วคุณนายจะทำแบบนั้นได้ยังไง?"

"อาจารย์คะ.." คุณนายนั่งฟังสองอาจารย์ศิษย์พูดกัน จึงสอดขึ้น "ช่วยลองอธิบายหน่อยคะว่าพิธีมหาฤทธาน่ะ อิฉันต้องทำอะไรยังไงบ้าง ถ้าหากมันจะเป็นผล 100 เปอร์เซ็นต์ อิฉันก็กล้าทำได้ทั้งนั้นล่ะคะ.."

"คืออย่างนี้ครับ..." เจ้าสมช่วยอธิบายตามบทที่เคยวางกันมา ตัวอาจารย์เรืองขยับลุกเลี่ยงออกจากห้องไป เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวดีกล่อมตะล่อมเหยื่อเต็มที่

"ไอ้วุฒิ..มึงไปเตรียมห้อง..."

อาจารย์เรืองออกมาก็สั่งเจ้าวุฒิที่รออยู่นอกห้อง ด้วยความมั่นใจว่าต้องเป็นไปตามแผน... เจ้าสมก้าวเดินฉับๆอย่างกระหยิ่มในผลงาน

"เรียบร้อยครับ คุณนายแกตกลงแต่มีข้อแม้ว่าก่อน 4 ทุ่มขอกลับบ้าน กลางวันไม่มีปัญหาครับอาจารย์"

อาจารย์เรืองเผยอยิ้มมุมปากพร้อมหมุนตัวกลับเข้าห้องไป... เจ้าสมเจ้าวุฒิหันมาสบตากัน ยิ้มและยักไหล่จนเกือบจะพร้อมกัน

"คุณนายถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็ต้องเอารูปของท่านนายพลมาด้วยนะครับ" อาจารย์เรืองบอกหลังลงนั่งขัดสมาธิ

"ค่ะ! คิดว่าคงเป็นพรุ่งนี้ ว่าแต่ว่า...ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยทำให้เต็มที่หน่อยค่ะ งั้นวันนี้อิฉันขอลาล่ะคะ พรุ่งนี้เช้าคงมาได้สักเก้าโมงเช้าแล้ว..."

คุณนายนายพลทหารยกมือไหว้แล้วค่อยๆหมุนตัวออกจากห้อง ซึ่งก็ไม่พ้นที่อาจารย์เรืองจะจับจ้องแก้มก้นยักย้ายซ้ายขวาไปมาจนลับออกประตูไป...

เช้าวันต่อมา...อาจารย์เรืองอาบน้ำสระผม ประแป้ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ฮัมเพลงเบาๆอย่างสุขสมอารมณ์ ...วันนี้แหละ เป็นวันที่ตนจะได้ในสิ่งที่ชอบที่ใฝ่หามานาน ฮืม... ประเดี๋ยวเถอะ! อ้ายเรืองเอ๋ย...

"สวัสดีค่ะอาจารย์..." เสียงคุณนายเดินเข้ามานั่งประนมมือ เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากเคลิ้มฝัน

"อ้อ!" อาจารย์เรืองรับคำ "บ๊ะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตะกี้อาจารย์กำลังใช้พลังไปทาบทามดูลาดเลา ก็พอดีคุณนายมา..."

"นี่คะ.." คุณนายยื่นส่งรูปให้ อาจารย์เรืองรับมาเพ่งพศดู เป็นภาพถ่ายครอบครัว 3 คน พ่อ แม่ ลูกสาว

"อือ! สวยน่ารักเหลือเกิน รูปร่างก็ไม่แพ้คุณแม่เลยนะหนู..." ความคิดแว่บเข้าสมอง ลูกสาว ๆ ๆ อาจารย์เรืองเบนเป้าความสนใจทันทีที่เห็นรูป แต่ก็ยังอดชำเลืองดูคุณนายผู้แม่ไม่ได้...