อาจารย์เรือง วัยสี่สิบกว่าๆ อดีตตำรวจผู้ผิดวินัยผิดลูกเมียชาวบ้าน เซลล์ขายยาหน่วยเร่ จนกระทั่งมาตั้งตนเป็น"อาจารย์เรือง"ในบ้านสวนแถวตลิ่งชัน พร้อมลูกศิษย์คู่ใจ เจ้าวุฒิ กับ เจ้าสม สองคน...

"โอมเพี้ยง...ขอให้สิ่งที่ไม่ดีงามสิ่งชั่วร้ายทั้งปวงจงออกไปจากร่างของเจ้าเดี๋ยวนี้... นะมะ นะโม เพี้ยง" เสียงของอาจารย์เรืองพร่ำบ่น พร้อมทั้งใช้ใบมะขามชุบลงในขันน้ำมนต์ 

สะบัดไปตามร่างของเด็กชายอายุประมาณสิบกว่าขวบ ซึ่งนั่งประนมมือโงนเงนด้วยพิษไข้

"เอ้า! เอาล่ะ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ สองวันก็หายนะ เอาผงห่อนี้กลับไปกินที่บ้านเช้าเย็นนะ ห่มผ้าให้หนาๆหน่อย เท่านี้แหละ"

"ค่ะ" ป้าตอบ พร้อมทั้งรับห่อยาผงมาถือ ก้มกราบอาจารย์เรือง ควักแบงค์ยี่สิบบาทหย่อนใส่ตู้ที่ตั้งอยู่ข้างตัวอาจารย์เรืองแล้วค่อยๆถอยขยับออกไป

"เอ้า..คนต่อไป.." เสียงของเจ้าวุฒิ ลูกศิษย์ขานเรียกผู้ที่มารับบริการจากอาจารย์เรือง...

แค่ 7-8 เดือนที่อาจารย์เรืองตั้งตนเป็นอาจารย์หมอทรง ความเป็นอยู่และเงินทองก็ไหลมาเทมา จากรายได้วันละไม่กี่สิบบาทปัจจุบันเป็นหลายๆพันบาท บางวันเป็นหมื่นๆ มันเป็นเรื่องจริงที่น่าทึ่ง

"อาจารย์ขา..." เสียงของหญิงสาวเปรียวเปรี้ยวครางออกมาจากลำคอ พร้อมก้มกราบอย่างอ่อนช้อย เสื้อคอหลวมๆเว้าจนเห็นเนินคู่ร่องอกกระเพื่อมๆไปมา อาจารย์เรืองมองจนตาไม่กระพริบ 

"หนูจะมาขอลงเสน่ห์และปิดทองเพิ่มเป็นครั้งที่สองค่ะตามที่อาจารย์นัด

เอาไว้"

"เอ้า...เอ่อ..ไปที่ห้องโน้น.." อาจารย์เรืองว่าพลางขยับลุกขึ้นจากการนั่งขัดสมาธิ "เจ้าวุฒิ..." เสียงอาจารย์เรืองหันไปสั่งเจ้าวุฒิหน้าห้อง "พักก่อน...บอกแขกว่าอาจารย์มีธุระ.."

"ครับ" เจ้าวุฒิก้มหัวรับคำ พร้อมชำเลืองดุอาจารย์ด้วยแววตาและยิ้มเป็นนัยๆ

เจ้าสมเตรียมอุปกรณ์พร้อมถือถาดยกเทินมา ในถาดมีทองคำเปลว-ขนหางกระต่าย-น้ำมัน-และปลัดขิกอันเหมาะมือ พร้อมถ้วยใส่น้ำมันข้นใส 1 ถ้วย เจ้าสมวางถาดลงข้างเตียงไม้เป็นตั่งสูงสัก 1 ศอกเห็นจะได้ แล้วค่อยๆถอยออกประตูห้องไป โดยไม่ลืมที่จะงับปิดประตูไว้

อาจารย์เรืองพยักหน้าเป็นเชิงกับหญิงสาว เหมือนนกรู้เธอก็จัดการเปลื้องผ้าพร้อมกระโปรงออก ทั้งชั้นใน เปลือยกายล่อนจ้อนเดินเข้ามาที่ตั่งไม้แล้วลงนอนราบหงายขึ้นมา

"โอม!!" เสียงอาจารย์เรืองหลับตาทำปากมุบมิบๆพร้อมกับเอามือเปิดขวดน้ำมันละเลงใส่มือ แล้วลูบไล้ไปทั่วตัวของหญิงสาว... จากหน้าลงสู่คอ ตรงหน้าอก สองเต้า เรื่อยลงมาถึงท้อง

 ถึงเนินสวรรค์ลงมาผ่านต้นขาอวบลงมาจนถึงปลายเท้า... แล้วเอาขนหางกระต่ายลูบไล้ไปมาตามผิวกาย เล่นเอาหญิงสาวเจ้าต้องบิดกายไปมา

จากนั้นอาจารย์เรืองก็เอาแผ่นทองคำเปลวมาปิดตรงติ่งหัวนมของทั้งสองเต้าอีกแผ่นก็ตรงเนินร่องพอดี เสียงปากก็ยังพึมพำไม่ขาดเสียง พร้อมเจ้าปลัดขิกอันเหมาะมืออันนั้นก็ถูไถไปบนใบหน้า เปลือกตา จมูก ริมฝีปาก

 แล้วก็สั่งให้สาวเจ้าอ้าปากแล้วให้เอาลิ้นเลียตวัดไปมาสามเที่ยวที่หัวปลัดขิก จากนั้นก็ลากถูปลัดขิกลงมาวนตรงฐานเต้าข้างละ 3 รอบแล้วใช้ปลายฃลิกหมุนบี้ตรงติ่งนมข้างละพอประมาณ

 แล้วลงต่ำมาถึงสะดือแล้วค่อยๆไล่ลงมาถึงเนินหญ้า... เพียงแค่นี้หญิงสาวก็บิดตัวแอ่นอกอยู่ไปมาอย่างน่าสงสาร

ไม่เพียงเท่านั้น... เจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันยังวนเวียนอยู่แถวหน้าปากถ้ำ ถูขึ้นตวัดลงไปมาตรงรอยถ้ำนั้น .."อูย" เสียงของหญิงสาวร้องพร้อมเอามือตะปบอกตัวเอง พร้อมแอ่นก้นขึ้นเมื่อเจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองลื่นลงร่องรู

"ตั้งชันเข่าขึ้น ถ่างออกหน่อย"

เสียงอาจารย์เรืองสั่ง พร้อมเอานิ้วมือควักน้ำมันวุ้นข้นใสทาทั่วปลัดขิกทั้งอัน

"โอม!! จงเป็นเสน่ห์จงเป็นที่ลุ่มหลง ใครได้ผ่านได้เข้าทางนี้ เพี้ยง!!!" แล้วก้มเป่าลมจนหญ้าอ่อนปากถ้ำกระจายฟู พร้อมใช้นิ้วสองนิ้วแบะปากถ้ำออกเป็นช่อง

 เจ้าปลัดขิกก็จุ่มพรวดเข้าจนมิด ดึงเข้าดึงออกอยุ่ 3 ครั้ง หญิงสาวเจ้าก็แอ่นรับ พร้อมเลื่อนตัวขึ้นไปตั้งคืบ "อูยซ์" เสียงครางได้ยินอย่างชัดเจน

"เอาละ หนูไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว คราวหน้าครั้งที่สาม หนูต้องทำพิธีใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ต้องมาค้างที่นี่ 2 คืน เตรียมตัวมาด้วยแล้วกัน"

"ค่ะ หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์คะ" พร้อมเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์สีม่วง 1 ใบมอบส่งให้อาจารย์เรืองอย่างเลื่อมใส พร้อมกราบลาออกจากห้องไป เจ้าสมยืนเกาะขอบประตูมองตามหลังเธออย่างตาละห้อย... เจ้าสมเจ้าวุฒิมันรู้และแอบดูอยู่ประจำ

"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้น

"เอ่อ...พวกมึงใจเย็นสิโว้ย" อาจารย์เรืองพูดตัดบทอย่างรู้ทันว่าเจ้าสมจะพูดอะไร 

"ทุกอย่างต้องมีแผนการ... ช้าๆค่อยเป็นค่อยไป จะไปทำให้งูมันตื่นทำไม..เมื่อไหร่ก็ได้ เอาไว้กินนานๆ มึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะไม่ได้น่ะ พวกมึงน่ะอย่าทำให้เสียแผนเรื่องก็แล้วกัน"

"ครับ" เจ้าสมรับคำ

...เป็นประจำวันกันทีเดียว ที่จะต้องมีหญิงมาขอทำเสน่ห์ เพื่อให้ผัวหรือชายหลงใหล บ้างก็พวกหมอนวด บ้างเป็นเมียน้อย บ้างเมียหลวง... ทำกันให้วุ่นวายไปหมด ทำเพื่อผูกมัดหรือให้มีความลุ่มหลงในตนเอง

อาจารย์เรืองจะมีวิธีการต่างๆในการทำพิธี ตลอดจนคำพูดจิตวิทยาและการใช้วัสดุอุปกรณ์ในการช่วยอย่างดูมีประสิทธิภาพ รู้จักแบ่งเบาแบ่งสันปันส่วนให้ลูกสมุนคู่ใจได้รับกัน ซึ่งก็ทำให้ความศักดิ์สิทธิ์และการดำรงการเป็นอาจารย์ผู้ขมังเวทย์ได้อย่างยิ่งยง...

 ก็มีบ้างที่ก่อความน้อยเนื้อต่ำใจกับลูกสมุนอย่างเจ้าสมที่บ่นเอากับเจ้าวุฒิว่า

"อาจารย์เลือกเอาแต่ของดีๆมีชั้นไปหมด เหลือแต่พวกดูไม่ได้ แก่ก็แก่ หมอนวดบ้างอีตัวมั่งเป็นประจำ ไม่เคยได้ของสดๆแน่นๆซักที"

"โธ่เอ้ยไอ้สม" เสียงเจ้าวุฒิปลอบขึ้น "มีของพวกนี้ตกถึงเราก็บุญแล้วเจ้าห่า คนเขามาให้อาจารย์ทำนะโว้ย...ไม่ใช่มาให้มึงทำ นี่อาจารย์แบ่งให้ช่วยทำ มึงยังบ่นอีก เดี๋ยวรู้ถึงอาจารย์ล่ะมึง อดแบ่งหมดเลย... เอ้ย..อาจารย์เรียกมึงแล้ว ...ของมึงล่ะ..อีน้องไง"

"โธ่...หมอนวดตามเคย แต่อีนี่กูชอบโว้ย เนื้อตัวมันแน่นหมดเลย เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้คลึงมันเลย"

เจ้าสมว่าแล้วเดินเข้าไปในห้อง หลังจากที่อาจารย์เรืองเดินเลี่ยงออกมา เจ้าสมเดินเข้าไปในห้อง..งับประตูเอาไว้ มันมองไปที่เตียงขาหยั่งที่อีน้องนอนอยู่บนเตียง เอาขาขึ้นวางบนขาหยั่งถ่างอ้าซ่ารออยู่ แต่มีผ้ากั้นอยู่ตรงท้องน้อย บังตั้งแต่เอวขึ้นไปซึ่งไม่สามารถมองเห็นข้ามมาที่ปลายเท้าได้เลย

เจ้าสมเลื่อนตัวเข้าไปทำหน้าที่แทนอาจารย์เรือง จัดการปลดกางเกงตัวเองแล้วเอาเจ้ามังกรน้อยของมันจดๆจ่อๆถูไถไปมา "บะ! ก็งามพอใช้นี่" เจ้าสมคิด "ถึงอีน้องจะผ่านมาไม่น้อย แต่ของก็ยังสวย โหนกนูนดี" เจ้าสมเอามือแหวกพงหญ้าออก ค่อยๆเสือกมังกรน้อยซึ่งหัวบานเป็นจานเชิง ค่อยๆซอกซอนแบบบานหุบเข้าร่องช่องสวรรค์ ....วาบๆค่อยๆเลื่อนเข้าทีละนิด

"อูยซ์...อาจารย์" เสียงจากผ้าม่านกั้นทางท่อนบนครางออกมา

เจ้าสมก็จัดการโยกตัวจากจังหวะช้าเป็นเร็ว...ตามเสียงคราง และจังหวะกระดกรับของก้นของน้อง เร็วขึ้นเร็วขึ้น เจ้าสมยืนแทรกหว่างขาหยั่งที่ถ่างออก "อูยย์"

 มันต้องครางแข่งกับเสียงครางด้านบนเพียงแค่ผ้ากั้นบังกลาง เจ้าสมเกร็งซอบสุดฤทธิ์ ความเร็วในขณะนี้ของก้นเจ้าสมหากมีมาตรวัดก็คงจะเกินกว่า 250ต่อกิโล ผู้อยู่บนเตียงขาหยั่งก็สุดทน แอ่นก้นขึ้นลงรับไม่ทัน

...จวน..จวนแล้ว หน้าเจ้าสมแดงก่ำ กล้ามเนื้อเขม็งตึงไปหมด เส้นเลือขมับปดโปน สองมือล้วงลอดผ้าเข้าไปขยำสองเต้า คลึงอย่างเมามัน "โอย!!" สิ้นเสียงต่างเกร็งตัวแอ่นอัดก้นแน่น

 สักครู่จึงทิ้งตัวแยกกันอย่างสงบสิ้นฤทธิ์ เจ้าสมถอนสมอออกหลบฉากออกจากห้อง... อาจารย์เรืองก็ผลุบกลับเข้ามา

"อาจารย์..." เสียงของสาวน้อยนอนระทดระทวยอยู่บนเตียงขาหยั่งซึ่งยังมีผ้ากั้นขวางอยู่ อาจารย์เรืองเดินมาหยุดตรงหว่างขาหยั่งช่วงขาที่ยังถ่างอ้าอยู่พร้อมมีน้ำแห่งความสุขไหลเยิ้มเหมือนน้ำยางไหลออกมาจากร่องรู