"แล้วพี่กี้จะเรียกดามาทำไมล่ะคะ หรือว่า.า.า พี่กี้ชอบนังดามันใช่มั้ยอ๋อ..แน่ละนังดามันสวยกว่าแนนนี่คะ พี่กี้ถึง ชอบมันมิน่าล่ะ..เห็นตอนแรกพี่กี้ก็จ้องหน้ามันตาไม่กระพริบเลย"

แนนเพิ่มคำนำหน้านามและเปลี่ยนสรรพนามใหม่ให้แก่เพื่อนรักอย่างหยาบคายและเสียงดังขึ้นด้วยฤทธิ์รักแรงหึง

"ไม่ยอมนะพี่กี้ แนนมาก่อนนะคะ แนนรักพี่กี้ แนนไม่ยอมเสียผัวให้นังดามันเด็ดขาด"

"มึงยังไม่ได้เป็นเมียกูนะโว้ย..อีแนน"

"ไม่รู้ล่ะ....เย็ดปากแนนก็เหมือนกับแนนเสียตัวให้พี่กี้แล้ว แถมน้ำเชื้อของพี่กี้ก็ยังอยู่ในตัวแนนอีกต่างหาก"

สาวสวยไฮโซอย่างแนนโต้ตอบกับมันด้วยเสียงอันดังพอสมควรความหึงหวงทำให้แนนใช้วาจาชนิดไม่อายปากราวกับโสเภณีตามซ่องยังไงก็ยังงั้น ไอ้กี้เห็นแล้วก็หัวเราะ..หึ..หึ..หึ

"เอ้า..ตะโกนเข้าไป ชาวบ้านข้างห้องจะได้รู้ว่ากูพาอีกะหรี่มานอนด้วย มึงอยากให้พวกมันมองมึงอย่างนี้หรือไง"

แนนเงียบลงทันใด แต่ใบหน้ายังบึ้งตึงอยู่ไอ้กี้เดินเข้าไปโอบกอดแนนที่ยังยืนแก้ผ้าเปลือยเปล่าอยู่ทางด้านหลังแล้วใช้มือใหญ่ทั้งสากทั้งดำข้างหนึ่งบีบจับเต้านมของแนนทั้งสองข้างสลับไปมาเบาๆมืออีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องลงมาแถวบริเวณท้องน้อยต่อด้วยเนินเหน่า

ซึ่งมีขนปุยบริเวณโหนกเนิน นิ้วกลางของมือข้างนั้นเขี่ยเม็ดติ่งแตดวนไปวนมา ปากก็หมับที่ติ่งหูข้างซ้ายสลับกับลิ้นที่แล่บแพร่บ ๆไปที่หลังใบหู ลมหายใจพ่นใส่เข้าไปในรูหูซึ่งก็ทำให้แนนรู้สึกขนลุกซู่ด้วยความเสียวสยิวต้องหลับตาพริ้ม 

ปากก็ร้อง..อ้า.า.า.ซี้ด.ด.ด.อา.า.าน้ำเมือกไหลทะลักออกมาราวกับทำนบแตกอีกครั้งจนร่างกายและจิตใจของแนนอ่อนปวกเปียกและยอมศิโรราบให้แก่ไอ้กี้ในทันใด

"อูย..ย พี่กี้ขา แนนยอมพี่กี้แล้วล่ะค่ะ อย่าทรมานแนนอีกเลย"

มันกระซิบข้างหูแนนเบา ๆ

"มึงฟังกูนะ..อีแนนกูแค้นไอ้แฟนตัวโย่งของมันที่มาทำร้ายกูและทำให้กูต้องอับอายต่อหน้าอีนังคนสวยนั่น ส่วนอีนังคนสวยก็ช่างขี้ฟ้องดีนักกูว่าจะเอาควยกูเย็ดปากมันเหมือนกับมึงนี่แหละเพื่อเป็นการแก้แค้นต่อจากนั้น

กูก็จะเปิดบริสุทธิ์มัน เอามันมาฟันเพื่อเป็นการแก้แค้นไอ้โย่งเข้าใจหรือยังล่ะ..อีแนน ถ้ามึงรักกูมากกว่าอีนังดาเพื่อนมึงล่ะก้อทำตามที่กูบอกเดี๋ยวนี้เลย และถ้างานนี้สำเร็จเมื่อไรมึงกับกูก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขกูจะสนองความต้องการของมึงชนิดที่มึงจะต้องสำลักความสุขนั้นออกมาเลย"

ไอ้กี้พูดจาหว่านล้อมให้แนนตายใจ แนนได้ฟังแล้วก็หมดความหึงหวงลงไปและพร้อมที่จะร่วมมือกับไอ้กี้ทันที

"พี่กี้ต้องรับปากกับแนนนะว่าจะเอานังดามาแค่ระบายความแค้นเท่านั้นนะ คะแนนรักพี่กี้มากและไม่อยากเสียพี่กี้ให้นังดามันไป พูดแล้วก็ยิ่งเกลียดนังดามัน แนนจะขอร่วมมือกับพี่กี้เพื่อความต้องการและความสุขของพี่กี้ค่ะ"

แนนกลับมาแต่งชุดนักศึกษาเหมือนเดิมเพื่อรอรับดาริณี..สาวสวยที่กำลังจะถึงคราวเคราะห์ในอีกไม่กี่อึดใจนี้ ไอ้กี้กับแนนนอนคุยกันบนฟูกเหม็นๆอยู่สักพักหนึ่งจนเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง 

ไอ้กี้ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง มันสั่งให้แนนเดินไปเปิดประตู ดาริณียืนอยู่หน้าห้องคน เดียวแนนเดินออกไปจูงมือดาเข้ามาในห้องแล้วรีบปิดประตูห้องทันที

"โอ้...แนนดีใจจังเลยที่ดามา"

แนนมีสีหน้าแสดงความดีใจที่สามารถหลอกดาริณีได้สำเร็จมากกว่า ดาริณีเดินนำหน้าแนนเข้ามา ดาริณีเอ่ยปากถาม

"แล้วไหนเพื่อนของแนนล่ะ ไม่ให้ดาได้รู้จักกับเจ้าของห้องหน่อยเหรอ"

"ผมนี่แหละ...เจ้าของห้อง"

ไอ้กี้ส่งเสียงตอบแทนแนนแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ข้างประตูห้อง ดาริณีหันไปมองก็เห็นไอ้กี้ยืนแสยะยิ้มอยู่ แนนแนะนำไอ้กี้ให้ดาริณีรู้จัก

"ดาจ๊ะ ขอแนะนำเจ้าของห้องให้รู้จัก พี่กี้ไง ดาจำได้ไหมจ๊ะ ที่พี่เค้าเคยเข้ามาจะจีบดาที่มหาลัยในตอนสายวันนี้ไง"

ดาริณีจำได้แล้ว มันคือไอ้ตัวดำหน้าตาอัปลักษณ์ที่บังอาจมาแทะโลมดาแต่บังเอิญที่ชิดชัยเดินเข้ามาช่วยทันเหตุการณ์พอดี ทำให้ดาเกิดความโมโหขึ้นมาทันที

"จำได้แล้วล่ะ กิริยาเลวทรามแบบนั้น หน้าตาดำอัปลักษณ์แบบนั้นทำไมจะจำไม่ได้ แนนก็เห็นด้วยไม่ใช่เหรอ แล้วแนนมาอยู่กับมันตามลำพังในห้องของมันได้ยังไงกันเนี่ย"

ดาริณีหันมาท้วงติงเพื่อนสาว ไอ้กี้ฟังแล้วก็นึกในใจว่า

'อีคนสวยนี่ ยังปากจัดเหมือนเดิม เดี๋ยวคอยดูเถอะ..มึง'

ไอ้กี้เดินมายืนข้าง ๆ แนนเพื่อขวางประตูไว้แล้วพูดขึ้นว่า

"ผมไม่อยากอธิบายอะไรมากเอาเป็นว่าตอนนี้เพื่อนคุณน่ะรักผมมากจนยอมพลีกายที่จะเป็นเมียคนกิริยาเลวทราม หน้าตาอัปลักษณ์อับโชคอย่างผมแต่ผมมีข้อตกลงกับแนนว่าก่อนที่แนนอยากได้ผม มาเป็นผัวแนนจะต้องหาวิธีให้ผมเป็นผัวคุณก่อน แนนจึงต้องหลอกล่อให้คุณมา นี่ยังไง"

มันพูดพร้อมกับใช้แขนข้างซ้ายคล้องคอแนนไว้แล้วใช้มือใหญ่เท่าใบพายเอื้อมมาบีบเต้านมข้างซ้ายของแนนอย่างแรงเพื่อเป็นการพิสูจน์ว่ามันพูดจริงโดยที่แนนไม่ได้ป้องปัดขัดขืนแต่ประการใด ดาริณีต้องหลบสายตาที่จ้องมองมันอยู่ด้วยความละอายแทนเพื่อนสาวหันมามองหน้าแนนแล้วพูดขึ้นว่า

"จริงอย่างที่มันพูดเหรอ...แนน"

ดาริณีเห็นแนนยิ้มให้อย่างมีเลศนัยก็รู้สึกได้ว่าผิดปรกติแล้ว เพื่อนสาวอย่างแนนถ้าหากมีใครพูดหรือมาทำกิริยารุ่มร่ามเช่นนี้ก่อนหน้านี้ก็คงจะถูกแนนเล่นงานไปแล้ว 

แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น แนนกลับให้มันบีบเต้านมเพื่อเป็นการยืนยันคำพูดของมันและยังยิ้มอย่างยอมรับว่าได้หลอกดาริณีมาที่นี่จริง ๆแนนซึ่งเมื่อตอนสายยังคอยปกป้องไม่ให้ไอ้กี้เข้าใกล้ตนเองแต่ขณะนี้แนนกลับมาทรยศหักหลังได้ลงคอ 

ไอ้กี้พูดต่อ"ผมอยากใกล้ชิดกับคุณแต่ไม่มีโอกาสเลยเพราะมีไอ้แฟนนักบาสของคุณคอยทำเป็นหมาห้วงก้างอยู่ข้างคุณตลอด ผมก็เลยจำเป็นที่จะต้องให้แนนเป็นนางนกต่อล่อคุณมาที่นี่ไงล่ะ"

ดาริณีจึงรีบพูดกับแนนว่า

"ชั้นขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน พี่ชัยรออยู่ข้างล่าง ถ้านานเกินรอพี่ชัยจะขึ้นมาตามและคงจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ดาริณีอ้างชิดชัยเพื่อให้ไอ้กี้รู้ว่ามีบอดี้การ์ดมาด้วยเพราะฉะนั้นอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด 

ดาริณีรีบเดินเข้ามากระแทกไอ้กี้ให้หลบแล้วเดินเบี่ยงเพื่อจะไปเปิดประตูห้องออกสู่โลกภายนอกที่ปลอดภัยกว่าในห้องนี้ให้เร็วที่สุดแต่ไอ้กี้ก็ใช้มือขวาที่มียาเสน่ห์ชุ่มอยู่ที่ปลายนิ้วจับที่แขนของดาริณีทันทีแล้วพูดขึ้นว่า

"ผมรับรองได้ว่าเพียงแค่คุณก้าวออกจากห้องไปไม่กี่ก้าว เดี๋ยวคุณก็จะต้องเดินกลับมาที่ห้องนี้ใหม่อีกครั้งด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป"

ดาริณีถูกไอ้กี้ใช้ยาเสน่ห์สัมผัสถูกตัวเข้าแล้ว ดาริณีสะบัดแขนให้หลุดแล้วพูดขึ้นว่า

"มีแต่จะรีบหนีไปให้ห่างจากแกน่ะสิ...ไอ้บ้า"

ว่าแล้วดาริณีก็รีบวิ่งไปเปิดประตูและก้าวออกจากห้องอย่างรีบร้อนโดยไม่ปิดประตู ดาริณีเดินลงบันไดจากชั้นห้าของแฟลตซึ่งค่อนข้างใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะถึงชั้นล่างนั่นก็เท่ากับว่าเป็นการปล่อยให้ไอ้กี้มีเวลากระทำการบางอย่างก่อนที่ดาริณีจะได้ทันถึงชั้นล่าง

แนนร้องขึ้นว่า

"พี่กี้ ปล่อยให้นังดาหนีไปได้ไงล่ะคะ แนนจะไปตามให้ เอามั้ยคะ ขืนปล่อยให้นังดาไปเจอพี่ชัย เดี๋ยวความก็จะแตกเอานะคะ"

"ไม่ต้องหรอกอีแนน เดี๋ยวอีนังดามันก็จะกลับมาเองแหละ เชื่อกูเหอะ"

ไอ้กี้เริ่มหลับตาตั้งจิตให้มั่นคงและทำปากสะกดคาถามนต์ดำทันที

ทันทีที่ดาริณีก้าวลงบันไดตึกแฟลตด้วยความรีบร้อนเพื่อที่จะหนีไอ้กี้ให้เร็วที่สุดเพราะกลัวมันจะวิ่งตามออกมา ดาริณีเริ่มมีอาการหนาว ๆ ร้อน ๆคล้ายจะเป็นไข้

 ในใจคิดว่าเป็นเพราะตัวเองกำลังโกรธแนนและที่เกลียดมากที่สุดก็คือ ไอ้กี้แต่ไม่กี่ขั้นบันไดต่อมาดาริณีเกิดอาการเวียนหัวขึ้นอย่างปัจจุบัน ทันด่วนหัวใจเต้นแรงขึ้นราวกับกลองรัว สมองสับสนวุ่นวายไปหมด ในความคิดของดาริณีเริ่มเปลี่ยนไป

 ก้าวแต่ละก้าวที่ลงบันไดเริ่มช้าลงตามลำดับในความคิดของดาริณีมีใบหน้าของไอ้กี้โผล่ขึ้นมาอยู่ตลอดทุกขั้นบันไดที่ก้าวลงไป ในจิตใจเริ่มสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง