"มาไหว้พ่อสิ" แต่เธอไม่ได้มองทางผม

"เร็วเข้ามินต์" หญิงสาวอีกคนเดินเข้าไปรับธูปไหว้พ่อผมแบบไม่ค่อยเต็มใจ ไม่ผิดแน่นี่คือมินต์หรือมิชเชลพี่สาวผมอีกคนที่เอ่ยถึงในพินัยกรรม ผมพาทั้งคู่เดินไปหาคุณแม่

"แม่ครับนี่คุณมาเรีย" แม่ยกมือขึ้นไหว้เธอก่อน ซึ่งคุณมาเรียก็รับไหว้ แต่หญิงสาวที่อยู่เคียงข้างไม่ออกอาการใด ๆ จะยกมือไหว้แม่ผมก็ไม่มี

"คงรู้เรื่องพินัยกรรมแล้วใช่ไม๊ จริง ๆ แล้วชั้นก็ไม่ได้ต้องการอะไร เพียงแต่คงลำบากถ้าชั้นจะต้องเลี้ยงมินต์โดยลำพัง"

"ค่ะ ดิฉันเข้าใจ"

"ชั้นอยากจะให้มินต์เข้าไปอยู่ในบ้านคุณพงศ์ด้วยคน ในฐานะที่เธอก็เป็นลูกคนนึงของคุณพงศ์เหมือนกัน"

"แล้วคุณล่ะคะ"

"ไม่ล่ะ... ชั้นจะกลับประเทศซักพัก ชั้นคงทำใจไม่ได้ที่จะต้องอยู่ในประเทศนี้ ประเทศที่คนรักของชั้นเพิ่งจากไป" เธอพูดน้ำตารินรอดแว่นออกมา แม่ผมก็เริ่มตาแดงขึ้นมาเช่นกัน

"ค่ะ ดิฉันจะดูแลลูกคุณพงศ์เป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วงค่ะ"

"อีกประมาณอาทิตย์ ชั้นจะให้มินต์ย้ายเข้าไปนะคะ" คุณมาเรียไหว้แม่ผม โดยมีผมและแม่รับไหว้ตอบ หญิงสาวข้างคุณมาเรียยังคงยืนนิ่ง ผมไม่เข้าใจจริง ๆ พ่อเธอเสียทั้งคนแต่สีหน้าและแววตาเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

ครึ่งเดือนหลังจากเสร็จสิ้นงานศพคุณพ่อกับแม่นก บ้านเราก็ได้รับสมาชิกใหม่ วันนั้นวันเสาร์มีแทกซี่บีบแตรหน้าประตู เมื่อรถเข้าจอดเทียบหน้าบ้าน มีผมกับแม่และพี่แพรออกมาต้อนรับ คุณมาเรียลงมาในชุดดำ หน้าตายังคงแสดงความโศกเศร้า ส่วนหญิงสาวที่ชื่อมินต์ ใบหน้ายังคงเฉยชาแต่ต้องยอมรับว่าเธอสวยมากพอ ๆ กับพี่พิมเลยแต่สวยคนละแบบ มินต์ขาวหน้าตาออกฝรั่งริมฝีปากอิ่มสีแดงอมส้ม ตากลมผมสีน้ำตาลอ่อนคาดด้วยที่คาดผมสีดำ เธอใส่เสื้อยืดตัวเล็กรัดรูปสีเขียวอ่อนนมต้มดันออกมาเป็นลูก กางเกงผ้าขาสั้นสีขาวรัดจนเห็นเนินนูนเป็นกลีบ ปลีน่องขาวเนียน นี่เธอลืมไปรึเปล่าว่าพ่อเธอเพิ่งเสียไม่ถึงเดือน

"สวัสดีค่ะ" คุณมาเรียไหว้ทักทายกับแม่ผม ก่อนจะเรียกคนขับรถช่วยกันขนของลง มันเยอะมาก

"ฝากด้วยนะค่ะ"

"ค่ะไม่ต้องเป็นห่วง"

"นี่มินต์ค่ะ ไหว้คุณแม่สิ" คุณมาเรียแนะนำมินต์ให้พวกเรารู้จัก เธอยกมือไหว้แม่ผมแบบขอไปที

"แพร... กล้า... ไหว้พี่มินต์เค้ารึยัง" ผมกับพี่แพรยกมือไหว้ทักทายเธอ แต่เธอไม่รับไหว้พวกผมด้วยซ้ำ สายตาพี่แพร ปะทะกับพี่มินต์ ให้ตายเถอะ บ้านผมจะกลับมาเกิดสงครามอีกครั้งใช่ไม๊เนี่ย

"เชิญเข้ามานั่งทานน้ำในบ้านก่อนสิค่ะ"

"ไม่ล่ะค่ะ ชั้นขอตัวกลับเลย สวัสดีค่ะ" คุณมาเรียขึ้นแทกซี่กลับ เหลือไว้เพียงหญิงสาวลูกครึ่งท่าทางจะเฮี้ยวกว่าพี่แพรเมื่อก่อนเสียอีก

"ช่วยพี่เค้ายกขึ้นห้องสิจ้ะ แพร... กล้า" ห้องที่พี่มินต์จะเข้าอยู่คือห้องเก่าผม เพราะผมย้ายมานอนห้องคุณพ่อ

เกือบเดือน บ้านเราดำเนินชีวิตกับไปตามปกติความโศกเศร้าเริ่มจางหายแต่ก็ยังมีให้คิดเป็นบางครั้งเมื่อเคยเห็นสิ่งที่คุณพ่อหรือแม่นกเคยทำเคยใช้ หลังจากวันที่เกิดอุบัติเหตุบ้านเราไม่ได้ไปสปอร์ตคลับกันอย่างที่เคย หรือแม้แต่กิจกรรมทางเพศก็ไม่มี ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อผมไม่ได้ชักว่าเลยด้วยซ้ำ พี่มินต์ดูจะไม่แยแสอะไร เธอทำตัวเหมือนอยู่โรงแรม ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับคนในบ้าน ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่เธอพาเพื่อนผู้ชายเข้ามาในบ้านถึง 2 คนแล้ว พอมาก็ขึ้นห้องตกเย็นก็กลับ จนผมรู้สึกว่าเธอเป็นลูกพ่อผมจริงรึเปล่า แล้วนี่เธอเห็นบ้านผมเป็นอะไร อีกอย่างเวลาเธออยู่บ้านจะแต่งตัวไม่เกรงใจใครบางทีใส่สายเดี่ยวโนบราเดินในบ้านก็มี เธอคงเห็นว่ามีผู้ชายอยู่แค่ 2 คนก็เป็นได้ ขนาดไอ้เทพที่ว่าไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใครยังพูดกับผมเลย มันว่าถ้าไม่ติดว่าพี่มินต์เป็นพี่มัน มันจะจับเย็ดให้ขาถ่างไปเลย บางทีมันยุผมให้ทำแทนด้วยซ้ำ

ในที่สุดผมก็เหลืออดกับพฤติกรรมเธอจนได้ วันนั้นเป็นวันศุกร์ ด้วยความที่ถูกปลดจากเป็นนักกีฬาแล้วจึงกลับบ้านเร็ว เมื่อขับรถเข้าบ้านก็เห็นรถเก๋งโตโยต้าจอดอยู่ที่จอดรถของผม ทำให้ต้องไปจอดเกือบเรือนหลังน้อย เพียงแค่ย่างกายเข้าภายในบ้านก็พลันได้ยินเสียง จ๊วบจ๊าบดังมาจากห้องรับแขก ไอ้เทพตัวแสบแหง ๆ แต่เปล่าเลย

"เฮ่ย!!" พี่มินต์กับผู้ชายคนนั้นหยุดบดปากกันหันมามองด้วยหางตา แล้วเข้าจูบกันต่อแบบไม่เห็นหัวผม ถ้าผมจำไม่ผิดไอ้คนนี้ผมไม่เคยเห็นหน้า

"ไม่ได้ยินหรือไง" ผมทำเสียงแข็งเดินเข้าไปหา นี่มันบ้านคุณพ่อผมที่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงไม่ใช่โรงแรม

"นี่มันเรื่องของชั้น" พี่มินต์ยืนขึ้นเสื้อสายเดี่ยว สายด้านซ้ายหลุดลงมาอยู่ที่แขน หัวนมเบียดเสื้อสีขาวออกมาเป็นเม็ด นมเธอใหญ่มากดันจนชายเสื้อลอยไม่ติดกับเอวที่คอกกิ่ว จากที่เคยมองว่าขนาดคงพอ ๆ กับของพี่พิมแต่ตอนนี้ผมว่ามันใหญ่กว่าแน่นอน กางเกงขาสั้นขอบขาบานกระดุมถูกปลดออก ซิปไหลลงมาเกินครึ่งเผยให้เห็นชั้นในสีครีม ถ้าผมไม่เข้ามาทั้งคู่คงเย็ดกันเย้ยวิญาณคุณพ่อกับแม่นกเป็นแน่ ผู้ชายคนนั้นยืนขึ้นชี้หน้าผม

"ไอ้หนู มึง..."

"ไอ้เหี้ย!! มึงออกจากบ้านกูไปเลย" ผมสอยเข้าเต็มกรามเซไปนั่งลงบนโซฟาเดี่ยว มันลุกขึ้นปรี่เงื้อกำบั้นเข้ามา

"ไอ้หน้าเหี้ย!!! กูบอกให้ออกจากบ้านกูไปไงไอ้สัตว์" ผมถีบสวนเข้าเต็มยอดอก มันกระเด็นลงไปกองกับพื้น

"แม่ง! ยังไม่ไปอีก" ผมวิ่งเข้าไปหมายจะซ้ำ แต่มันลุกรีบวิ่งออกจากบ้าน ผมควักกุญแจรีโหมดเดินไปหน้าบ้าน กดเปิดประตู

"ไอ้สัตว์! อย่าให้กูเห็นหน้าอีกนะ" เสียงแหกปากตะโกนไล่หลังไป ผมหันหลังกลับเดินไปที่พี่มินต์

"ไอ้กล้า!! แกมีสิทธิ์อะไรมาทำเพื่อนชั้น" พี่มินต์ชี้หน้าผม

"เพื่อนเหรอ... นั่งดูดปากอย่านี้ เรียกเพื่อนเหรอ"

"แล้วแกเสือกอะไรด้วย... เรื่องของชั้น ชั้นจะมีอะไรกับใครมันก็เรื่องของชั้น... พ่อแม่ไม่สั่งสอน"

"อีดอก!!! ด่าพ่อเหรอ อีนี่ร่านนักใช่ไม๊มึง ขอกูเย็ดซักทีเถอะวะ" ผมของขึ้นทันทีที่มาด่าคุณพ่อ เดินจังก้าเข้าหา แก้เข็มขัดออกกะจะเย็ดให้หายร่าน เห็นบ้านผมเป็นอะไร

"ไอ้บ้า! แกจะทำอะไร" พี่มินต์วิ่งหนี แต่ผมคว้าข้อมือเธอไว้

"จะเย็ดมึงน่ะสิ" ผมดึงพี่มินต์หงายท้องลงบนโซฟายาว โถมตัวขึ้นคร่อมระดมจูบไซ้ไปทั่วซอกคอ กลิ่นกายพี่มินต์หอมเร้าอารมณ์มาก

"ออกไป... ไอ้เหี้ยกล้า... ออกปายยยย" พี่มินต์ทั้งทุบทั้งจิกหัวผม

"อีสัตว์เอ้ย!! ทีกูล่ะทำสะดิ้ง" ผมล่ะจากการจูบไซ้ มือซ้ายค้ำคอ มือขวาจับเสื้อเธอกระชากขาดติดมือ ผมรู้สึกตัวเองป่าเถื่อนเอามาก ๆ แต่มันก็สาสมกับการกระทำของเธอ

"ว้าย!!!!!!" เต้านมขนาดมโหฬารเด้งกระเพื่อม มองดูยังไงก็ไม่ต่ำกว่า 36 แน่นอน หัวนมสีน้ำตาลอ่อนชี้ชูชันท้าทาย 2 มือหยาบของผมบีบเคล้นอย่างเมามันส์ก้มลงดูดเลียทั้งซ้ายขวา

"ไอ้บ้า... ไอ้เหี้ย... แกออกไปนะ" ผมดูดเน้นหนักขึ้น สลับกระดกปลายลิ้นเลียเบา ๆ ที่ยอดถัน เธอยังทั้งทุบทั้งข่วน ท่าทางเธอจะไม่ยอมจริง ๆ

"แพร... ช่วยพี่ด้วย แพร" ผมแหงะดูเห็นพี่แพรมายืนอยู่ด้านหน้าเมื่อไหร่ไม่รู้ ลืมไปวันนี้เธอไม่มีเรียน พี่มินต์ยื่นไม้ยื่นมือร้องขอให้เธอช่วย ตายห่าแล้วไง! พี่แพรเป็นคนที่หวงผมที่สุด เธอต้องเดินเข้ามาตบผมแน่ ๆ เธอยื่นมือมาจับมือพี่มินต์ที่กำลังไขว่คว้าหาอิสรภาพ

"มาพี่มินต์... เดี๋ยวแพรช่วย"

"แกจะทำอะไรชั้น... อีแพรปล่อย"

"ก็จะช่วยให้พี่เสียวไง... พี่มินต์" ผิดคาด... พี่แพรจับข้อมือทั้ง 2 ข้างของพี่มินต์มัดด้วยเข็มขัดของผมที่ถอดกองอยู่กับพื้น แล้วจับไว้ไม่ให้ทุบตีผม เธอคงสะใจในสิ่งที่ผมทำ เพราะเธอไม่ถูกชะตากับพี่มินต์ตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ผมยันตัวขึ้นมองเต้าอวบเบียดเข้าหากันโดยอัตโนมัติเมื่อแขนทั้ง 2 ข้างยกชูเหนือหัว

"พี่มินต์ นมพี่ใหญ่ดีว่ะ พี่ให้ไอ้พวกเหี้ยมันบีบมากี่คนแล้วล่ะ" พูดพลางคลึงมันเล่น ใช้นิ้วสะกิดหัวนมเบา ๆ

"น้าเล็ก... น้าเล็กช่วยมินต์ด้วย... น้า" พี่มินต์ร้องเรียกแม่ผมให้ช่วยทันทีที่แม่เดินเข้ามาบริเวณห้องรับแขก แต่เธอก็ต้องอึ้งเมื่อแม่เดินเข้ามาก้มจูบปากแลกลิ้นกับลูกชายก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาเดี่ยวข้าง ๆ กดรีโหมดดูทีวีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น