NC พิธีกรรมสยิว

แสงแดดอ่อนสาดส่องผ่านหน้าต่างไม้ คุณหญิงเอิบลืมตาขึ้นพร้อมกับหัวใจที่หนักอึ้ง ความเจ็บช้ำเมื่อคืนยังคงตามหลอกหลอน รอยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดทำให้หมอนที่นอนอยู่ชื้นไปด้วยความอับอายและความเศร้า นางนึกถึงเจ้าพระยาสุรเดช ชายผู้เคยรักใคร่นางอย่างล้นเหลือ บัดนี้ความรักนั้นกลับเลือนรางจนแทบไม่เหลือซาก 

คุณหญิงเอิบถูกเรียกมาที่เรือนใหญ่ ความจริงมันควรเป็นที่ของนาง แต่ผู้เป็นสามีกลับเอานางจันทร์เข้ามาอยู่แทนที่  เจ้าพระยาสุรเดชกำลังยืนอยู่กลางลานพร้อมข้าราชบริพารมากมาย เสียงของเขาก้องกังวานในน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณหญิงเอิบ! นางผู้หญิงไร้ความคิด ไร้ความเหมาะสมเช่นนี้ สมควรแล้วหรือที่เป็นเมียของข้า!”

คำพูดนั้นเหมือนมีดที่กรีดลึกเข้าไปในหัวใจของคุณหญิง นางนิ่งอยู่ในท่าก้มหน้าด้วยความอับอาย สายตาของข้าราชบริพารต่างเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม และที่ยิ่งกว่านั้นคือ นางจันทร์ ผู้หญิงที่ท่านเจ้าคุณโปรดปรานที่สุด ยืนยิ้มเยาะอยู่เบื้องหลัง น้ำเสียงหัวเราะเบาๆ ของนางเหมือนย้ำถึงความพ่ายแพ้ของคุณหญิงเอิบ

ค่ำคืนนั้น นางนอนนิ่งอยู่บนเตียง ความรู้สึกของความพ่ายแพ้และความโดดเดี่ยวทำให้นางแทบทนไม่ได้ ในที่สุด แม่แย้ม บ่าวคนสนิทของคุณหญิงเอิบจึงกระซิบแนะนำทางออกที่นางเคยบอกก่อนหน้านี้

“คุณหญิงเจ้าขา... ถ้าท่านอยากได้ท่านเจ้าคุณกลับมา... ก็ทำตามที่ข้าว่าเถอะ” 

นางเหลียวมองแม่แย้มอย่างสบสน “มันจะดีจริงรึ?” 

“ไปหาพ่อหมอเถอะเจ้าค่ะ พ่อหมอไกร เขามีชื่อเรื่องการทำยาเสน่ห์ หากท่านกล้าพอ ข้าจะพาไป”

ดวงตาของคุณหญิงวาวโรจน์ด้วยความลังเล แต่ในที่สุดความอับอายที่ถูกประจานต่อหน้าข้าราชบริพารก็ผลักดันให้นางพยักหน้า

ยามดึกดื่น เมื่อฟ้ากลายเป็นผืนกำมะหยี่สีดำ พวกนางทั้งสองลอบเดินทางไปยังสำนักพ่อหมอที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในป่าทึบ ไฟตะเกียงในกระท่อมเล็กๆ วูบไหวในความมืด ขับบรรยากาศให้ดูน่ากลัวและลึกลับ 

พ่อหมอไกรเปิดประตูออกมาต้อนรับ รูปร่างของเขาสูงใหญ่ แขนล่ำสันประดับด้วยรอยสักยันต์ที่ดูขลัง นัยน์ตาของเขาคมลึกจนน่าหลงใหล รอยยิ้มเพียงแผ่วเบาทำให้หัวใจคุณหญิงเอิบสะดุด 

แม่แย้มเล่าเรื่องราวของคุณหญิงเอิบ พร้อมวิงวอนให้พ่อหมอช่วย “พ่อหมอเจ้าขา โปรดช่วยทำยาเสน่ห์ให้คุณหญิงเถิด ท่านเจ้าคุณห่างเหินจนใจคุณหญิงแทบแตกสลาย” 

พ่อหมอไกรรับฟังด้วยท่าทีนิ่งสงบ ก่อนที่เขาจะพยักหน้า “ถ้าอยากให้ได้ผล เจ้าต้องทำตามทุกขั้นตอน” 

แม่แย้มลังเล แต่ในที่สุดพ่อหมอก็โบกมือ “ข้าไม่อยากให้คนอื่นอยู่ที่นี่ เจ้ากลับไปก่อน เดี๋ยวข้าจะจัดการต่อเอง” 

แม่แย้มพยักหน้าก่อนออกไป ทิ้งคุณหญิงเอิบไว้กับพ่อหมอ 

 “ถอดเสื้อผ้าของเจ้า” ไกรสั่งเสียงเรียบ 

คุณหญิงเอิบอ้าปากค้าง ใบหน้าแดงระเรื่อ “มันจำเป็นหรือ?”

“หากไม่ทำ เจ้าจะไม่ได้สิ่งที่ต้องการ” พ่อหมอไกรพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น 

คุณหญิงสูดลมหายใจลึกก่อนตัดสินใจทำตาม ร่างกายที่เปลือยเปล่าของนางเผยให้เห็นความงามที่เจ้าพระยาสุรเดชเคยหลงใหล 

ไกรหยิบน้ำมันขวดเล็กขึ้นมา ทาน้ำมันนั้นลงบนฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปบนผิวเนื้อของคุณหญิงเอิบ ความอุ่นร้อนจากมือของเขาทำให้นางรู้สึกสั่นสะท้าน 

“พิธีกรรมนี้ต้องใช้พลังจากสัมผัสเพื่อเชื่อมโยงความรู้สึก” เขากระซิบชิดหู

สัมผัสของไกรเต็มไปด้วยความตั้งใจ ราวกับทุกปลายนิ้วของเขาสื่อสารกับร่างกายของคุณหญิงเอิบ ความอบอุ่นของน้ำมันที่ทาลงไปทั่วตัวถูกถ่ายทอดด้วยมือที่ใหญ่และหนักแน่น เขาเริ่มจากไหล่ ไล้ลงมายังหน้าอกที่เต่งตึง ก่อนจะวนช้าๆ รอบยอดอกที่ชูชัน 

“อื้ม…” คุณหญิงเอิบครางเบาๆ ความรู้สึกซ่านที่ไม่ได้รับมานานกว่าสองปี เริ่มไหลเวียนไปทั่วร่างของนาง 

ไกรยิ้มมุมปาก ก่อนก้มลงมาดูดยอดอกอย่างแรง นางสะดุ้งเฮือก ความร้อนแผ่ซ่านไปทั้งร่าง เสียงของนางเริ่มดังขึ้นตามจังหวะของความเสียวที่ไกรมอบให้ เขาดูดไล้สลับซ้ายขวา ริมฝีปากของเขากดลงแนบแน่นกับเนื้ออ่อนที่ตอบสนองต่อทุกสัมผัส 

“พ่อหมอ…” นางครางชื่อของเขาออกมา 

ไกรไม่หยุดเพียงแค่นั้น ลิ้นของเขาเลื่อนไล้ไปตามหน้าท้อง ราวกับกำลังทำพิธีศักดิ์สิทธิ์ นางเกร็งตัวด้วยความรู้สึกที่ยากจะควบคุม 

“พิธีกรรมต้องทำให้พลังในตัวเจ้าถูกกระตุ้น…” เขาพูดเสียงแหบต่ำ ขณะที่เขาเลื่อนตัวลงไปด้านล่าง 

เมื่อไกรเลื่อนใบหน้าลงไปใกล้ส่วนอ่อนไหวที่สุดของคุณหญิงเอิบ ลิ้นของเขาสัมผัสเบาๆ ที่เม็ดเสียว ทำให้นางสะดุ้งและครางออกมาเสียงดัง มือของนางจิกที่ขอบเตียงแน่น ร่างกายบิดเร้าด้วยความรู้สึกที่เกินบรรยาย 

“อ๊ะ…พ่อหมอ...หยุดไม่ได้...มัน...เสียวเหลือเกิน…” เสียงของนางสั่นเครือ

ไกรยังคงใช้ลิ้นของเขาเลียวนรอบเม็ดเสียวของคุณหญิงเอิบอย่างช่ำชอง เสียงครวญครางของนางดังก้องไปทั่วห้องที่มืดสลัว มือของนางจิกผ้าปูแน่น ร่างกายเกร็งกระตุกเมื่อเขากดปลายลิ้นลงไปที่จุดนั้นลึกยิ่งขึ้น 

“อ๊า… พ่อหมอ… อ๊ะ... ข้า… เสียวเหลือเกิน…” นางครางเสียงหลง ดวงตาปิดแน่นขณะที่ร่างกายของนางเด้งรับทุกสัมผัส 

ไกรไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขาสลับจังหวะระหว่างการเลียเบาๆ และดูดแรงๆ เพื่อกระตุ้นความรู้สึกให้นางไต่ระดับสูงขึ้น เสียงครางของนางเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับลมหายใจที่หอบถี่ นางรู้สึกเหมือนกำลังปีนขึ้นไปสู่จุดสูงสุดที่ร่างกายของนางแทบไม่อาจต้านทาน 

“พ่อหมอ! อ๊ะ...ข้า...ข้าไม่ไหวแล้ว!” เสียงสุดท้ายของนางแหลมสูง ก่อนที่ร่างของนางจะกระตุกอย่างรุนแรง 

ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่าง น้ำหวานของนางหลั่งออกมาจนชุ่มมือของไกร เขาเลียทำความสะอาดอย่างเชื่องช้า ราวกับกำลังปลอบประโลมร่างที่สั่นระริกของคุณหญิง 

หลังจากนางสงบลง ไกรยืนขึ้นพร้อมกับยื่นขวดน้ำมันพรายและถุงยาเสน่ห์เล็กๆ ให้ “นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการ น้ำมันนี้จงเอาหยดใส่ตัวของท่านเจ้าคุณ

“น้ำมันพราย ใช้กับบุรุษได้ด้วยหรือ”

“มันก็ใช้ได้หมดนั่นแหละ เจ้าอย่าถามมากความ”

คุณหญิงเอิบรับขวดน้ำมันพรายและถุงยาเสน่ห์มาอย่างเงียบงัน นางยังหอบหายใจเบาๆ สายตาจ้องมองพ่อหมอไกรที่ยืนเด่นสง่าท่ามกลางแสงไฟที่วูบไหว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มบางๆ ที่น่าหลงใหล แต่แฝงไว้ด้วยความลึกลับ 

“ขอบคุณพ่อหมอ ข้าหวังว่าสิ่งนี้จะช่วยให้ท่านเจ้าคุณกลับมารักข้าอีกครั้ง” นางเอ่ยเสียงแผ่ว

ไกรพยักหน้า ดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของนาง “มันจะช่วยได้ แต่เจ้าต้องแน่ใจว่าเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการจริงๆ เพราะยาเสน่ห์มิใช่สิ่งที่พลิกกลับได้ง่าย” 

คำพูดของเขาทำให้นางนิ่งงัน ความรู้สึกหลากหลายแล่นเข้ามาในใจของนางอย่างรวดเร็ว นางอยากให้ท่านเจ้าคุณกลับมารักนาง แต่ในเวลาเดียวกัน ความเจ็บปวดที่ได้รับจากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีก็ทิ้งรอยแผลลึกไว้ในหัวใจของนาง

คุณหญิงเอิบเดินกลับออกจากกระท่อมพร้อมกับแม่แย้มที่รออยู่ข้างนอก ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง เสียงจิ้งหรีดร้องดังแผ่วในบรรยากาศอันเงียบสงบ นางกอดขวดน้ำมันพรายไว้แน่นราวกับมันคือความหวังสุดท้าย 

“เป็นยังไงบ้างเจ้าคะคุณหญิง?” แม่แย้มถามอย่างตื่นเต้น 

คุณหญิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว... ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับข้า” 

แม่แย้มพยักหน้าและยิ้มอย่างโล่งใจ “พ่อหมอเก่งจริงๆ ใช่ไหมเจ้าคะ?” 

นางนิ่งเงียบ ความคิดวนเวียนอยู่กับเหตุการณ์ในกระท่อม ทั้งความเสียวซ่านและความรู้สึกที่ยังคงหลงเหลือ ความร้อนของสัมผัสของพ่อหมอไกรยังไม่จางหายไปจากร่างกายของนาง 

เมื่อกลับมาถึงเรือนของตน นางวางขวดน้ำมันพรายลงบนโต๊ะ ไฟตะเกียงในห้องทำให้น้ำมันภายในขวดเป็นประกายระยิบระยับ แต่สิ่งที่นางมองเห็นกลับเป็นภาพของพ่อหมอไกร 

นางนั่งนิ่งอยู่บนเตียง พลางสัมผัสริมฝีปากของตนที่ยังคงรู้สึกถึงความร้อนจากจูบและลิ้นของเขา 

“ข้ากำลังทำอะไรอยู่…” นางพึมพำกับตัวเองอย่างสับสน 

ความอับอายจากท่านเจ้าคุณและความต้องการที่จะเอาชนะนางจันทร์ยังคงเป็นแรงผลักดัน แต่นางไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าความปรารถนาที่มีต่อพ่อหมอไกรเริ่มจุดประกายในหัวใจของนางแล้ว

ในคืนนั้น คุณหญิงเอิบล้มตัวลงนอน แต่หัวใจและร่างกายยังคงสั่นไหวจากสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำคืนอันร้อนแรง

ป.ล. เอ้าๆ คุณหญิงอย่าใจเกเรสิเจ้าคะ