ไอ้ผีหื่นนนน

ฟ้าตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง รู้สึกปวดหัวหน่อยๆ และยังมีอาการคลื่นไส้เหมือนเพิ่งเล่นเครื่องเล่นรถไฟเหาะมาหลายรอบติด เธอกระพริบตาอยู่หลายครั้ง พยายามปรับสายตากับความมืดรอบตัว แต่สิ่งแรกที่เธอเห็นคือท้องฟ้าที่มีสีม่วงเข้มและแสงจันทร์ที่ดูเหมือนกับหลอดไฟนีออนสีม่วงส่องลงมา

"นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?" ฟ้าพึมพำกับตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน เธอมองไปรอบๆ และพบว่าตัวเองอยู่ในหุบเขาที่ดูแปลกประหลาด ภูเขาสูงตระหง่านที่ล้อมรอบนั้นมีรูปร่างเหมือนคัพเค้กที่ถูกอบไหม้ ส่วนต้นไม้รอบๆ ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นขนมปังแผ่นมากกว่าจะเป็นต้นไม้จริงๆ

“หรือฉันแค่ฝัน” ฟ้าพยายามทำใจเย็นและคิดหาทางออกจากสถานการณ์นี้

ทันใดนั้น เสียงโหวกเหวกของคนกลุ่มหนึ่งก็ทำให้ฟ้าสะดุ้ง เธอหันไปดูต้นเสียง พบกับกลุ่มคนที่มีลักษณะแปลกๆ ทั้งหมดเดินเรียงแถวกันมา คนหนึ่งแต่งตัวเหมือนตัวตลกในละครสัตว์ สวมหมวกทรงสูงสีรุ้ง อีกคนหนึ่งดูเหมือนนักพรตที่ใส่ชุดคลุมสีดำแต่กลับสวมรองเท้าแตะ ส่วนคนสุดท้ายเป็นสาวสวยที่ใส่ชุดเกาะอกกับรองเท้าส้นสูงสูงจนเหมือนกับว่ามีใครสักคนบังคับให้เธอใส่เพื่อแข่งกัน

“เอ๊ะ? พวกเขาเป็นใครกัน?” ฟ้าขยับตัวไปหลบหลังต้นขนมปังแผ่นต้นหนึ่ง ดูเหมือนว่าคนพวกนี้ไม่ค่อยเหมือนมนุษย์ทั่วไป เธอพยายามเงี่ยหูฟังการสนทนาของพวกเขา

“บอกแล้วไงว่าฉันคือเทพเจ้าแห่งความรัก! แต่พวกเจ้าไม่เชื่อเลยสักนิด!” ชายที่แต่งตัวเหมือนตัวตลกพูดเสียงดังอย่างไม่พอใจ

“เทพเจ้าแห่งความรัก? งั้นทำไมทุกคนถึงโดนคุณทิ้งหมดล่ะคะ?” สาวสวยพูดขึ้นพร้อมหัวเราะเบาๆ

“หุบปากไปเลย! เจ้าไม่เข้าใจพลังอันยิ่งใหญ่ของข้า!” ตัวตลกเทพเจ้าความรักตะโกนออกมาเหมือนเด็กที่กำลังงอน ฟ้าต้องกลั้นหัวเราะเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้

“นี่มันบ้าชัดๆ...” ฟ้าคิดในใจ “แต่ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่ก่อน” เธอค่อยๆ ขยับถอยหลัง หวังว่าจะหลบออกจากสถานการณ์นี้ไปโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

แต่ฟ้ายังไม่ทันก้าวได้ไกล เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ เสียงที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความหนาวเย็นในกระดูกสันหลัง

“ไปไหนจ๊ะ? คนสวย…”

ฟ้าหันไปมองและพบกับร่างของชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดโบราณสีดำ ดวงตาของเขาวาวโรจน์อย่างน่ากลัว ริมฝีปากยิ้มมุมปากที่ทำให้เธอขนลุก หนุ่มคนนั้นดูไม่ใช่มนุษย์...เพราะเขาลอยอยู่ในอากาศ!

“ผะ...ผี!” ฟ้าอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เฮ้ย! รู้ว่าฉันเป็นผีด้วยเหรอเนี่ย?” ผีร้ายยิ้มกว้างขึ้น “ดีเลย งั้นมาสนุกกันเถอะ”

“สนุก...สนุกอะไร! นายเป็นใคร!” ฟ้าเริ่มรู้สึกกลัว สถานการณ์ทั้งหมดนี้มันแปลกเกินไป และเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ

“ฉันน่ะเหรอ? ฉันคือกาย...ผีสุดหล่อที่ใครๆ ก็ต้องหนี! แต่สำหรับเธอ ฉันจะเป็นอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ” เขาขยับเข้ามาใกล้ฟ้าอย่างรวดเร็ว “หรือต้องการให้ฉันเป็นเจ้าของหัวใจเธอล่ะ?”

“ไม่เอาหรอก! อย่าเข้ามาใกล้นะ!” ฟ้าถอยหลังไปชนกับต้นขนมปังแผ่นอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นทุกที

“ทำไมต้องหนีล่ะ? ไม่ชอบความหล่อของฉันเหรอ?” กายพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้น “หรือเธอชอบแนวหวานๆ มากกว่า?”

“ไม่ต้องการทั้งนั้นแหละ!” ฟ้าตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง แล้วหันหลังวิ่งหนีไปทันที

กายหัวเราะเสียงดังในขณะที่เธอวิ่งหนี เขาลอยตามเธออย่างรวดเร็ว “อย่าหนีเลยน่า เดี๋ยวหัวใจเธอก็ล้มเหลวซะก่อน”

ฟ้าไม่ฟัง รีบเร่งฝีเท้าเพื่อหนีจากเขา เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกล่าจากสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติ การวิ่งในหุบเขานี้เต็มไปด้วยอุปสรรค ทั้งพื้นดินที่เหมือนจะมีชีวิตของมันเอง และเส้นทางที่เปลี่ยนทิศทางตลอดเวลา

ในที่สุดฟ้าก็หยุดวิ่งเพราะเหนื่อยล้า เธอก้มลงหอบหายใจอย่างหนัก แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็พบว่ากายลอยอยู่ข้างหน้าด้วยใบหน้าที่ยิ้มกวนตีน

“เหนื่อยแล้วเหรอ?” กายถามอย่างยิ้มเยาะ “แบบนี้เองเหรอที่เธอคิดว่าจะหนีจากฉัน?”

ฟ้ารู้สึกได้ว่าเธอไม่สามารถหลบหนีจากผีตัวนี้ได้ง่ายๆ “ตกลง นายต้องการอะไรจากฉันแน่?”

กายเอียงหัวเล็กน้อยก่อนจะตอบ “ก็แค่อยากเล่นสนุกนิดหน่อยน่ะ เธอไม่คิดว่ามันจะสนุกเหรอ?”

“สนุกบ้าอะไร! นายมันประหลาด!” ฟ้าตอบกลับอย่างไม่พอใจ

“อืม...ใช่ ฉันก็ประหลาดเหมือนเธอนั่นแหละ” กายยิ้มเล็กน้อย “แต่ไม่ต้องห่วงนะ เราจะสนุกกันไปอีกนาน...”

ฟ้ากลืนน้ำลายลงคอ ความคิดถึงการเอาตัวรอดเริ่มแทรกเข้ามาในหัวของเธอ “โอเค งั้นฉันต้องทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากนาย?”

กายหัวเราะเบาๆ “แค่รักฉัน...ง่ายๆ แค่นั้นเอง”

ฟ้าอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะรู้สึกถึงความกลัวที่มากขึ้น “ล้อเล่นใช่ไหม!?”

“ลองดูสิ แล้วเธอจะรู้...” กายตอบกลับพร้อมกับยิ้มที่ทำให้ฟ้ารู้สึกถึงความอันตรายที่ซ่อนอยู่

ฟ้าหายใจลึกๆ พยายามตั้งสติ เธอรู้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เธอต้องหาทางออกจากหุบเขาประหลาดนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม