ตอนที่ 10 - “ทำไมคุณถึงกลับมา” (2)

ถงเจียหมิงล้างตัวหลังจากที่เขาล้างมือให้น้องสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถงเจียซินรีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางไม่พอใจ “พี่รอง ทำไมไม่ปล่อยให้ผมบอกความจริงกับเธอล่ะ พี่กังวลเรื่องอะไร”
ถงเจียหมิงยังคงไม่ส่งเสียงใดๆ ถงเจียซินพูดต่อไปเรื่อยๆ ราวกับประทัดเล็กๆ
“อย่ากังวลเลย พี่รอง มีแต่น้องสาวคนเล็กเท่านั้นที่จะโดนหลอกด้วยลูกอมเหล่านี้ ไม่ใช่ผม! ผมจะไม่กินแม้แต่อาหารเย็นที่เธอเตรียมไว้!”
ถงเซี่ยลู่ไม่เคยต้องทำงานบ้านเลย เธอเติบโตมาในครอบครัวเจ้าหน้าที่รัฐ แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าต้องทำอะไร อาหารที่เธอทำคงมีรสชาติแย่แน่ๆ เขาไม่ยอมกินอะไรที่เธอทำหรอก แม้ว่ามันจะฆ่าเขาตายก็ตาม!
ถงเซี่ลู่ “……”
จิ๊ จิ๊ จิ๊ ดูเหมือนลูกชายคนที่สามจะยากที่สุดในบรรดาสามคน
แต่นั่นก็เข้ากับบุคลิกของเขาจากชาติที่แล้ว ถงเจียซินมีความคิดมากมายและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นเรื่องของการออกแบบเสื้อผ้า
ขณะที่ประเทศกำลังปฏิวัติ เขาก็ประสบความสำเร็จอย่างมากในสาขานั้นและยังได้รับรางวัลระดับนานาชาติบางรางวัลอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม บุคลิกภาพของเขาเป็นปัญหาใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกเลี้ยงดูมาในสภาพแวดล้อมที่อึดอัดอย่างเช่นที่เป่ยเหอ ทำให้เขาอ่อนไหวและโกรธง่าย เขาไม่รู้จักวิธีจัดการกับอารมณ์ และในที่สุดภรรยาของเขาก็หย่ากับเขา น่าเสียดายที่เธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวันหย่าร้างด้วย
ถงเจียซินเสียใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่เคยแต่งงานอีก
ถงเจียหมิงอุ้มน้องสาวเข้าบ้านหลังจากที่พวกเขาล้างตัวเสร็จ
พวกเขาเห็นว่าอาหารถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะแล้ว เขาหยุดพักเล็กน้อยแล้วนั่งลงกับน้องสาวในที่สุด ถงเจียซินกำลังจะพูดบางอย่าง แต่ในที่สุดเขาก็หยุดตัวเองเมื่อพี่ชายคนที่สองจ้องมองเขา
อย่างไรก็ตาม เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่แตะสิ่งใดๆ ที่เธอทำ!
ไม่อย่างแน่นอน!!!
ทันทีที่เขานั่งลง กลิ่นที่ไม่อาจควบคุมก็โชยมาโจมตีจมูกของเขา เขาไม่เคยได้กลิ่นอะไรแบบนั้นมาก่อน และไม่เคยเห็นข้าวผัดที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน ข้าวผัดแต่ละจานมีสีทองอร่ามและแวววาวภายใต้แสงไฟ ดูน่ากินมาก เขาสงสัยว่ารสชาติจะเป็นยังไง
เขากลืนน้ำลายดังๆ และขณะเดียวกันท้องของเขาก็เริ่มส่งเสียงร้อง ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเขากำลังทำอะไร เขาก็คว้าช้อนตักคำใหญ่ขึ้นมาแล้วใส่เข้าปาก
โอ้พระเจ้า มันอร่อยมาก!
ข้าวก็นุ่มกำลังดี เขาไม่เห็นไข่เลย แต่ทุกคำมีรสชาติเหมือนไข่ เขาเคยกินข้าวผัดไข่มาสองสามครั้งก่อนหน้านี้ แต่ไม่มีครั้งไหนอร่อยเท่าวันนี้เลย!
เขาใช้ตะเกียบคีบผักคะน้าขึ้นมา ผักคะน้ากรอบและมีกลิ่นกระเทียมลอยฟุ้งอยู่ในปากของเขา คนที่บอกว่าจะไม่ยอมกินต่อให้ตายก็หมดชามไปในเวลาไม่นานและไม่มีปัญหาในการตักชามที่สองมาให้ตัวเอง เขาแสดงให้เห็นความหมายของการตบหน้าตัวเองอย่างชัดเจน
เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาหารอร่อยเกินไปหรือเพราะแสงอ่อนเกินไป เขารู้สึกว่าถงเซี่ยลู่ไม่ได้น่ารำคาญเท่ากับที่ดูเมื่อไม่นานนี้
เธอไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่เขาคิดในตอนแรก คงไม่แย่เลยถ้าเขาจะได้กินอาหารอร่อยๆ แบบนี้ตั้งแต่ตอนนี้
ถงเจียหมิงไม่สามารถแม้แต่จะมองดูน้องชายของเขากำลังกินอาหารอย่างหิวโหยมาเป็นเวลานานอย่างไร
ใครคือคนที่บอกว่าไม่สามารถซื้อเขาด้วยอาหารเมื่อไม่นานนี้ และใครคือคนที่ประกาศว่าเขาจะไม่กินอะไรก็ตามที่เธอทำ?
น่าอายเกินไปแล้ว!
แก้มน้อยๆ ของถงเหมียนเหมียนพองขึ้นเมื่อเธอกิน เธอดูพึงพอใจมาก
ถงเซี่ยลู่ยิ้มขณะที่เธอหยิบข้าวออกจากหน้าของถงเหมียนเหมียน
ไม่ว่าจะยุคสมัยใดและสถานที่ใดก็ต้องมีคนที่ผิดคำพูดอยู่เสมอ
ครอบครัวฟาง
ตะเกียบของฟางจิงหยวนเลื่อนไปมาบนจาน ฟางเหวินหยวนขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนั้น “เธอติดนิสัยนั้นมาจากไหน คนอื่นจะกินยังไงหลังจากที่เธอทำแบบนั้น”
ฟางจิงหยวนไม่พอใจและยื่นปากออกมา แต่ถึงกระนั้น เธอก็รู้สึกหวาดกลัวพี่ชายของเธอเสมอมา สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือบ่นเบาๆ “พี่หมายความว่ายังไงที่พวกมันกินไม่ได้อีกต่อไป”
ฟางเหวินหยวนจ้องมอง เธอจึงรีบปิดปากเงียบ
อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่คืนดีกับใคร เธอรู้สึกว่าพี่ชายของเธอเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และหน้าตาของเขาเคร่งขรึมทุกวันเหมือนชายชรา
จู่ๆ เธอก็จำได้ว่าได้เจอถงเซี่ยลู่ในบ่ายวันนี้ เธอจึงกลอกตาไปมาและพูดว่า “พี่ใหญ่ เดาสิว่าเมื่อบ่ายนี้ฉันเจอใคร”
ฟางเหวินหยวนยังคงกินต่อไปราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงของเธอ
ปฏิกิริยาของเขาไม่ได้ทำให้ฟางจิงหยวนประหลาดใจ “ฉันบังเอิญเจอถงเซี่ยลู่ พี่คงยังไม่ได้ยินเรื่องนี้หรอกใช่ไหม ถงเซี่ยลู่ถูกตระกูลถงไล่ออกไปแล้ว!”
ห้องนั่งเล่นเงียบไปสองสามวินาที จากนั้นก็ระเบิด
แม่ฟางดูตกใจมาก “เธอถูกตระกูลถงไล่ออกงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!”
มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับลูกสาวของตระกูลถงทั้งตัวจริงและตัวปลอม และคนทั้งหมู่บ้านก็ได้ยินเรื่องนี้
เป็นเรื่องน่าเศร้ามากที่ลูกสาวที่พวกเขาเลี้ยงดูมานานกว่าสิบปีกลับกลายเป็นว่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขา พวกเขารักลูกทั้งสองคนมากและไม่สามารถปล่อยใครคนใดคนหนึ่งไปได้เลย เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ต้องเห็น
ทุกคนต่างคิดว่าครอบครัวถงจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวบุญธรรมของตนจากไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะถงเซี่ยลู่ไม่อยากไป และอีกส่วนหนึ่งเพราะผ่านมาหลายปีแล้วและพวกเขาต่างก็มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน ทำไมพวกเขาถึงอยากให้เธอกลับไปอยู่กับครอบครัวเดิมและต้องทนทุกข์ล่ะ
ดังนั้นพวกเขาจึงตกใจมากเมื่อได้ยินว่าถงเซี่ยลู่ถูกไล่ออกไป
ฟางจิงหยวนรู้สึกพึงพอใจมากเมื่อทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เธอ “ทำไมพวกเขาถึงทำไม่ได้ ฉันเห็นเธอถือกระเป๋าหลายใบที่มีขนาดต่างกันขณะมุ่งหน้าไปที่สถานีรถบัส! แม่ พ่อ ตอนนี้ที่ถงเซี่ยลู่ถูกครอบครัวถงไล่ออก การหมั้นหมายของพี่ใหญ่กับเธอก็ถือว่ายกเลิกแล้ว ใช่ไหม?”
แม่ฟางและพ่อฟางสบตากันก่อนจะหันไปหาลูกชาย “เหวินหยวน ลูกอยากทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?”
ฟางเหวินหยวนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลย เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบมาก “มันได้ผลดีไม่ใช่หรือ? ผมไม่เคยคิดจริงจังกับมันอยู่แล้ว”
แม่ฟางมองเขาแล้วถอนหายใจ “ช่างเถอะ ฉันเดาว่ามันคงไม่ใช่แบบนั้น ฉันจะแจ้งให้ครอบครัวถงทราบเมื่อฉันพบพวกเขาอีกครั้ง เราไม่อยากทำร้ายความสัมพันธ์ของเรากับพวกเขาเพราะเรื่องนี้”
นี่เป็นการหมั้นหมายระหว่างคุณลุงฟางและคุณลุงถง ดูสิ ฟางเหวินหยวนไม่เคยชอบถงเซี่ยลู่ แต่ถงเซี่ยลู่ต้องการแต่งงานกับฟางเหวินหยวนเท่านั้น นั่นเป็นจุดเจ็บปวดสำหรับทั้งสองครอบครัว
เนื่องจากฟางเหวินหยวนไม่เคยชอบถงเซี่ยลู่ และตอนนี้ถงเซี่ยลู่ไม่ใช่ลูกของตระกูลถงด้วยซ้ำ พวกเขาจึงไม่เหมาะสมกันอีกต่อไป และแน่นอนว่าการหมั้นหมายอาจถูกยกเลิกได้
ฟางเหวินหยวนดูไม่ใส่ใจ แต่ฟางจิงหยวนดูตื่นเต้น
เธอกลอกตาไปมาและกำลังวางแผนว่าจะไปหาถงเซี่ยลู่เมื่อไร จากนั้นก็โยนสิ่งนี้ใส่หน้าเธอ เธอต้องการดูว่าถงเซี่ยลู่จะยังเย่อหยิ่งได้แค่ไหนหลังจากนี้
ถงเสว่ลู่ไม่รู้เลยว่าเธอได้กลายเป็นหัวข้อสนทนาบนโต๊ะอาหารเย็นของบ้านฟางไปแล้ว
เมื่อก่อนไม่มีความบันเทิงมากมายนัก ดังนั้นทุกคนจึงรีบล้างตัวและเข้านอนหลังอาหารเย็น
ครอบครัวถงก็ปิดไฟไปแล้วเช่นกัน ถงเหมียนเหมียนนอนแนบชิดกับถงเซี่ยลู่ราวกับตุ๊กตา และแก้มของเธอก็แดงระเรื่อในยามหลับ
ได้ยินเสียงแมลงดังมาจากภายนอกบ้าน และภายในห้องก็เงียบสงบมาก
ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นทำลายความเงียบ
“ทำไมคุณถึงกลับมา?”