ตอนที่ 19 : ขายกู่หยุนตงและพี่น้องของนาง

มันหนักขึ้นมาได้อย่างไร?

จู่ๆ ชายชราอู๋ก็หยุดชั่วขณะและเดินไปที่ด้านข้างของลูกชายอย่างรวดเร็ว “ก่อนที่เด็กผู้หญิงคนนั้นจะจากไป นางบอกว่าอยากให้ข้าตรวจดูตะกร้าไม้ไผ่ เจ้าจำได้หรือไม่"

ชายชราอู๋และลูกชายของเขามองหน้ากัน พวกเขาวางตะกร้าไม้ไผ่ลงและเปิดผ้าที่คลุมไว้ออก

ในช่วงเวลาต่อมา พวกเขาเห็นถุงผ้าที่ไม่คุ้นเคยวางอยู่ข้างใน

ชายชรามีการคาดเดาในใจของเขา เขาเบียดลูกชายออกไปและฉีกถุงผ้าออก เขาเห็นว่าถุงนั้นเต็มไปด้วยมันเทศและมันฝรั่ง

ทั้งสามคนอยู่ในอาการตกตะลึง ชายชราอู๋ถึงกับรีบปิดถุงผ้าและคลุมด้วยผ้าเดิมของเขาในขณะที่ตัวสั่น

"ท่านพ่อ" ลูกชายอู๋กลืนน้ำลายอย่างแรง "นี่จากเด็กผู้หญิงคนนั้น..."

"ใช่" ชายชราอู๋มองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีใครสนใจ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก "เด็กผู้หญิงคนนี้กําลังตอบแทนข้าที่ส่งข่าวให้นาง นางแบ่งแยกระหว่างความกตัญญูและความขุ่นเคืองอย่างชัดเจน ไม่เป็นไรถ้าเราจะยอมรับมัน อย่าเอะอะไป เมื่อมีโอกาสในอนาคตพวกเราจะขอบคุณนางอีกครั้ง"

ลูกชายอู๋และหลานชายอู๋พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และดวงตาของพวกเขาก็สว่างขึ้น "ท่านพ่อเรามีสิ่งเหล่านี้แล้ว เราสามารถไปที่เมืองหว่านฉิงได้"

"ใช่ ไปเมืองหว่านฉิงกันเถอะ" ชายชราอู๋มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาไม่มีสีหน้าเศร้าหมองจากเมื่อก่อนอีกต่อไป แม้ว่าอาหารนี้จะอยู่ได้ประมาณเจ็ดถึงแปดวัน แต่หากโชคดีจะมีอาหารให้พบระหว่างทางไปเมืองหว่านฉิง

ทั้งสามคนยืนยันเส้นทางอย่างรวดเร็วและเริ่มออกเดินทางไปในทิศทางของเมืองหว่านฉิง

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดมีคําถามอยู่ในใจ เด็กผู้หญิงคนนั้นใส่อาหารลงในตะกร้าไม้ไผ่ตั้งแต่เมื่อไหร่?

กู่หยุนตงและปู่ ลูกชาย และหลานชายของตระกูลอู๋ออกจากประตูเมืองทีละคน ขณะที่พวกเขาจากไป ชายเจตนาร้ายสองสามคนก็เข้ามาอย่างเงียบๆ ในสถานที่ที่กู่หยุนตงเคยพักผ่อน

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครอยู่ที่นั่นอีกต่อไป

พวกเขาไม่กี่คนค้นหารอบๆ แต่ไม่พบใคร หนึ่งในนั้นคว้าคอเสื้อของชายคนนึง "พวกเขาเล่า? เจ้าไม่ได้บอกว่าหลานชายและหลานสาวของเจ้าอยู่ที่นี่หรือ"

ชายคนนั้นคือฟู่หมิง และเขาเป็นสามีของกู่ฉีเยว่ เขายังมีความขุ่นเคืองบนใบหน้าของเขา แต่เมื่อเขาเผชิญหน้ากับชายผู้ดุร้าย เขาพูดอย่างกระตือรือล้นทันทีว่า "ท่านเฉียน ข้าไม่ได้โกหก พวกเขาอยู่ที่นี่จริงๆ หลานสาวตัวน้อยอายุเพียงสามขวบ และหลานชายตัวน้อยของข้าอายุเพียงห้าขวบ พวกเขาทั้งคู่ดูดี หากท่านนําพวกเขากลับมาและฝึกฝนพวกเขาสักเล็กน้อย พวกเขาจะต้องหาเงินได้ในอนาคตแน่นอน คนโตอายุสิบสามปีและนางเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลองค้นหาก่อนเถิด พวกเขาต้องอยู่ใกล้ๆ แน่นอน"

ท่านเฉียนและคนอื่นๆ ล้วนได้รับการว่าจ้างจากศาลาชูของหอคอยฉินในเมือง พวกเขารู้ว่ามีผู้ลี้ภัยจํานวนมากนอกเมืองเมื่อเร็วๆ นี้ มีผู้ที่ต้องการขายลูกของตัวเองจํานวนมากด้วย พวกเขาขายลูกที่ให้กําเนิดออกไป โดยพวกเขาบางคนต้องการมันเทศเพียงไม่กี่หัวเท่านั้น ท่านเฉียนได้พบเด็กชายและเด็กหญิงหลายคนแล้ว พวกเขาทั้งหมดดูดีและมีประโยชน์ในอนาคต หากพวกเขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีในศาลา

หลังจากฟู่หมิงรู้เรื่องชายคนนี้แล้ว เขาก็ฟังกู่ฉีเยว่และคิดที่จะขายหลานชายและหลานสาวของเขาเพื่อขอให้ท่านเฉียนพาครอบครัวของเขาเข้ามาในเมือง หลานชายและหลานสาวของเขาทุกคนหน้าตาดี มีสามคนก็เพียงพอแล้ว 

ท่านเฉียนกล่าวว่าขอเพียงพวกเขาต้องมีภูมิหลังที่ชัดเจน หากพวกเขาไม่มีผู้สนับสนุนนั่นจะดีที่สุด ถ้าพวกเขาออกมาจากคูน้ำที่น่าสงสารและเป็นประเภทที่สามารถตายได้โดยไม่มีใครสนใจ พวกเขาไม่ต้องการมีปัญหาในอนาคตไม่รู้จบ

กู่หยุนตงและน้องชายน้องสาวของนางจะไม่ตรงพอดีกับความต้องการได้อย่างไร? กู่หยุนตงมีกริชอยู่ในมือเป็นเพียงการขู่ทําให้ผู้คนหวาดกลัว แต่เมื่อนางได้พบกับคนอย่างท่านเฉียน นางสามารถร้องขอความเมตตาจากผู้อื่นเท่านั้น

แต่ตอนนี้พวกนางอยู่ที่ไหน? เป็นไปได้ไหมว่านางรู้ล่วงหน้า

ขณะที่เขากําลังคิดอยู่นั้น เขาเห็นกู่ฉีเยว่วิ่งมาอย่างเร่งรีบ "ข้าเห็นกู่หยุนตงและคนอื่นๆ เดินไปในทิศทางนั้น รีบไล่ตามพวกเขาเร็ว"