หูชื่อเหวินเฝ้าดูหลี่หยงฟางที่จู่ๆ ก็เข้าถึงบทบาท เล่นเอาเธอถึงกลับผงะไปเลย ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอมีความสามารถในการแสดงขนาดนี้ท่าทางเป็นธรรมชาติมาก ดูสิ!

หูชื่อเหวินเห็นหูเต๋อหลินพ่อของเธอที่หางตา จึงทำให้รู้ว่าหูเต๋อหลินซึ่งเมินพวกเธอในตอนแรก กำลังเดินจากไป หยุดชะงักเมื่อได้ยินเรื่องเมื่อครู่

อะไรกับใครนะ? ใครที่ว่านี่หมายถึงใครกัน? หญิงสาวคนนี้กำลังออกเดตหรือ? ทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อน?

“เสี่ยวฟาง เธอจะออกไปเพ่นพ่านในตอนกลางคืนได้ไง? อย่าทำตัวเหมือนเด็ก”

หูเต๋อหลินพูดด้วยท่าทางจริงจังน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเข้มงวด

“ทำไมต้องมาสนใจเรื่องของฉันด้วย ฉันจะไปไหนก็ได้ถ้าฉันอยากไป!” หลี่หยงฟางก็ลงพนันในครั้งนี้เช่นกัน

“นี่สาวน้อย ตอนนี้ครอบครัวของเธอไม่อยู่ที่นี่ ฉันเป็นคนต้องดูแลเธอ!”

หูเต๋อหลินพูดอย่างเป็นธรรมชาติ

“นายเป็นอะไรกับฉัน ทำไมต้องมาสนใจฉันด้วย!”

หลี่หยงฟางหันหลังวิ่งหนีไปด้วยความโกรธ

“เฮ้! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ! เธอจะไปหาใคร?”

หูเต๋อหลินหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ได้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่ชอบตามติดเขามาตลอดจู่ๆ ก็ไม่เชื่อฟังกันขึ้นมา ทั้งยังวิ่งหนีเขาไปด้วยความโกรธ

เขายังจำได้ว่าทั้งสองคนพูดถึง ‘ใครบางคน’ เมื่อกี้ เขาเกิดความอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?

หลี่หยงฟางได้ยินก็หันกลับมาและพูดว่า

“นายจะสนใจไปทำไม”

หลังพูดจบก็วิ่งหนีไปอีกครั้ง

หูเต๋อหลินหันไปมองหูชื่อเหวินด้วยความสงสัย เหมือนกำลังจะขอให้เธอบอกว่าเขาเป็นใคร

หูชื่อเหวินเลิกคิ้วแล้วพูดว่า

“ลองเดาดูสิ”

จากนั้นก็เดินหนีไปเช่นกัน

“เฮ้! ถ้าอย่างนั้นใครที่ว่าคือ ‘โจวเสวี่ยเหวิน’ใช่ไหม?”

หูเต๋อหลินตะโกนตามมาจากด้านหลัง

หูชื่อเหวินไม่ตอบคำถามยังคงวิ่งหนีไป

ครั้งนี้เธอพบว่ามันมีประโยชน์มาก เพราะครั้งสุดท้ายที่เธอใช้วิธีการนี้ก็คือการหลอกล่อหลี่หยงฟางด้วยจ้าวหย่วนหยวน วันนี้เธอก็ใช้โจวเสวี่ยเหวินหลอกพ่ออีก

ดูเหมือนว่าคนชื่อโจวเสวี่ยเหวินจะสามารถใช้งานได้!

เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองคนจากไปอย่างไร้ร่องรอย หูเต๋อหลินก็รู้สึกโกรธ

หลี่หยงฟางทำตัวไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ทักทายเขาอย่างอบอุ่นอีกต่อไป นอกจากนี้ยังพยายามหลบหน้าทำตัวเย็นชาใส่เขาอีกด้วย

ส่วนหูลี่อิงคนนี้ ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนชื่อแล้ว เป็นอะไรนะ?

ทำไมเธอถึงไปอยู่ทุกที่? ครั้งสุดท้ายที่เขาให้ของบางอย่างกับจางหมิงเยี่ยน เธอก็เข้ามาขัดขวางโดยบอกว่าจางหมิงเยี่ยนมีคนที่ชอบแล้ว คราวนี้ก็พาหลี่หยงฟางวิ่งหนีไปอีก ทำไมคนผู้นี้ถึงได้ทำตัวน่ารำคาญนัก?

หูชื่อเหวินไม่รู้เลยว่าเธอกำลังทำให้พ่อตัวเองในชาติก่อนไม่พอใจ

หลังจากอาหารเย็นหูชื่อเหวินก็พาหลี่หยงฟางไปแถวพื้นที่โล่งซึ่งมียุวชนชายกำลังรวมกลุ่มกัน

ชีวิตคนสมัยนี้ซ้ำซากจำเจนอกจากฟังวิทยุเป็นบางครั้งก็ไม่มีความบันเทิงอื่นๆ เลย

ยุวชนชายเลยจัดให้มีการเล่นวอลเลย์บอลหรือบาสเก็ตบอลในบางครั้ง

สิ่งที่พวกเธอมาดูคือบาสเกตบอล หูชื่อเหวินมีสายตาที่เฉียบแหลมทำให้เห็นโจวเสวี่ยเหวินที่อยู่ท่ามกลางสมาชิกในกลุ่มได้ทันที

ผู้ชายคนนี้มีคุณสมบัติที่ดี ก่อนหน้านี้เธอเก็บเขาไว้ในรายชื่อที่น่าสนใจสำหรับแม่ของเธอ เอาไว้แล้ว แต่พอได้ยินว่าเขามีคนที่ชอบอยู่เลยยอมแพ้ไปแต่โดยดี ไม่คาดคิดเลยว่าเธอคนนั้นคือหลี่หยงฟาง เป็นเรื่องบังเอิญอะไรขนาดนี้

ทันทีที่โจวเสวี่ยเหวินเห็นหลี่หยงฟางเดินมา เขาก็โยนลูกบาสให้เพื่อนและวิ่งมาหาเธอทันทีมีรอยยิ้มประหลาดใจบนใบหน้าของเขา

“หลี่หยงฟางเธอมาดูบาสเกตบอลใช่ไหม?”

เขาชอบผู้หญิงเผ็ดร้อนคนนี้มาตลอด แต่เธฮเย็นชากับเขาอยู่เสมอเพราะมัวแต่ไล่ตามหูเต๋อหลิน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาดูเขาเล่นบาสกัน

“อืม แค่มาดูเฉยๆ” หลี่หยงฟางยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

หูชื่อเหวินจึงแอบบีบมือของหลี่หยงฟาง

“อ๊ะ? อ๋อ.. นายเล่นบาสเกตบอลด้วยใช่ไหม หวังว่าจะชนะนะ!” หลี่หยงฟางรู้สึกได้เลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเป็นแบบไหน

โจวเสวี่ยเหวินได้เห็นรอยยิ้มจากคนที่ชอบ ดอกไม้ในใจของเขาก็เบ่งบาน เขาใช้มือเสยผมขึ้นด้วยความเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำ

“ไม่เท่าไหร่หรอก เธออยู่ที่นี้แล้วคอยดูให้ดีๆ นะ ฉันจะชนะให้ได้เลย!” ว่าแล้วเขาก็กลับไปหาทีมและเริ่มซ้อม

“ผู้ชายคนนี้ชอบเธอใช่ไหม?”

หูชื่อเหวินสวมบทบาทเป็นสาวชอบซุบซิบทันที

“อะไร? อย่าพูดไร้สาระนะ!”

นอกจากหูเต๋อหลินเธอก็มองข้ามยุวชนชายทุกคนไปหมด ทุกครั้งที่โจวเสวี่ยเหวินเห็นเธอ เขาจะกระตือรือร้นมาก เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจะชอบเธอไหม เพราะนอกจากหูเต๋อหลินแล้ว ผู้ชายคนอื่นก็เหมือนๆ กันหมดนั่นแหละ

“ทำไมละ? อันที่จริงแล้วถ้าเจอคนที่เหมาะกับเธอมากกว่าเขา เธอก็น่าจะตัดใจจากหูเต๋อหลินได้นะ”

หูชื่อเหวินอยากให้หลี่หยงฟางอยู่กับพ่อของเธอก็จริง แต่เธอไม่ใช่คนแก่ตัว ถ้าหลี่หยงฟางมีคนที่เหมาะสมมากกว่าอยู่ เธอก็จะอวยพรให้เช่นกัน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องของคนสองคนที่จะมีความสุขไปด้วยกัน แต่เพราะผู้หญิงคนนี้เหมาะสมกับพ่อมากเกินไป เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเห็นแก่ตัวอยู่บ้าง ฉันไม่อยากให้หลี่หยงฟางชอบคนอื่นเลย

“อะไรนะ! ฉันบอกแล้วไงว่าทั้งชีวิตนี้ฉันจะชอบแต่หูเต๋อหลินคนเดียว!” หลี่หยงฟางพูดพร้อมกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

นี่สาวน้อยช่างไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน

ตอนนี้เธอพึ่งอายุแค่ 20ปี เอง ชีวิตยังอีกยาวไกล หัวใจของคนก็เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา

จากหางตาของหูชื่อเหวินเธอเห็นคนผู้หนึ่งซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ นั้นคือหูเต๋อหลิน นั่นเอง อย่างที่คิดเอาไว้ เขามาจริงๆ ด้วย

ไม่ว่าจะเป็นเพราะพ่อของเธอเป็นห่วงน้องสาวข้างบ้านหรืออะไรก็ตาม นี่ก็นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีเพราะเขาเริ่มสนใจหลี่หยงฟางเข้าให้แล้ว

หลี่หยงฟางไม่ได้ตั้งใจดูบาสในตอนแรก แต่เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น เธอก็ได้รับอิทธิพลจากรอบข้าง ด้วยเสียงเชียร์และเสียงตะโกนของยุวชนชายหญิง ทำให้เธอพลอยตั้งใจดูไปด้วย

เธอคุ้นเคยกับโจวเสวี่ยเหวินมากกว่าคนอื่นในสนาม เธอจึงมองเขามากกว่าคนอื่นเมื่อดูการแข่งขัน

ทุกครั้งที่โจวเสวี่ยเหวินทำคะแนนได้ เธอก็จะตะโกนว่า

“โจวเสวี่ยเหวิน สู้ๆ!”

เดิมทีหลี่หยงฟางก็เป็นหญิงสาวที่มีชีวิตชีวาอยู่แล้ว การชมและตะโกนเชียร์ไปด้วยจึงเพิ่มบรรยากาศให้รอบข้าง ส่วนโจวเสวี่ยเหวินก็ได้กำลังเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

หูชื่อเหวินมองหลี่หยงฟางที่ตอนแรกไม่เต็มใจจะมา แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ตะโกนเชียร์อย่างบ้าคลั่งไปเสียแล้ว!

ช่างคาดเดาอะไรไม่ได้เลย!

หญิงสาวมองไปที่ต้นไม้ซึ่งหูเต๋อหลินซ่อนตัวอยู่ ตอนนี้เขาเดินออกมาจากหลังต้นไม้แล้วพร้อมกับคิ้วที่ขมวดมุ่น สายตาพุ่งตรงมาที่หลี่หยงฟาง ภาพที่เห็นก็คือหญิงสาวที่กำลังกระโดดและร้องตะโกนเชียร์ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

หูชื่อเหวินหัวเราะเยาะในใจ

พ่อนี่ฉันกำลังช่วยพ่ออยู่นะ ถ้าไม่ได้ผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมอย่างเธอ พ่ออาจจะไม่ได้เจอผู้หญิงที่ทุ่มเทให้กับตัวเองขนาดนี้อีกตลอดชีวิตแล้วนะ

หลังจบเกมทีมของโจวเสวี่ยเหวินเป็นฝ่ายชนะ แม้ว่าจะเป็นการแข่งขันแก้เบื่อ แต่สำหรับเขาแล่ว นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่หยงฟางมาดูเขาเล่นบาสเกตบอล ดังนั้นจึงเป็นนัดแข่งขันที่สำคัญมาก

เมื่อทีมของเขาเป็นฝ่ายชนะ ชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปที่หลี่หยงฟางมองเธอด้วยสายตาอ้อนวอนราวกับขอคำชม

"ฉันเล่นได้ดีไหม"

มีแสงประกายของการขอคำชมระยิบระระยับอยู่ในตาของเขา

“ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่านายจะเล่นบาสได้เก่งขนาดนี้!”