“โธ่เอ๊ย!” หนิ่วหงเซี่ยยิ้ม “ฉันคิดดูแล้ว ก็แค่รายการแสดงเดียวไม่ใช่หรือคะ ฉันจะเพิ่มเข้าไปใหม่ให้คุณก็ได้ พวกเราต้องทำงานร่วมกันและทำให้มันสำเร็จอยู่แล้ว ไม่ควรทำลายความสามัคคีระหว่างสองแผนกเพราะเรื่องเล็ก ๆ นี้ บอกเฉียวซาซ่าให้เตรียมตัว ถ้ารายการแสดงนั้นดี ฉันจะให้เธอแสดงปิดท้าย ดีไหมคะ?”

นั่นคือสิ่งที่เฉียวชุนฮว่าต้องการ เพียงแต่ไม่คาดคิดว่าหนิ่วหงเซี่ยจะยอมรับข้อเสนอง่ายขนาดนี้

เฉียวฉุนฮวาเป็นคนใจแคบ หล่อนอยากรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองและไม่อยากให้คนอื่นพูดว่าหล่อนใช้อำนาจของตัวเองในการกดดันแผนกประชาสัมพันธ์ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป มันจะทำลายชื่อเสียงของหล่อน ชื่อเสียงในฐานะคนที่มีความยุติธรรมและมีความรับผิดชอบ

“ฉันไม่ได้มาพูดเรื่องการแสดง! เรื่องรายการนั้นเราตกลงกันได้อยู่แล้ว แต่เรื่องที่ซูฮั่นหยวนสาดน้ำร้อนใส่คนอื่นล่ะ? ซาซ่าบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ อาจจะเป็นเพราะรีบร้อนเกินไปและใช้แรงมากเกินไป แต่ซูฮั่นหยวนทำไปโดยเจตนาแน่นอน! โรงงานของเราสอนเรื่องความสามัคคีและความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มาตลอด แล้วนี่ซูฮั่นหยวนทำอะไรลงไป?”

“เด็กคนนั้นอาจจะหุนหันพลันแล่นไปหน่อย พวกเขายังหนุ่มสาว อาจใช้แรงมากไปเหมือนกัน” หนิ่วหงเซี่ยตอบอย่างรอบคอบ โดยให้ความหมายในเชิงปกป้องลูกน้องของตัวเอง

นอกจากนี้ เธอรู้สึกว่าซูฮั่นหยวนก็ทำถูกแล้ว

“ฉันไม่คิดอย่างนั้น” เฉียวชุนฮว่าไม่ยอมแพ้ “แบบนี้ไม่ได้นะ หัวหน้าหนิ่ว หลานสาวของฉันร้องไห้จนแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว อย่างน้อยซูฮั่นหยวนก็ควรจะขอโทษเธอ คุณก็คิดแบบนี้เหมือนกันใช่ไหม?”

“ได้ค่ะๆ ๆ ” หนิ่วหงเซี่ยตอบรับด้วยรอยยิ้ม “พ่อของเด็กคนนั้นป่วยหนัก เธออาจจะอารมณ์ไม่ดีไปหน่อย เลยทำอะไรไปโดยไม่ยั้งคิด! มันเป็นความผิดของฉันเองที่ไม่คอยดูแลเธอให้ดี ให้ฉันไปขอโทษเฉียวซาซ่าแทนดีไหมคะ แน่นอนว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ไม่ว่าจะยังไงเด็กทั้งสองคนก็มีส่วนในเรื่องนี้ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป มันคงไม่ดี คุณว่าไหมคะ?”

จากคำพูดของหนิ่วหงเซี่ย เฉียวชุนฮว่าก็เข้าใจได้ทันทีว่าหัวหน้าหนิ่วกำลังพยายามปกป้องซูฮั่นหยวน

หนิ่วหงเซี่ยพูดอย่างนุ่มนวลว่าจะไปขอโทษหลานสาวของตน แต่ใครจะเชื่อกันล่ะ?

ชัดเจนว่าเธอกำลังปัดสวะให้พ้นตัวเท่านั้น

ถ้าหนิ่วหงเซี่ยต้องขอโทษหลานสาวของตนจริง ๆ มันจะทำให้หล่อนดูเหมือนเป็นคนใจแคบ ในขณะที่หนิ่วหงเซี่ยจะดูเป็นคนใจกว้างและโอบอ้อมอารีในสายตาคนอื่น ซึ่งหล่อนไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม คนที่สาดน้ำใส่หลานสาวก็ยังอยู่ดี และหล่อนก็ไม่มีที่ระบายความโกรธ หล่อนเป็นถึงรองประธานสหภาพ แต่ซูฮั่นหยวนกลับไม่เห็นหัวหล่อนเลย

แม้ว่าความสัมพันธ์ของหล่อนกับเฉียวซาซ่าจะไม่เคยถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ แต่ทุกคนในโรงงานต่างรู้ว่าพวกเธอสองคนเป็นป้าหลานกัน การทำร้ายหลานสาวก็เหมือนกับการตบหน้าหล่อนไปด้วย

“รองประธานเฉียว” หนิ่วหงเซี่ยรู้ว่าอีกฝ่ายไม่พอใจกับคำตอบของตน เธอจึงยิ้มและพูดว่า “ในฐานะหัวหน้า เราจะมีความคิดเหมือนกับพนักงานไม่ได้ใช่ไหมคะ อีกอย่าง การคัดเลือกปลายปีกำลังจะเริ่มขึ้น ถ้าเรื่องนี้ใหญ่โตขึ้น มันจะส่งผลเสียต่อทั้งสหภาพและแผนกประชาสัมพันธ์ ไม่ใช่หรือคะ”

หลังจากเงียบไปสักพัก เฉียวชุนฮว่าก็เยาะเย้ยว่า “เธอพูดเองนะ รายการแสดงต้องถูกเพิ่มเข้าไป และมันต้องเป็นการแสดงปิดท้ายด้วย!”

หนิ่วหงเซี่ยรู้ว่านี่คือการประนีประนอมของรองประธาน เธอจึงยิ้มและตอบว่า “ตกลงตามนั้นค่ะ กลับไปบอกซาซ่าให้เตรียมตัวแสดงให้ดีค่ะ”

...

หลินชิงอี้แอบตามเฉียวชุนฮว่ามา เมื่อเห็นสองผู้นำคุยกันอยู่ที่มุมหนึ่ง เธอก็แอบซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ และแอบฟังพวกเขาอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อได้ยินว่าหนิ่วหงเซี่ยปกป้องซูฮั่นหยวนมากขนาดนี้ และยังยอมรับผิดแทน เธอก็รู้สึกไม่สบายใจทันที!

นี่มันอะไรกัน?

ครั้งที่แล้วที่เธอทำผิดพลาด หัวหน้าหนิ่วดุเธออย่างหนักจนหน้าแทบจะหลุดไปกับพื้น ทำไมซูฮั่นหยวนถึงได้รับการดูแลขนาดนี้?

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ ในใจก็เริ่มกังวลเรื่องการคัดเลือกพนักงานดีเด่น เธอกลัวว่าหนิ่วหงเซี่ยจะเข้าข้างซูฮั่นหยวน ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจบเห่แน่

เธอที่ตามมาดูซูฮั่นหยวนทำเรื่องน่าอาย กลับรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้เห็นฉากนี้