"จ๊ากกกก....!!!! ขน ขน ของข้า ขนอันปุกปุยและงดงามราวกับใยไหมแสนบริสุทธ์ของข้า มันหายไปไหนหมด....!!!!!!!"

   เทียนปิง ฟื้นตื่นขึ้นมาในอีก 5 เดือน หลังจากไม่ผ่านบททดสอบทัณฑ์สายฟ้าจากสวรรค์ โดยการโดนทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์สีทองเล่นงาน

   "แล้วนี่มันอะไรกัน พลังเวทย์ฤทธิ์ของข้ามันหายไปไหนหมด"

     เทียนปิงตกใจเพิ่มขึ้นอีกเป็น 2 เท่า จากเรื่องที่ขนลิงของเขาหายไป

    "โอ๋ๆๆ..ลูกปิง เจ้าทำใจดีๆไว้ก่อน มิใช่แค่ขนและเวทย์ฤทธิ์ของเจ้าเท่านั้นที่หายไป เจ้ายังกลายร่างเป็นมนุษย์ที่สุดแสนอัปลักษณ์อีกด้วย"

    มารดาของเทียนปิงกล่าว เหมือนจะปลอบใจหรือจะซ้ำเติมก็มิอาจทราบได้

    "กระจก.. ข้าต้องการกระจก..!!!"

    "ได้ๆๆ ลูกปิง มารดาจะให้เจ้าดูกระจกเดี๋ยวนี้"

     ว่าแล้วนางก็นำกระจกออกมาจากมิติเซียนกลางหน้าฝากของนาง แล้วเอาให้เทียนปิงดู

    เมื่อเทียนปิงได้เห็น *ร่างแปลงมนุษย์* ของเขา

    เขาถึงกับตกใจหน้าซีดวิงเวียนศีรษะหน้ามืดตามัว คล้ายจะเป็นลมล้มพับลงไปอีกครั้ง

    เพล้ง..!! เสียงกระจกบานที่เทียนปิงถือ ร่วงหลุดมือลงสู่พื้นแตกกระเด็น

    "เอ้อ.. กระจกบานนี้มันแพงมากนะนั่น กว่าจะได้มาก็ต้องข้ามเข้าไปซื้อในแดนมนุษย์" มารดาบ่นอุบในใจ

    "นี่ๆๆ.. นี่มันอะไรกันทำไมข้าถึงกลายเป็นมนุษย์ที่น่าเกลียดน่ากลัวแสนอัปลักษณ์ขนาดนี้ ไปได้อย่างไรกัน"

    อันที่จริงร่างแปลงมนุษย์ของอสูรวานรเทียนปิงนั้น จัดได้ว่าเป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณ 15 ปี ที่มีรูปร่างหน้าตาน่ารัก หล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว

     แต่สำหรับในสายตาอสูรแล้ว มนุษย์ก็เหมือนๆกันหมด นั่นคืออัปลักษณ์ทุกคนไป

     "เจ้าอย่าเพิ่งคิดมากไปเลยลูกปิง เดี๋ยวบิดาเจ้า และท่านผู้อาวุโสก็คงจะเข้ามาพบเจ้า เจ้าแหกปากร้องเสียงดังเสียขนาดนี้ พวกเขาคงรู้แล้วว่าเจ้าฟื้นแล้ว"

    "ผู้อาวุโส ? ใครเหรอขอรับท่านมารดา"

    เนื่องด้วยครอบครัวอสูรวานรของเทียนปิงอาศัยอยู่ที่เทือกเขาจันทรานี้เพียง 3 ตน คือบิดา มารดา แล้วก็ตัวเทียนปิงเอง จะมีผู้อาวุโสจากที่ไหนมาอีก

    ไม่นานนักบิดาและผู้อาวุโสก็เข้ามาหาเทียนปิง

    ผู้อาวุโสท่านนี้แปลงร่างเป็นมนุษย์ผู้ชายอายุประมาณ 60 ปี ร่างกายสูงใหญ่ เต็มไปด้วยมัดกล้าม แต่หัวล้าน ดวงตาดุดัน 

    ผู้อาวุโสไม่รอช้า "รีบกล่าวขึ้นว่า เจ้าหนูปิง เจ้าต้องมาเป็นลูกศิษย์ของข้า"

    เทียนปิงได้แต่กระพริบตาปริบๆ

    "ทำไมข้าต้องไปเป็นลูกศิษย์ของท่านผู้อาวุโสด้วย" เทียนปิงกล่าวถาม

    "ฮ่าๆๆๆๆ.. เพราะทั้งดินแดนอสูรนี้นอกจากเจ้าแล้ว ข้าคือผู้เดียวที่เคยถูกทัณฑ์สายฟ้าสีทองฟาดใส่ แล้วรอดมาได้"

    "และข้าอาจจะยังช่วยหาทางให้เจ้าหวนคืนสู่การเป็นอสูรวานรได้อีกครา.."

    "ตกลงขอรับ ท่านอาจารย์ ข้ายินดีเป็นศิษย์ของท่าน"

     "เอ่อ.. ง่ายๆอย่างนั้นเชียวหรือ เจ้าจะมิถามก่อนหรือว่าข้าเป็นใครมาจากไหน" ผู้อาวุโสกล่าวถามออกมาแบบงงๆ

     "มิต้องขอรับ ท่านอาจารย์ สิ่งสำคัญที่สุดคือข้าต้องการหวนคืนกลับไปเป็นอสูรวานรที่งามสง่าเหมือนเดิม"

      "ข้ามิต้องการอยู่ในร่างแปลงมนุษย์ที่แสนอัปลักษณ์เช่นนี้

       ยี้..!!!"