และแล้ววันสำคัญที่จะเป็นการลิขิตเส้นทางชีวิตในอนาคตของหลินชุนก็มาถึง

     เช้าวันนี้ชุน 2 รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง วันนี้เขาจะได้ท่องไปยังแดนดินอันกว้างใหญ่ เรียนรู้สรรพสิ่งใหม่ๆมากมาย ทั้งจากท่านอาจารย์จ้าว และจากดาวหงหมิงสีแดงใบนี้

    ชุน 2 สวมชุดนักบู๊สีดำ อันเป็นสีที่เขาชื่นชอบ แล้วยังหิ้วแขวนไว้ด้วยหน้าไม้รุ่นนกเหยี่ยว 30 ที่ข้างเอวด้านขวาของเขา พร้อมแผงบรรจุลูกศรสำรองอีก 2 แผง

    หลังจากเตรียมตัวทั้งหมดแล้วเสร็จ เขาจึงเดินออกจากบ้านตระกูลหลิวพร้อมกับคนในตระกูลหลิวทั้งหมด ไปยังท่าเรือ

    ในบริเวณท่าเรือมีบรรดาสหายทั้งของชุน 2 และชุน 1 ต่างพากันมาส่งเขาขึ้นเรือกันเยอะพอสมควร

     ชุน 2 ทำการทักทายร่ำลากับทั้งสหายของเขาและของชุน 1 โดยเฉพาะกับเฉินเป่า สหายตัวโตหุ่นหมีของเขา

     และแล้วการจากลาก็มาถึง เขาเดินไปหา ท่านปู่ บิดา มารดา ท่านอา และพี่น้องรุ่นที่ 3 ของตระกูลหลิว

    หลิวชุน คุกเข่าลง 1 ข้าง พร้อมป้องมือทำการคารวะไปทางคนบ้านตระกูลหลิว แล้วกล่าวว่า

    "5 ปี ข้าจะจากบ้านเกิดไปเป็นเวลา 5 ปี ขอให้ทุกท่านในตระกูลหลิวดูแลรักษาสุขภาพด้วย"

    เขากล่าวสั้นๆ และเรียบง่าย

    จากนั้นบรรดาผู้คนในตระกูลหลิว ต่างพากันอวยพรให้เขาเดินทางโดยปลอดภัย

    มารดาของหลิวชุน นางเข้มเเข็งมาก นางมิได้ร่ำไห้พิรี้พิไร เพราะนางรู้ว่าบุตรชายของนาง กำลังจะเดินทางไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่

    เด็กน้อยของนางกำลังจะไปเรียนรู้สรรพสิ่ง และในวันที่เด็กน้อยกลับมาเขาจะต้องเติบโตขึ้นอย่างแน่นอน

    แล้วเด็กหญิงตัวเล็กๆผู้หนึ่ง หน้าตาน่ารัก นางเดินมากอดขาของหลิวชุน แล้วกล่าวกับหลิวชุนว่า

    "ท่านพี่ ตอนท่านพี่กลับมา ท่านต้องชื้อขนมมาฝากข้าเยอะๆนะ"

    นางไม่รู้หรอกว่า 5 ปี นั้นนานหรือไม่นานขนาดไหน นางแค่รอของฝากจากหลิวชุน

    เด็กหญิงตัวเล็กๆ อายุเพียง 5 ขวบ นี้มีชื่อว่า หลิวชิงชิง นางเป็นน้องสาวแท้ๆของหลิวชุน

    หลิวชุนกล่าวกับนางว่า "ข้าจะซื้อขนมมาฝากเจ้าเยอะๆเลย เจ้าจะมิผิดหวังอย่างแน่นอน"

    หลิวชิงชิง หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แล้วบอกว่า

    "ข้าจะกินให้พุงกางเลย คอยดู"

    หลิวชุนหยอกเล่นกับนางอีกหลายคำ แล้วจึงโปกมือลาทุกคนอีกครั้ง

     เขาสวมกระเป๋าสะพายหลัง เดินขึ้นเรือไปอย่างมุ่งมั่น

    พอเขาขึ้นเรือรุ่นแม่น้า 48 เรียบร้อย สักครู่เรืออันใหญ่โตโอ่อ่าหรูหรานี้ ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากท่าเรืออันจง มุ่งหน้าล่องตามกระแสน้ำไปยังทางทิศใต้ จนหายลับสายตาไป

    ชุน 2 เมื่อขึ้นมาอยู่บนเรือแล้วเขายืนสงบนิ่งอยู่บนดาดฟ้า มองดูอำเภออันจง อันเป็นบ้านเกิดของเขาค่อยๆเล็กลง จนหายไปจากรัศมีสายตา

    จากนั้นเขาจึงไปหาท่านอาจารย์จ้าวของเขา ยังโถงรับรอง

    ท่านอาจารย์จ้าว ซึ่งนั่งรอชุน 2 อยู่ก่อนแล้วในโถงรับรอง พร้อมกับท่านพ่อบ้านฟาง

    เมื่อชุน 2 มาถึง ก็ทำการป้องมือคารวะชายทั้งคู่ แล้วกล่าวขึ้นว่า

   "ท่านอาจารย์ ข้าขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านอาจารย์ด้วยขอรับ"

    ท่านอาจารย์จ้าวพยักหน้าน้อยๆรับคำ แล้วกล่าวว่า "ข้าและทุกคนบนเรือลำนี้ขอต้อนรับเจ้า"

    "ที่ข้าให้เจ้าเดินทางท่องแดนดินกับข้าเป็นเวลา 5 ปี ก็เพราะในอีก 5 ปีข้างหน้า ข้าจะยุติการเดินทางและกลับไปพำนักยังบ้านเกิดเป็นการถาวร" 

    "เจ้าเข้าใจแล้วใช่หรือไม่"

    "เข้าใจแล้วขอรับ ท่านอาจารย์" ชุน 2 กล่าวตอบ

    "ใน 5 ปีนี้ ข้าจะพลักดันเจ้าให้มีศักยภาพทั้งบุ๋นและบู๊ ข้าจะสอนสั่งเจ้าให้ดีที่สุด เท่าที่ข้าจะสามารถกระทำได้"

    "ข้าหลิวชุน ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์ขอรับ"

    "เอาละ.. ท่านพ่อบ้านฟาง จะเป็นคนนำเจ้าไปยังห้องพักของเจ้า และแนะนำเจ้าในเรื่องต่างๆ"

    แล้วท่านพ่อบ้านฟาง ก็พาชุน 2 ออกจากโถงรับรองไป

    การเดินทางของเด็กชายวัย 10 ปี นามหลิวชุนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว