บทที่ 76 เอวบาง

ฉีหยินยังคงไม่ค่อยเข้าใจ และต้องการที่จะถามให้ชัดเจนกว่านี้เล็กน้อย ทันใดนั้นฉีเจิ้งก็พูดจากระยะไกล “หยินหยิน เอาของขึ้นไปเก็บข้างบนก่อนสิ”

ฉีหยินตระหนักว่าเธอดูกระตือรือร้นเกินไป เธอรู้สึกผิดหวังกับตัวเองที่ตอนนี้เธอหุนหันพลันแล่นมากเกินไป

เธอพยักหน้า ปิดกล่องของขวัญแล้วขึ้นไปชั้นบน

ความรักสิบเท่าหมายความว่าอย่างไร?

หากเธอคิดไม่ออก นั่นจะไม่เป็นการเสียความโรแมนติกของพี่จินหยางเหรอ?

หนึ่งร้อยแปดสิบเม็ดของเพชร...สิบเท่า...สิบแปด

ปีนี้เธออายุสิบแปดปีพอดี เขา... เขาหมายความว่าเขารอเธอมาถึงสิบแปดปีอย่างนั้นหรือ?

ฉีหยินกัดปลายนิ้วของเธออย่างเขินอาย และเดินไปเปิดกล่องของขวัญอีกครั้งด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ

เธอหยิบชุดออกมาอย่างระมัดระวัง และทำท่าทางวางทาบลงบนร่างกายของเธอเอง

“ทำไมมันดูยาวเกินไปหน่อย?” ฉีหยินมองไปที่ความยาวที่เกินไปจากความสูงของเธอ และรู้สึกว่ามันแปลกเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก

ถ้ามันยาวนิดหน่อยก็ช่างมันเถอะ บางทีมันอาจจะออกแบบมาแบบนี้ก็ได้

เธอทำท่าทางอยู่พักหนึ่ง และความปรารถนาที่จะลองสวมมันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ฉีหยินพึมพำว่า “ยังไงมันก็เป็นของฉันอยู่แล้ว”

เธอหยิบคู่มือแนะนำเกี่ยวกับชุดออกมาอย่างตื่นเต้น และเริ่มลองสวมตามขั้นตอนที่ระบุไว้

ผลที่ได้คือเธอติดอยู่ที่ขั้นตอนแรก เธอรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่สะดวก

ชุดนี้เอวบางเกินไป

พี่จินหยางไม่ทราบขนาดของเธอหรอ?

หรือบางทีนี่อาจจะเป็นขนาดก่อนหน้านี้ของเธอ และตอนนี้เธอมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น

ยิ่งฉีหยินคิดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น จะเป็นอย่างไรถ้าพี่จินหยางเชิญเธอไปทานอาหารเย็นในวันนี้ และต้องการให้เธอสวมชุดนี้?

เธอถอดชุดออกอย่างระมัดระวัง และหยิบผ้าผืนบางๆ ออกมาจากห้อง แล้วพันรอบเอวของเธอไว้แน่น

เธอพันรอบเอวของเธอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอเริ่มหายใจไม่สะดวก เธอจึงหยุด

ตอนนี้จิตใจของฉีหยินมีเพียงความคิดเดียว ‘เธอต้องสวมชุดนี้ให้พอดีให้ได้’

ฉีหยินเริ่มสวมชุดอีกครั้งตามขั้นตอนก่อนหน้านี้ คราวนี้รอบเอวของเธอพอดีแล้ว แต่ชุดก็มาหลวมบริเวณหน้าอกแทน

ชุดนี้มีการออกแบบที่รัดรูปตรงบริเวณด้านบนของชุด และขนาดของมันก็ถูกกำหนดไว้แล้ว

ฉีหยินมองไปที่ผ้าที่หลวมบริเวณหน้าอกของเธอ และรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

ทำไมถึงใหญ่ขนาดนี้?

พี่จินหยางเขา เขาเองก็เกินไป...

เขาจินตนาการว่าเธอใหญ่เกินไป

ฉีหยินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยัดอะไรบางอย่างเข้าไปข้างในเล็กน้อย ในที่สุดเธอก็สามารถสวมชุดได้พอดีกับตัวของเธอ

เธอเปิดประตูอย่างตื่นเต้น และอยากจะก้าวออกไปข้างนอกเพื่อให้ทุกคนได้เห็น แต่เธอก็กลัวว่ามันจะไม่ดี ถ้าเธอดูกระตือรือร้นเกินไป

หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายครั้ง เธอก็ตัดสินใจที่จะถอดมันออก

บางทีหลังจากได้ลองใส่แล้ว ความตื่นเต้นในใจของฉีหยินก็ลดลงเล็กน้อย

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าผ้าที่ใช้รัดเอวนั้นแน่นเกินไป ทำให้เธอหายใจลำบาก

เธอรีบดึงผ้าที่พันรอบเอวออกแล้วหายใจเข้าลึกๆ

เธอก้มศีรษะลงเพื่อมองดู และพบรอยแดงเข้มที่เอวของเธอ

สิ่งนี้เกิดขึ้นหลังจากสวมใส่เพียงครั้งเดียว เธอจะทำอย่างไรหากการออกเดทในอนาคตต้องสวมใส่นานหลายชั่วโมง

ดูเหมือนว่าเธอต้องหาโค้ชเพื่อช่วยเธอลดน้ำหนักแล้วล่ะ

ฉีหยินสวมเสื้อผ้าของเธอ ผลักเปิดประตูแล้วเดินออกไป เธอเห็นฉีเจิ้งขึ้นมาชั้นบน เธอก็เข้าใจทันทีว่าผู้ช่วยของโจวจินหยางอาจจะออกไปแล้ว

จู่ๆ เธอก็นึกได้ว่าเธอยังมีของขวัญที่ต้องการมอบให้กับโจวจินหยาง

ฉีหยินหยิบช่อดอกไม้ Baby's Breath (ดอกยิปโซ) ที่เธอวางไว้บนโต๊ะ ภายในช่อดอกไม้มีดวงดาวนับพันดวง แต่ละดวงถูกพับอย่างพิถีพิถันโดยเธอ

ในขณะนั้น เธอปรารถนาที่จะได้แต่งงานกับสามีที่ยอดเยี่ยมเหมือนกับไป่ว่านจุน และในที่สุดความปรารถนานั้นก็เป็นจริงแล้ว

เธอวางแผนที่จะมอบดวงดาวมากมายเหล่านี้เป็นของขวัญให้กับโจวจินหยาง โดยหวังว่าอาชีพการงานของเขาจะเจริญรุ่งเรืองมากยิ่งขึ้น

ฉีหยินวิ่งอย่างรวดเร็วด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ และในที่สุดก็พบกับผู้ช่วยของโจวจินหยางที่โรงจอดรถ

“รอสักครู่” ฉีหยินหายใจหอบเหนื่อย ขณะที่เธอถือดวงดาวไว้ในอ้อมแขนของเธอ

เมื่อผู้ช่วยเห็นฉีหยิน เขาก็ถามด้วยความงุนงงว่า “คุณฉี...ฉีหยิน คุณมีเรื่องอะไรที่คุณต้องการอีกหรือเปล่าครับ?”

“ฉันมีของขวัญให้พี่จินหยาง คุณช่วยส่งให้เขาหน่อยได้ไหมคะ?”

สายตาของผู้ช่วยมองไปที่กล่องใสในอ้อมแขนของฉีหยิน

“นี่คือดอกไม้ Baby's Breath ที่ฉันจะมอบให้พี่จินหยาง ดวงดาวนับพันสามารถทำให้ความปรารถนาเป็นจริงได้ และฉันหวังว่าการงานของเขาจะดีขึ้นเรื่อยๆ” ฉีหยินหน้าแดงเล็กน้อย “ดวงดาวเหล่านี้ฉันพับมันด้วยตัวเองทั้งหมด คุณช่วยฉันเอาไปให้เขาได้ไหม”

“นี่มันดูไม่ค่อยดีนะ!” สายตาของผู้ช่วยมีนัยของการเยาะเย้ย

แม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงของเล่นเด็กก็ตาม

แต่น้องสะใภ้ให้ดอกไม้ Baby's Breath กับพี่เขยของเธอ และเธอก็พับพวกมันด้วยตัวเองทั้งหมด

นี่มันก็เกินไปแล้วจริงๆ

หากคุณฉีรู้เข้า และแสดงความไม่พอใจต่อนายน้อยโจวและตระกูลของพวกเขา แผนการทั้งหมดของเราจะไม่พังทลายลงเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ มากมายและเลือกของขวัญมากมายอย่างพิถีพิถัน หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้น เขาจะไม่สามารถอธิบายได้เมื่อเขากลับไป

แต่เห็นได้ชัดว่า ฉีหยินไม่เข้าใจความหมายของผู้ช่วยอย่างชัดเจน เธอคิดว่าของขวัญที่เธอให้นั้นราคาถูกเกินไป

แต่ของขวัญที่โจวจินหยางมอบให้เธอนั้นมีราคาแพงมาก จนเธอไม่มีเงินมากพอที่จะตอบแทนเขาได้

เธอทำได้เพียงใช้สิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ที่เตรียมอย่างพิถีพิถันเพื่อแสดงความจริงใจของเธอเท่านั้น

เธอก้มศีรษะลง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า “ฉันรู้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มีค่า แต่นี่คือความจริงใจของฉัน”

“???” ผู้ช่วยไม่เคยเห็นคนตรงไปตรงมาและหน้าด้านไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน

แต่ด้วยสถานะที่ต่ำต้อยของเขา เขาจึงเยาะเย้ยอยู่ในใจ แต่ก็ยังรักษารอยยิ้มอย่างเป็นทางการไว้บนใบหน้าของเขา “คุณฉีหยิน คุณไม่ได้ถามฉันเกี่ยวกับความหมายของชุดนั้นตอนที่เราอยู่ในห้องนั่งเล่นเหรอ? ตอนนี้ฉันสามารถช่วยคุณคลายความสับสนได้”

ฉีหยินหยุดชั่วครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างเขินอาย “เอาสิ บอกฉันหน่อย”